Reykjavík - 22.02.1902, Blaðsíða 2

t
Landibókaufníð w opið daglega kl. 12—2, og til 3 á
Mánud., Miðv.d. og Laugard., til útlána,
Landsakjalasafnlð oplð á Kd., Flmtud., Laug.d. kl. 12—1.
Náttúrugripasafnið er opið á Sunnud., kl. 2—3 siðd.
Forngripasafnið er opið á Miðv.d. og Laugard., kl, II—12.
UndsbankiwTopinn dagl. kl.JI—2. B.-stjórn við 12—I.
Sifnunarsjóðurinn opinn^l/'Mánudag í mánuði, kl. 5—6.
Landsháfðingjaskrifstofan ,opln 9—I0l/a, ll'/p—2, 4—7.
Amtmannsskrlfstsfan opin dagl. kl. 10—2, 4—7.
Bsejarfógetaskrifstofan opin dagl. kl. 9—2, 4—7.
Póststofan opin 9—2, 4—7. Aðgangurað box-kóssum 9-9.
Basjarkassar tsemdirhelgaog rúmh. daga 7t/2 árd.,4 slðd,
Afgrelðsla gufuskipafélagsins opín 8—12, 1—8.
Bsejarstjórnarfundir I. og 3. Fimtudag hvers mánaðar.
Fátsekranefndarfundir 2. og 4. Fimtudag hvers mán.
Héraðslaeknirinn er að hitta heima dagl.fkl. 2—3.
Tannlsekn. heima II—2. Frl-tannlaekn. l.og3. Mád. imánuði.
Frílsekning á spítalanum Þriðjud. og Fðstud. II—I.
fólk móður minnar, að það haíði ver-
ið heldra fólk, sem hefði útskúfað
henni, og þar fram eftir götunum.
Nei, það hefir þú og maðurinn þinn
aldrei gert. “
„Við sögðum þér það ekki. Þú
gatst upp á þessu sjálf og við lof-
uðum þér bara að trúa því. En við
höfum aldrei sagt þér neitt sem
ekki var satt.
„En þú hlautst þó að sjá, að það
var ekki hreinskilni að láta mig
standa í þ»ssari trú, svo það er ó-
hugsandi að ]>ú hefðir getað gert
þetta. Það gdur því ekki verið satt.
En því varstu þá að segja mér þetta?
Nei, þú hefir ekki sagt mér það,
mig hefir dreymt það. Auðvitað!
Það er eins og ef einhver kæmi til
heilbrigðs manns og segði honum að
hann ætti að deyja eftir hálfa klukku-
■’4 stund. Skilurðu það «kki, að þet.ta
er eins og að slíta upp með rótum
alla mína umliðnu æfi og kasta henni
á glæður? Ó, guð minn góður! Mér
finnst heilinn í mér ætla að springa.
Æ, því segirðu ekkert, elsku systir?
Segðu mér, af hverju þú fanst upp á
því að fara að segja mér þetta. Er
það af því, að þú viljir ekki að ég
giftist Mr. Bl. ? Nú, jæja, okki skal
ég taka honum. Svona, nú geturðu
sagt mér það“.
„Rhoda mín, hvort sem þú hefðir
nú ætlað að giftast Mr. Bl. ellegar
ekki, þá var nú rétti tíminn kominn
til að segja þér þetta — “
„Tíminn kominn ! Nú — rétti tím-
inn er fyrir löngu liðinn. Hann var
undir eins og ég var orðin talandi
og skildi mælt mál. Þá hafði verið
rétti tíminn til að segja mér annað
eins og þetta, ef það væri satt, svo
að ég hefði vaxið upp i meðvitund
um það og reynt að bera það. En
þetta er ekki satt. Hér býr eitthvað
annað undir, sem kemur þér til að
segja þetta. Hvað er komið yfir þig,
systir mín? A ég ekki að senda
eítir Dr. Olney? þú ert ekki með
sjálfri þér. Pað hefir verið eitthvað
cTortapiano JX&SS
um. Útg. vísar á stijanda.
óskast trö lítil her-
CW l&igu bergi, eða eitt nokk-
uð stórt herbergi — frá 14. Mai næstk.
Útgef. vísar á.
i meðalinu sem hann gaf þér. Já,
það er það einmitt! Lof mér sjá
framan í þig!“
Hún stökk upp úr stólnum og
hljóp til systur sinnar, en Mrs. M.
hrökk við og hnipraði sig saman í
sófahorninu. Rhoda rak upp kaida-
hlátur: „Þú heldur þó víst ekki ég
ætii að gera þér neitt, systir? Æ,
taktu þetta aft.ur! Taktu það aftur!
Sko, ég krýp á kné fyrir þér“. Og
hún kraup á góifið fyrir framan sóf-
ann. „Nei, þú hefðir ekki getað ver-
ið svona vond. Þú hefðir ekki getað
lifað slíka lýgi sem þetta“.
„í>að var lýgi — svartasta auð-
virðilegasta ]ýgi“, svarað Mrs. M.
stynjandi; „en mér var það aldr«i
full-ljóst, að svo langt væri komið,
að ég yrði að segja þér sannleikann
— og svo gat ég það ekki.“
„Æ, nei, nei! Æ, taktu ekki sjálfa
þig frá mér“, sagði Rhoda og stakk
andlitinu undir vangann á systur
sinni. Það setti að h#nni ákafan
grát. „Ó, á ég þá aldrei að vakna
af þessum illa draumi? Á ég aldrei
að fá þig aftur, systir mín? Þú
varst sú eina manneskja í veröldinni,
sem ég hafði að halla mér að, og
nú ef þú hefir ekki verið sú, sem ég
hugsaði þú værir, svo sönn og svo
góð, þá hef eg ekki einu sinni þig
framar“. Og svo setti aftur að henni
þungan grát.
„Já, víst hefir þetta alt saman
verið rangt“, sagði Mrs. M. með þur-
um augum og þurum sting fyrir
brjóstinu, sem henni alls ekki lótti
við að tala. „Ég hefi ekki lifað
nokkurn dag, ekki nokkra stund, sem
ég hefi ekki fundið til þess, og ég
hefi alt af beðið guð að iýsa mér,
svo ég gæti séð, hvað skylda mín
væri að gera og beðið um styrk til
að gera það sem rétt or. Það veit
guð, að ég hefði glöð viljað bera þetta
fyrir þig. Ég hefi borið það öll þessi
ár, og sektina og þögnina með. Það
er þó dáiítið, en það er ekkert í
samanburði við það sem þú tekur út
nú. Ég veit það —“ (Frh.)
^(r fiöfuðsfaðnum.
Tölu um fsland og Ameriku flutt.i
hr. St. B. Jónsson kaupmaður á
Úriðjudaginn í Iðnaðármanna-húsinu.
Mæltist honum mjög vel, og var
gerður inn bezti rómur að máli hans.
Hann bar saman ýmis bjargræðis-
skilyrði hér og í Manitoba. Unni
hann Ameríku sannmælis í öllu og
landgæðum hennar; en áleit, að ís-
landi væri aiment eigi unnað sann-
mælis, því að það hefði stórmikla
kosti til að bera til lands og sjávar.
Éað væri ekki landinu að kenna, held-
ur mönnunum, að mönnum liði hér
ekki miklu betur, en þeim gerir.
Hann fór ýkjulaust í alt.
Fiskiskipin er nú í óðaönn verið
að útbúa. Á Fimtudaginn fór fyrsta
skipið út til fiskjar. Éað heitir „Kristó-
fer“, eign Guðm. Ólafssonar í Nýja-
bæ á Seltjarnarnesi; skipstj. Björn
Ólafsson frá Nýjabæ.
Fiskalii góður í Miðnessjó, þegar
gefur, og hafa menn aflað þar vel á
opin skip, en langt að sækja.
Trúlofuð eru Björn Ólafsson skip-
stj. íNýjabæ og Yalgerður Guðmunds-
dóttir í Nesi við Seltjörn.
íiocjargfjórnarfundur.
2. Jan.
1. Bæjarstjórnin vildi eiga neyta
forkaupsréttar á erfðafestutúni Borv.
Thoroddsens dr. (Miðvelli og Suðurv.),
er Halld. Jónsson tilkynti, að hann
hefði umboð til að aelja fyrir hönd
doktorsins. — 2. Visað til v*ganefnd-
ar beiðni um vatnspóst á Frostastaða-
brunninn. — B. Ekki sint beiðni um
niðurfserslu aukaútsvars Björns Jóns-
sonar í B.st.str. — 4. Aukaútsvar
Guðrúnar Jónsdóttur Steinabæ, lá kr.,
felt burtu eftir beiðni hennar, —ð. Ein-
ar Gunnarsson endurskoðandi og Oarl
Finsen verziunarmaður sækja um 200
kr. styrk úr bæjarsjóði til að semja
og út gefa skrá yfir íbúa Reykjavík-
ur (eldri en 18 ára), stöðu þeirra og
heimili. Frestað. — 6. Guðbj. Torfa-
dóttur veitt ókeypis kensla, það sem
eftir er af kenslutímanum, fyrir son
sinn í barnaskólanum. — 7. Bæjarstj.
vildi eigi nota forkaupsrétt á Norður-
mýrarbletti nr. 2, er Gísli Borbjörns-
son vill selja fyrir 2000 kr. — 8. B.-
stj. vildi ekki nota forkaupsrétt að
Norðurmýri (Litlalandi), er Jóh. Nor-
dal vill selja f. 500 kr. — 9. Leyft
að ljá Framf.fél. 3 gamla bekki og 1
—2 gömul borð til afnota við lestrar-
stofu sína.
Hluttekningin.
Þungur og eyðilegur blær hvíldi
yfir öllu í húsinu. Gamall og merk-
ur öldungur hafði nýlega háð dauða-
stríð sitt og vandamenn og vinir hins
látna syrgðu. Gleðiefni var, að kval-
irnar voru sigraðar og stunurnar höfðu
þagnað. En hversu fegnir sem hlut-
aðeigendur eru dauðanum hefir hann
þó einatt ótta og sársauka í för með
sér. Síðasta hvílurúm hins látna var
borið af nokkrum mönnum inn í hús-
ið. Sársaukinn og óttinn óx hjá »yrgj-