Norðurland - 12.10.1907, Blaðsíða 2

Nl.
32
minnir að standi skrifað einhvers staðar
að verða muni drýgt með öðrum hæst-
virtum svívirðingum, það, að svikar-
inn, lygarinn, þjófurinn fái hæstu nafn-
bót hjá höfðingja þessa heims.
Þetta væri ritgerðarefni handa Norðra.
Petta væri umtalsefni fyrir Gróufólkið,
merkilegra heldur en hitt, að það barn
sé vanskapað, sem svo er gert, að
munnurinn snýr þversum og hárram-
urinn veit út. „ „
Cj. F.
X
Blöðin ög réttvísin.
»NorðurIand« flutti 23. júní f. á
fregn, sem blaðinu berst þá samdæg-
urs, frá mikils metnum bæjarbúa hér
í kaupstaðnum, sem þá var staddur í
Kaupmannahöfn. Fregnin var sú að
skipinu »Botníu« væri ekki ætlað að
fara nema á 4 hafnir hér við land, á
Seyðisfirði, Reykjavík, Stykkishólmi og
ísafirði, til þess að sækja íslenzku þing-
mennina, en þingmönnunum ætti að
greiða ferðakostnað fyrir landferðina
til einhvers af þessum 4 stöðum.
Það hefir síðan verið sannað fyrir
rétti, með vottorði þess manns sjálfs,
sem góðfúslega gerði ráðstöfun til þess,
að blöðin hér á Akureyrf fengju þessa
fregn, að »Norðurland« hafði farið rétt
með fregnina og hitt líka að fregnin
var sönn. Þetta hafði verið ákvarðað
svona og hafði veitt fullörðugt að fá
þeirri ákvörðun breytt.
Regar »Norðri« kom út viku síðar
hafði hann vitanlega fengið fregnina eins
og Norðurland, en jafnframt, með öðru
skipi, þá fregn frá sama manninum,
sem sendi fyrri fregnina, að búið væri
að breyta ákvörðuninni, en — líklega
í því skyni að efna heit sitt um heið-
virða blaðamensku — notaði hann þetta
til þess að gera lubbalega árás á »Norð-
urland« fyrir ósannsögli, bregður því
um að það fari með rangt mál og
blekkingar við lesendur sína.
Ritstjóri »Norðurlands« ætlaði að kom-
ast hjá því að svara þessum áaustri
blaðsins og sneri sér því til eins af rit-
nefndarmönnum blaðsins »Norðra«,
skýrði honum frá málavöxtum og fór
þess á leit við hann að hann léti blaðið
afturkalla aðdróttunina. Sú ferð gafst
ekki eins vel og við mátti búast, þess-
ari málaleitun var tekið fálega og svo
kom »Norðri« út, að hann leiðrétti
ekkert af ósanninda-aðdróttun sinni.
Regar svo var komið málinu ritaði
ritstjóri »NorðurIands« nokkur orð í
blaði sínu til ritnefndar »Norðra«, sem
ber siðferðislegu ábyrgðina á því, sem
stendur í blaðinu nafnlaust. Er þar
svo að orði komist, að hún láti »ó-
þverralepp* sinn núa sér á »Norður-
landi«, þar sem hún gefur f skyn að
blaðið fari vísvitandi með rangt mál
og blekkingar. Líkingunni um óþverra-
leppinn er svo haldið áfram, ritnefnd-
inni gefið það ráð að geyma leppinn
í ruslaskúffu sinni og nota hann ekki
nema hann sé áður þveginn vandlega
o. s. frv.
Eftir þessa grein helti »Norðri« yfir
ritstjóra »Norðurlands« ýmsum ókvæð-
is- og skammaryrðum úr orðabókar-
forða Gjallarhorns og lét þá ritstjóri
»Nls.« höfða mál gegnritstjóra »Norðra«
fyrir þessi skammaryrði.
Ritstjóri »Nórðra« var þá ekki seinn
á sér og höfðaði mál gegn ritstjóra
»NIs.« Vildi Norðra-ritstjórinn láta svo
heita, sem átt væri við hann sjálfan
með óþverraleppnum. Fanst honum
sem slíkt væri auðskilið mál, þó hvergi
væri hann nefndur á nafn.
Þessi tvö mál hafa nú loks verið
dæmd hér í undirréttinum.
En þegar málin skyldi taka upp til
dóms, veik hinn reglulegi dómari,
ritnefndarmaðurinn Guðlaugur Guð-
mundsson úr dómarasæti og var þá
cand. Björn Líndal skipaður af stjórn-
arráðinu til þess að dæma málin. Tók
hann við þeim um sömu mundir sem
Stór
tombóla.
Að fengnu leyfi hafa Qoodtemplarastúkurnar hér á Akureyri á-
kveðið að halda tombólu til ágóða fyrir hússjóð peirra, seint í
desember næstkomandi. Vænta pær pess að bæjarbúar styðji petta
með gjöfum og með pví að sækja tombóluna. Alt kapp verður
lagt á að hafa drættina sem bezta og eigulegasta.
Akureyri 10/io ’07.
Fyrir hönd Goodtemplarareglunnar á Akureyri
Guðt. Guðmundsson. Friðbjörn Steinsson.
Sigurður Hjörleifsson.
Jón Guðmundsson.
Lárus Thorarensen.
Vilhelm Knudsen.
»••••••*««»••»••
—-•-•■• •♦•••••• • • • •<
hann tók við ritstjórn »Norðra« af rit-
stjóranum Jóni Stefánssyni, þegar hann
»reið suður á konungsfund*.
Málalokin urðu þau hjá hinum setta
dómara, að hann dæmdi Jón Stefáns-
son í 30 kr. sekt og 15 kr. málskostn-
að og helztu skammaryrðin ómerk, en
málið um óþverraleppinn dæmdi hann
svo, að hann tók þau rök gild sem rit-
stjóri »Norðra« færði fyrir því, að átt
væri við hann með þeim titli og skyldi
ritstjóri »Nls.« greiða fyrir það 25 kr.
sekt og 10 kr. málskostnað. Oþverra-
leppurinn og þvotturinn á honum var
og dæmdur ómerkur.
Af því að ritstjóri »Norðurlands« hef-
ir ekki eins mikla trú á þessum dómum
herra Líndals, að honumólöstuðum, eins
og ísraelsmenn höfðu forðum á dóm-
um Salomons og af því honum þykir
viðfeldnara að þeir dómarar, sem dæma
mál hans séu ekkert riðnir við ritstjórn
»Norðra«, þykir honum vissara að skjóta
málum þessum — öðru hvoru eða
báðum — til æðri réttar.
78
skiftum við dauða munka, sem gengu aftur, og hugs-
uninni um bogalága glugga með löngum, náfölum tungl-
skinsöndum.
Og leikurinn sjálfur hætti þegar dimt var orðið og
uglurnar tóku að væla. Þá söfnuðust þeir saman í þéttan
hnapp og hræddu hver annan á hvítum vofum, sem
þeir sáu í skugganum; og frá dómkirkjunni háturnuðu
og dimma munkakjallaranum kom svo mikill óhugnaður
og endemis-viðbjóður, að þeir röltu heim til að lesa.—
— Þau voru stór og fögur, bækitrén í skólagarðin-
um. En eitt sinn tók nyrsta tréð í garðinum að sýkj-
ast, árið eftir dó það alveg, og hér og þar sýktust
fleiri tré; stórar og sterkar greinar — fúnar að innan
hrundu af þeim um veturinn.
Allir þeir, sem eitthvert skynbragð báru á trjárækt,
urðu nú önnum kafnir, og ýmsar tillögur og uppástung-
ur komu fram. Sumir héldu að moldin væri troðin um
of kring um ræturnar, og lögðu það til, að losað væri
dálítið um hana. Aðrir vildu láta skafa stofninn, og
nokkurir voru þeirrar skoðunar, að ekki kæmist nógu
mikið af ljósi inn undir greinarnar, og lögðu það til
að stýft væri ofan af toppunum.
Enginn virtist vilja skilja það, að jarðvegurinn var
úldinn og súr og trén gömul og fúin, svo engin íþrótt
gat komið í veg fyrir visnun þeirra og dauða.
En jafnframt vanþrifum þeim, er trén urðu fyrir, var
eins og legðist vanheilsa nokkur á skólann sjálfan og
æskulýð þann, sem þau skygðu yfir.
Vöndurinn lék nú ekki lengur í léttstígum dansi
með málfræðinni; hann var dottinn úr sögunni. Og
eftir skilnað þenna sýndist málfræðin veslast upp eins
og ekkja, sem mist hefir ágætan eiginmann. Latínan
79
vildi ekki þrífast hvernig sem að var farið; engum gat
lengur dulist það, að þekkingunni á þessari ágætu tungu
fór aftur ár frá ári.
Og enda þótt þeir lærðu helmingi minna af latín-
unni en fyrir þrjátfu árum, þá var þó æskulýðurinn
fölur ásýndum og stúrinn af ofreynslu. Það var hörm-
ung að sjá þessa roðbleiku dverga, sem nú á tímum
gátu staulast með erfiðismunum gegnum ofur-fábreytt
úrlausnaretni við stúdentspróf — og að hugsa sér svo
snáðana fyr á tímum.
Kennararnir voru hreint eins og afturgöngur. Skopleg-
ur fiokkur visinna vesalinga, þar sem sinn var við hverja
sérvizku bundinn, er gerði hann að skrípi, af þvf hið
einmanalega æfistarf þeirra var að sitja við kennara-
borðið og dreifa ryki yfir æskulýð, sem þeir skildu ekki.
En margir veittu nú eftirtekt afturför lærðu skólanna.
Úr öllum áttum bárust kvartanir og athugasemdir; þetta
kom róti á alla skólamenn, þeir rýndu sig rauðeygða
ofan í skjölin og þyrluðu á loft afarsmáu málfræðis-
ryki, sem varð að ofurlitlum skýhnoðrum.
Sumir héldu, að öllu væri vel borgið, ef nemendur
fengju sérstakt borð að sitja við og grænmáluð penna-
hylki; aðrir heimtuðu nýja pg fullkomnari loftræsingu;
nokkurir þóttust sjá í anda nýja blómatíð bókvísi og
heilbrigði meðal hins ástkæra æskulýðs, ef latínan hætti
að vera þungamiðja námsins en grískan tæki við.
Enginn virtist vilja skilja það, að fræðikerfið var úr-
elt orðið og bókvísin sjálf rotin og fúin, svo engin í-
þrótt var þess Iengur um komin að forða því að hið
dauða eitraði það, sem enn þá var lifandi.
Skólastjóri andvarpaði löngum á kvöldin, þegar tungl-
ið skein um skólagarðinn og útyfir bæinn, sem óx og
Hraðskeyti til Nls.
• Reykjavík uho ’07, kl. 1,50 e. h.
Við setningu rikisþingsins þökkuðu
forsetarnir íslandi fyrir gestrisnina við
heimsóknina i sumar.
Steffensen kosinn forseti landsþings-
ins.
Sörensen Egaard, óðalsbóndi kon-
ungkjörinn landsþingsmaður i stað
Kolding-Hansens.
Pýzka stjórnin hefir keypt loftfar
Zeppelins greifa og reynist það ágœt-
lega upp á stðkastið.
Mislingar miklir í Reykjavík en
vœgir.
Ofsaveður 5—6 þ. m. siðan still-
ingar.
Slra Guðmnndur Helgason í Reyk-
holti og slra Einar Þórðarson alþing-
ismaður hafa fengið lausn frá prest-
skap.
Björn Stefánsson prestvígður að
Tjörn.
X
Stórhríö
brast hér á laugardaginn er var,
síðari hluta dags og birti ekki upp
aftur fyr en á mánudagsmorgun.
Gekk hríð þessi yfir alt Norður-og
Austurland. Fé manna var alstaðar úti
og fenti víða mikið af því og voru
menn að draga það úr fönn fram á
fimtudaginn var, en þá blotaði vel og
leysti nokkuð af snjónum. Flest hefir
féð náðst lifandi úr fönninni hér um
slóðir, en margt illa til reika.
I hríð þessari hafði tekið þak af
steinhúsi á Siglufirði, en síðan hrundu
báðir stafnarnir á húsinu og bjargað-
ist fólkið nauðulega út í hríðina. Flúsið
átti Ólafur Sigurðsson skipstjóri.
Símslltaöld
hefir verið allmikil undanfarið eink-
um vikuna sem leið. Höfðu báðir
símarnir slitnað hér austur frá, mest
á Smjörvatnsheiði, alls að sögn á 40
stöðum og víða höfðu einangrendur
brotnað af staurunum. Tók það marga
daga að gera við þetta, en flest hrað-
skeyti til og frá útlöndum sátu á
stöðvunum þar sem þau voru komin.
Verður líklega mál til komið að fá
stálþráðinn á símastaurana þegar hægt
verður að koma honum á þá. Stál-
þráðinn átti að leggja í sumar, en hefir
farist fyrir og er hann enn ókominn
til Iandsins.
Ceres
kom í gær til Rvíkur.
Mlslinsrarnir
eru komnir upp í 3 húsum her á Akureyri.