Alþýðublaðið - 18.04.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
með niðnrsettu verði hjá
.T ó h. Nor ðí j ör ð.
er blað jafnaðarmanna, geiinn út
á Akureyri. Kemur út vikulega
í nokkru stærra broti en .Visir*
Ritstjóri er Halldór Frlðjónsson
'V' erkamaðurinn
er bezt ritaður1 allra norðlenzkra
blaða, og er ágætt fréttablað
Allir Norðlendingar,
vfðsvegar um landið, kaupa hann.
Verkamenn kaupið ykkar blöð!
Gerist áskrifendur frá nýjári á
jtjgreiðslu yilþýðubl
Alþýdublaðið
er ödýrasta, íjðlbreyttasta 09
bezta dagblað landsins. Kanp
ið það og lesið, þá getið
þið aldrei án þess verið.
R a,f gey mar
til sölu, ódýrt.
Gjörum við og hlöðum geyma
fyrir sanngjarnt verð.
H.f. Rafmagnsf. Hiti &. Ljós.
Vónarstræti 8, Reykjavík. '
Fanney
fæst hjá Arsæli og
Sigurjóni, bæði ö 1
bundin og einstök
3. 4- og 5. hefti
(I. og 2. uppseld).
Ódýpast gert við prímusa
og eldDúsáhöld á Bergstaðastr. t
uppi Abyggileg vinnal
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Rust|óri og ábyrgdarmaður:
ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Jack London'. Æflntýri. )
Noa Noah var formaður sjómanna hennar, á Miele
hafði hann verið bátsmaður.
„Hvert ætlar þú?“ spurði Sheldon undrandi. „Viaburi!
Þú ferð hverEÍl“
„Til Guvutu — strax," svaraði hún.
„En eg leyfi það ekki.“
„Já, en einmitt þess vegna geri eg það. Þú hefir einu
sinni áður sagt það sama; og eg þoli það ekki.“
„Þolir hvað ekki ?“ Hann var steinhissa á reiði henn-
ar. „Ef eg á nokkurn hátt hefi móðgað þig —“
„Viaburi, sæktu Noa Noahl" skipaði hún.
Þjónninn fór strax af stað.
„Viaburil Verðir þú ekki kyr, mola eg á þér haus-
inn! Og heyrðu mér nú, ungfrú Lackland, eg krefst
þess, að þú gefir mér skýringu. Hvers vegna á eg þessa
meðferð skilið ?“
„Þú hefir vogað þér-------þú hefir vogað þér--------“
Orðin köfnuðu 1 hálsí hennar og hún gat ekki haldið
áfram.
Sheldon var vandræðin sjálf uppmáluð.
„Eg hlýt að játa, að eg botna ekkert í þessu," sagði
hann. „Bara að þú vildir tala greinilega."
„Eins greinilega eins og þú sagðir við mig, að þú
vildir ekki leyfa mér að fara til Guvutu."
„En, var það þá svo rangt gért af mér?"
„Þú hefir engan rétt til þess — enginn maður hefir
Jeyfi til að segja mér, hvað hann leyfir, eða leyfir ekki
Eg er það gömul, að eg þarf engan meðráðamann, og
eg hefi ekki farið hálfa leið umhverfis hnöttinn til þess
að finna hann hér á Salomonseyjunum."
„Heiðarlegur maður er verndari sérhverrar konu."
„En eg er ekki eins og sérhver kona — skilurðu það
nú. Viltu lofa mér að senda þjón þinn til Noa Noah?
Eg vil láta hann setja hvalabátinn á flot. Eða á eg að
ara sjálf?"
Þau voru bæði staðin á fætur; hún var eldrjóð í fram-
an og augun Ieiftruðu, hann var hissa, leiður. á þessu
og hálfhræddur. Svertinginn stóð eins og staur, og léxt
ekki veita gerðum þessara undarlegu hvítu manna hinn
minsta gaum. Hann var að dreyma með opnum augum
um dálítið skógarþorp í fjallshlfð á Malaita: reikurinn
upp úr stráþökunum var eins og grár veggur í baksýn.
„Sllk heimskupör getur þú þó ekki —“ byrjaði hann.
„Nú byrjarðu afturl" hrópaði hún.
„Eg sagði það ekki þanuig, og þú veist mjög vel,
að eg átti ekki við það.“ Hann talaði nú hægt og há-
tíðlega. „Og hvað því viðvíkur að leyfa — það er bara
talsmáti, sem maður notar. Auðvitað er eg ekki forráða-
maður þinn. Og víst máttu fara til Guvutu, ef þig
lystir."
Hann langaði til að segja: „Eða til fjandans," en
hélt áfram:
„En mér félli það illa, það er ,alt og sumt. Og eg
vænti þess að þú fyrirgefir mér, hafi eg sagt eitthvað,
sem hefir sært þig. Þú verður að gæta þess, að eg er
Englendingur."
Jóhanna brosti og settist aftur.
„Eg hefi kannske verið of uppstökk," mælti hún. „En
þú ættir bara að vita i hve harðri baráttu eg hefi átt
til að verja sjálfstæði mitt. Það er min veika hlið, að
þurfa að leita til karlmannanna um hvað eg eigi að
gerá. — Viaburil Veitu kyr í eldúsinu. Kallaðu ekki á
Noa Noah. — Og segðu inér nú, Sheldon, hvað eg á
til bragðs að taka? Þú vilt ékki hafa mig hér, og þó
virðist ekki í annað hús að venda fyr^r mig."
„Þú gerir mér rangt til. Mér hefir orðið það tilheilla
að þú strandaðir hér. Eg var svo einmana og veikur.
Eg held áreiðanlega ekki, að eg hefði komist af, ef
þú hefðir ekki komið. En það er ékki aðalatriðið. Ef
eg hugsaði að eins um sjálfan mig — þá væri eg mjög
hnugginn yfir því, að þú færir. En nú hugsa eg ekki
um mig, eg hugsa um þig. Sko til, það — það er tæp-
lega sæmandi. Já, ef eg væri kvæntur — ef hér væri
einhver hvít kona — én, eins og þetta er, er------“