Verkamaðurinn - 03.10.1936, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
Laugardags- og sunnudagskvöld kl. 9
Káta ekkjan.
Stórfræg tal- og söngmynd í 12
þáttum, tekin eftir hinni heims-
frægu óperettu
FRANZ LEHARS.
Áðalhlutverkin leika:
JEANNETTE MAC DONALD og
MAURICE CHEVALLER.
Sunnudaginn kl. 5. Niðursett verð.
Nfósnari nr. 13.
húsum andstæðinga sinna o. fl.
o. fl.
Við þessa unglinga hefir íhald-
ið lagt mikla alúð. Og nú, þegar
þjófnaðurinn á minnisbók Ey-
steins var uppvís, reyna íhalds-
blöðin í Reykjavík á allan hátt
að draga úr þessu athæfi nasist-
anna. Afstaða ihaldsins í þessu
máli er samskonar og afstaða
þeirra til spænsku fasistanna.
Hakakrossstimpillinn er greini-
legur á hverju einasta tölublaði,
sem út kemur af Morgunblaðinu.
Hinar látlausu áróðursgreinar
Morgunblaðsins, bera nú æ oftar
og oftar árangur í ofbeldisverk-
um nasistanna, sem auk and-
legs uppeldis njóta fjárhagslegr-
ar aðstoðar íhaldsforkólfanna.
Hin hraðstíga þróun »Sjálf-
stæðisflokksinsa i áttina til ítalska
og þýska fasismans er alvarlegt
umhugsunarefni fyrir alla sanna
vini og verjendur lýðræðis og
lýðveldis, og ætti þessi síðasti
ofbeldisverknaður ihaldspiltanna
í Reykjavík að verða til þess að
þjappa lýðræðisvfnunum saman
í volduga fylkingu gegn íhaldinu
og vaxandi fasisma þess. Slíka
fylkingu þarf að mynda áður en
það er orðið of seint.
Stelnifrímar Mafthiasson, lækn-
ir, hefir sagt lausum embættum sínum hér
og er farinn áleiðis til Danmerkur. Var
honum haldið allfjölment kveðjusamsæti
s. I. þriðjudagskvöld.
Radek álærir Trotsky.
Karl Radek var einn af þeim, sem
Morgunblaðið og Alþýðublaðið (les St.
Pétursson) sögðu að Stalin hefði ætlað
að Iosa sig við, vegna »þátttöku« hans í
Trotsky-Sinovjev-samsærinu. Fer hér á
eftir kafli úr grein, sem Radek skrifaði í
Isvestija.
Pað Ieggur viðurstyggilegan ódaun
frá þeim sal, þar sem æðsti herréttur-
inn hefir til meðferðar ákærurnar á
hendur Sinovjev, Kamenjev, Smirnov,
Mratsjkovsky og hinutn félögum þeirra.
Þeir rísa upp hver á fætur öðrum,
þessar fasistahetjur moldvörpustarf-
seminnar, og afhjúpa sig í allri sinni
nekt, eru í mótsögn hver við_@nnan
og játa síðan að hafa ráðið það með
sjálfum sér og með Trotsky, að royrða
bestu foringja Sovétveldisins og al-
þjóða verkalýðsins.
En »leiðtogi« þessarar fasistisku
morðingjasveitar — Trotsky — reyn-
ir þvert ofan í framburð þeirra að
kjafta sig frá ábyrgðinni. Hvatamaður
og skipuleggjari morðsins á Kirov,
leiðtogi upphlaupsins og sá, sem und-
irbjó morðtilraunir við leiðtoga flokks-
ins og sovétvaldsins, hygst geta af-
máð staðreyndirnar með vífilengjum
og orðagjálfri. En honutn mun ekki
takast að þvo blóðidrifnar hendur
sínar. Þessar staðreyndir eru óhrekj-
aniegar og sanna einmitt það, sem
hinir trúu aðstoðarmenn hans hafa
borið. . . .
. . . Sinovjev og Kamenjev bafa
gefið svolátandi viðurkenningu frammi
fyrir öllum heiminum: Par sem við
höfðum enga stefnuskrá og höfðum
mist alt samband við fjöldann, þar
sem við höfðum mist alla trú og gát-
um ekki vakið hjá okkur þann áhuga,
sem er nauðsynlegur, til þess að geta
einhverju áorkað hér í lffinu, þá var
okkur aðeins ein leið fær — að brjóta
okkur leið til valda á þann hátt að
myrða helstu leiðtoga sósfalismans. • .
Við lifum á tímum gæfuaflsins, raf*
magnsins og útvarpsins, cn ekki' milli
Ieiktjalda. Pað gera það engir af tómri
metnaðargirni, að hafa morð að stefnu-
máli eða skipulagning þeirra og allra
síst þeir menn, sem alt sitt lff hafa
fengist við pólitfk. Slíkir menn vita
vel hvað þeir eru að gera og hvaða
afleiðingar verk þeirra hafa, jafnvel
Trotsky sem Sinovjev og Kamenjev
og hvað sem þeir nú heita allir, sem
undirbjuggu að myrða Stalin, Vorosji-
Iov og fleiri.
Pessir menn eru ágætlega kunnir
ástandinu í heiminum. Peir vita að
hinar fasistisku hernaðarklíkur fram
með landamærum okkar undirbúa
stríð á hendur föðurlandi verkalýðs-
ins, Iandi sósíalismans. Peir vita að
minsta skerðing á aganum hjá okkur,
traustinu á Stalin og landvarnarfor-
ustu okkar, er vatn á myllu þýsku,
pólsku og japönsku fasistanna. Peir
hljóta að vita, að ef myrtur væri hinn
ástkæri foringi bolsévikaflokksins, hinn
snjalli leiðtogi Sovétþjóðarinnar, þá
myndi það þýða skref í áttina til stríðs*
ins, til fasismans.
Trotsky, Sinovjev, Kamenjev, Smir-
nov og Mratsjkovsky hlutu að reikna
með þessum staðreyndum og það eitt
gat stjórnað athöfnum þeirra, þar sem
þeir voru orðnir forustulið smáborg-
aralegrar hreyfingar, sem barðist gegn
flokknum, forustulið hinnar alþjóðlegu
gagnbyltingar, eins og Stalin aagðf
um Trotskyistana 1931.
Hér, á áhorfendabekkjunura, af-
klæða þeir sjálfa sig og afhjúpa sinn
innri mann. Þeir gera þetta, þar sem
þeir vita, að armur verklýðsréttvísinn-
ar royndi engu að síður afhjúpa þá
í allri nekt þeirra. Höfðingi þeirra,
klíkuforinginn Trotsky, á mildi sovét-
stjórnarinnar það að þakka, að hann
getur bjargað höfði sínu erlendis.
Hann lifir í þeirri von að dómstólar
Sovéts geti ekki náð til að yfirheyra
hann þar og að hann geti í friði
logið af hjartans lyst. Hann lýgur, er
hann segist enga starfsemi hafa haft í
frammi gegn Sovétlýðveldunum, þrátt
fyrir öll sín fjandsamlegu skrif í garð
þeirra. Hann lýgur einnig, er hann
segir, að ef til vill kunni einhver, sem
er hliðhollur stefnu hans, að hafa
misnotað nafn hans.
Áður en Trotsky var útlægur ger
frá Sovétlýðveldunum talaði hann við
mig, Rakovsky og Smilga um nauð-
syn þess, að koma á fót miðstöð er-
lendis, er gæti leitt starfsemi Trotsky-
istanna í Sovétlýðveldunum. í janúar
undirbjó hann flótta sinn og réði mér
og öðrum að gera slfkt hið sama,