Reykjavík - 07.01.1904, Blaðsíða 1

TTtgefandi: hltttafélageb „Reykjavík"
Ábyrgðarmaður: Jón Ólafsson.
Gjaldkerí og afgreiðslumaður:
Bbn. S. Þórarinsson.
IfvCpkjavtk.
Arg. (60 tbl. minst) kostar með burðar-
ejii 1 kr. (erlendis 1 kr. 60 au. — 2
sh. — 60 cts). Afgreiðsla:
Lauoaveoi 7.
PRÉTTABLA Ð — VERZLUNARBLAÐ — SKEMTIBLAÐ — AU6LÝSINGABLAÐ.
V, árgangur.
Fimtudaginn 7. Janúar 1904.
1. tölubiað
ALT FÆST ; THOWISENS MAGASÍNl. ~^Bg
ð|na og elðavélar selur KRISTJÁN ^ORGRÍMSSON.
Legsteinar
ísl. nfníjp og ELLAV'ÉLAR frá Bornholm ávait til sölu hjá Jul
og Omai Schau. Sömuleiðis eldfastur leir, og Cement f smásölu.
Godthaab
Y erzlunin
g
’p
"n
U
(D
cd
cö
Tl
O
Ö
r
Verzlunin GODTHAAB
er ávalt birg af flestum nauðsynjavörum,
flest öllu til húsbygglnga, báta- og þilskipaút-
gerðar, sem selst með venjulega lágu verði.
Yandaðar vörur. Lágt verð.
fvergi betra að verzla en i
verzl. GODTHÁÁB.
L
'J
Q
o
crt-
sa
P
CT
<í
CD
'“5
P
p
uiunjzjeyv
qaaq'ipor)
Orgelspil, cnsku og dönsku
kennir vel hæfur maður. — Mála-
eða miðdagsmatur tekinn sem
Mörci hús af ýmsri gerð á góð-
...■ilá.... um stöðum í bænum
til sölu. — Semja má við snikkara
borgun, ef vill.
Fjeldsted.
Lindargötu 13.
Bað fæst — þegar ekki skortir
vatn — í húsi S. B. Jónssonar
við Laugaveg, sé um það samið
fyrir fram.
Bjarna jfónsson,
— 3] Vegamótum, Rvík.
Regnkápur
alveg nýjar,
Regnhiíjar, Sönguslajir,
Hálslín
og fleira af þessháttar hvergi betra
en hjá
lj. ytnðersen 8 Ssn.
Aðalstræti 16-
Penna-dráttmyndir:
Eftir Sœunni.
[Brot úr sögu].
I. Pétur Smátt-og-stórt.
Húsið var allstórt timburhús tví-
gólfað, ekki sérlega vandað, 'og stóð
við Hlíðarhúsastíg; þar heitir nú
Vesturgata. Iðjusamur og hagsýnn
snikkari, sem lét sér umhugað um
að nota vel vetrartímann, þegar
minst var að gera fyrir aðra, hafði
reist það einn vetur með lærlingum
sínum. Það var gert úr innviðum
og borðum úr gömlu húsi, sem selt
hafði verið til niðurrifningar, og svo
bætt við hálffúnu og alblautu grá-
geitartimbri, sem var, úrgangur er
norskur timbursali seldi fyrir lítið
að áliðnu sumri, til að losna við
það. Eigandinn ætlaði sér ekki að
búa í því sjálfur, heldur leigja það,
og vandaði svo smíðið eftir því —
alveg efninu samboðið.
Undir húsinu var kjallari. Hann
var vel manngengur, 7 fet frá gólfi
til lofts, og var helmingur hans gerð-
ur til íbúðar fátækri fjölskyldu, eld-
húshoia og þrjú lítil herbergi. Hinum
enda kjallarans var skift í tvö her-
bergi, annað þiljað, er vissí út að
götunni, og hafði skóari þar verk-
stofu sína; hitt herbergið var óþiljað
og leigði það maður vel miðaldra,
sem hót Pétur, og var kallaður Pét-
ur „Smátt-og- stórt.“ Það nafn hafði
hann fengið af því, að hann gerði
við alla hluti, smáa og stóra, gaml-
ar lóða-klukkur, saumavélar og brot-
nar regnhlifar, brýndi hnífa og skæri,
spengdi leirílát, girti tunnur ogþétti,
smíðaði vatnsgrindur, klipti hár, og
skóarinn sagði að hann bætti skó-
garma, sem enginn almennilegur
skóari viidí virða viðlits eða leggja
sig niður við. Pétur Smátt-og-stórt
hafði aldrei kvænst, var sívinnandi,
síkátur, en græddi þó aldrei fó. Ekki
var hann þó drykkjumaður né.lifði
í neinu bílífi. Hann matreiddi sér
sjálfur og eldaði sjaldan; át oftast
kaldmeti. En kaffi drakk hann oft
mjólkurlaust með steinsykri, og hit-
aði það sjálfur. Hann svaf í einu
horninu á verkstofu sinni og hafði
gert sér skýligrind fyrír framan rúm-
ið. Það vóru t\ær trógrindur, önn-
ur jafnlöng rúminu, en hin alin
meira en rúmbreiddin, og vóru
fastar saman á hjörum. Á grindur-
nar hafðí hann strengt striga og olíu-
málað svo; því Pétur var málari líka.
Margir sóttu til Péturs aðgerðir,
bæði efnafólk og fátæklingar. Hann
gerði sór heldur engan mannamun,
vann jafnt fyrir alla — og vann vel,
því að hann hafði verið talsverður
hagleiksmaður að upplagi, en enga
handiðn hafði hann lært, Fínu frúr-
nar sendu til Péturs Smátc-ogstórt
með alt, sem bilaði í búri eða eld*
húsi, því að hann gerði fult svo vel
við flest þessháttar eins og nokkur
„lærður" handiðnamaður, hann var
líka fljótur til og áreiðanlegur, og
svo var hann allra manna ódýrastur
á verk síu.
Flestar borguðu þær honum sam-
stundis. Aldrei var honum boðið
neitt í eldhúsi, en oftast boðið kaffi.
inni i stofu.
Pétur átti reikningsbók allstóra,
sem hann hafði bundið sér sjálfurúr
skrifpappír, og í haua skrifaði hann
alt það sem honum var ekki borgað.
En aldrei sendi hann neinum reikn-
ing samt, nema hann væri beðinn
um; en þá stóð líka alt ávalt hsima
rétt. En ef einhver frúin eða ein-
hver efnamaður borgaði Pétri ekki í
tvö ár, þá var henni eða honum ekki
til neins að senda til Péturs; hann
„hafði, því miður, engan tíma“, eða
hann „gat það með engu móti sem
stendur". Og svona stóð einlægt á
upp frá því, nema munað væri eftir
að borga skuldina. Þá hafði Pétur
tíma aftur eftir það.
Þessu höföu menn tekið eftir, og
af því leiddi það, að allir efnamenn
borguðu Pétri.
Nokkrir \.nu þeir, og ekki allfáir,
sem Pétur vann fyrir og skrifaði hjá
þeim það sem þeir borguðu ekki,
krafði þá þó aldrei og var viðlátinn
fyrir þá eftir sem áður, hvað langur
tími sem leið svo, að þeir borguðu.
honum ekki. En við borguninni tók
hann, ef hún kom. — Þetta vórumenn,
sem vóru efnalitlir eða áttu við
þröngan hag að búa, en þó ekki blá-
fátækir eða alsnauðir.
Þá var enn inn þriðji flokkur
manna, fátæklingar, sem ekkert áttu.
Pétur vann líka fyrir þá; en þeirra
skuldir skrifaði hann hvergi, og hann
afsakaði sig aldrei með tímaleysi,
þegar þeir báðu hann' um eitthvað.
Og enn hafði Pétur Smátt-og-stórt
einn flokk skiftavina, ekld fámennan;
það vóru börnin. Ef bilaði flugdreki,
brúða fótbrotnaði, drag för undan
barnasleða — þá var segin saga að
íara til Póturs, sem alt bætti og gerði
við fyrir börnin fyrir ekki neitt. Og;