Reykjavík - 01.03.1901, Blaðsíða 1

II. ávgangur.
Næsta blað á FÖstudaginn 22. Marts.
5. tölublað.
REYKJAVIK.
_A_TT GA“ OC3- IB’TirETT^A-IBTjA.Ð.
Útgefandi og ábyrgðnrmaður :
Þorvarður Þorvarðsson.
i-.. , i • t n* , 1AA1 í Afgreiðsla bl. er hjá útg., Þingholtsstr. 4.
Fostudaginn 1. Marts 1901. M.r - - ■
ALT FÆST í THOMSENS BIJÐ.
®fna og eléavdlar
»eibr kristján Þorgímsson
■*« ####**#**###********:fr**
I <MiHlar Éirgðir |
| af altilbúnum karlmannsfatnaði *
J sera saumaður
J minni
*
er á vinnustofu #
er nú til, og selst nieð #
afarlágu verði. Margar tylftir #
af Jakkakiæðnaði, „Ulsters", J
einnig sérstakt: #
&
Vesti og Buxur. *
#
#
Yftrfrökkum;
J Jakka.
J Alt hjá
! H. ANDERSEN
I 16 AÐALSTRÆTI 16,
• Útlendar bækur fást keyptar
| og pantaðar í bókaverzlun
%Sigf Cym un ésscnarl
Þar fást líka alt af öll nauð- ^
| synleg ritföng, |
^#*##ú##«#*########**
cfaKRaiiíÍr
«ru beztir hjá
C. ZIIHSEH.
H######**#*#**#####*#^
cfífunié efíir söngskemtuniimi
völd. Sjágötu-
Í******#*##*#**##*###*###B
1 - ------------------
í skóverzlun
Jiúévífissonar
eru alt af nægur birgðir af út-
lendum og innlendum
SKÓFATKAOI.
auglýsingarnar. Fa*. TFs*.
Ci/vinéur cflrnason
4 LAUFÁSVEG 4
hefir ávalt altilbúnar Likkistur, og
alls kon.tr húsgögrt, hvort heldur eru
pólpruð eða máluð, Myndaramma af
mörgum sortum, o. fl.
J ÁGÆTT KAFFI, |
| daglega brent og malað, |
JfíftClt 1 fi&
' THOMSENS BÚÐ. I
SA eða þeir, sem kynnu að
vilja slá Akurey að sumri
til helminga, snúi sér setn
fyist til yfird. L. E. Sweinbjörnsson.
Frá Ameríku
1
útvegar S. B. Jónsson, Dunkárbakka í #
Dalasýslii, vandaðar prjónavélar ákr. 50.03, 2
ciimig' garðplóga ásamt herfi á kr. 30.00;
og stærri plóga með hlutfallslega lágu d
verði. Ennfremur skilviudur og öll á- 2
höld, cr tilheyra smérgorð á heimilum #
og- á verkstæðum. Hver einstök pönt- H
un tekur langan tíma. Sendið því 2
pantauir yðar sem fyrst.
■*#######*#########*#####J
Tilbúnir Líkkranzar
ft 40 50 tegiimlir $
# fallegastir í bænum, frá 4C\ au. J
$ til 10 kr., einnig ails konar blóm #
# og Lukkuóskakort 3
# fást á Skólavörðustig II. #
■########*###*#*#########■
iOjarff íefli.
.Knalt IHgreglucnga eftir I)ick Donovan.
Framh.
„Hafið þér þekt nokkuð frekara til
Delaporte’s siðan?“
„Nei, herra; hann gekkíherinn og
stðan i útlenda herþjónustu. Nú í
mörg ar höfurn við ekkert til hans
frétt“.
„Æruverði heira“, sagði ég, „nú
verð ég að leyfa. ntér að ieggja fyrir
yður eitta sptirningu enn. Hver var
yðar hugmynd um hvarf greifádótt-
í Rvík og nágrenni 50 a., ef bl. er sent m. pósti'þá I kr.
FOR GEMYTLIGE MENNESKER,
Humoristiske Gemyt, Fixecr og Trylle-Artikler til Moro
i Selskaber. Mcdel-Photographier fra 35 0re.
Pikante Boger. Skriv efter Prisliste! og ind-
læg 16 ore i islandske Frimærker.
i. A. Larsen.
Lille Kongensgade 39. Kebenhavn.
urinnar um það ieyti, sem þetta kom
fyrir?“
Presturinn varð alvarlogur á svip-
inn og strauk sér um skallann með
hægri hendinni, eius og homim væri
hálf-órótt.
„Þeirri spmningtt vildi ég helzt
ekki þurfa að svara“, sagði hann dauf-
lega.
„En æruverði herra“, hélt ég áfram
og lagði fastar að honum; „ef þér
svöruðuð mór gæti svarið ekki skað-
að þá, sem datiðir eru; en það kynni
að hafa þýðingu fyrir þá, sem enn
eru á lífl, og því vona ég, að þér
geiið mór þann greiðaað svara spurn-
ingu miitni."
„Er þá greifadóttirin dauð?“
„Afsakiðmig, kæri herra", svaraði
óg; „óg hefi ef til vill ekki talað nógu
ljóst. Um greifadótturina veit ég alls
ekkeit. Það var faðir hennar og
Delaporte, sem óg átti við. “
„Æ já!“ mælti presturinn og stundi
við. „Nú skil ég yður; en alt utn
það vildi ég helzt ekki svara spunt-
ingu yðar, af. því að óg óttast, að ég
kunni að gera einhverjum rangt með
því. “
Ég lagði enn fastar að honum og
sýudi honum fram á, að hatin kynni
að gera gott verk með því að svara
mór; ef haim vissi nokkura sönn-
un fyrir því, að Delaporte ungi hefði
átt nokkurn [>at.t í hvarfi greifadótt-
urinnar, þá væri það jafnt skylda
hans við mannfélagið og við sam-
vizku sjálfs sin, að skýra mér frá því.
Hann rétti hátiðlega upp hægri
heitdina og sagði með skjálfandi röddu:
„í nafni almáttugs guðs sver ég
yður, að óg þekki alls enga sönnun;
©u ég hugsaði, og — guð fyrirgefi
mér, ef ég fer vilt i því — hugsa
enn, að Deiaporte hefði getað gert
einhverjt, grein fyrir því, hvernig á
hvarfi greifadótturinnar stóð. Hann
hafði heillað hana svo, að hún var
eins og i álögurn og alveg á hans
valdí, og ég gat ekki' og get ekki
enn luigsað mér tieiiia aðra ástæðu
til þess, að hún skyldi hafa hjarta