Norðurland - 13.09.1902, Blaðsíða 4

Nl.
204
Búnaðarfélag íslands.
Að tilhlutun félagsstjórnarinnar hefir Sigurður járnsmiður Jónsson
í Reykjavík lært erlendis að gera við skilvindur, tekur það starf að
sér og kennir það jafnframt ókeypis nokkurum vel lagtækum og högum
mönnum, jafnskjótt og honum berst nóg verkefni. Vissara fyrir þá, sem
langt eru að, að spyrjast áður fyrir bréflega, hve nær þeir megi koma.
Reykjavík 30. ágúst 1902.
Þórh. Bjarnarson.
hverfi var mjög mikil síld um síðustu
helgi, en kvað vera farin þaðan.
Siglingar.
Þ. 7. þ. m. kom seglskipið »Saga«
með salt til Höepfners verzlunar og
gufuskipið »KvaIen« frá Noregi að kaupa
fisk, síld og lýsi.
Þ. 8. kom »Rósa«, seglskip til Gránu-
félagsins, með salt.
Þ. 11. kom »Fortuna«, seglskip Gránu-
félagsins frá Sauðárkrók og Siglufirði
og »Fremad« seglskip, sem fæst við
reknetaveiðar.
S. d. kom og »Egil«,gufuskip Wathnes
erfingja frá Noregi, Khöfn og Austur-
landi. Frá Khöfn kom með því Sigurður
Sigurðsson, skólastjóri á Hólum, frá
Seyðisfirði síra Matth. Jochumsson og
Vilh. Knudsen verzlunarmaður og frá
Fáskrúðsfirði frk. Halla Waage.
X
Gamall unnusti.
Amerísk saga.
V.
»Nei«, svaraði hún; og við blaktandi
kertisljósið sást sakleysislegur, en eðli-
lega nokkuð áhyggjufullur og un'drun-
arkendur spurnarsvipur á alvarlegu
bjartleitu andlitinu.
»Hefir nokkur ókunnugur maður kom-
ið hingað?*
»Nei«.
»Fröken Thorne«, sagði einn úr
hópnum — hún sá, að það var einn af
heldri borgurunum í Eden, en hún var
honum mjög lítið kunnug; hann kom
nú fram úr hópnum, tók ofan og hneigði
sig virðulega — »það væri ef til' vill
bezt að við fengjum að tala við bróð-
ur yðar«.
»Bróðir minn er ekki heima. Sem
stendur er eg fulltrúi fjölskyldunnar,
og get svarað hverjum spurningum,
sem þið kunnið að vilja leggja fyrir
mig. Eg geri ráð fyrir, að þið séuð
komnir hingað f einhverjum erindum?«
»Svo er það, fröken; við erum komn-
ir í erindum, sem við mundum hlífa
yður við, ef ekki stæði svo á, að við
Verðum að fá fulla vitneskju um, hvort
hér sé maður, sem við erum að leita
að. Við höfum sagt mönnum að leita í
útihúsunum, því að þar gæti flækingur
falist. Meðan á því stendur, ætlum við,
með yðar leyfi, að svipast um í húsinu.
Maður gæti komist hér inn um efri
gluggana, án þess að þér hefðuð hug-
mynd um það«.
»Það vona eg, að ekki sé hægt,«
svaraði Barbara.
»Við höfum ástæðu til að ætla, að
maðurinn, sem við erum að leita að,
hafi farið hér um, og það er sennilegt,
að hann mundi reyna að komast hér
inn og leita sér hér hælis«.
»Það vona eg, að hann geri ekki.
En ykkur er guðvelkomið að svipast
um eftir honum«.
Barbara fylgdi þeim, eins og gestum
sínum, úr einu herbergi í annað á neðra
gólfinu, viðfeidin og alveg eins og hún
átti að sér. Eldhúsið var skemtilegt —
ljós á lampanum, eldur logaði í stónni
og á katli sauð fjörugt yfir eldinum;
ein bollapör og diskur höfðu verið lát-
in á borðið o"g svo kaka. Fröken Thorne
hafði auðsjáanlega verið að bera ofur-
lítinn kveldverð á borð fyrir sjálfa sig,
þegar mennirnir komu. Allur hópurinn
var að fara yfir forstofuna, á leið inn
í beztu stofuna; þá heyrðist jódynur,
tveir rfðandi menn fóru hart inn í garð-
inn, stigu af baki í skyndi og komu
inn í húsið. Og annar þessara var eng-
inn annar en Jeff hersir! Árveknis-
flokkurinn hafði auðsjáanlega átt von
á honum og förunaut hans, tók þeim
kyrlátlega, eins og það væri ekkert
annað en eðlilegt að þeir kæmu, eða
réttara sagt, eins og eftir þeim hefði
verið beðið, því að maður einn frá
Eden kinkaði kolli til þeirra og sagði:
»Eg bjóst við því, að þið munduð ekki
láta okkur bíða lengi«.
Hersirinn leit á Barböru; hún föln-
aði dálítið um leið og þau litu hvort
á annað, þó að ekki væri nokkur snert-
ur af grunsemd í augnaráði hans, ekkert
annað en góðlátleg en virðingarfull
umönnun um, að hún yrði ekki hrædd,
né kæmist í neina geðshræringu út af
þessari óvæntu gestkomu. En hún
neyddi sjálfa sig til að líta framan í
hann stillilega og ástúðlega, og honum
þótti vænt um stillingu hennar.
»Hafið þið orðið rrokkurs varir?«
spurði hann og sneri sér að þeim mann-
inum, sem virtist vera foringinn.
»Ekki enn þá. Við érum að leita í
húsinu«.
»Hvernig hagar til uppi á lofti ?« spurði
Jeff hersir og leit snöggvast á Barböru.
»Þar eru ekki nema þrjú svefnher-
bergi,« svaraði hún — »bróður mfns,
mitt herbergi og gestaherbergið okkar«.
»Eg sé, að hver maður gæti komist
inn í efri herbergin af skúrþakinu eða
af veggsvölunum,« sagði foringinn. »Með
yðar leyfi, fröken, ætlum við að fara
upp og svipast þar um. Það er líka
bezt fyrir yður sjálfa, að fá fulla vissu
um, að enginn sé að læðast þarna uppi«.
Nú féll Barböru allur ketill í eld,
en hún sá, að mesta óráð mundi vera
að mæla nokkuð á móti þessu. Auðvit-
að«, sagði hún og fór á undan þeim
að stiganum. Maðurinn frá Eden, sem
þekti alt Thornes-fólkið, þó að kunnings-
skapurinn væri lítill, lét þess nú getið,
að ungfrúin kynni ef til vill betur við
það, að svo sem einn eða tveir menn
væru sendir með henni upp á ioftið.
Tillögunni var tekið vel; öllum kom
saman um, að nægilegt væri að senda
einn eða tvo leitarmenn; og Jeff hersir
og förunautur hans voru kosnir til að
fara upp með fröken Thorne og rann-
saka svefnherbergin.
Barböru kólnaði allri og henni varð
ilt af hræðslu, en henni tókst enn að
hafa vald yfir sjálfri sér, og hún reyndi
að halda sér í þá von, þó að hún væri
ekki annað en ónýtt strá, að forsjónin
kynni að láta þeim sjást yfir skáphurð-
ina, sem klædd var pappír eins og
veggirnir, og fara fram hjá henni. Hún
skalf af ótta við það, að þegar Oliver
heyrði fótatak fjandmanna sinna vera
að færast nær, kynni hann að reyna að
komast út um gluggana; þá var óhjá-
kvæmilegt, að hann gengi beint í greip-
ar flokksins, sem skipast hafði utan
um húsið og var að leita umhverfis
það. Þeir skyldu nú lúka upp skápn-
um, taka hann fyrir augunum á henni
eins og mús í gildru, draga hann út
og Iífláta hann! Hún hafði engan tíma
til að hugsa neitt; stundin var komin;
á næstu mínútu var teningunum varp-
að um líf eða dauða Olivers Desmonds.
Eitt augnablik ætlaði hún þó að tefja
fyrir þeim. Hún sneri fyrst að hjóna-
herberginu.
pallegasta og bezta skó srníðar
Bjarni Lyngholt.
Heiðraðir viðskiftamenn
Carl Höepfners verzl-
unar eru vinsamlega
beðnir að borga sem
mest í skuldum sínum í hinni
í höndfarandi haustkauptíð.
Akureyri 12. sept. 1902.
Jóh. Ghristensen.
Gleymið ekki
að gefa til tombólunnar, sem
stúkan „Trúföst" ætlar að halda
í næstk. október mánuði.
8á sem hefir fundið bóka-
pakka, er gleymdist 8.
þ. m. austan við veginn út
með túni J. V. Havsteens
á Oddeyri, er vinsamlega beðinn
að skila honum hið fyrsta til S.
Sigurðssonar járnsmiðs á Akureyri,
gegn fundarlaunum.
Fjármark Björns Jóhanns-
sonar á Skarði í Grýtu-
bakkahreppi er; tvístýft fr.
h. tvíbitað a. v.
200 krónur
getur duglegur maður, vanur
sveitavinnu, fengið frá 1. marz
til 20. september n. ár.
Ritstjóri Norðurl. vísar á.
Sjósfigvél,
srníðuð eftir máli, eru bezt og
ódýrust hjá
Bjarna Lyngholt.
Ambrosíusstígvél úr Box Calf
og öðrum fínum skinn-
tegundum, smíðar
Bjarni Lyngholt.
J'Iámsmeyjar,
tvær eða þrjár, geta fengið fæði
og húsnæði á Oddeyri næsta vet-
ur, mjög nærri kvennaskólanum.
Þorvaldur Davíðsson kaupm.
vísar á.
Nýkomið:
Hengilampar margar tegundir.
Borðlampar margar tegundir.
Eldljúslampar margar tegundir.
Náttlampar margar tegundir.
Forstofulampar margar tegundir.
ýVmplar ljómandi fallegir.
Lampaglös allar vanalegar sortir.
í verzlun
Þorv. Davíðssonar.
eir sem enn ekki hafa
borgað skuldir sínar til
Gudm. Efterfl. verzl-
unar hér á staðnum,
eða samið við undirrit-
aðan um pær, áminnast hérmeð
um að gera full skil nú í
haustkauptíðinni; að öðrum
kosti verð eg að beita lög-
sókn.
Eins og að undanförnu verð-
ur tekið á móti lifandi fé og
slátruðu fé með engu síðri
kjörum en annarstaðar hér á
Akureyri.
Akureyri 12. sept. 1902.
Jóh. Vigfússon.
Netjabátur
nýlegur er til sölu hjá
Jóh. Vigfússyni.
ýtfsláttarbestar
verða keyptir á næstkomandi
hausti hjá
Jóh. Vigfússyni.
ægur trjáviður af öllum teg-
undum fæst við Gudm.
Efterfl. verzlun. —
Þurkuð epli
fást hjá
Jóh. Vigfússyni.
„svea“ strokkar
fást hjá
Jóh. Vigjfússyni.
ágætir norskir bátar til sölu
hjá Jóh. Vigfússyni verzl-
unarstjóra.
Gerikti um dyr og glugga, fást við
C. Höepfners verzlun.
Smáfiskur verkaður fæst við
C. }Cöepfners oerzlun.
„Norðurland4* kemur út á hverjum laugar-
degi. 52 blöð um árið. Verð árg. 3 kr. á lslandi, 4 kr.
í öðrum Norðurálfulöndum, IV2 dollar í Vestur-
heimi. Gjalddagi fyrir miðjan júlí að minsta kosti
(erlendis fyrir fram).
Uppsögn sé skriflegog bundin við árgangamót;
ógild nema koinin sé til ritstjóra fyrir 1. iulí.
Auglýsingar teknar í blaðið eftir samníngi við
ritstjora. Afsláttur mikill fyrir þá, er auglýsa
mikið.
Prentsmiðja Norðurlands.