Reykjavík - 16.12.1911, Blaðsíða 3

REYKJAVÍK
213
fást í Tóbaksverzlun
R. P. Levi
Austurstræti 4.
Merskúmspipur af ýmsum tegundum.
Langar pipur úr horni, afar skrautlegar.
Langar pípur úr Weichel.
Vindlamunnstykki úr merskúm & raf.
Vindlaveski margar tegundir.
Cigarettuveski margar tegundir.
Tóbakstunnur sjerstaklega fallegar.
Vindlar, Cigariilos, Cigarettur.
Bœjarins stœrsta Úrval. Sjerslök kjarakaup nú fyrir jólin.
Góð yoru jólavindla-kaupin síðastliðið ár,
en ekki verða þau verri nú.
mm Komið og reynið. mm
Virðingarfyllst
R. P. Levi.
Herra J. C. C. segir, að sigur heima-
stjórnarflokksins nú við kosningarnar,
og afleiðingarnar af honum, standi ekki
í neinu sambandi við sambandslaga-
málið. Ég get ekki ætlað, að herra J.
C. C. hefði ritað þannig, ef honum
hefði verið kunnugt um, að af 34
þjóðkjörnum þingmönnum væri nú 21
fylgjandi sambandslagafrumvarpinu, og
ekki er loku fyrir skotið, að þeir
kunni að reynast 22 til 24 er á þing
kemur.
Loks ritar herra J. C. C. um orðin
„í ríkisráði“ í stjórnarskrárfrumvarpi
síðasta þings. En með því að ég hefi
ritað aðra grein á öðrum stað í biað-
inu um það mál, þá fjölyrði ég ekki
meira um það hér. Að eins vil ég
geta þess, að hr. J. C. C. segir full-
um fetum, að konungur hafi tjáð nú-
verandi ráðherra ótvírætt, að hann
mundi aldrei skrifa undir nýju stjórn-
arskrána, ef þessi orð væru úr feld;
en ráðherra hafi ekki gefið kjósendum
hér fulla vitneskju um þetta á undan
kosningunum; og þetta telur herra J.
C. C. vítavert.
Um þetta skal ég ekki dæma, en
verð að ætla, að hér eigi sér stað ein-
hver misskilningur á orðum konungs,
annaðhvort. hjá hr. J. C. C. eða ráð-
herra vorum. Ég þykist þess viss, að
hvor þeirra um sig hafi skýrt svo frá,
sem honum hefir skilist rétt vera.
Mér hefir skilist svo á ráðherra, sem
fullnaðarályktun hafi eigi tekin verið
um þetta mál enn. En þar stendur
ráðherra vor næstur til svara sjálfur,
ef hann finnur tilefni til.
J. Ól.
Veizlukosturinn.
Hr. ritstj.! Samkvæmt prentfrelsis-
lögunum krefst jeg þess, að þjer takið
eftirfarandi grein ásamt meðfylgjandi
vottorðum upp í næsta tölubl., sem út
kemur af blaði yðar.
Út af árás, sem jeg hefi orðið fyrir
frá Jóni Ólafssyni í 55. tbl. „Reykja-
víkur“ fyrir veizlu þá, sem haldin var
hr. H. Hafstein 4. þ. m., skal jeg að
eins taka það fram, sem hjer segir:
í veizlunni voru 165 manns. Til
veizlunna.r var iagt frá minni hendi
102 pd. af dilkakjöti, 130 pd. af fiski,
97 pd. af kartðflum, 36 pottar af sósu
(þar með „Gelé“ og ,,Compot“), 5 teg-
undir af osti, 8 pd. smjör og 5 pd. af
hreinni og óblandaðri tólg, 160 egg,
3 flöskur rihnskvín og 1 flaska mar-
chanico-likjör, 9 pottar af rjóma, 4 pt.
nýmjólk og 6 pt. saft. Þar að auki
þrennskonar brauð, nýbrauð, fransk-
brauð og kex. Auk þessa var auð-
vitað lagt til ýmislegt krydd, sem jeg
sje ekki ástæðu til að telja upp.
En af þessu vona jeg að allir sann-
gjarnir menn sjái, að fullsæmilega
hefir verið til veizlu þessarar lagt,
hvernig svo sem veizlugestir hafa skift
matnum á milli sín.
Það skal enn fremur tekið fram, að
fyrir tilmæli var maturinn færður nið-
ur úr því verði, sem fyrst var ráð
fyrir gert, til þess að sem flestir gætu
tekið þátt í veizluhaldinu. Var því
verðið á matnum einungis 2 kr. 25
aur. íyrir manninn.
Til þess að sýna og sanna, að mat-
urinn hafi verið eins mikill og jeg
segi, og að hann hafi verið góður og
óskemmdur, læt jeg fylgja hjer með
vottorð frá þeim, sem seldu mjer kjöt-
ið, fiskinn og tólgina.
Frekar en þetta sje jeg, eftir atvik-
um, ekki ástæðu til að svara áður-
nefndri „Reykjavíkur“-grein.
Rvík 15. des. 1911.
H. Thorlacius.
*
* *
Frá „ísfjelaginu við Faxaflóa11 hefi jeg
undirritaður selt fröken Helgu Thorlaciua í
Bárubúð 102 pd. af dilkalærum, sem tekin
voru úr íshúsinu 30. nóvember þ. á., og
votta jeg, að áðurnefnt kjöt var í alla staði
óskemmt frá íshúsinu.
Reykjavik 14. des. 1911.
J. Nordal.
Jeg undirritaður votta hjer með, að þau
130 pd. af fiski, er frk. Thorlacius keypti í
íshúsi h/f „ísbjörninn“ til veizluhalds í Báru-
búð h. 4. þ.-m. var nákvæmlega samskonar
vara og öðrum er seld og hefir hlotið al-
mennt lof.
Reykjavfk í5/ia 1911.
íshúsvörðurinn
Erlendur Jónsson.
Frá „Sláturfjelagi Suðurlands“ hefi jeg
undirritaður selt fröken Helgu Thorlacius
5 pd. af tólg þann 30. nóvember þ. á., og
votta jeg hjer með, að sú tólg var í alla
staði hrein og óblönduð.
Reykjavík 14. des. 1911.
Jón Collín.
rVöín og nýjungar.
Samsöng hjelt „Söngfjelagið 17. júní“
í gærkvöld í Bárubúð. Það er fyrsti sam-
söngurinn þess. Var það ágæt skemmtun
og tilkomumikil, enda voru áheyrendur eins
margir og húsrúm leyfði. Eins og auglýst
er á öðrum stað hjer í blaðinu, lætur söng-
fjelag þetta heyra til sín aftur annað kvöld
kl. 6 á sama stað.
Maður horfinn. Páll Jónsson, múrari,
frá Brunnhúsum í Reykjavík, hvarf í Viðey
á mánudagskvöldið. Hafði verið þar við
uppskipun. Er talið líklegast, að hann hafi
fallið út af bryggju og drukknað.
Ný frimerki með mynd Jóns Sigurðs-
sonar eru komin, og verða höfð til sölu á
gamlársdag.
„Byggingarsjóður ■' Skúla fógeta ‘
heitir sjóður, sem nemendur verzlunarskól-
ans hafa stofnað til minningar um Skúla
fógeta. Er ætlast til, að sjóðnum verði var-
iðjtil þess, svojfljótt sem unnt er, að koma
upp hæfilegu húsi fyrir skólann. Nemendur
skólans^ gáfu til að byrja með 125 kr., en
von á miklu meiri samskotum.
„Minningarsjóður Skúla fógeta'.
Til hans hefir verið safnað í öllum kaup-
stöðum landsins. Ovíst enn, hvað safnast
hefir. Hjer í Reykjavík hafa gefizt til sjóðs-
ins um 3,300 kr. Er ætlazt til, að vöxtum
sjóðsins verði með tímanum varið til þess,
að „styrkja efnilega íslenzka verzlunarmenn
til að framast í grein sinni erlendis“.
Laus embcetti. Sýslumannsembættið í
Snæfellsness- og Hnappadalssýslum. Árslaun
3000 kr. Umsókr.arfrestur til 1. marz 1912.
— Hjeraðslæknisembættið í Reykjavíkur-
hjeraði. Árslaun 1500 kr. -þ 800 kr. fyrir
kennslu við læknadeild háskólans. Umsókn-
arfrestur til 15. marz 1912.
— Hjeraðslæknisembættið í Þingeyrar-
hjeraði. Árslaun 1500 kr. Umsóknarfrest-
ur til 15. marz 1912.
teikfjelag Reykjavikur:
* ■
Sunnudag 17. des. kl. 8 siðdegis
í Iðnaðarmannahúsinu.
í síðasta í-iimi!
3óns Sigurðssonar
gipsmynd,
er nú til sölu hjá úrsmið Guðjóni
Sigurðssyni og listaverzlun fröken
Kristínar Jónsson Kirkjustræti.
Agæt vinargjöf á jólunum.
Jeg* beti
nú með s/s. »Sterling« síðustu ferð
fengið mikið af kven- og barna-
nærfatnaði:
Kvenbolir,
Kvenbuxur, úr hálfsilki og ull,
Barnabolir,
Barnabuxur, úr ull.
Einnig al-ullar Karlmanspeysur’og
hina alþekktu röndóttu Uilarboli.
Allt er þetta með lægsta verði
sem þekkist.
Jtfagnús porsteinsson.
Bankastræti 12.
Leikhúsið. „Heimanmundurinn“ verð-
ur leikinn í siðasta skifti annað kvöld.
Leikur þessi er með fallegri alþýðuleikum,
sem hjer hafa verið sýndir, enda ijúka allir
lofsorði á hann.
Laus sýslan. Yfirfiskimatsmannssýsl-
anin í Vestmanneyjum, er nær yfir Vest-
manneyjar og Vík í Mýrdal, er laus. Árs-
laun 800 kr. Umsóknarfrestur til 1. marz 1912.
81
»Ráðherrann las nöfnin i hljóði, og var svo skjálfhentur,
að það lá við að hann missti skjalið á gólfið.
»Samsæri ,.... gegn mjer! A siðasta augnabliki........
Campnell greifi! Hvernig------« Hann rjetti honum hönd-
ina, skjálfandi af geðshræringu. En hann var íljótur að ná
sjer aftur, og varð þá æði þungbrýnn.
»Já — þetta er nú mikið gott, þetta er ágætt, hr. greifi,
en —! Við erum ekki enn þá komnir nema hálfa leið. Þjer
hafið náð í skjalið, og það kemst bráðlega upp. Og hvað
gera þeir þá? Viðvörunin, þessi bráðnauðsynlega viðvörun?
Sem sagt, ráðuneytið verður að þegja, og láta svo sem það
viti alls ekkert«.
»Það sögðuð þjer mjer þegar er þjer báðuð mig fyrir
málið«, svaraði leynilögreglumaðurinn. »Jeg hefi auðvitað
hagað mjer samkvæmt fyrirmælum yðar. Jeg hafði bara
ekki lokið sögu minni áðan, þegar þjer gripuð tram i fyr-
ir^mjer®.
Og svo bætti hann við brosandi: »Jeg hefi veitt þeim
hina nauðsynlegu viðvörun, og auðvitað á þanu hátt, að þeir
hafa engan grun um það, hvaðan hún er komin. Þegar jeg
hafði náð í þetta þýðingarmikla skjal, lagði jeg annað skjal
í þess stað, og á það hafði jeg ritað með breyttri hendi nöfn
allra undirskrifendanna. Og neðan við nöfnin stóð með stóru
letri »Þessir eru samsærismennirnir!«
Ráðherrann starði augnablik forviða fram undan sjer.
Svo rauk hann allt i einu að Campnell greifa, og tók fast og
innilega i hönd hans.
»Já, jeg skil yður. Við höfum unnið taflið. Nú er jeg
sannfærður um að öllu er óhætt«.
Það fór eins og páðherrann gizkaði á.
Um óeirðir heyrðist ekkert kvis eftir þetta. Hins vegar