Verkamaðurinn - 16.06.1936, Blaðsíða 3

VERKAMAÐURINN
S
þyrmdi honum. Við læknisskoðun
kom í ljós, að miðhandarbein lítla-
fingurs vinstri handar var þver-
brotið.
Erlendur er heldur heilsuveill
maður, svo skipstjóra veittist til-
tölulega auðvelt að sýna „hetju-
skap“ sinn á honum.
Sjómannafélagsfundur seint í
gærkvöldi, samþykti með öllum
greiddum atkvæðum eftirfarandi
ályktun um þetta tiltæki Guð-
mundar:
„Fundur sjómanna, haldinn í
Verklýðshúsinu að kvöldi 15. júní
1936, lýsir andstygð sinni á fram-
ferði Guðmundar Guðmundssonar
skipstjóra á g.s. „01af“, er hann í
dag misþyrmdi og beinbraut einn
af verkfallsvörðum sjómanna, Er-
lend Indriðason, sem er heilsuveill
og hafði því eigi þrek gegn rib-
baldahætti skipstjórans.
Fundurinn mótmælir harðlega
þessu framferði skipstjórans, og
krefst þess, að hann verði látinn
sæta fullri ábyrgð fyrir.“
Málið hefir verið afhent lög-
reglunni.
IJtgerdarmem Uíta undan
kröfuin sjómanna.
Þegar þetta er skrifað hefir
helmingurinn af síldveiðaskipa-
flota Akureyrar gert samninga
við Sjómannafélag Norðurlands
eða skrásett samkvæmt taxta
þess. Vex þróttur sjómannasam-
takanna með hverjum degi (rúm-
lega 20 manns hafa gengið í fé-
lagið síðan deilan hófst) og síðast
i gærkvöldi samþykti fundur sjó-
manna einum rómi að halda fast
við kröfur sjómanna uns allir út-
gerðarmenn hér hafa lögskráð á
skip sín samkvæmt taxta Sjó-
mannafélags Norðurlands.
Sú samþykt mun verða fram-
kvæmd engu síður viðvíkjandi
þeim skipum sem eftir er að lög-
skrá á, en þeim, sem þegar hafa
lögskráð. — Það er réttlætiskrafa
sem allur almenningur í bænum
er reiðubúinn að hjálpa sjómönn-
um til að knýja fram.
Stríðshættan
Ekkert er jafn ofariega á dagskrá
þjóðanna sem hið yfirvofandi heims-
stríð. f Abessiníu hefir staðið yfir
stríð í marga mánuði, daglega eru
þar háð hin svívirðilegustu níðings-
verk með allri þeirri grimd, sem
fasismanum tilheyrir.
í Asíu er Japan vígbúið til tann-
anna og gerist með hverjum degi
ósvífnara í árásum sínum á
Kína og landainæri Sovétlýðveld-
anna. Síðast en ekki síst eru það
þýsku fasistarnir sem ógna friðnum
með her sínum í Rínarlöndunum, og
má búast við á hverri stundu, að
Þjóðverjar geri árás á eitthvert
sinna nágrannalanda. Einmitt þegar
Hitler talar sein hæst um frið, má
búast við árás frá fasistunum, því
það er þeirra herbragð, að koma
sem flestum að óvörum, enda eykst
þeim ásmegin við það að sjá hvað
slælega eru framkvæmd refsiákvæði
Þjóðabandalagsins gagnvart ítölum,
þar sem engin þjóð hefir að öllu
leyti gegnumfært þau, nema Sovét-
lýðveldin, munu þeir treysta því, að
það saina muni gilda þó þeir rjúfi
friðinn. Á hvern hátt, sem Þjóðverj-
ar byrja stríðið, þá er öllum ljóst,
bæði af þeirra eigin pólitík og yfir-
Iýsingu Hitlers í »Mein Kamp?«, og
mörgum ræðum hans og hans gæð-
inga, að aðalvopnum sínum ætla
þeir að beita gegn Sovétlýðveldun-
um, ríki verkalýðsins og aðalvígi
alls ^verkalýðs á heiinsmælikvarða.
í Skandinavíu eru helstu leiðtogar
borgaranna að reyna að telja fjöld-
anum trú um, að Norðurlönd muni
gcta verið hlutlaus í komandi stríði
eins og verið hafi í því síðasta,
þrátt fyrir það, að allt viðhorf cr
gerbreytt frá því sem þá var, þrátí
fyrir að Hitler lætur sínar hernaðar-
flugvélar æfa sig innan danskra
landamæra án þess að stjórnin þar
þoti að mótmæla, og þýsku fasist-
arnir láta hiklaust í ljósi að þeir
ætli einir að ráða í Eystrasalti. I
Svíþjóð hafa fasistarnir miðstöð
fyrir sína útbreiðslustarfsemi i
Skandinavíu, sína bóka- og blaða-
útgáfu óhindrað frá stjórnarinnar
hálfu. enda hafa stærstu burgeisarn-
ir hag af stríðsundirbúningi Þýska-
lands. Síðastliðið ár steig sala á
málmi frá Svíþjóð, sem mest var
selt til Þýskalands, um 7^ miljón
kr. —
Hlutleysi það, sem borgararnir
tala um, er það, sem þeir fram-
kvæmdu undir síðasta stríði, rökuðu
saman offjár, með sölu stríðsvara
og flutningi á vörum milli stríðs-
landanna og eru því samábyrgir í
öllum hörmungum stríðsins. Alt hjal
um hlutleysi er mest til að halda
verkalýðnum frá því að undirbúa sig
til að gera skyldu sína og snúa
vopnunum að sínum eigin böðium,
borgarastétt síns eigin lands og
verja Sovétlýðveldin, ef að til stríðs-
ins kemur, því þó að fasistarnir
þýsku muni að líkindum fyrst ráð-
ast á sín nágrannaríki, er það fyrsta
sporið á leiðinni til Rússlands.
Hér heima vilja borgararnir halda
fólkinu í þeirri trú, að komandi stríð
muni ekki koma okkar þjóð mikið
við, þing og stjórn virðist ekki gera
neinar varúðarráðstafanir til trygg-
ingar pólitísku og fjárhagslegu
sjálfstæði þjóðarinnar ef til stríðs
kemur.
Allir, sem muna eftir ástandinu
hér á tímum síðasta stríðs, muna
eftir dýrtíðinni og skortinum, sem
öll alþýða manna varð að búa við,
vöntun á öllum þægindum og skömt-
un rándýrra nauðsynjavara, en bur-
geisastéttin græddi. Gamla konan
sem blessaði stríðið, af því að versl-
un sonar hennar græddi, talaði fyrir
munn íslensku borgarastéttarinnar.
Síðan hafa mótsetningarnir skerpst
og borgarastéttin íslenska eins og
annarstaðar hefir sýnt að hún svífst
einskis til að viðhalda valdi sínu og
áhrifum, nú þegar hún sér stéttar-;
meðvitund verkalýðsins vakna og
þekkir þar sinn banamann. Má í því
sambandi benda á hina opnu út-
breiðslustarfsemi á þýska fasism-
anum, sem Morgunblaðið hefir rek-
ið nú siðustu tímana, og það nána
samband sem afturhaldssömustu öfl
íhaldsflokksins hafa við fasistana
þýsku, landráðasamningana, sem
L