Reykjavík - 04.05.1912, Blaðsíða 3

REYKJAVÍK
71
\
TREGT gengur fljóðum
verk að vinna, segir málshátturinn,
en þegar Sunlightsápan kemur til
hjálpar við þvottinn, pá vinnst
þeim verkið fljott. Ohreinindi
hverfa fyrir Sunlight sápunni eins
og döggin fyrir hinni upprennandi sól.
SUNLIGHT SÁPA
S k ý r s I a
skóla Asgríms Magnússonar Reykjavik
veturinn 1911—1912.
Skólinn var settur 28. okt. (síðasta sumar-
dag) 1911 með 65 nemendum, en umsóknir
höfðu komið frá nær 90. 76 stunduðu nám
um lengri og skemmri tíma, en að meðal-
tali 50 allan námstímann, sem var 6 mán.
Skólanum var skift í tvær deildir. Nem-
endur voru frá 14 ára til 30 ára. Þeir
voru úr þessum sýslum og kaupstöðum
landsins: Gullbringusýslu 2, Reykjavik 33,
Hafnarfirði 2, Mýra- og Borgarfj.sýslu 11,
Snæfellsnessýslu 2, Dalasýslu 2, Barðastr,-
sýslu 3, ísafjarðarsýslu 3, ísafirði 2, Skaga-
fjarðarsýslu 2, Akureyri 1, N.-Múlasýslu 1,
S.-Múlasýslu 4, Yestur-Skaftafellssýslu 1,
Rangárvallasýslu 3, Á rnessýslu 4.
Kennarar skólans voru þessir : í'orstöðu-
maður Ásgrímur Magnússon, kennari Asm.
Gestsson, háskólastúd. Þórh. .Tóhannessson,
frú Valgerður Ólafsdóttir, háskólastúd. Jónas
Jónasson, glímukappi Sigurjón Pjetursson.
Þessar námsgreinar voru kenndar :
íslenzka, danska, enska, stærðfr., landafr.,
náttúrufr., söngfr. (og söngur), bókfærsla
(einf. og tvöf.), handavinna, líkamsæfingar.
Auk þess flutti hr. Guðmundur Hjaltason
6 fyrirlestra um ýms fræðandi efni.
Þessar bækur voru notaðar við kennsli*na,
auk áhalda þeirra, er skólinn á: íslenzk
málfræði J. Jónassona.r Fornsöguþættir
P. Pálssonar og Þórh. Bjarnarsonar. Skóla-
ljóð Þórh. Bjarnarsonar. D a n s k a : Byrj-
unarbók J. Ófeigssonar og Jóh. Sigfússonar.
Danskbogen IV., P. Andersen og Julius
Christensen etc. E n s k a : Byrjunarbók
G. T. Zoega. Royal Reader IV. Stærðfr.:
Reikningsbók S. Á. Gislasonar III. og IV.,
Begnebog, Paul la Cour og J. Appel.,
Praktisk Geometri, P. V. Br. Deinboll.
Landafr. : Landafræði K. Finnbogas.
Náttúrufr.: Byrjunarbók B. Sæmundss.
S ö n g f r.: Byrjunarbók Sigf. Einarssonar
(og kennt að syngja ýms ættjarðarljóð með
röddum). B ó k f æ r s 1 a : A. H. V. Sabroe
í'orretningsgang. Líkamsæfingar :
Mín aðferð (Möller’s System).
í handavinnu var kennt ýmiskonar útsaum
(hvítt og með litum) og voru munirnir aug-
lýstir til sýnis almenningi í skólanum í páska-
leyfi nemenda.
Kennsla fór fram daglega frá kl. 6—10
síðd. Hún var mestmegnis sniðin eftir
kennsluaðferð útlendra lýðháskóla, en sú
hlið fræðslunnar höfð sjerstaklega fyrir aug-
um, sem að mestum notum kemur í lífinu,
og leitast við að vekja og glæða áhuga hjá
nemendunum með fræðandi samtali og fyrir-
lestrum í þeim fræðigreinum, sem þvi varð
við komið. Nemendur gerðu skriflegar æf-
ingar í málunum; sjerstök áherzla lögð á
móðurmálið og einnig á það, að kenna nem-
endum að tala og rita hin útlendu mál.
Sjerstakar talæfingar í ensku fóru fram á
sunnudögum kl. 3—4 síðd. siðari hluta
skólatímans.
Málfundafjelag er við skólann, stofnað um
nýár í fyrra. í því eru allir nemendur
ásamt kennurum, með 1 kr. tillagi. Til-
gangur þess er, að æfa nemendur við að
ræða ýms mál, og að láta skoðanir sínar
skipulega í Ijósi. Fjelagið á sjer sjóð, sem
nú er um 80 kr., með góSri skipulagsskrá,
sem ákveður, að verja skuli ákveðnum hluta
tekna hans til styrktar sjúkum nemendum,
verðlauna o. fl. Nemendur og kennarar
komu vikulega saman í þessu fjelagi (á sunnu-
dögum kl. 4—6 síðd.) og voru þar oft fjör-
ugar umræður, en stjórnmál og trúmál voru
þar útilokuð, samkvæmt lögum fjelagsins.
Meðal hinna mörgu mála, er fjelagið hafði
til umræðu og úrslita, þykir hlýða að nefna
hjer að eins tvö, sem afgreidd voru og snertu
sjerstaklega íramtíð skólans. Hið fyrra er,
að samþykkt var, að stofnað yrði samlagsbú
við skólann fyrir nemendur á komandi
hausti, með líku fyrirkomulagi og haft er
við ýmsa aðra skóla hjer á landi, til sparn-
aðarauka fyrir þátttakendur. Tveir kennar-
ar og þrír nemendur (sem verða næsta vetur)
voru kosnir í nefnd, til að standa fyrir fram-
kvæmd i þessu máli. Ráð var fyrir gert,
í sMatnaöarverzlnn Jóns Stefánssonar
Laugaveg 14
gerast þau beztu kaup, sem hægt er
að fá í bænum. T. d,: Kvenstígvjel
á 5 kr. Karlm.stígvjel á 6 kr. 50 a.
að eitthvað af kennurum skólans yrðu þátt-
takendur í væntanlegu samlagi, svo að allt
færi sem bezt og skipulegast fram. í öðru
lagi kom fram beiðni frá nemendum skólans,
á fjelagsfundi, um að nafni skólans yrði
breytt úr unglingaskóla (eða kvöldskóla) í
Lýðskóla. Astæður sem færðar voru fyrir
þessari beiðni, voru meðal annars þessar:
A ð skólinn væri sniðinn eftir dönskum
lýðskólum.
A ð flestir þátttakendur skólans væri
fullorðið fólk.
A ð eftir aðsókninni að dæma væri fullt
útlit fyrir að skólanum yrði breytt í dag-
skóla.
Mál þetta ræddu svo kennarar skólans á
sjerstökum kennarafundi, pg að framan-
greindum ástæðum yfirveguðum o. fl. sam-
þykktu þeir nafnbreytinguna, frá fyrsta
sumardegi þ. á. að telja.
Milli 10 og 20 af nemendum skólafls hafa
þegar sótt um inntöku á skólann næstkom-
andi vetur.
Skólanum var ságt npp á síðasta vetrar-
dag, að 40 nemendum viðstöddum og öllum
kennurum, nema Sigurjóni Pjeturssyni, sem
nú er erlendis. — Að lokinni skólauppsögn
gengu allir til skilnaðar-samsætis. Þar voru
mörg minni flutt bæði af kennurum og nem-
endum. Eftir sameiginlegt minni kennara
flutti nemandi Ólafur Benediktsson frumort
kvæði, er hjer fer á eftir.
Á var p
til kennara við Lýðskóla Ásgr. Magnússon-
ar Reykjavik, flutt í skilnaðar-samsæti á síð-
asta vetrardag 1912 af höf„ Ólafi Benediktss.
í fjallanna byggðum i fjarveru sjós
jeg fæddur og uppalinn var,
mjer fyrir augunum menntunar-ljós
mennirnir báru’ ekki þar.
Fann jeg þó neista einn falinn mjer hjá
og fyr honum virðingu bar,
jeg man það víst lengi, mig langaði þá
að lifga það örlitla skar.
Torsótt mjer þótti því takmarki ná
en trauðlega frá því jeg vjek,
heimur að baki sjer hrinnti mjer þá
og heimtaði líkamlegt þrek.
En nú hef jeg hugglaður hætt við þá raun
• og hreppt það sem lengi jeg bað,
ástríkar þakkir þið eigið í laun
af alvöru mæli jeg það.
Jeg leitaði að vegum og likaði ei neinn
lýðurinn hrépaði þá :
„heyrðu nú, maður ! hjerna er einn !
hann skal jeg vísa þjer á“.
Jeg þáði ei boðið, og var það mín trú
að villan mig skaði ei enn,
og hjartanlega ánægður hitti jeg nú
hrósverða og göfuga menn.
Það eru mín forlög í heiminum hjer
að hafa ekki á peningum vald,
þess vegna bið jeg að þiggist af mjer
þakklætis-ávarp í gjald.
Þið hafið lýst mjer með Ijósi á þá braut
er leitaði þreyttur jeg að.
Falli’ ykkur gleðin og gæfan í skaut
guð bið jeg launa’ ykkur það.
Nöfn og nýjung'ar.
Iþróttasýning fer fram á morgun á
íþróttavellinum á Melunum til ágóða fyrir
Olympíuförina. Er bæjarbúum nýtt um
þann varning nú, og má því óhætt gera ráð
fyrir aðsókn mikilli. Það er góð og holl
skemmtun, og auk þess ódýr.
Ásigling. Síðastl. þriðjudag sigldi þil-
skipið Hafsteinn, eign Duus-verzlunar, skip-
stjóri Engilbert Magnússon, á enskan botn-
vörpung austur á Selvogsgrunni, og brotn-
aði töluvert, varð svo lekur, að skipverjar
áttu fullt i fangi með að halda honum á
floti. Bað skipstjóri botnvörpunginn að
draga skipið til Reykjavíkur, en hann neit-
aði þvi í fyrstu, sagði honum að sigla, en
Innilegar þakkir vottum við öllum þeim, sem
á ýmsan hátt sýndu okkur hluttekningu við
andlát og jarðarfdr okkar ástkæra sonar
Friðþjófs Leons.
Kristinn Guðmundsson,
Ragnheiður Jónsdóttir.
kvaðst mundi veita honum eftirför og hafa
gát á honum. Var þá hagrætt seglum á
Hafstein, eftir því sem hægt var, og siglt í
fullá klukkustund, og stóðu ætíð 6 menn
við dæluna. En þá kom botnvörpungurinn,
og tók skipið og dró það til Reykjavikur.
Voru þá þegar hafin rjettarhöld út af ásigl-
ingunni og er þeim eigi lokið enn þá. Kenná
hvorir öðrum um, og vansjeð hvernig málið
fer.
Hlálverkasýning Einars Jónssonar verð-
ur opin í síðasta skifti á morgun. Ættu
menn að nota tækifærið og lita þar inn.
Það er ódýr og fyrirhafnarlítil aðferð til
þess að kynnast ýmsutn fegurstu hjeruðum
iandsins.
Verkfrseðingafjelag íslands heitir
fjelag, sem stofnað var hjer í bænum 19.
f. m. í því fjelagi er ætlazt tit að verði
verkfræðingar og lærðir brggingameistarar
og aðrir fjölvirkjar, sem „teljast til þess
hæfir“. Samkvæmt 2. gr. fjelagslaganna er
tilgangur fjelagsins sá, „að efla fjelagslyndi
meðal verkfróðra manna á íslandi og álit
vísindalegrar mentunar í sambandi við verk-
lega þekkingu, að gæta hagsmuna stjettar-
innar í hvívetna og styrkja stöðu hennar í
pjóðfjelaginu. Tilgangi sínum leitast fjelagið
við að ná með því, að lialda fundi með fyrir-
lestrum og umræðum, og þess utan á hvern
þann hátt, sem heppilegur þykir á hverjum
tíma til eflingar þessum eða þvílíkum til-
gangi“.
f stjórn fjelagsins eru Jón Þorláksson
(formaður), Th. Krabbe, P. Smith ogRögn-
valdur Ólafsson.
Bæjarstjórn Reykjavíkur.
Ankafundiir 27. apríl.
Svohljóðandi tillaga um lántöku til hai'n-
argerðarinnar var samþykkt:
„Bæjarstjórnin samþykkir að taka tilboði,
dagsettu 4. október 1911, frá Privatbanken
í Kaupmannahöfn, den danske Landmands-
bank og Kpbenhavns Laane- og Disconto-
17
hatði hlotið hjá honum fyrirgefning yfirsjónar sinnar. Hún
var yndislega barnsleg og sakleysisleg, þar sem hún sat þarna
í látlausa kvöldbúningnum sínum.
Við vinstri hlið húsbóndans sat Anthony Huxtable, vel-
æruverðugur stiftis-prófastur í Belchester og yfirprestur i
Newport Parva — feitur og sællegur, nauðrakaður preláti,
sem auðsæilega kunni vel við sig við þessa góðu og ríkmann-
legu kvöldmáltið. Þessi hefðarklerkur hafði rekizt þangað
snemma um kvöldið alveg óvænt, og hershöfðingjanum hafði
með miklum tortölum loksins tekizt að fá þennan gamla
góðvin sinn til að bíða og vera hjá sjer um nóttina, til þess
að gera fyrstu heimsókn dóttur hans og tengdasonar enn þá
hátíðlegri.
Það eina, sem vantaði á að gleði og ánægja þremenn-
inganna væri fullkomin, var það, að tengdasonurinn kom
ekki. Frú Lovell ílutti kveðju hans, og bað með mörgum
fögrum orðum afsökunar á því, að hann hefði neyðst til að
takast ferð á hendur til Edinborgar í einhverjum áríðandi
erindagerðum, sem stæðu í sambandi við hina nýju stöðu
hans i Ameriku.
! Hershöfðinginn hafði i fyrstu verið fokreiður yfir því,
að »Disney« skyldi svíkjast um að koma, en dóttir hans var
íljót að blíðka skap hans með ýndislega hlátrinum sinum, og
nú við lok máltíðarinnar ríkti tjör og gleði og eining. Klerk-
urinn var ákaflega viðfeldinn maður og skrafreifinn, eins og
klerkar eru vanir að vera. Hann minnti ungu konuna á
ýmsa atburði frá æskudögum hennar, því að þá hafði hann
oft verið gestur á heimili hershöfðingjans í Cheltenham.
»Munið þjer eftir þvi, þegar þjer fylltuð alla vasa mina
með hesta-Írastaníum, eihíí sinni þegar jeg sat úti i garðinum