Norðurland - 18.09.1915, Side 1

NORÐURLAND.
- — - t ^ — _r^-—!—irin — _!—j-^-i—!■-!. - 'ir~« ~i ^ “ * * * * ’.i * * — *m~ ** “ “• “m^^ mmm
34. blað. | Akureyri 18. september 1915. *
XV. ár.
v|s KÖBENHAVNS MARGARINEFABRIK
íramleiðir hið vandaðasta smérlíki sem unt er að fá, notar aðeins hreint og
óskemt efni, Og litar alls ekki margarínið, en selur það hvftt eins og ásauða-
smér, svo allir geti fullvissað sig um að engu misjöfnu sé blandað í það. —
Margarínið fæst í i og 2 punda skökum, 5 og 10 punda öskjum og stærri
dunkum og er þrátt fyrir gæði sín hið ódýrasta smérlíki sem flutt er til lands-
ins, enda fer rieyzla þess vaxandi ár frá ári. Areiðanlegir kaupendur fá lang-
an gjaldfrest. Pantanir sendist annaðhvort beint til verksmiðjunnar, Brolægg-
erstræde 9 Köbenhavn, eða Jóns Stefánssonar Akureyri.
Þ V í eiga allir íslenzkir sauðfjáreigendur að eins að nota
Coopers baðlyf?
VEGNA ÞESS:
Pau eru aðalsauðfjárbaðlyt heimsins; notuð full 70 ár og ár-
lega framleitt af þeim nægilega mikið til böðunar á 260 mill-
jónum fjár.
Pau eru lögleidd til sauðfjárböðunar i öllum helztu fjárrcektar-
löndum.
Pau eru einu baðlyfin, sem Alþingi íslendinga hefir sérstak-
lega mœlt með og óskað að yrðu notuð i landinu.
Pau eru áhrifamikil; útrýma allskonar óþrifum, bæta og auka
ullarvöxtinn. Á landbúnaðarsýningum hefir fé baðað úr þeim
hlotið langflest verðlaun.
Pau eru ódýr og handhæg í notkun; kosta 3 til 4 aura í kind;
íslenzkar notkunarreglur á umbúðunum.
Þau fást í stórkauþum hjá
G. Gíslason & Hay
LEITH og REYKJAVÍK.
ONgr Áríðandi að pantanir séu sendar sem fyrst, svo hægt sé að koma
baðlyfjunum um alt landið í tæka tíð. 1MB
,T—U—X—H—A—M‘
b r á 0 1 í u v é 1
er áreiðanlega bezt og lang ódýrust
til notkunar og að verði sbr. ritgerð
í fiskifélagsblaðinu »Ægir« 5 tölubl.
þ. á. blaðsíðu 60—61 sem ennfremur
var prentuð í 26 tölubl. »Norðurlands«.
Umboðsmaður fyrir JJorðurland
J. V. Havsteerj
sem gefur allar nánari upplýsingar og
tekur við pöntunum.
Vefnaðarvöruverzlun
Gudmanns E f t e rfl.
Stærst úrval. Lægst verð.
Saumastofa Gudm. Efterfl.
saumar allan klæðnað handa körlum
og konum eftir nýjustu tízku.
Klæðaverksmiðjan
Gefjun
Akureyri.
Eins og að undanförnu, tekur verk-
smiðjan á móti ull og ullartuskum,
til kembingar, spuna og vefnaðar, og
afgreiðir allar sendingar svo fljótt
sem unt er.
Ný sýnishorn af dúkum eru til sýn-
is á afgreiðslustofu verksmiðjunnar og
hjá umboðsmönnum hennar.
Þegar á alt er litið, eru VÍnnU-
laun lœgri en hjá öðrum
verksmiðjum landsins.
Hanaungar
eru keyptir hæsta verði í
Apotheki —r,
Akureyrar. (éz
Jöi ð tilsölu
Jörðin Neðstaland / Öxna-
dal er til sölu ef viðunanlegt
boð fœst. Lysthafendur snúi
sér til Sigurðar bónda Jóns-
sonar d Reynistað.
Reynistað 30. ágúst 1915.
Sigurður Jónsson.
ÚRsMIÐjA
Kristjáns Halldórssonar
Hafnarsfræfi 35.
leysir allar aðgerðir á úrum og klukk-
um, fljótt og vel af hendi.
Úr og úrkeðjur nýkomið.
Baldvin Jónafansson
alþýðuskáld úr Suður-Þingeyjarsýslu
heldur kvöldskemtun í kvöld í sam-
komusal Sig. Fanndals. Sérstaklega
verður lögð áherala á að lesa upp
»grfnkvæði«. Munið að fjölmenna!
Frá blóðvellinum-
Rússar yfirgefa Dúnaburg og skilja
þar eftir fbúana er berjast við mikinn
bjargarskort.
Sænsk blöð telja víst að takmark
Þjóðverja sé að ná Petrograd á sitt
vald áður en til friðarsamninga komi.
Serbía bíður að láta Búlgarfu fá
allan þann hluta af Montastir sem
liggur Búlgarfu megin við Vardarfljót-
ið — ef að Búlgaría vilji taka þátt f
ófriðinum gegn Þjóðverjum. Búlgarar
heimta aftur á móti alt fylkið Mont-
astir.
Þjóðverjar hafa í þ. m. sökt þrem-
ur brezkum, stórum eimskipum »Churs-
ton«, Whitefield« og »Romalne«.
Skipshöfnunum varð að mestu bjargað.
Síðustu fréttir segja að Rússaher
hafi flutt alla fbúana í Dúneburg
burtu, áður en þeir yfirgáfu borgina.
Svo hafi Rússar kveikt í borginni og
brenni hún öll til ösku.
Frakknesk blöð heimta öll af mikl-
um móð að Bretar og Frakkar geri
tafarlaust það sem þeim sé unt, til
þess að taka Dardanellavígin og kom-
ast að Miklagarði, því ekki muni það
síðar vænna.
X
Saltvinslufélagið
s t ofn a ð.
Pjóðþarft þrekvirki unnið af
P. J. Torfasyni.
Eins og kunnugt er, samþykti Al-
þingi 1913 að veita Páli J. Torfa-
syni fjármálafræðing einkaleyfi til
þess að vinna salt úr sjó hér við
land. Árið eftir, eða vorið 1914,
fór hann til útlanda til þess að vinna
að framkvæmdum málsins, og var
kominn vel á veg, með að stofna
félag, er tæki það að sér, þegar
heims-styrjöldin hófst í fyrra sum-
ar, er auðvitað lamaði öll fyrirtæki
um allan heim.
Það horfðist því ekki vel á fyrir
Páli með framkvæmdir á þessu um
hríð, en nú er svo komið að félag-
ið er slofnað. Páll er kominn heim
til Reykjavíkur og hefir sagt „Morg-
unblaðinu" þar, frá því hvernig
málinu er nú komið, á þessa leið:
»Félagið heitir á dönsku *Islands
Salt og kemiske Fabrikker«, en á ís-
lenzku hefir þvf ekki enn verið gefið
nafn. Hlutafé þess er 2*/2 miljón krón-
ur og eru það flest.danskir auðmenn
sem eiga hlutina. Eg er sjálfur for-
maður f stjórninni, það er að segja
millibilsstjórninni, því hin endanlega
stjórn hefir ekki enn verið fullmynd-
uð. Framkvæmdarstjóri félagsins er
danskur maður, Lútken að nafni, og
á hann sjálfur marga hluti f félaginu.
Félagið verður skrásett hér, aðalskrif-
stofa þess verður í Reykjavík, og
þegar því hefir öllu verið komið f
kring, mun stjórnin verða skipuð,
Þá er og f ráði að sérfræðingur
ferðist hér um landið, um þau svæði,
sem helst geta komið til greina. —
Hann mun gefa skýrslu til stjórnar
félagsins, en sérfræðingaráð mun verða
Iátið skera úr því, hvar taka eigi fyrst
til starfa. Ef alt gengur vel, sem við
vonum, mun sjálf verksmiðjan taka til
starfa að hausti næsta ár, 1916.
Næsta vor verður sendur hingað
verkfræðingur til þess að bora og
rannsaka nánar þann stað, sem ákveð-
inn hefir verið aðalbeikistöð félagsins
fyrst f stað. Verkfæri eru þegar keypt
og ekkert það ætti að geta komið
fyrir, sem hindraði að úr þessum fram-
kvæmdum verði
Við viljum framleiða að minsta kosti
alt það salt, sem íslendingar þarfnast,
en það er talið f verzlunarskýrslunum
50 þús. smálestir. Verð þess mun nú
vera um 2V2 miljón krónur, en við
kaup á fslenzku salti mun landinu
spaiast alt að einni miljón kr. í bein-
an hagnað.
En þar að auki er ætlun vor að
vinna hér olíu úr surtarbandi, en nota
aftur tjöruna og koksið til þess að
búa til kol — »briketter« — sem
það er nefnt erlendis.
Hér er með mér danskur námu-
verkfræðingur, Lútken að nafni, bróð-
ir framkvæmdarstjórans. Hann er að
kynna sér staðháttu hér og ætlar að
ferðast hér dálítið um landið. Hann
hefir dvalið allmörg ár í Kongo í þjón-
ustu Kongofélagsins og hefir stjórnað
fyrir það félag mörgum leiðangrum f
Kongo.«
Endimis-salan á Hrafnagili
var til umræðu á eldhúsdegi þingsins og
verður ekki annað séð af umræðunum en
að Sigurður Eggerz sé að mestu sýkn
af afglöpum trúnaðarmanna þjóðar-
innar í því máli, en að ráðgjafar hans
eigi að mestu sök á því, er honum
hefir verið kent um, meðal manna hér
nyrðra. — Dettur »Norðurl.« f hug í
þessu sambandi orð biskups í »Kirkju-
blaðinu* ekki fyrir löngu, er hann
ræddi um ráðsmensku á opinberu fé,
og hljóðuðu einhvernvegin á þá leið
að efni til, að þeir væru greiðugastir
á alþjóðarfé sem mestir grútarháleistar
væru á sínu eigin. — »Mbl.« segir
svo frá eldhúsdags-umræðunum um
Hrafnagil:
»Magnús Kristjánsson gerði fyrir-
spurn um, hvað komið hefði til þess,
að Hrafnagil hefði verið selt með svo
lágu verði, sem raun var á. Kvaðst
hann vita til þess, að jörðin Espihóll,
sem er þar rétt hjá og mjög lík að
gæðum og Hrafnagil, hefði verið seld
um sama leyti fyrir 28 þús. króflur.
En stjórnin hefði látið sér nægja að
fá 4500 krónur fyrir Hrafnagil.
Sig. Eggerz svaraði því, að jörðin
hefði verið seld eftir tillögum bisk-
ups og eftir mati eiðsvarinna dóm-
kvaddra manna. Hefði stjórnin eigi
séð neitt athugavert við verðið og
það því fremur, sem landritari hefði
álitið það hæfilegt, og væri hann þó
vel kunnugur þar nyrðra.«
Altaf batnar I!
Barraud fallinn.
Frakkneski háskólakennarinn okkar,
hr. B a r r a u d, sem tók við á eftir
Courmont og kallaður var heim f fyrra
vegna strfðsins, er nú fallinn f viður-
eigninni við Þjóðverja segir »Vísir«.
Hafði hann verið flokksforingi, getið
sér góðan orðstír fyrir frækna fram-
göngu og verið sæmdur heiðursmerki,
er sent var móður hans að honum
Iátnum. — í Reykjavík var Barraud
vel látinn af öllum er þektu hann,
enda var hann fljótur að skilja fslenzk-
an hugsunarhátt og orðinn góðurímálinu