Reykjavík - 05.07.1901, Page 3

3
byggingarmeistari og dr. Grossmann.
allir þrír Oddfellow-félagar.
„Ceres“ fór á Miðvikud. vestur um
land til útlanda. Með skipinu fóru
meðalannara: Konsúl Jak. Havsteen,
frú hans og sonur, skólapiltar margir,
meðal annara: Halld. Jónasson, Guð-
m. Bárðarson og Þorgrímur Krisfjáns-
son; líkafór húsfreyja Jakobína Torfa-
dóttir (til ísafj.), Margrót Pálsdóttir o.fl.
JÞjóðhátíðina (2. Ágúst) biður nú
formaður Stúdentafólagsins (Bjarni
Jónsson) öll félög bæjarins að fara að
hugsa um sem fyrst, á sama hátt og
áður (kjósa menn í hátiðarnefnd).
iÐjarfí feflf.
Ensk lögreglusaga eftir Dick Donovan.
Framh.
Það varð kyrð á í tjaldbúðunum
um sinn, en stundu seinna skall á
ólátastormur, eins og við höfðum bú-
ist við. Hvassviðrið var voðalegt og
nokkur tjöld slitnuðu upp og féllu;
hestarnir gerðust óróir, hneggjuðu og
stundu og svo tók að hella niður rign-
ingu eins og heit væri úr fötu. Flest
tjöldin fóru meira eða minna úr lagi,
nema stóra tjaldið þeirra Winters;
það var svo vel fest að enginn hvirf-
ilbilur hefði getað slitið það upp ; það
var úr vatnsheldum dúk og ræsi grafin
umhverfis, svo að vatninu veitti frá.
Þó skalf það og titraði fyrir storm-
inum og hengilampinn í miðju tjald-
inu dinglaði fram og aftui. Gegnum.
tjalddúkinn mátti við ljósbirtuna sjá
skugga af manni, sem gekk um inni
í tjaldinu. Með annari hendinni þreif
hann flösku, sem stóð þar á borði,
og með hinni hendinni helti hann
vökva úr litlu lyfjaglasi í flöskuna og
setti hana svo aftur á borðið.
Þetta sá ég í gegnum tjalddúkinn
og skildi hvað um var að vera. Við
höfuðlagið á rújni Winters stóð lítið
borð og á því stóðu lyfin, sem hann átti
að taka inn ásamt fleiri smámunum.
Winter svaf, en Delaporte læddist
hægt og lævíslega að borðinu í þeirri
trú að ekkert mannlegt auga sæi til
sín, og helti eitri í lyfið, sem hann
átti að taka inn. Hann hafði um
langa tíð verið að gefa honum smá-
skamta af eitrinu, en þessa nótt æti-
aði hann að gefa honum svo stóra
inntöku að hrifi til fulls.
Þossu, sem nú hefi óg frá sagt, vor-
um við Budd báðir sjónarvottar að,
og það gekk svo fram af Budd, að
hann var alveg frá sér numinn af
viðbjóði. Ég stóð grafkyr enn um
sinn, þar til er ég sá, að Delaporte
var háttaður; þá skreið ég á fjórum
fótum inn í tjaldið, en Budd húkti
við innganginn til að vera til taks, ef
óg þyrfti á hjálp hans að halda. Frh.
--<N\" -
Hengiisvísur.
Læg! Ntpoleon var herkæn hetja.
Eg var á ferð í fögru veðri
en fótgangandi’ um sumarnótt
á nýjum skóm úr skozku leðri,
er skakkir reyndar gengust fljótt,
því hraun og klungur hreppir sá,
er Hengilsbrún vill efstu ná
og heiminn sjá
þeim himnastóli frá.
Ég þangað kom um miðjan morgun,
en mörgu strax fyr’ augað brá,
sem hvergi’ í Vík fyr’ háa borgun
úr hæstu turnum Jíta má,
því suðurnesin sá ég öll
og Safarmýri’ og Eyjafjöll
Og Hólavöll
og Herðubreið sem mjöll.
Ég sá þar líka’ yfir klettaklungur
um KerlingafjöU og Sprengisand,
og Stórasjó og Stafholtstungur,
en Strútinn bar við Norðurland.
Ég Skjaldbreið sá og Skessuból
og Skrúðinn gamla’ og Tindastól
sem háan hól
þar hinzt við norðurpól.
Og þótt ég færi’ um veröld víða
ég veit ég sæi’ ei fegri hring,
og þótt ég ætti’ um loft að líða
á léttum vængjum alt um kring,
mér hyrfi aldrei hengillinn,
því hann er bezti vinur minn
með hrafnsvart skinn
og himnatoppinn sinn.
Á honum uppi’ er holt að búa
og heilnæmt loft, en þó er bezt
að þar fær enginn þreytu’ eða lúa.
og þar kem’r aldrei bráðapest.
Af bakteríum finst þar fátt,
þær fljúga’ ekki svo skolli hátt,
en missa mátt
af mæði’ og falla brátt.
Þar fuliar eru af öli tjarnir
syo alt af má fá nýjan bjór;
þar verpa’ og fuglar, einkum arnir,
en arður þeirra’ er sjaldan stór,
og hænsnabú má hafa þar
í helgum friði alstaðar
því sjóarar
ei sjá þar „pútturnar"
Þar hveralindir heitar renna,
er hita loft og fjallaból,
þær kveikja hvorki kaf né brenna
sem keldurnar hjá Arnarhól,
er fylla alt með funa’ og reyk
og fuðra upp við barnaleik
svo kemst á ltreik
hver kerling hölt og veik.
Eg trúi’ ei því, sem kennir kverið
um karlinn ramia’ hann Nimroð minn
og held því fram, hann hafi verið
á Hengiinum með turninn sinn,
en mæðst af striti þá og þyrst,
og þamhað öl af hjartans lyst
en minnið mist
svo málið trufláðist.
Á vorin lóan litla syngur
í lofti dýrðar óðinn sinn;
ég tel það upp á tíu fingur,
hún tóni lof um Hengilinn. —
Ef Frelsisherinn findi’ upp á
að fara þangað mætti sjá
hann um sig slá
með „Amen!“ „Hallelújá!“
Plausor.
íBœjarsfjórnarfundur.
4. Júlí.
1. Formaður las upp bréf frá skóla-
nefndinni þess efnis, að komið yrði á
Skemtiferð Gf.-Templara.
Þeir sem ætla að vera með til Kolla-
fjarðar verða að hafa keypt bílæti fyrir
kl. 4 (síðd.) á Laugardag, því þá verð-
ur að gera út um, hvort farið verð-
ur eða ekki, ef veður leyfir.
cSíýtt!
Alveg óheyrt hér á landi áður;
fyrir 26 krónur eru til sölu hjá nndir-
skrifuðum Silfur-Ankerúr í 15 stein-
um með gyltum röndum og með
krónómeter-ballance. Úrin ern mjög
góð og með ábyrgð.
C. PorMaísson
úfsmiður.
cTamlpappa
þann, sem ég hefi áður selt á 6 kr.
50 aura, sel ég hér eftir fyrst um
sinn á 6 kr. rúlluna, en að eínS
gegn peningum út í hönd.
SIGFÚS EYMUNDSSON.
Komið sem fyrst með Ullar-
sendingar, sem eiga að fara til
„SILKEBORG KLÆDEFABRIK“
Júlímánuði.
'Pcdóimar Qtfssan,
HANZKAR
yfir 2 0 s o r t i r eru nýkomnir
í verzlun _
c3óns Pórðarsonar.