Verkamaðurinn - 11.09.1926, Side 2

2
VERKAMAÐURINN
I
rekur satnkomuhús og fl. f sam-
bandi við það, og græðir á tá og
flngrí. PegaC Brynhildursögu-
hetjan — talar um þenna ósótna
við systur sfna og spyrj hversvegni
yfirvaldið iáti petta afskiftalaust,
brosir læknisfrúin drýgindalega og
segir, að 10 þúsundir.^ sesu 'sýslu-
maðurinn skuldi manninum slnum,
haldi honum f skefjum<
Brynhlldur yfirgefur hinn syndum
spilta Sfglufjörð með þá vissu að
hann hafi að geyma það versta með
þjóðinni, en þegar hún kemur til
Rvikur er faðir hennar að svæfa
morðmál. Víð œáflð er bendlaður
efnaður og .ágætlega trúaður* út-
gerðarstjóri, sem bæjarfógetinn er
efnalega háður. Og efnaður maður,
með besta orð á sér, og ■trúaður*
þar ofan i kaupið, má ekki saurgast.
Þessvegna sbai málið niður faila.
Þetta er ósvikin mynd af fslensbu
réttarfari.
Og bæjarfógetadóttirin yfirgefur
föðurgarð. Trú hennar á framtiðina
er brostin. .Fyrir austan fjali* sest
bún að á fátæku beimili, þar sem
liknarhanda er mikil þörf. Þar gift
ist hún og berst við fátækt einyrkja-
konunnar. Lfknarstarfsemin maðal
fátæklinganna i Rvik — framtfðar-
draumurinn fagri — dregur hug
hennar til sin öðru hvoru En þá
skeður það, að (gegnum orð sonar
sins, fimm ára, öðiast hún nýja út-
sjón yfir þessi mál. Háleitasta starfið
mannsins er ekkl að likna særða
manninum, sem liggur við veginn,
heldur að koma í veg fyrir að hann
verði særður.
Annars verður lesandinn að sækja
efni sögunnar i hana sjálfa. Það
mun engan iðra þess, þótt hann
kaupi hana og lesi. Og feng má
teija það islenskum bókmentum,
ekki’ óverulegan, að fá þessa sögu,
þótt ekki sé eins tii hennar vandað
og æskiiegt vsri, hvað mái og með-
ferð efnisins snertir.
Lýgin um Rússland.
Það er engin nýung að aagðkr séu
lögur um ictandið < Rúailandi, stðan
Ráðstjórnm tók þar við völdnm.
Auðvaldtblöðin hér á laudi lcpja
upp slmtkeyti og bltðagreinar ér út-
lendum aorpblöðum, sem einhverjum
þjðui auðvaldi- og afturháldipókanna
f nágranualöndunum hefir dottið f hug
að sjóða taman um »áatandið f Róaa
landi«, ema og þeir venjulega kalla
þeaaar fráaagnir afnar.
N4 fyrir skemstu birtiat hér f auð-
valda- og afturhaldibtöðunum afmakeyti
um þ*ð, að bylting væri að brjótast
út i Róaaiandi. Var tilnefndur einn
Rdaai, *em mikið hefir komið við #öt»n
þeaa landa á seinni árum, aein nú
atasði fyrir þeaaari býltingu Simakeyt-
in herma að maður þeaai hefði herinn
á afnu bandi og Riðatjórnin væri þá
og þegar oltin úr aeaai. En »Ad*m
var ekki lengi f Paradfa* Sömn blöð-
in aem höfðu hlaupið með fréttina um
uppreiatina f Rdasiandi, fluttu aftur
■fmakeyti um það, að þeaaar upp-
reiatarfréttir værn upprpuni tilhnfu-
laui Auðvalds og afturhaldab’öðin f
nágrannaiöndunum hötðu búið til þeaaa
aögu, til þeaa að kitla eyru ainna
dýrkendc, aem finna og ajá hverau á-
takanlegt það er fyrir auðvald og aft-
urhald heimains, að Ráðatjórnin f Rúss-
landi akuli hafa bjargað einui fjöl-
œennuatu þjóð veraldarinuar úr klóm
þeaa og reiat hana við til mentunar
og dáða úr hinni meatu eymd fátækt-
ar og fáfræði, aem keiaaraatjórn og
klær auðvalda höfðu haldið henni f um
mörg hundruð ára. En rétt þegar auð-
valdablöðin hér á landi eru búin að
eta ofan f sig ugpapunann um upp-
reiatina f Rúaalandi, flytur blaðið íi-
lendingur fráaögn um >Verkamanna-
kjör f Rúaalandi* tekna eftir »Veral-
unartiðindunum*, sem gefin eru út f
Reykjavfk.
Það vekur ékkert litla eftirtekt lea-
araus, að »Veralunartfðindi«, aem gefin
eru út hér á iandi, akuli eyða rúmi
■fnu undir akýralu um kjör verka-
manna auatur f Rússlandi. Það virðiat
öilu eðlilegra, að þetta sérmálablað,
sem ætlað er til þeaa að fræða «1-
Til sötu
með tœkifærisverði kolaofn, ♦
rafofn olíuofn.
Ouðbjörn BjörnssonJ
menuing um veralunarmál, léti aig
meiru akifta hjör verkamanna hér á
landi, hetdur en kjör Rúaaanna, ef
það hefir meiri þekkingu á að skipa,
en þeirri, aem nær til veralunarmál-
anna. — Jafnvel þó telja megi vfat,
að frátögn þeaasra blaða um kjör
Rúaaneakra varkamanna aé meira og
minna óaannindi, eftir fenginni reynalu
um frásagnir auðvatda- og afturhatda-
blaðanna, verða þau Paradfaarviat f
aamanburði við kjðr íslenskra verka-
manna. Eina og þau eru frá þeasu
aumri, sem nú er að lfða.
Kjör Íílenakra verkamanna eru f
fáum orðum þeaai:
Algert atvinnnieysi aunnanlinda
frá vordögum og aér ekkert fram úr
bvf enn. Hér norðanlands hafa háietar
á af)dvetða»k'punum ekki unnið fyrir
fæði sfnu yfir há bjargræðistfmann.
Vtll ekki blaðið »ístendingur« og
»Veralunartfðindín« bjóða Rúaannum
upp á þeasi dæmalauau fyrirmyndar-
kjör auðvaidaikipulagsins hérna f Bjóða
þeim t. d. cpp ó að verða hásétar á
togurunum, aem bnndnir eru f báða
enda við land auðnr f Reykjavfk.
Það yrði gatnan að ajá framan f
andlitið á Rúaaunum þegar »íil.« fer
að bjóða þ«im þetta.
Verkamaöur.
Óvenjumiki) sild — bæði miliisfld og haf-
sfld — hefir veiðst á Austfjðrðum undan-
farið. Hefir sfldin verið söltuð til útflutnings.
Sunnanblöðin segja frá hafsfldarafla við
Eyrarbakka. Fengu mótorbátar þar fyrir
stuttu góðan afla f reknet. Var sfldin sett
á frystihús, það sem þau tóku, en afgang-
urinn saltaður til útflutnings. Tunnur fengn-
ar frá Reykjavfk. Má svo heita að sild hafi
' veiðst kringum alt landið í sumar.