Verkamaðurinn - 07.04.1945, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
8?
Stjórnmálalræði Tima-Dallins
Mörg undanfarin ár hafa blöð
Framsóknarflokksins einatt verið
að skreyta síður sínar með níð-
greinum um stærsta lýðríkið í Ev-
rópu, Rússland, og forystumenn
þesS. Það lætur nærri, að þessi lið-
ur í Framsóknarblöðunum sé orð-
inn álíka algengur og „Sjafnar-“-
eða „Gefjunar“-auglýsingar, en
auðvitað miklu minni að menning-
argildi. Þessar Rússlands-greinar
eru ýmist þýddar eða laglega end-
ursagðar og endurbættar eftir bina
og þessa nazista-brodda, þýzk-enska
eða þýzk-bandaríska, aðrar eru
spunnar út af „einkaskeytum“ til
blaðanna! og loks leggja ritstjórarn-
ir sjálfir drjúgt af mörkum til þess-
ara mála og þá framleiðslu þarf
raunar ekki að ræða um, því eng-
inn læs maður er farinn að leggja
trúnað á hatursskraf þeirra í garð
Sovétríkjanna. ,,Tíminn“ er líka að
mestu hættur að tefla fram sínum
innlendu „Rússlands-sérfræðing-
um“, en reynir í þess stað*að snapa
upp úr erlendum nazistablöðum
það versta og svívirðilegasta, sem
þau hafa flutt um Sovétríkin og
stjórnmálaleiðtoga þeirra. „Dagur“
hér á Akureyri er líklega ver sett-
ur, hvaðsnertir þessar samantínslur.
og teflir enn sínum litlu peðum,
sem engan snefil hafa af sjálfsvirð-
ingu eða þekkingu, heldur miðla
einatt af sama nægtabrunni — þ. e.
ímynduðu hatri sínu á Rússum. —
Hér verður ekki rætt um það slúð-
ur, enda þarflaust, þar sem höfund-
arnir hafa dæmt sig sjálfir til dauða
fyrir löngu.
í „Tímanum" 27. marz sl. er
löng „kjallaragrein", með fyrirsögn-
inni: „Hvaða hlutskipti ætla Rúss-
ar Þjóðverjum?" í löngum og feit-
letruðum formála, sem ritstjórinn
skrifar fyrir grein þessari, er þess
getið, að hún sé eftir heimsfrægan
rithöfund, David J. Dallin að
nafni, og sé hann manna glöggsýn-
astur í öllum pólitískum málum
Evrópu, enda skrifað frægar bækur
um Rússland! Þótt kjallari og háa-
loft „Tímans“ hafi oft að geyma
margt daunillt og gruggugt, þá
mun þetta vera eitt það allra ógeðs-
legasta, sem þar hefur sézt af svip-
uðu tagi. Þessi Dallin rithöfundur
(þess er þó ekki getið í hvaða rit-
höfundafélagi hann er!) hrúgar
þarna upp hinum furðulegustu
sögum og fullyrðingum um fyrir-
ætlanir Rússa eftir stríðið. Hann
virðist hafa gramsað í heilafrumum
Stalins mjög ítarlega, eftir kunnug-
leika hans að dæma á hugmynda-
auðgi hans, eins og þarna kemur
fram. Dallin veit alveg upp á hár
hvað Stalin og þeir í Moskva hafa
á prjónunum, þótt aldrei hafi neitt
verið áður upplýst þar um. Hann
veit svona hér um bil upp á miljón,
hvað Stalin ætlar sér að taka marga
Þjóðverja í nauðungarvinnu til
Rússlands og drepa þá þar úr
þreytu og harðrétti! „Bandamenn
ætla, segir hann, að láta Þjóðverja
borga miklar skaðabætur eftir stríð-
ið, og auðvitað fá Rússar bróður
partinn af því,“ en það finnst hon-
um harla einkeninlegt af Rússum,
að vilja heimta bætur fyrir það þótt
nokkur hundruð borga í landi
þeirra hafi verið jafnaðar við jörðu
og íbúarnir strádrepnir eða fluttir
í þrælkun til þýzkra iðjuhölda. —
Réttsýnn maður, David Dallin! —
Hann myndi ekki „vitja misgjörða
feðranna í þriðja og fjórða lið“,
eins og sagt er að drottinn geri! —
Og enn segir Dallin: „Það er hið
raunverulega kappsmál ráðstjórn-
arinnar að svipta hinar þýzku yfir-
stéttir áhrifum og völdum“. Kom
engum á óvart nema Dallin og
„Tímanum". Flestir munu hafa
haft þá skoðun, að áform Banda-
manna væri að koma stjórn Hitlers
T Þýzkalandi á kné og tryggja að
hún næði ekki framar um stjórn-
völinn þar í landi. Fáir munu hins
vegar hafa álitið það stefnu eða
vilja Bandamanna, að þegar Berlín
væri fallin þeim í hendur, þá
myndi það verða þeirra fyrsta verk
að gefa Hitler og Göbbels nýja
stjórnarstóla og tryggja þeim vöjd-
in í Evrópu í framtíðinni, jafnvel
svörtustu nazistar hafa ekki þorað
að vera svo bjartsýnir. Mikil er
glöggsýni Dallins!
Síðan ræðir sami Dallin innan-
ríkispólitík Rússa, og þar er að
finna þessa ilmandi setningu: „Af-
nám alls, sem getur verið þjóðfé-
lagslega liættulegt, hefur verið
sjálfsagt úrræði í Ráðstjórnarríkj-
unum í 25 ár“. Þetta ,,úrræði“
finnst greinarhöfundi hæpin leið
og engan veginn sjálfsögð, en aðrir
mundu liafa ætlað í fáfræði sinni,
að stefna hverrar góðrar stjórnar
miðaðist einmitt við það, að bæja
því þjóðhættulega frá dyrum, en
auka það ekki, enda myndi sú for-
usta ekki vel séð af þegnunum, sem
ýtti undir það þjóðhættulega, en
berðist ekki gegn því.
Allur málflutningur Dallins er
með þessu marki, þar er hrúgað
upp ýmsum stórum orðum um
Ráðstjórnina, en auðvitað nær það
ekki lengra, því öllum rökstuðn-
ingi er sleppt, svo hver athugull
lesandi sér, að þarna er um að ræða
hollnustu við nazista Þýzkalands
annars vegar, en taumlaust hatur og
illgirni í garð sósíalismans. En slík-
ur málflutningur fellur „Tíma“-
ritstjórunum vel í geð, því hann er
í sama ,,dúr“ og þeirra eigin skrif
og uppdiktanir um þessi mál. Ástin
á Hitlers-nazismanum gerir þá æf-
inlega blinda. í hvert sinn, sem
þýzki herinn er á undanhaldi fyrir
Rússum, emja „Tíminn" og „Dag-
ur“ hér uppi á íslandi enn hærra
en þýzku nazista-forsprakkarnir
sjálfir og biðja Rauða hernum
óbæna. Þetta hefur m. a. komið
ljóslega fram í fréttaflutningi þess-
ara blaða, þegar Rússar hafa sótt
fram. Ritstjórarnir hafa þá bætt við
fréttirnar, eins og til að mýkja sár-
in, að enn væri ástæða til að vona,
að nazistar næðu sér á strik. í vor
sem leið, þegar Rauði herinn var í
þann veginn að taka borgina Vilna,
segir ,,Tíminn“: „Reynir nú mjög
á snarræði þeirra (Þjóðverja) og
skipulagsnilli og er eigi ósennilegt
að þeir sýni það enn, að þar standa
þeir manna fremstir“. (Letubr.
„Verkam."). Þama kemur fram hin
einlæga barnstrú Framsóknar-
manna á sigur nazismans, samfara
eggjun.
Það er vafamál, þótt nazistar
hefðu hér opinbert málgagn, að
það héldi betur uppi vörn fyrir
Hitler og Þýzkaland, en Framsókn-
arblöðin hafa viljað gera öll stríðs-
árin, hitt er svo annað mál, að
árangurinn er harla lítill, en vissu-
lega ber Hitler að taka viljann fyr-
ir verkið.
Það þarf vissulega fádæma for-
herðingu til, þegar þessir sömu
menn eru sýknt og heilagt að stag-
ast á hlutleysi og aftur hlutleysi af
hálfu íslands, samtímis því, að
blöð þeirra birta hinar verstu og
fáranlegustu lygagreinar um Ráð-
stjórnarríkin og grea kenningar er-
lendra fasista að sínum eigin.
Hvernig er það hlutleysi hugsað?
Ætli nokkur sagnfræðingur í fram-
tíðinni verði í vafa um það hvoru
megin „Tíminn" og „Dagur“ hafi
staðið í yfirstandandi styrjöld,
hafi hann þessi málgögn við hend-
ina? En Framsóknarmenn virðast
leggja þá merkingu í hlutleysi, að
aldrei megi á nokkurn hátt gagn-
rýna nazista eða, leggja glæpum
þeirra lastyrði. Til sönnunar þessu
er það, að Framsóknarforkólfarnir
hér rísa æfinlega upp á afturfæt-
urna, eins og reiðir rakkar, ef ís-
lendingar láta á sér skilja, að þeim
líki miður, þegar þýzku nazistarnir
drepa tugi og aftur tugi íslenzkra
borgara. Þá æpa þeir hlutleysi!
hlutleysi! Engin fórn er nógu stór
lianda Hitler og hans böðltim, að
áliti Framsóknarmanna. En sjálfir
birta þeir æ ofan í æ glæpsamlegar
lygagreinar um eina stríðsþjóðina,
og einmitt það stórveldið í Evrópu,
sem hefur aldrei slægst eftir neinu
frá íslendingum eða skert eitt hár
á höfði nokkurs íslenzks borgara.
Eina ,,sök‘) þessa ríkis er sú, að það
hefur talið sér betur henta stjórn-
arkerfi sósíalismans, en „svartlist"
Jónasar frá Hriflu og Hermanns
Jónassonar, og allur þorri íslend-
inga mun ekki ámæla Rússum fyrir
það val. „Tíminn“, „Dagur“ eða
Dallinar þeirra þurfa ekki að reyna
til að neyða þeirri trú upp á ís-
lendinga, að þeim beri að hata
rússnesku þjóðina fyrir sigra
hennar á nazistum Þýzkalands,
ekki heldur þótt þeir veini sárara
en sjálfir níðingarnir í Berlín.
íslenzka þjóðin dæmir nazism-
ann eftir verkunum og metur
minningu þeirra mörgu sona
sinna, sem nazistarnir þýzku hafa
myrt á síðustu árum, meira en svo,
að F ramsóknarblöðin fái vakið
meðaumkun með þeim, þótt herir
lýðræðisríkjanna nálgist bæjardyr
þeirra.
r.
Húseign til sölu
Tilboð óskast í neðstu hæð
hússins Eiðsvallagata 1. —
Allar upplýsingar gefur
Bjarni Jóhannesson,
bílstjóri.
Einn starfsmaður Kaupfélagsins Hellu
í Rangárvallasýslu, Ragnar Jónsson, rit-
ar grein um samvinnumálin í „Frálsa
verzlun“, þar sem hann lýsir afstöðu
Framsóknarmanna til kaupfélaganna í
landinu. Hann heldur því réttilega fram,
að störf þeirra miði að því, að skylda
alla þá, sem eru í kaufélögum til að
vera einnig Framsóknarmenn og telur
ofvöxt og „einokunaraðstöðu“ kaupfé-
laganna geta verið stórhættulega. Margt
í grein Ragnars er athyglisvert og rétt-
mætt, enda hefur það komið illa við J. J.
í „Samvinnunni11. Jónas gamli reynir að
hártoga greinina, en ferst það óhöndug-
lega að vonum, því starfsemi hans og
annara Framsóknar-„samvinnumanna“,
hefur verið þannig, að undanförnu að all-
ir hafa séð hvað vakti fyrir þeim — það
á að gera kaupfélögin að útungunarstöð
fyrir hinn vesæla flokk, sem eitt sinn
átti að vera frjálslyndur og framsækinn,
en er nú lengst kominn á íhalds- og auð-
valdsbrautinni, af öllum afturhaldsflokk-
um.
★
Jónas segir, að „nálega allir sveita-
menn og margir bæjarmenn séu sam-
starfsmenn í samvinnufélögunum....“,
en hinu gleymir hann, að flest stærstu
kaupfélögin ásamt S. í. S., hundsa alger-
lega þá, sem eru ekki á línu Framsókn-
ar og má í því sambandi benda á tvent,
sem rökstyður þetta, svo ekki þýðir um
að deila, hvorki fyrir Jónas né aðra.
„Samvinnan", blað kaufélaganna, hefur
gengið blaða lengst í því að svívirða
bæjarbúa eða neytendur, ef þeir hafa
krafizt einhvers annars af samvinnufé-
lögunum, en forkólfunum hefur þótt
henta fyrir Framsóknar-bændurna, og
allir þeir, sem ekki hafa sagt já og amen
við öllu, sem Framsókn þóknaðist að
bjóða, hafa verið stimplaðir fjandmenn
samvinnufélaganna og taldir þjóðhættu-
legir.
S. í. S. og mörg kaupfélög, eins og t. d.
KEA, auglýsa vörur sínar svo að segja
einungis í blöðum Framsóknarflokksins
og jafnvel áríðandi tilkynningar, sem er-
indi eiga til allra félagsmanna mega ekki
birtast nema á sama stað. Með þessu er
raunverulega verið að neyða alla við-
skiptamenn félaganna til að kaupa og
lesa blöð Framsóknarflokksins og er
augljóst í hvaða augnamiði það er gert.
Það er því tilgangslaust fyrir Jónas að
reyna að klóra yfir „samvinnupólitík“
Framsóknar.
★
Gunnar Grímsson, kaupfélagsstjóri á
Skagaströnd, hefur einnig kvatt sér
hljóðs nýlega og vítt framkomu og starfs-
aðferðir nokkurra Framsóknarmanna í
samvinnumálum, þar á meðal Jón Áma-
son, sem var aðalforsvarsmaður kjöt-
greftrunarinnar um árið. Þetta sýnir, að
augu sumra forystumanna samvinnufé-
laganna eru að opnast fyrir þeirri spill-
ingu, sem Framsókn hefur tekizt að inn-
leiða í félagsskapinn.
★
Nýjasta „Samvinnan“ hefur inni að
halda tvær langar greinar um Krím-ráð-
stefnuna og eru höfundar þeir nafnarnir
Jónas frá Hriflu og Jónas spámaður
Guðmundsson. Jónas 1. heldur því fram,
(Framhald á 3. síðu.
y
í
J