Norðri - 13.10.1908, Blaðsíða 4

160
NORÐRl.
NR. 40
,Drachmann-Cigaren‘
Et Ord om min Cigar dertil er jeg villig.
Jeg ryger den hver Dag den er god, let og billig.
Holger Drachmann.
Saavel „Drachmann-Cigaren" som vort anerkente mærke „Fuente" faas hos Köb-
mændene over alt paa Igland.
Carl Petersen & Co.
Köbenhavn.
frimpr’líi ?ldri °g yngri kaupir
IIIIUCIAI hæsta verði og borg-
ar í peningum Júlíus Ruben
Vestervoldgade 96 Köbenhavn.
Skandinavisk
Exportkaffe Surrogat
F. Hjort & Co. Köbenhavn.
s
Dansk-islenskt verzl.félag
Inn- og útflutningur. Umboðsverzlun.
Vér sendum hverjum sem óskar verðskrá yfir allskonar vörur, eftir því sem um er
beðið, og allar skýringai. Allar íslenzkar afurðir teknar í umboðssölu. Fyrirframgreiðsla
Séð um vátryggingu á sjó.
Albert B. Cohn & Car1 G. Moritz.
Telegramadr.: Vincohn. St. Annæplads 10 Köbenhavn
Otto Mönsteds
danska smjörlíki
er bezt.
Allir þeir, sem skulda GRÁNUFÉLAGSVERZLUN á Odd-
eyri og ekki borga skuldir sínar, eða semja um borgun á
þeim fyrir 30. október næstkomandi, mega búast við að
skuldirnar verði tafarlaust innheimtar með lögsókn.
Oddeyri, 18. sept. 1908.
Pétur Pétursson.
PRJÓNAVÉLAR.
Enginn útvegar eins góðar og ódýrar prjónavéiar, eins og eg undirritaður.
Nú þegar hefi eg til sölu eina, sem er mjög hentug til að prjóna á alls
konar fatnað handa börnum, svo og alls konar sokkaplögg, þar á meðal
sölusokka.
Aðalsteinn Halldórsson.
Forsög
Gerpulveret Fermenta
og De vil finde at bedre Gærpuiver
Sápur, ilmvötn, hárvatn, hárvax, findes ikke í Handelen.
Brillantine, Shampoopowder, Creme. Buchs Farvefabrik. Köbenhavn.
90
Dómarinn sneri sér að hinum mann- að. Þegar eg kom inn, sá eg, mér til
inum spyrjandi. mestu furðu, að hann gekk um gólf,
«Par er ekkert« sagði hann og hjarta jafn rólegur eins og hann biði þess að
mitt hné eins og það væri úr blýi. setjast til borðs í miðdegis í London.
«Nú veit eg» svaraði gamli maður- «Jæja Bruce» sagði hann þegar eg
inn og sneri sér að Nikola «að þú ert kom inn, «það lítur út fyrir að við eft-
ekki sá sem þú þykist vera. Par eru ir nokkra tíma fáum að sjá tjaldið falla
engar tröppur. og þessvegna getur held- eftir gamanleík okkar.»
ur ekkert veiið skrifað á þær.v «Sorgarleik vildi eg heldur nefna það»
Svo sneri hann sér að verðinum og svaraði eg kuldalega.
sagði: »Er það ekki erfitt að dæma um
«Færið þessa tvo menn til herhergja hvar eitt byrjar ogánnað endar?» spurði
sinna er þeir hafa verið á. Gætið þess hann, eins og hann vildi eyða tílinu.
að á þeim sé hafður strangur vörður. «Plató segir.»
í dögun í fyrramáiið verður þeim hrund- «0. fjandinn hafi Plató« svaraði eg
ið fram af klettunum, niður í dal- reiðuglega, «það sem eg vil vita er
inn!»— það hvernig þér ætiið að hindra að
Nikola hneigði sig steinþegjandi, og við verðum drepnir í dögun í fyrra-
því næst færði vörðurinn okkur til her- málið.»
bergja okkar, og ýfirgaf okkur svo. «Eg held við verðum ekki drepnir«
Pegar þangað var komið og munk- sagði Nikola rólega.
urinn var búinn að stilla sér á vörð »En hvernig ætlið þéc að hindra
við neðri enda tröppunnar settist eg á það?« spurði eg.
ból mitt og skýldi andlitinu í höndun- «Pað hefi eg ekki allra minstu
um. hugmynd um» sagði hann, »en eg hefi
Pað var þá þetta sem alt hafði stefnt samt sem áður í hyggju að sporna
að. Pess vegna hafði eg hitt Nikola í við því. Pað versta er að við göngum
Shanghai, Að verða steypt fram af klett- öldungis í myrkri, og vitum ekki einu
unum — það voru forlögin, sem við sinni hvar aftakan á að fara frain. Ef
höfðum boðið svo mörgum hættum við að eins vissum það þá væri alt létt-
byrgin fyrir. ara fyrir okkur. En hugsið nú ekki um
það, en farið að hátta, og látið mig
XVI. KAP/TULI. um þetta « ... , ,
Eg gekk til herbergis mins og lagð-
Voðalegir tlmar. ist í bólið eins og hann hafði boðið.
Klukkutímum saman sat eg á bóli Ein hugsunin rak aðra, og hve undar-
mínu og var öldungis yfirbugaður af legt sem það kann að sýnast datt eg í
að hugsa um hinar voðalegu kringum- fasta svefn litlu seinna.
stæður okkar. Við vorum veiddir eins Mig dreymdi að eg væri að ganga
og mýs í gildru og eftir því sem eg eftir múrunum í Peking, með elskuna
gat bezt séð var ekki annað fyrir hönd- mína í fanginu. Eg sá hana snúa sínu
um, en að deyja eins og manni sæmdi. undurfagra litla andliti að mínu, og
Eg reyndi til að hugsa ekkert um Glad- fann hana styðja höndinni á armlegg
ys, til þess að tapa ekki alveg kjark- minn. Þá alt í einu stóð frammi fyrir
inum, en þegar eg fann að það ætlaði okkur maðurinn, sem hafði uppgötvað
ekki að takast, gekk eg inn í herbergið mig í Lamaklaustrinu. Hann sveiflaði
til Nikola til að sjá hvað hann hefðist hníf, og eg rar íþann veginn að stökkva
91
á hann en þá var alt í einu þrifið ó- ir voru upp af klettabrúninni. Pað var
mjúklega í herðarnar á ,mér, svo eg hábjartur dagur og ískalt veður. Pað
vaknaðf og sá að maður nokkur beygði var snjór á þökunum en loftið var al-
sig yfir mig. veg gagnsætt. Pegar við komum út sá-
Um leið og eg leit á hann, sá eg um við greinilega fjöllin hinum megin
að þetta var einn af munkum þeim er við dalinn þar sem við fyrir tæpri viku
höfðu fært okkur til herbergja okkar, síðan höfðum mist asna okkar og burð-
Og þegar hann sá að eg var vaknaður armenn.
gaf hann mér bending um að fylgja Par sem við stóðum í sólskyninu,
sér. Rétt um leið kom annar með Niko- slógu fylgdarmenn okkar kyndlunum við
la frá hans herbergi, og jafnskjótt og múrinn, þangaðtil á þeim sloknaði. Svo
við vorum tilbúnir vorum við færðir út settu þeir sig í stellingpr og biðu.
í ganginn, og biðu þar um tíu manns. Af hreifingum þeirra var auðséð, að
«Pað var leiðinlega gert af þeim að þeir áttu þá og þegar von á einhver-
ónáða okkur svo snemma« sagði Nikola jum mikilsvarðandi höfðngja.
þegar við vorum á leiðinni niður eftir Alla þessa stund sló hjarta mitt svo
langa ganginum. »Eg var einmítt að ótt, að eg fann glögt slög þess, og hvern-
enda við að hugsa upp alveg dæmalaust ig sem eg reyndi gat eg ekki verið ró-
áform, sem hefði að líkindum getað legur. Tennurnar í munninum á méi
frelsað okkur.» glömruðri eins og handskellur. i.r því
«En nú er það orðið of seint, svaraði farið var með okkar hingað út, var það
eg. auðséð að það átti að kasta okkur út-
«Það er líklega» svaraði Nikola og af klettabrúninni eins og talað hafði
hélt svo áfram án þess að gera fleiri verið um. Eg leit í kring um mig til
athugasemdir. þess að sjá hvort til nokkurs væri að
| Að ætla að reyna að lýsa tilfinning- gera mótþróa, en að eins eitttillit sann
um mínum á leið okkargegn um gang- færði mig um að það væri aðeins barna
ana þögula og draugalega, yrði árang- skapur að hugsa til að brjótastgegnum
urslaust. 1 raunogveru stendur mérstugg- varðliðið.
ur af að hugsa um það. Eg hafði enga Meðan eg með sjálfum mér velti þessn
hugmynd um, hye framorðið var og gat fyrir mér, korn lítils háttar hreifing á
heldur enga hugmynd gert mér um, fylkinguna sem umkringdi okkur. Svb
hvert verið var að fara með okkur. Við hlustuðu þeir stundarkorn. Pað kom
fórum upp einn stigann og niður ann- auðsæilega merki frá hinni brúnröndinni
an, gegnúm smáa og stóra hella og enda- og við vorum færðir lengra fram á brún-
lausa gatiga, þangað til eg hafði enga ina.
hugmynd um í hvaða átt við stefndum. Par biðu okkar «hinir miklu á fjöllun-
Loks námum við þó staðar við rætur um« og um leið og við komum gáfu
minstu tröppuunar sem eg hafði hing- þeir fylgdarmönnunum merki um að
að til séð í klaustrinu. Par biðum við draga sig í hlé. Hinn elsti þeirra tók
eitt augnablik eða svo, þar næststigum þannig til máls:
við niður, og komum þá út á þrep «Pið menn frá vestrinu. Pið hafið heyrt
eitt lítið, og var þar enn þá Iokað með dóm yðar» sagði hann hátíðlega. «Pið
stórri hurð. Hé1- var enn numið staðar. hafið sjálfir færE hann yfir höfuð ykkur
Hurðinni var svo hrundið upp og ís- Hafið þið nokkuð að afsaka ykkur með
kaldur gustur þaut um okkur. Úti fyrir sem geti komið í veg fyrir að dómnum
sáum við turria klaustursins, sem bygð- beri að fullnægjaj?«