Reykjavík - 09.11.1901, Blaðsíða 2

«
Landsbókasafnið er opið daglega kl. 12—2, og tll 3 á
Mánud., Miðv.d. og Laugard., til ótlána.
Landsskjalasafnlð opið á Wd., Flmtud., Laug.d. kl. 12—I.
Náttúrugripasafnið er opið á Sunnud., kl. 2—3 slðd.
Forngripasafnið er opið á Miðv.d. og Laugard., kl. II—12.
Landsbanklnn opinn dagl. kl. II—2. B.-stjórn vlð 12—1.
Sðfnunarsjóðurinn oplnn I. Mánudag I mánuði, kl. 5—6.
Landshðfðingjaskrifstofan opin 9—IO!/2, l|l/2—2, 4—-7.
Amtmannsskrifstefan opin dagl. kl. 10—2, 4—7.
Bæjarfógetaskrifstofan opin dagl. kl. 9—-2, 4—7.
Póststofan opln 9—2, 4—7. Aðgangurað box-kðssum 9-9.
Bæjarkassar tæmdlrhelgaog rdmh. daga 7l/s árd.,4 síðd.
Afgreiðsla gufusklpafélagsins opln 8—12, 1—8.
Bæjarstjórnarfundír I. og 3. Flmtudag hvers mánaðar.
Fátækranefndarfundlr 2. og 4. Fimtudag hvers mán.
Héraðslæknlrinn er að hitta heima dagl.'kl. 2—3.
Tannlækn. heirna II—2. Frí-tannlækn. l.og3. Mád. imánuii.
Frllækning á spítalanum Þriðjud. og Fðstud. II—I,
„Reykjavík'1 kemur út á Föstu-
dögum (síðdegis). Auglýsingum sé
skilað í síðasta lagi á Fimtudags-
kvöldum.
Með því það lieíir komist inn
hjá sumum þeirra, er auglýsa, að
,Reykjayik‘ hafi að eins úthreiðslu
liér um slóðir, þá skal það tekið
fram, að blaðið ,Reykjayík‘ fer
meira og minna í hycrn einasta
lirepp á öllu landinu. Útgef.
það í augunum á henni — ég get
rakið það í luudarfari hennar — svo
léttlynd, svo ábyrgðarlaus, svo veik
fyrir öllu, sem viðkvæmt er og þægi-
legt. Ekki gat hún nú neitað sér
um þá ánægju, að ílögra um kring
með þessu Bloomingdalefólki, hvernig
sem ég bað hana. Hún getur aldrei
séð afleiðingarnar fyrirfram; hún er
augnabliksins barn — svona er alt
blámanna-kyn. Ég held hún finni á
einhvern óskiljanlegan hátt til skyld-
leika síns víð þá; því er henni svo
hlýtt til þeirra og þykir svo vænt um
þá. Það er blóðið, sem óvitandi renn-
ur tii skyldunnar. Nei, ég held alls
ekki, að hún mundi segja honum frá
því.“
„Um það sýnist mér þér eigið að
láta hana alveg sjálfráða", sagði 01-
ney.
„Og láta hana lifa í lýginni! Ég
veit alt of vel, hvað það hefir að þýða. “
„Gott er það ekki; en þó getur það
til verið, sem verra er. Mór virðist,
að svo geti atvik legið, að það verði
réttast, að lifa í lýginni, eins og þér
komist að orði, ef maður með því
móti-----------“
„Aldt'ei!1' sagði Mrs. Meredith í á-
kafa. „Éað er betra að deyja, að
inyrða, heldur en að ljúga. Ég veit
hvernig maður getur logíð, svo að
maður verður að lifa eftir því, og
verður svo að ljúga aftur þangað til
lífið verður alt að einum lygavef, sem
maður heidur áfram að vefa frá sólar-
upprás til sólsetui s dag eftir dag. Ég
hefi fengið svo nóg af þessu sjálf, að
ég skal ekki styðja að því, að stofna
öðrum í sama vanda. Ég ætla að
segja Rhodu alt eins og er, og svo
verður hún að segja mér, hvað hún
ætlar að gera; og vilji hún ekki segja
honum það sjálf, þá geri ég það. Ég
vil ekki bera ábyrgð á framtíðinni,
en það geri ég, ef hann verður leynd-
ur þessu. Við þossu get ég ekki hiíft
henni. Hún ■ er mitt eigið hold og
blóð og ég ann henni eins heitt eins
og hún væri mitt barn; en þó að hún
væri mitt barn, þá yrði ég að gera
þetta. Ég vildi heldur að hún dæi
fyrir augunum á mér, heldur en að
hún giftist manni, sem ekki þekti
leyndarmál hennar."
Hér æpti Mrs. Meredith hátt upp
yfir sig, því að í sömu svipun var
dyrunum lokið upp og Miss Aldgate
kom hraðfara inn og skein af henni
gleðin og ánægjan. yramh.
úilöndurtþ
Eftir Jón Ólafsson.
Búa-stríðið. — Éað or nú komið
á þriðja árið, sem þetta stríð hefir
staðið, og það er ekki fyrirsjáanlegt
enn, hve lengi það muni standa. Nú
fer í hönd sumartíðin þar syðra, með
rigningum og aurbleytum, og er það
ekki þægasti tími Bretum. Hverja
viku birta Bretar skrá yfir, hve marga
Búa þeir hafi drepið, sært, tekið til
fanga, eða hve m argir hafi gefist upp
og gengið sór á hönd. En hætt er
við, að þær tölur sé ekki sem áreið-
anlegastar. Búar gera Bretum af og
tii ýmsar skærum og er óhætt að
trúa, að af þeim er ekki ýkt í frétt-
unum þar sunnan að, sem allar koma
frá Bretlandi — Bretum t.ekur nú mjög
að leiðast þófið. — Nefnd manna í
Hollandi er að reyna að koma á sam-
tökum þar, í Belgíu, á Frakklandi og
Éýzkalandi, um að forðast verzlun
við Breta og vöruflutning á brezkum
skipum, unz Búar sé frjálsir á ný.
Danmörk. — Ríkisþingið var sett
8. f. m. og gerði konungur það sjálf-
ur og las upp ræðu til kingsins. Var
honum vel fagnað, enda hafði hann
ekki sjálfur sett þingið siðan 1884.
Sérstaklega gat konungur þess, að
nú mundi fram verða lagt frv. um
endurbætur á dómaskipuninni samkv.
heitorði grundvallarlaganna (sem óefnt
hefir verið undir stjórn hægri manna
í 53 ár). Munu Danir nú án efa
lögleiða kviðdóma, og er þá við að
búast, að sú réttarbót komi bráðlega
á dagskrá hér á landi einnig. Einnig
boðaði hann frumvörp um betri skip-
un landvarna og um réttarbót í skatta-
málum.
Sínland. — Stjórnin þar eraðsemja
við Rúsa um að selja þeim 5 stór
herskip (beitiskip).
Sínlandskeisari hefir nýlega gefið
út nokkur ný lagaboð, er mikilli at-
hygli sæta: fyrst bannar hann strang-
lega að selja embætti; í annan stað
eru öll in fornu embættispróf af num-
in; enn fremnr býður hann, að í hverju
fylki skuli stofna háskóla, og í hverju
amti lærða skóla og alþýðuskóla.
Þetta er ið fyrsta skólaskipulag, sem
á kemst i Sínlandi. Þessu líkum um-
bótum reyndi keisari að koma á 1898,
en þá þoldu afturhaldsseggir þjóðar-
innar það ekki; en nú játa flestir, að
annaðhvort só nú að hlýða þessu,
eða Sínverjaveldi standi ekki 10 árin
til. Enn er þó óséð, hverjir menn
verða til þessa valdir að koma þessu
í framkvæmd.
— Sínverska keisarahirðin lagði 9.
f. m. upp frá Sí-ngan-fú áleiðis til
Peking. En keisara-fólkið verður að
fara hægt yfir, svo samboðið sé tign
þess, og mun ferðin standa yfir 2—3
mánuði og kosta 13,000,000 taels
(hvor taél = 5 kr. 35 au.).
— Sínverska stjórnin hefir nú af-
hent stórveidunum skuldabréf sín fyrir
450,000,000 taéls, sem er upphæð
skaðabótanna.
Afganistan. - Emírinn þar and-
aðist 3. f. m. Sonur hans tók ríki
eftir hann.
Bandaríkin. — í síðustu viku f.
m. átti að lifláta Czolgosz, morðingja
McKinley’s. Það verður gert með raf-
magnsstraumi, því að svo skal öllum
iiflátsdómum fullnægja i New York
ríki samkvæmt lögurn ríkisins. En
eigi er sú aðferð í lögum annarstað-
ar í Ameríku.
— Á hverju ári þreyta Bandaríkja-
menn og Bretar kappsiglingu og eru
verðlaunin dýrlegur silfurbikar, er
nefndur er Ameríkubikarinn. Sú þjóð-
in, er betur hefir, fær bikarinn, eða
heldur honum, ef hún hafði hann áð-
ur. Nú hafa Ameríkumenn haldið
honum í mörg ár, en Bretum þykir
sárt og sækja fast að vinna hann aft-
ur. Síðast þreyttu þeir þetta kapp í
f. m. og fór sem fyrri, að Ameríku-
menn höfðu betur, og var þótt eigi
mikið í milli.
— Eins og ég hefi áður um getið
er alt heldur að friðast á Filippseyj-
um síðan herstjórn var þar af létt.
Éó urðu Bandaríkjamenn fyrir þvi
fyrir skemstu, að Filippingar réðu á
herflokk einn óvaran (með svikum) og
drápu 48 manns, en 24 komust undan.
— Mc Kinley forseti hafði gert erfða-
skrá áður en hann dó og arfleitt konu
sína að aleigu sinni, nema hvað syst-