Skeggi - 19.01.1918, Side 3

Beejarsíiórnarkosníng
fór fram í Hafnarfirði síðastl.
laugard. Kjósa átti 4 fulltrúa.
•
Fólksfiufningarnir.
Framan af vikunni tókst að ná
því, sem eí'tir var af vermönn- t
um úr nærsýslunum. Einn bátur i
kom frá Stokkseyri með utn 30
manna og annar sótti viðlíka-
margt fólk í Lande'yjasaíid. Um
þessa helgi er búist við fójkinu
að austan. Eftir eru þá þeir,
sem von er á úr Reykjavík, urðu j
eftir af Lagarfossi síðast, sakir j
þess að ekki var auglýst að
skipið ætti að koma hjer.
Flestir formenn geta nú orðið
fleytt vegna mannleysis.
En þá er saltið og olían.
Afíabrögð
ágæt hjerna þegar róið er.
Tvo siðústu daga alment róið. j
Mestur afli 6—900áskip hvorn dag ’
Af Isafírö:'.
íshrafl kom inn á fjörðinn fyrir ,
jólin, en fór aftur.
Vjelbátar ætla flestir að, stunda
sjó við Faxaflóa í vetur; þykir
tryggara fyrir ís.
Kol
eru ófáanleg í Reykjavík sem
stendur.
Sýslufundur
var haídinn hjer 16. og 17.
þ. m. aðaiiega til að ræða dýr-
tiðarmál. Sjá augl. á öðrum
stað hjer í blaðinn.
Ákveðið að láta rafljósin loga
til kl. 2 á nóttunni fram eftir
vertíðinni.
Synjað beiðhi Sig, Sigurðssonar ,
iyfsala urn land undir Löngu.
þar voru líka kosnir 3 menn
til að líta eftir að fiskiveiðasám- :
þyktin sje haldin. Kosnir voru j
Vigfús . jónsson Holti, Sveinn
Jónsson Landamótum og Ólafur
Ástgeirsson Litlabæ.
Nokkrir nemendur (4 5) verða teknir tii kenslu í símritun og
ioftskeytafræði við símritunarskóiann í Reykjavík.
Eiginhandar umsóknir stýlaðar til iandssímastjóra, sendist til
stöðvarstjórans í Vestmannaeyjum innan 24. þ. m. umsókninni fylgi:
1. Vottorð um að umsækjandi hafi óflekkað mannorð.
2. Vottorð um að umsækjandi hafi lokið gagnfræðaprófi
eða notið þeirrar mentunar er talin verður að jafngiida
nefndu prófi og áð umsækjandi sje á hæfiíegum aldri
(helst 17—21 árs).
3. Læknisvottorð. (Eyðublað undir læknisvottorð fæst hjá
i Grengi á erlendri mynt.
(Pósthús) 18. jan.
Florin. .... 1Í2 aur.
Dollar ^3.60 -
Sterlingspd. . 1600 —
I :ranki 60 —
• .ensk króna. 113 —
Norsk — 1067» —
’vlark 62 —
Franki svissn. •1 r-
Króna austurr. 37 —
Sjóstígvéla-
maksíur,
landssímastjóra).
ágæt tegund
Kenslan er ókeypis, Gert er ráð fyrir að nemendur skólans
fái, að afloknu prófi, starfa við landssímann þegar stöður losna.
lámskeið í ioítskeyíafræði
13
verður haidið í sambandi við símritunarskólann í Reykjavík og
hefst 1. febr.
Á þetta námsskeið verða þeir teknir sem ætla sjer að stunda
loftskeytastöður á skipum.
Eiginhandar umsóknir stýlaðar til iandssíinastjóra sendist til
stöðvarstjórans f Vestmannaeyjum innan 24. þ. m.
Umsækjendur verða að vera fullra 17 ára og hafa allgóða
tungumálakunnáttu. Nemendur greiði 20 kr. á mánuði í skólagjald,
sem greiðist fyrirfram fyrir hvern mánuð.
Skipstjórar eða aðrir yfirmenn skipa, verða fyrst um sinn látnir
sitja fyrir.
O, Forberg.
í verziun

. argarine
í verzlun
er SOLIA?
Það er áburður sem gerir síígvjela-
sólana stórum endingarbetri. Reynið
SOLiA. Faest aðeins í verslun
Tll auglýsenda.
þeir sem auglýsa í blaðinu,
eru beðnir að geta þess, um leið
og auglýsing er send, hve lengi
hún á að standa. Auglýsingar
sem ekki er sagt um hve oft
eigi að koma, verða látnar standa
þangað til blaðinu er gert að-
vart.
S 3 ^oftnsexv
fiskimaonsins.
Verðlaunasaga
eftir Johann von Rotterdam.
— o —
(Framhald).
hann þ^puna með vinstri hend-
inni úr munninum, en brá hinni
htegri fram fyrir sig; það var
auösjeð að hann var að halda
rí£bu. En yfir hverjum? þar
var enginn til að hlýða á hann;
hann virtist vera að tala við
hafið.
Bout tók skjótt eftir þessuin
tilburðum, hristi höfuðið og fór
að muldra fyrir munni sjer:
„Nei, nei, þetta er fráleitt •*
hann er ruglaður — við höfum
eitthvað ilt af homim — það
smýgijý mig —Svo hjelt hann
ah'am í hærri róm:
(75)
„Jeg vil ekki taka við þessum
manni".
„því þá ekki? þú lofaðir því
áðan“, sagði hún mjög blíðlega.
„þessum tnanni nei þú sjer
það sjálf — en —“
„Hvað þá?“.
„Mig grunar að við hljótum
óhapp af honum?“.
„Æ, pabbi, að þú skulir segja
þetta. Jeg er viss um að mað-
urinn er góður og vandaður.
Fyrsti greiðjnn sem hann gerir
okkur, er að hjáípa okkur til að
taka móður Símonar®. .
„Við geíum það hjálparlaust",
svaraði Bout kúldaléga. „Væri
jeg sjálíur heima að jafnaði, þá
skyldi jeg taka við honum. En
jeg þori ómögulega að hafa hann
í húsinu hálfbrjálaðan þegar jeg
er hvergi nærri“.
„Dórótea, heyrðu barnið gott“,
(76)
var nú kallað. „Hafið þjer talað
Við hann. Nú jæja, við skulum
fara heim. Jeg er orðinn svangur
og taskan mín liggur heima“.
Feðginin vcru enn að þrátta
um hvort þau ættu að taka hann
að sjer og á meðan færði hann
sig svo nærri þeim að hann
heyrði hvert orð.
„Sælir“, sagði Bout og tók
ofan húfuna um leið. „Sælir
herra“, svaraði ókunni maðurinn
og tók ofan hattinn.
„Hver eruð þjer, með leyfi“,
spurði Bout.
„Jeg heiti Raphael Monk, Jeg
er málari, skáld og söngmaður.
jeg er veikur og þarf að hafa
sjóböð".
Að svo mæltu gekk hann milli
þeirra feðgina, og tók í sína
hönd hvoru, og svo leiddust þau
öll heim að húsinu. Á leiðinni
(77)
sagði hann greinilega frá heilsu-
fari sínu, talaði um áhrif sjó-
baða, söng, málverk og alla hluti.
Dórótea hugsaði með sjer:
„Hann færir okkur hamingju!“.
Bout nöldraði: „þetta legst
illa í mig“.
Lán eða ólán! Hvort heldut?
Við sjáum það bráðum.
VIII.
Hinn kynlegi komumaður hafði
fengið loforð urn að mega dvelja
t húsi þeirra feðgina. Dórótea
hafði helst viljað Ijá honum her-
bergi sitt, því það var þokka-
legast og úr því var fegurst út-
sýni yfir akrana. En hann vildi
ekki heyra það nefnt.
„Litla loftherbergið er fullgott
handa mjer, þó að það snúi út
að götunni, jeg er þá nær stjörn-
unum á kvöldin og það vil jeg
(78)