Reykjavík - 28.02.1905, Blaðsíða 2

KR. KRISTJÁNSSON, »»
smioar manna Dezt husgogn og genr vio.
„*ffiey/ijavíR“.
Ojaldkeri „Reykjavíkur" er Sig-
fús Eymundsson bóksali. Hann tek-
ur við borgun fyrir blaðið og auglýs-
ingar.
yV* Afgreiðslustofan tekur og við borg-
un fyrir blaðið og gefur kvittanir fyrir
hönd gjaldkera.
0C Smáleturs-auglýsingar eru
teknar fyrir 3 au. orðið (25 au. minst), ef
fyrirfram er borgað. Þeim má koma til
ritstjóra, eða á afgr.stofuna eða í prent-
smiðjuna.
er blaðið borið reglu-
lega, undir eins og út er komið, en auk
þess dreift á heimili í bænum sömu tölu
og áður (alls borin í bæinn um 1400);
en kaupendur einir geta búist við að fá
það reglulega (hinir á vixi, sina viku hver
oft).
Til að vera viss um að fá bl reglulega,
þarf ekki annað en vera áskrifandi (allir
umburðardrengirnir hafa áskriftabækur).
Engin fyrirframborgun er áskilin. Verðið
er að eins I ki'. um árið.
gC Afgreiðsla Reykjavíkur er í
Bókaverzluu Jóns Olafssonar á Kyrkjutorgi
(sunnan við kyrkjuna), opin kl. 10—3 og
4-7.
Sigriður Oiafsson.
2., 3., 4 B. og 6. tölubl. afþ.á. „Rvík“er
keypt fyrir háttverð á afgreiðslustofunni.
Atvinnurógurinn rekinn.
—:o:—
))Þjóðviljinn« byrjaði, »ísafold«
tók við og »Fj.konan« nndir eins
af henni, að ilylja lygasögur um
útbreiðslu »Reykjavíkur«.
Þessir þrír horgemlingar hafa
hugsað eins og mögru beljurnar
hans Faraós, að ef þeir ætu slíkt
feitmeti sem »Reykjavíkina«, þá
mundu þeir fitna sjálfir. En» Reykja-
vík« stendur nú í þeim, og þeim
verður ekki matur úr henni. Lyg-
um sjálfra sín geta þessi blöð nú
rent niður, en óvíst þau fitni af að
leggja sér það góðgæti til munns.
Tvö fyrr nefndu blöðin eru með
lygasögur um það, hvað hafi ver-
ið »sagt« og »upplýst« á fundi um
Jcaupenda-tö\u Rvíkur. »Þjóðvilj-
inn« kemst að þeirri niðurstóðu, að
liún sé minst úthreidd allra blaða
landsins. Bæði byggja þau á tveim-
ur auðsæjum vitleysum, auk ósann-
indanna:
1. að kaupenda-tala sé sama
sem útbreiðsla.
2. að af því verð blaðsins sé
1 króna, þá sé kaupendur þess jafn-
margir og krónurnar, sem inn koma
á árinu fyrir það.
Þegar nú þess er gætt, að fastir
kaupendur »Reykjavíkur« hér í bæn-
um eru um 500, en að alls hafa
verið borin út um bæinn að auk
ókeypis 8—900 af hverju einasta
tölublgpi
kaup <: utfn-ífc 11 a
(uití' ÆoOy en'ckki
inn snertir.
»Rvík« hefir aftur og aftur aug-
lýst þetta, og ekki dregið neinár
dulur á það, að miklu væri lítbýtt
ókeypis í bænum.
Ut um land aftur er blaðið yíir-
leitt að eins sent kaupendum (og
blaðamönnum skifti-eintök). Sömu-
leiðis til útlanda.
Af viku-útg. af »Timcs« eru þrjú
eintök send ókeypis hverjum þjón-
andi foringja, æðri og lægri, í her
Breta í Afríku, og tvö eintök hverju
einasta brezku lierskipi hvar sem
er í heimi (brezk lierskip munu
vera um eða yfir 600). Eru þessi
eintök, sem nema sjálfsagt um tveim
þúsundum, ekki teljandi ineð út-
breiðslu blaðsins?
í ánnan stað er það svo fávís-
legt, að miða kaupenda-tölu »Rvík-
ur« við krónutalið, sem inn kemur
á árinu; því að:
1.) dragast sölulaun frá; og »Rvík«
gefur engum útsölumanni minna en
25°/o (x/i) af andvirðinu; sumum
meira; þeim sem selja 50 eintök eða
þar yfir, 50% (V2). svo að hver
króna frá slíkum útsölumönnum
táknar 2 kaupendur.
2) Þeim sem kaupendur gerðust
eftir að einstök blöð árg. vóru þrot-
in, einkum í fyrra, var árg. seldur
75—50 au. og sé nú frá reiknuð
sölulaun, þeim er sendu borgun
íýrir nokkra slíka kaupendur, þá
getur þar 1 króna táknað 3—4 kaup-
endur.
3.) Kaupandi er kanpandi, þótt
hann borgi ekki á árinu. Eða er
það vandi Skúla kaupmanns Thox--
oddsens að reiluia svo í árslok, að
þeir hafi ekkert keypt af sér, sem
ekki hafa borgað ið keypta í árs-
lok? Gefur hann þeim það upp?
Eitthvað hefir annað frézt af ísa-
íirði!
Eða gefur »ísafold« upp skuldina
hverjum sem ekki heíir borgað blað-
ið í ái’slok, og reiknar þá ekki verið
hafa kaupendur? Má vera. En
ekki er það líkt blaðinu, sem heíir
vei'ið að senda í dánaibú manna
skuldakröfur fyrir marga árganga,
þótt kvittanir hafi fundist í búsins
vörzlum fyrir öllu fi-am að yfir-
standandi árgangi.
En, það er satt: Þessi sannleiks-
vitni segja, að samkvæmt framlagðri
skrá yfir útistandandi skuldir fyrir
blaðið, hafi þær ekki nunxið nema
200 kr. En þetta er uppspuna-lygi.
Alls engin skrá hefir verið sam-
in, því síður verið fram lögð, yflr
útisíandandi skuldir fyrir blaðið,
nema að eins fyrir útistandandi aug-
lýsinga-skuldir.
(íeti þeir eða nokkur annar
maður sannað, að slík skrá
(a: yfir ógoldin andvirði blaðs-
med til að
ÍOOO kr.
tafarlaust út í hönd til hvers
þess manns eða fyrirtækis, sem
þeir vilja til nefna.
Að öðru leyti læt ég nægja að
segja, að auglýsendum í blaði stend-
ur það á xniklu, hve útbye/ift lílaðið
er; en hitt á litlu, hveinargir afþeim,
sem bláðið fá í hendur, eru kaup-
endur, og því sízt, hve margir af
kaupendum kunna að borga blað-
ið sarna ár eða ekki.
»Fjallkonan« gengur það lengi-a
en hin tvö blöðin, að hún segir
ekki að svo eða svo sé »skýrt frá«,
lxeldur fullyrðir hlátt áfram, að
»Reykjavík« hafi að eins 600 kaup-
endur!! Að vísu mun inn dreng-
lyndi og liugrakki ritstjóri »Fjk.«
hafa ætlað að firra sig laga-ábyrgð
gagnvart útgefendxuh »Rvíkur« meo
því, að nefna ekki »Rvík«, heldur
»blað eitt í Reykjavík.« En með
því að ekki hefir verið tilrætt urn
xxtbreiðslu neins annars blaðs hér
nýlega, en unx »Rvíkur« vikuna á
undan, þá veiður honum það
skammgóður vermir.
Hann her útg. blaðsins á brýn,
að þeir »afli fjár á sviksanxlegan
hátt.« Og hann vill láta setja þá
í tukthúsið, eða lxver veit hvað,
fyrir svik og pretti. — Hvað þeim
herrum, sem eru eða verið liafa í
stjórn hlutafélagsins, kann að sýn-
ast um þessi unxmæli i'itstj. »Fjk.«,
látunx vér ósagt. Allir sem þekkja
þá menn, vita, að það eru éín-
hverjir helztu kaupmenn bæjarins,
alþeldir að öllu öðrxx en svikunx
og prettum.
Hitt væri síður úr vegi, að til
væri lög um að liýða á Austurvelli
eða ámóta almannafæri ærulausa
dóna, sem bera heiðvirðunx mönn-
um svik og pretti á brýn og gera
sér lygixxa að handverki, bæði í
atvinnurógi og öðru.
Að lokum skal hér pi'enta þessi
vottorð :
1.
„Frá 1 Jan. 1903 til 1. Apríl 1904 var
upplagið af hverju tbl. „Reykjavíkur“
2S80 eintök (stöku sinnum meira); en frá
1. Apríl til 31 Desbr. 1904 var upplagið
stöðugt 3010 eintök (af stöku blöðum
meira). Frá 1. Jan. þ. á. hefir upplagið verið
3100 eintök (af 1. tbl. þó 3400). Þetta votta
ég undir eiðs tilboð.
Reykjavík, 27. Febr. 1905.
Þorvarður Þorvarðsson
eigand.i Reykjav.prentsm. þessi ár“.
2.
„Eg var á afgreiðslustofu „Reykjavíkur11
fyrir hönd Sigriðar dóttur minnar, er hr.
Guðm. Gamalielsson sendi þangað þau
eintök af 1,—7. tbl. þ. á. af blaðinu, sem
hann hafði aflögum eftir útsending sína
á þeim, og var það:
af 1. tbl. stór slatti, á áð gezka yfir 200;
af 2., 3. og 4 B tbl. e k k e r t;
af 4 A tbl. 12 eintök;
af
íí.jaxATn.iH : it
if 6. tbl.4 eintök; .
/ Wu,lí’'íbo: •«'j6«!'w*68n<íA
Þetta voita ég undÍEfieiðaifilboð
Reykjavík 27. Febr. 1905
ión Ólafsson.
Að ofanskrifað sé rétt, viðurkennist, hér
með.
Guðm. Gamalíelsson.
3.
Af 4. árg. „Rvkr“ vóru til 1. Jan. 1905 milli
10 og 20 eintök heil, og slattar af mörg-
,um ósamst.æðum blöðum. — Af 5. árg.
var ekkert heilt eintak til, en slattar áf
einstökum tölublöðum. Þetta var alt, sem
hr. Ben. S. Þórarinsson afhenti mér sem
afgang þess. er út var sent af upplaginu.
Reykjavik, 28. Febr. 1905.
Sjgfús Eymundsson.
Þessi vottoi'ð eru næg sönnun og
óræk fyi'ir útbreiðslu »Reykjavíkur«.
En þó má bæta við meiri gögnum
við tækifæri.
Benda má á það, að stæi'stu verzl-
anir í Reykjavík, sem mest auglýsa,
eru: »H. Tli. A. Thomsen«, »Edin-
borg« óg»Godthaab«. En þeir lierrar
1). Thomsen, Ásgeir Sigurðssoxx og
Thor Jensen eru (2) eða liafa verið
(1) í stjórn hlutafélagsins, senx gef-
ur út »Reykjavik«, og þeir hafa
auglýst meira í því blaði en nokkru
öðru, einn þeira tiltölul. lítið í öðr-
um híöðum, og boi'ga þó ekki minna
fyrir augk í »Rvík» en í blöðum,
senx hafa þiiðjungi til lielmingi
miniii útbreiðslu. Peim æiti þó að
vera manna kunnugast um útbreiðslu
blaðsins og auglýsinga-gildi þess.
Enginn þeirra ei' líklegur til að
hafa viljað skaða sjálfan sig.
Jón Olafsson.
Reimsendarma milli.
Gyllingin af. Mikið var guniað um
liugprýði Stðzzels, rúsn. yíirliershðfð-
ingjans í Port Arthur, er Vilhjálmur
keisari sænixli verðlelkaorðunni niiklu.
En nú kveður við annan tón um all-
an heim, ekki sízt í Rúslandi. Eftir að
l’. A. gafst upp og herforingjar frá Ev-
rópu fengu að koma inn í borgina og
sjá virkin par og verksuiuintrki, segja
þeir.svo frá, að aldrei haíi sðgurfanð
af bleyðilegri uppgjöf en þessari. Telja
Port Arthur hafa verið óvinnandi um
langa hríð enn, ef vistir entust og vopn
og skotfæri og lið til að verja. En á
engu þessu hali hðrgull verið. Stjórn-
in haíi haft 2—3 mánaða vistaforða, og
auk þess miklar birgðir í vörzlum ein-
stakra manna, þær er herstjórnin hefði
getað látið fram selja. Skotfæri liafi
alls ekki verið á þrotum og nægt lið
til varnar. — I byrjun umsátarinnar
vóru í P. A. 55,00 mannsalls: hermenn
úr landher og flotalxer, og aðrir menn
er ckki vóru í herþjónustu. Af þessu
vóru 10,000 fallnir, 14,000 sjúkir á spítöl-
um, en 28,500 hermenn, auk 878 foringja,
vóru vígfærir og teknir fangnir af Jap-
ðnuin. Vörn Rúsa var þó in frægileg-
asta meðan Kondratenko hershöfðingi
lifði; lxann geklc næstur Stözzel og stýrði
vörninni. En eftir að hann féll, var
ekkert lið í Stözzel. — Margir aðrir
hershöfðingjar og foringjar vildu ekki
gefast upp nú, en Stözzel réð. — Stözzel
liélt heimleiðis til að mæta fyrir her-
dómi, en þangað til sá dómur verður