Norðurland - 15.05.1909, Qupperneq 1

NORÐURLAND.
Ritstjóri: Sigurður Hjörleifsson, læknÍT.
22. blað. j Akureyri, 15. maí 1909. j IX. ár.
Frá alþingi.
Lög um aðflutningsbann á
áfengi.
1. gr. Engan áíengan drykk má
flytja til íslands til annara nota en
þeirra, sem getið er um í 2. grein,
og farið sé með eftir reglum þeim,
sem settar eru í lögum þessum. En
það er áfengur drykkur eftir lögum
þessum, sem í er meira en 2 V 4% af
vínanda(alkóhóli)aðrúmmáli. Duft, kök-
ur og annað, er þau efni eru í, sem sundur
má leysa í vökva, og f sér hafa fólgið
slíkt áfengi, skal fara með sem áfengan
drykk.
2. gr. Heimilt skal stjórnanda eða
eiganda iðnaðarfyrirtækis, efnarann-
sóknarstofu, náttúrugripasafna eða ann-
ara þvílíkra stofnana að flytja frá út-
Iöndum vínanda eða annað áfengi til
iðnþarfa og verklegra nota í stofnun-
inni. Svo skal og heimilt að flytja til
landsins vínanda, sem ætlaður er til
eldsneytis. Lyfsölum og héraðslæknum
skal og heimilt að flytja til landsins
vínanda þann og annað áfengi, sem
þeim er skylt að hafa til læknisdóma
s-imkvæmt hinni almennu lyfjaskrá.
Enn skal smáskamtalæknum heimilt
að flytja frá útlöndum smáskamtalyf
með vínanda í, ef pöntun þeirra fylgja
meðmæli hlutaðeigandi lögreglustjóra
og sóknarprests. Að lokum skal pró-
föstum þjóðkirkjunnar og forstöðu-
mönnum annara kirkjudeilda heimilt
að láta flytja frá útlöndum messuvín,
er nauðsynlegt sé til altarisgöngu þó
í því sé meira af vínanda en 2V4%.
3. gr. Alt áfengi, sem flutt er til
landsins frá útlöndum samkvæmt lög-
um þessum, skal fyrst flytja á land í
Reykjavík, Þar skal Iandsstjórnin skipa
sérstakan umsjónarmann áfengiskaupa,
og hefir hann á hendi umsjón og eft-
irlit með áfengiskaupum, svo sem
nánar er fyrir mælt í lögum þessum.
Umsjónarmaður hefir að launum 600
kr. á ári, er greiðast úr landssjóði.
Svo fær hann og borgun fyrir húsrúm
undir áfengisbirgðir, vinnulaun handa
verkamönnum til aðstoðar og burðar-
gjald bréfa. Ennfremur fær hann end-
urgjald fyrir efni þau, er með þarf til
þess að gera áfengi óhæft til drykkjar.
4. gr. Nú hefir maður heimild til
áfengisflutnings frá útlöndum eftir lög-
um þessum, og vill hann neyta þess-
arar þeimildar sinnar, og skal hann
þá í tæka tíð segja umsjónarmanni
áfengiskaupa til um það, hvers konar
áfengi og hve mikið hann vill fá og
frá hverju verzlunarhúsi, svo og með
hverri ferð frá útlöndum. Hann skal
og skýra honum frá um leið, til hvers
hann ætli að nota áfengið. Svo skal
og fylgja beiðninni borgun fyrir flutn-
ing til Reykjavíkur og uppskipun þar.
Umsjónarmaður sendir þá pöntunina
því verzlunarhúsi eða þeim vínsölu-
manni, sem hún er stíluð til, og beiðist
þess, að áfengið sé sent til sín. Skal
umsjónarmaður, þegar er áfengið kemur
til hans frá útlöndum, tryggja sér með
rannsókn, að áfengissendingin sé eigi
önnur eða meiri en um var beðið. Nú
reynist áfengið annað eða meira en
um var beðið og skal umsjónarmaður
þá endursenda sendanda það tafarlaust,
ef annað er en um var beðið, eða það
sem úmfram reynist, enda er skipstjóra,
sem flutti, eða útgerðar manni skips,
skylt að taka við því án borgunar á
farmgjatdi. Að því búnu skal hann,
eftir fyrirsögn efnafræðings landsins,
sem skyldur er að láta honum aðstoð
sína í té, blanda það áfengi, er til
iðnaðarfyrirtækja eða eldsneytis er
ætlað, þeim efnum, er gera það óhæft
til drykkjar, án þess það þó missi
notagildi sitt til þess sem það er ætlað.
Því næst skal umsjónarmaður merkja
áfengið með embættisinnsigli sínu og
segja eiganda til. Eiganda skal þá
heimilt að vitja þess, en gjalda skal
hann þá um leið kostnað þann, er af
blönduninni hefir leitt.
Nú líða svo 12 mánuðir frá tilkynn-
ingu umsjónarmanns áfengiskaupa um
aðflutning áfengis, að sá hirðir ekki
áfengið, er pantað hefir, né lýsir held-
ur yfir þeirri ósk, að áfengið sé á hans
kostnað endursent seljanda, og er þá
áfengið með umbúðum eign landssjóðs.
Allan ógreiddan kostnað, er leitt hefir
af aðflutningnum, má þá taka lögtaki
hjá þeim, er áfengið hefir pantað,
samkvamt lögum 16. desember 1885.
Umsjónarmaður ber enga ábyrgð á
greiðslu andvirðis fyrir það áfengi sem
aðflutt er.
5. gr, Skylt er hverjum skipstjóra,
er frá útlöndum kemur, að tilkynna
lögreglustjóra um leið og hann sýnir
skipsskjölin, hvort hann hafi nokkurt
áfengi til flutnings fyrir aðra menn,
og þá hve mikið. Hann skal og skýra
frá, hvort og hve mikið áfengi hann
hafí meðferðis sem skipsforða, en
óheimilt skal honum, meðan hann er
i landhelgi við Island, að veita eða
selja eða á annan hátt láta af hendi
eða leyfa öðrum skipverjum að láta
af hendi nokkuð af því áfengi, er til
skipsforða er ætlað, til annarra manna
en þeirra, sem eru lögskráðir skip-
verjar.
Skipstjóri er sekur við lög þessi,
ef hann brýtur það, er nú var mælt.
Nú hefir skipstjóri meðferðis áfengi,
frá útlöndum, sem ekki er ætlað til
skipsforða og ekki á að fara til um-
sjónarmanns áfengiskaupa, og ska! lög-
reglustjóri þá á hinni fyrstu höfn, er
skipið kemur til, setja embættisinnsigli
sitt á hin aðfluttu áfengisílát og ábyrg-
ist skipstjóri, að innsiglin séu ekki
brotin eða úr ílátunum tekið fyr en
skipið er farið alfarið burt frá land-
inu, enda gangi lögreglustjóri úr skugga
um það, áður en skip lætur úr síðustu
höfn, að innsigli séu heil og ekkert
hafi verið tekið úr ílátunum.
6. gr. Nú strandar skip hér við land
og hefir meðferðis áfengi til umsjónar-
manns áfengiskaupa eða frá honum, og
skal hreppstjóri í forföllum lögreglu-
stjóra þá þegar taka áfengisílátin til
varðveizlu og gæta þess, að ekki sé
í þau farið. Hann skýrir þegar í stað
lögreglustjóra frá, en lögreglustjóri
setur embættisinnsigli sitt fyrir íiátin
og kemur þeim til geymslu á óhultum
stað. Afengi þetta má lögreglustjóri
ekki selja eða á annan hátt láta af
hendi til annarra manna, en skýra skal
hann með fyrstu ferð réttum eiganda
frá björgun áfengisins. Kjósi hann
innað 12 mánaða að það sé sent sér
á sinn kostnað, skal það gert; ella sé
það eign Iandssjóðs.
Sé um skipsforða að ræða, fer um
meðferð áfengis og tilkynning til
skipseiganda svo sem fyrir er mælt í
grein þessari hér að framan, nema
það hafi verið gert óhæft til drykkjar
undir umsjón lögreglustjóra, eða eig-
andi hafi látið flytja það úr landi inn-
an 12 mánaða.
Nú er ókunnugt um eiganda stránd-
góss og skal þá áfengið eign lands-
sjóðs ef eigandi hefir ekki sagt til
sín áður en hinn lögskipaði auglýs-
ingafrestur er útrunninn.
7. gr. Engan áfengan drykk má
flytja um landið annan en þann, sem
annaðhvort er merktur embættisinn-
sigli umsjónarmanns áfengiskaupa, svo
sem fyrir er mælt í 4. grein laga
þessara, eða þá þann drykk, sem um
getur í 6. og 11. grein og farið er
með eftir fyrirmælum þeirra greina,
nema læknislyf sé úr lyfjabúð eða frá
lækni.
8. gr. Öllum, sem samkvæmt lögum
þessum hafa heimild til innflutnings
á áfengi, er óheimilt að veita það,
gefa, selja eða láta af hendi til ann-
ara manna, nema það sé áður gert
óhæft til drykkjar.
Þó mega lyfsalar og héraðslæknar
selja mönnum áfenga drykki eftir lyf-
seðli löggiltra lækna, en þó ekki oft-
ar en einu sinni eftir sama lyfseðli.
Um sölu lyfja þeirra, er áfengi er í,
setur landlæknir reglur því til trygg-
ingar að áfeng lyf verði eigi höfð til
neyzlu, heldur eingöngu til lækninga.
9. gr. Veitingamenn og vínsölu-
menn, þeir sem leyfi hafa til vínsölu
hér á landi, samkv. lögum nr. 26,
11. nóv. 1899, um verzlun og veit-
ingar áfengra drykkja, mega, eftir 1.
jan. 1915, ekkert selja hér á Iandi af
áfengisbirgðum þeim, er þeir þá hafa,
gefa, veita eða láta af hendi til ann-
arra manna. Skulu lögreglustjórar hver
í sínu umdæmi þá þegar skyldir til
að rannsaka áfengisbirgðirnar, og inn-
sigla þæ'r. Aður en 12 mánuðir, eru
liðnir, skulu eigendur áfengisins skyld-
ir til að flytja birgðirnar eða láta
flytja þær burt af landi, og skulu
lögreglustjórar hafa nákvæmt eftirlit
með að það sé gert. En alt það á-
fengi, sem þá er ekki útflutt, skal
vera eign landssjóðs.
Frá þeim degi er lög þessi verða
staðfest, má ekkert leyfi til vínsölu
né vínveitinga veita hér á landi, né
endurnýja eldri leyfi.
10. gr. Um leið og ákvæði 1. grein-
ar um bann gegn aðflutningi áfengis
hingað til lands ganga f gildi, skulu
lögreglustjórar rannsaka áfengisbirgðir
þeirra manna, sem vínsöluleyfi eða
vínveitingaleyfi hafa. Jafnframt skulu
þeir semja nákvæma skýrslu yfir á-
fengisbirgðirnar og merkja öll áfengis-
ílát glöggu heimildarmerki á þann
hátt, er stjórnarráðið skipar fyrir um.
Þessi rannsókn áfengisbirgða skal
endurtekin á 6 mánaða fresti meðan
vínsölumenn og vfnveitingamenn halda
söluheimild innanlands og skulu þá jafn-
framt ónýtt heimildarmerkin á þeim í-
látum, sem tæmd eru.
11. gr. þær áfengisbirgðir, sem ein-
stakir menn kunna að hafa í vörzlum
sínum 1. janúar 1915 er ekki skylt
að flytja burtu úr landinu, en eig-
endur þeirra skulu skyldir að gefa
lögreglustjóra vottorð, að viðlögðum
drengskap, um hverjar og hve miklar
birgðir þeir hafi. Slík vottorð skal
síðan gefa, um hver áramót, um hverj-
ar og hve miklar birgðir séu óeyddar,
unz birgðirnar eru þrotnar.
Afengi það er hér ræðir um, má
aldrei flytja burt af heimili eiganda,
nema hann flytji sjálfur búferlum, eða
það sé áður gert óhæft til drykkjar.
12. gr. Nú er maður grunaður um
óleyfilegan aðflutning eða óleyfilega
sölu eða veitingu áfengis, og má þá
gera heimilisrannsókn hjá honum eftir
dómsúrskurði, ef það er talið nauð-
synlegt til þess að komast fyrir málið.
Komi það í ljós við heimilisrann-
sóknina, að áfengi sé í vörzlum þess
manns, er rannsókn fer fram hjá, skal
hann skyldur til að skýra frá því,
hvernig standi á birgðunum. Geri hann
það ekki, skal hann teljast sekur um
brot gegn 1. gr.
13. gr. Nú sést maður ölvaður, og
skal þá heimilt að leiða hann fyrir
dómara. Skal hann skyldur til að skýra
frá, á hvern hátt hann hafi ölvaður
orðið, og þá hvernig og hjá hverjum
hann hafi fengið áfengið.
14. gr. Brot gegn 1. gr. laga þess-
ara varða í fyrsta sinn sektum frá
200—1000 kr.
Brot í annað sinn varðar sektum
frá 500—2000 kr.
Brjóti nokkur oftar gegn ákvæðum
þessarar greinar varðar það sektum
frá 1000—5000 kr.
Fjárnám fyrir sekt á hendur skip-
stjóra má gera í skipi hans.
Jafnan skal hið ólöglega aðflutta
áfengi verða eign landssjóðs.
15. gr. Nú sannast það á skipstjóra,
að hann skýrir lögreglustjóra rangt frá
um áfengi það, er hann hefir með-
ferðis, og skal hann þá sekur um
200—1000 kr., ef ekki liggur þyngri
hegning við samkvæmt lögum og má
gera fjárnám fyrir sektunum í skipi
hans.
Brot gegn þeim ákvæðum í lögum
þessum, er óheimila að veita, gefa,
selja eða á annan hátt láta af hendi
áfengi til annara manna, varða sekt-