Skeggi - 25.05.1918, Blaðsíða 3

SKEGGI

Minnisblað.
Símstöðin opin virka daga kl. j
8 árd. tillOsíðd. Helga daga
10—7.
Póstafgr. opin alla virka daga kl
10—6. !
Minningarspjöld
Landsspítalasióðs Islands, fást hjá
Sigríði Bjarnasen
Lyfjabúðin alla daga kl. 9—10.
íshúsið alla virka daga kl 4—7
síðd.
Sýslubókasaínið sunnud. 9—11
árd.
Hjeraðslæknirinn heima daglega
12-2.
lín og steintau, 9) eldhúsáhöld og
skrautmunir, 10) baðmullar og
ullarvefnaður og smávörur (korta-
varor), 11) fatnaður, tískuvörur,
prjónles og hvítar vörur, 12) trjá-
vörur og kork, 13) byggingarefni,
14) skrifstofugögn og húsgögn,
15) hljóðfæri, 16) íþróttatæki og
leikföng, 17) gúmmí og leður-
vörur, 18) bókagerð, pappírs-
vörur o. fl., 19) matvæli (niður-
suða o. fl.), 20) lyf og aðrar
kemiskar vörur, 21) olíur, litar-
efni og lökk, 22) reyr og strá-
vörur, 23) veiðarfæri, 24) dýr-
tíðarvörur og sparnaðartæki, 25)
nýjar sænskar uppfundingar og
einkaleyfi.
Eins og sjá má af þessu verður
kaupmótið mjög fjölskrúðugt af
vörum, og enginn vafi er á, að
þar verður margt nýstárlegt að
að sjá. Svíar eru einna fremstir
í því að búa til „dýrtíðarvörur“.
þeir hafa orðið fyrir afarmikilli
aðflutningsteppu, og þess vegna
orðið uppiskroppa með mesta
fjölda af aðfluttum vörum. Hefur
því neyöin kent þeim að fram-
leiða þær vörur, sem þeir áður
keyptu af öðrum þjóðum. Er
mjög mikið látið af þessum sænsku
»dýrtíðarvörum“, og talið víst,
að margar þeirra reynist einnig
nothæfar á venjulegum tímum.
Verkfallið
í Reykjavík.
—o —
í síðasta blaði var sagt lauslega
frá verkfalli, er gert var í R.vík,
í vikunni fyrir hátíðina. Síðan |
hafa komið greinilegri fregnir af j
því. Eftir þeim að dæma, hefur
þetta verkfall verið næsta lítið
undirbúið og alls ekki með ráði
nærri allra verkamanna bæjarins.
í Morgunbl. er grein frá „mörg-
um Dagsbrúnarmönnum“ þar sem
því er mótmælt að það fjelag hafi
stofnað til verkfallsins, eða eigi
að bera neina ábyrgð á því.
Ennfremur er sagt, að málaleit-
anir við vinnuveitendur hafi ekki
farið fram, heldur hafi verkfallið
verið auglýst upp úr þurru. það j
fór sem vænta mátti, að þesskonar
undirbúningur reyndist haldlítill
er til kom. Varð niðurstaðan
sú að verkamenn tóku upp vinnu
daginn eftir, en fólu stjórn
„Dagsbr.“ að semja við vinnu-
veitendur.
það sjest á þessu að hjer
hefur ekki verið um „ægilegt
verkfall" að ræða. „Skeggi"
getur samt ekki á sjer setið með
að mlnnast ofurlítið á það, að
einhverjum vinnuveitendum hjer
þótti miður að verkfallsfregninni
var haldið á lofti. „Skeggi" gaf
sem sje út fregnmiða um það að
verkfall væri hafið í Reykjavík,
og að ágreiningurinn væri um
kaupgjaldið. Svo mikils verður
maður að meta vinnuna, eigi
síst á þessum tímum, að geta
þess sem mikilla tíðinda, ef
mikill þorri verkamanna í höfuð-
staðnum kemur sjer saman um
að hætta henni á einum degi.
það sæist best ef alvarlegt verk-
fall kæmi þar upp á þessum
tímum, hvort þeir yrðu ekki
nokkuð margir, sem fengju að
súpa seyðið af því. Nægir að
benda á afgreiðslur skipanna til
dæmis um það og svo alt annað,
sem unnið er til þarfa. Hitt er
annað mál, hversu viturlegt til-
tæki það væri um það bil, sem
atvinnurekstur svífur í svo lausu
lofti, sem hann gerir nú. Af-
leiðingarnar yrðu öllum til meins,
en engum tii hagnaðar. „Skeggi"
nennir því ómögulega að fara að
biðja fyrirgefningar á því, þó
hann færi ekki í felur með fregn
þessa, enda birti hann síðari
fregnina á sama hátt jafnskjótt
og hún kom. Tilgangurinn var
ekki annar en sá að skýra satt
og rjett frá, og ntega þeir
hneykslast á því, sem hafa inn-
ræti til þess.
Hent á lofti.
—o—
í „Vísi“ frá 11. þ. m. er frá-
sögn af þingm.fundi hjer í Vest-
mannaeyjum. Fregnriti blaðsins
ver mestu blekinu til að segja
frá árás sýslumannsins á formann
Sparisjóðs Vestm.eyja. Er sú
frásögn harla lituð og læðst á
tánum kringum það er gerðist
og reynt að breiða yfir frumhlaup
sýslumanns, söguburðinn.
þá er sagt að sr. Jes A. Gísla-
son hafi andmælt till. um van-
traust á stjórninni, „aðeins að því
leyti, að hann kvað heimastjórnar-
menn ánægða með sinn ráðherra“.
þetta er rangmælt, því að hann
lagði áhersluna á önnur og veiga-
me.ri atriði. Ekkert er heldur
broslegt við það þó heimastj.m.
sjeu „ánægðir með sinn ráðherra“.
því að syngja mættu aðrir flokkar
hamingjunni lof, ef þeir ættu
annan slíkan sem hann.
Iðnsýningu
ætlar Heimilisiðnaðarfjel, Norður-
lands að halda á Akureyri stð-
ustu vikuna af næsta mánuði.
Er hafinn viðbúnaður til þess að
sýningin verði sem fjöiskrúðugust.
Iðnsýningar tíðkast mikið úti
um heiminn og þykja vel fallnar
til að hvetja menn til fram-
kvæmda í iðnaði. Heimilisiðnaðar-
hreyfingin ryður sjer æ meir og
meir til rúms á Norðurlöndum
og kominn vísir til hennar hjer
á landi. Heimilisiðnaðarfjelögin
hafa það markmið, að vekja á-
huga manna á handavinnu heima
fyrir og heimilisprýði. Námsskeið
í heimilisiðnaði hafa verið haldin
í Reykjavík og á Akureyri. Ætti
nú að sjást merki þess á sýn-
ingunni.
Ilt er til þess að vita hversu
lítil er framförin í þessu efni hjer
á landi, einmitt um þær mundir
sem fólk kvartar sárast um at-
vinnuleysi framan af vetrinum.
Sú var þó tíðin að mikið og vel
var unnið á vetrarkvöldunum og
í landlegum á vertíðinni. Sjer
þess glöggan vott á forngripa-
safninu í Reykjavík. það er
ætlun heimilisiðnaðarfjelaganna að
Skipið
sem hvarf.
Ensk saga.
Einn fagran vormorgun, á
öndverðri síðastl. öld var mikið
um dýrðir í Tetby, sem er sjó-
þorp á austurströnd Englands.
Kaupmennirnir lokuðu búðum
sínum og iðnaðarmennirnir gengu
frá vinnu sinni, allir gengu niður
að höfninni og söfnuðust í hóp
með sjómönnunum, sem stóðu á
bryggjunni.
Tetby er kyrlátt, en leiðinlegt
þorp öðru megin á árbakkanum,
og fáeinir kofar hinumegin.
En nú stóðu menn í mikillj
þröng á bryggjunni innan um
fiskikarfir og kaðlabunka. þeir
biðu með mikilli eftirvæntingu,
(1)
því að nú átti stærsta skipið,
sem nokkurn tíma hafði verið
smíðað í Tetby, að leggja út á
rúmsjó í fyrsta skifti. Og meðan
þeir voru sem óðast að skegg-
ræða um gömlu skipin í Tetby,
skipasmiðina, sjóferðir og þess-
háttar, sást drifhvítt segl á skipi
sem kom líðandi ofan ána. Menn
hvestu sjónir því meir sem segl-
um fjölgaði á skútunni og hún
nálgaðist þá. Vindurinn þandi
seglin fagurlega og skútan herti
skriðinn; siglutrjen bar hátt yfir
seglin og skútan rann fram hjá
sem svanur á sundi. Mennirnir
á bryggjunni æptu gleðióp, en
konurnar lyftu börnunum á
örmum sjer, svo að þau gætu
veifað höndum til skipverja, því
að þeir voru allir frá Tetby, sá
æðsti sem hinn lægsti og ætluðu
langt suður í höf.
(2)
Skipið breytti stefnu er það
kom út af höfninni og lagði sig
eins og lifandi blómstur fyrir
vindinum, sem gnauðaði úti á
rúmsjó. Skipverjar hlupu upp
í reiðann, veifuðu húfum sínum
og sendu kossa af fingrum sjer
í áttina heim; það var síðasta
kveðjan þeim var svarað með
karlmannlegu fagnaðarópi úrlandi,
en raddir kvennanna köfnuðu í
grátstaf er þær ætluðu að taka
undir. það var horft á eftir
skipinu þar til það hvarf að síð-
ustu sem lítill depill yst út við
sjóndeildarhringinn. það hvarf
sem snjómoli er bráðnar, og menn
hjeldu heim til sín — sumir
öfunduðu piltana, sem fengu að
fara, en aðrir hrósuðu happi
yfir að mega vera heima í ró og
næði.
Svo liðu mánuðir að ekkert
(3)
bar til tíðinda í Tetby. Önnur
skip komu á höfnina, fermdu og
affermdu að gamalli venju og
fóru síðan. Kjölur var lagður að
öðru skipi, en ekki kom „Heiður
Tetby’s" — svo hjet stóra skipið
— heim aftur.
Menn óttuðust að það mundi
mundi koma að næturlagi, þegar
konur og börn væru sofandi; —
og þó þau yrðu vakin mundi
ekkert sjást nema ljóskerin á
hliðum skipsins, sem spegluðu
sig t vatninu er það liði upp
eftir ánni. þeir vildu umfram
alt að skipið kæmi um há-dag.
þeir vildu sjá það við hafsbrún,
þar sem það hvarf. þeir vildu
sjá það nálgast, hið merkilega
skip, veðurbarið og sóibrent, og
sjá skipverja hópast á þilfarinu
til að horfa á Tetby og börnin,
hversu mikið þau hefðu vaxið.