Verkamaðurinn - 16.02.1968, Qupperneq 5

Bregzt meirihluti alþingismanna nú? Eða
standa þeir sig eins vel og 1933 og 1959?
ís.!', seir: var P E T I. T á AlMngi 1933
27.er.frv.
^tt^air/boði einstaks frairbJóSanda, svo og f raipboð^***
lis javik, skal fylgja skrifleg yfirlýulíig •
frambjóóand&'RB, eóa, begar uin lista er að ræða, beirra,
setn lýsa bvi yfir, að beir styðji kosningu listans,
fyrir hvern stjórnrálaflokk fraia'bjóðandinn eða listinn
sé boðinn frair., svo og skrl<H.eg yiðurkenning hlutaðeig-
andi _f lokkss t jórnSF'fýrTFTvi , á_* ‘framb'jó'ðanffinn"éða
iistinn skifli vera Í kjörí fýrir fTökklnn. Þo nægir.f
~ef yf irlýsfng Tlolcksst JÓFnar k'éinuF aður en kjSrae&iar
eru fuljge'r'ðir. Vanti aörá hvora yf írlys'mguna -éjia
J^áJIer1F> telst frairFjóðandinn eða~~lisfinn útan flokkSW•
Það sem var samþykkt á Alþingi 1933:
27. gr.
„Framboði einstaks frambjóðanda, svo og framboðs-
lista í Reykjavík, skal fylgja skrifleg yfirlýsing fram-
bjóðandans og meðmœlenda hans, eða þegar um lista er
að ræða, þeirra, sem lýsa því yfir, að þeir styðji kösn-
ingu listans, fyrir hvern stjórnmálafiokk frambjóðandinn
cða listinn sé boðinn fram. Vanti yfirlýsinguna, telst fram-
bjóðandinn eða listinn utan flokka.“ Svo samþykkt 22.
nóv. 1933, skv. breytingatillögu á þskj. 86, er þeir fluttu
Hannes Jónsson, Pétur Ottesen og Jón Sigurðsson frá
Reynistað.
Það sem var samþykkf ó Aiþingi 1933:
42. gr.
„Nú eru fleiri en einn listi í Reykjavík boðnir fram
fyrir sama stjórnmálaflokk, og skal þá merkja þá: A,
AA. ., B, BB. ., C, CC. . o. s. frv. eftir þeirri röð, sem
þeir berast í til kjörstjórnar.“
tað, sein var
T einróra á AlMngi 1959
28 pr. frv.
„Xandskjörnir bingrenn e-u kjornir sarkvænit
lar.dslistuin, sem stjórnrálaflokkar* bera frain.
Xanasiiata skal fylpja til landskjörstjórnar
ekrifleg skýrsla úir. bae, ^.ver stjórmráiaflokkur ber
hann frar, undirrituð af flokksstjórninni. Slík
skýrsla ein nægir, f'egar uiji stJSrnraláfÍókk er að
ræða, sem átt hefir fulltr.úa á síðast há*u Albingi,
eða náð be#fr looo atkvæðum við siðustu Albingis-
kosn^jsfíSr, bar af að minnsta kosti 2oF greiddra
fæða eða 5oo atkvsðum í einu og sama kjördsmi."
Það sem var samþykkt á Alþingi 1959:
27. gr.
„Framboðslista í kjördæmi skal fylgja skrifleg yfirlýs-
ing allra þeirra, sem á listanum eru, að þeir hafi .leyft
að setja nöfn sín á listann, svo og skrifleg yfirlýsing um
stuðning við listann frá eigi færri en 100 og eigi fleiri en
20’ > kjósendum í Reykjavík og eigi færri en 50 og eigi
fleiri en 100 í öðrum kjördæmum.
Framboðslista skal fylgja skrifleg yfirlýsing meðmæl-
enda listans um það fyrir hvern stjórnmálaflokk listinn sé
boðinn fram. Ef yfirlýsingu þessa vantar, telst listi utan
flokka.“
Það sem var samþykkt á Aiþingi 1959:
41. gr.
„Nú eru flziri en einn listi boðnir fram fyrir sama
stjórnmálaflokk í kjördæmi, og SKAL þá merkja þá: A,
AA . ., B, BB . ., C. CC . . o. s. frv. Listi sem boðinn er
fram utan flokka, er merktur bókstaf í áframhaldandi
stafrófsröð á eftir flokkslistum.“
Það, sem Jóhann Haf-
stein, leggur tii 1968:
„Framboðslisti skal fylgja
skrifleg yfirlýsing meðmæh
enda listans um það, fyrir
hvern stjórnmálaflokk list-
inn sé boðinn fram, svo og
skrifleg viðurkenning hlut-
aðeigandi flokksstjórnar
fyrir því, að listinn skuli
vera í kjöri fyrir flokkinn.“
„Ekki getur stjórnmála-
flokkur boðið fram fleiri
en einn lista í sama kjör-
dæmi. Vanti aðra hvora
yfirlýsinguna telst listinn
utan flokka.“
1. »E§EMBER
1. IHABZ
Einstaka hjóróma raddir hafa
heyrxt, sem ófellzt hafa mi3-
stjórn A.S.Í. fyrir að leggja til
við verkalýðsfélögin að aflýsa
óður boðuðum verkföllum 1.
desember, jafnframt því, sem
miðstjórnin „itrekaði þó fyrri
afstöðu verkalýðshreyfingarinn-
or oð KAUPGJALD SÉ MIDAÐ
VIÐ VERÐLAG og lýsir þvi yfir,
oð SAMTÖKIN MUNI STANDA
FAST Á ÞVÍ, oð svo sé i fram-
tíðinni."
Nú mun þó flestum Ijóst, að
þorna var rétt stefna mörkuð.
í fyrsta lagi var heimild flestra
félaga til vinnustöðvunar bundin
við það, að nó vísitölugreiðslum
ó kaup 1. des. Að því fengnu
hefði þvi þurft endurnýjaða
heimild margra félaga til vinnu-
stöðvunar vegna afnóms laga
um vísitölugreiðslur.
I öðru lagi mó telja nær vist,
að samstaðan hefði rofnað um
slika ókvörðun. Stuðningsmenn
rikisstjórnarinnar innan verka-
lega einhver erfiðasti nónuður
rétt að biða ótekta til að sjó
órangurinn af gengisbreyting-
unni, sjó hvort hún megnaði að
bæta atvinnuóstandið og rétta
hag atvinnuveganna við sjóvar-
siðuna.
I þriðja lagi er desember lík-
lega einhver erfiðasti mónuður
órsins til slikra stórótaka.
í fjórða lagi er það ón for-
dæmis að tefla i tvisýnu til að
knýja fram kjarabætur þrjó
mónuði fram í timann.
í fimmta lagi mó nefna, að
almenningsólitið hafði enn ekki
mótast að fullu gagnvart róð-
stöfunum rikisstjórnarinnar. —
Margir hneygðust að þvi að sjó
til fyrst að hvaða haldi þær
kæmu og lofa mólunum oð skýr-
ast ögn.
I sjötta lagi er nú auðséð, að
ef verkalýðshreyfingin hefði ras-
oð um róð fram, hefði stjórnar-
liðið skellt skuldinni ó hana og
stjórnarandstöðuna fyrir öllu því
ófremdaróstandi, sem nú er kom
ið í Ijós — og það óróðursbragð
hefði sennilega komið stjórninni
að nokkru haldi.
En hvernig eru viðhorfin nú?
Sérfræðingar rikisstjórnarinnar
standa uppi ómerkir hinna „vis-
indalegu" útreikninga sinna ó
þvi, hversu mikið gengisfaliið
skyldi verða til þess að tryggja
hallalausan rekstur útgerðar og
fiskiðnaðar og létta af rikissjóði
öllu þvi „hótimbraða" upbóta-
og styrkjakerfi, sem hlaðixt hafði
utan ó „Viðreisnina" undanfar-
in velgengnisór.
Rikisstjórnin er ber að algerri
fóvixku um hag þjóðarinnar.
Hún gat bara tekið við þeim út-
reikningum, sem að henni voru
réttir og hún ber pólitizka ó-
byrgð ó, ón þess að geta lagt ó
þó nokkurt raunsætt mat.
Utgerðarmenn hafa með
rekstrarstöðvun og hóværum
kröfum tryggt sér 124 milljónir
króna af almannafé til að firra
sig afleiðingum Viðreisnarvið-
undursins.
Nólega allar lifsnauðsynjar
hafa hækkað stórlega í verði
vegna hinnar stórfelldu gengis-
lækkunar, og nú er komið að
minnstu rekstroreiningunni i
þjóðfélaginu, heimilunum, oð
rétta sinn hlut.
Allir sjó nú, hversu innan-
tómt og hræsnisfullt ollt tal
stjórnarherranna og atvinnurek-
endanna er um AUKNAR
FÓRNIR þegnanna, þcgar þeir
sjólfir hofa þverneitað að missa
nokkurn spón úr sinum oski. —
Þeir, sem eiga oð fórna eru þó
aðcins þeir, sem lægst hafa laun-
in, verkafólk, sjómenn og fleiri
launþegar. Margir þeirra hofa
verið að basla við að koma sér
upp húsnæði hin siðustu ór og
tekið ó sig visitölubundin lón í
því skyni. Nú er talað um að
svipta þó visitöluólogi ó laun
sin, en ætlað að greiða ófrom
kúfinn af óðadýrtíð rikisstjórn—
arinnar. Verðbólgan ó þvi að
æða ófram, en taunin að standa
i stað! Það kemur þvi enn ber-
lega í Ijós, að visitölutengslin
eru eini hemillinn ó dýrtíðar-
aðgerðir stjórnarvaldanna.
Fullt visitöluólag ó kaup 1.
marx og framvegis er þvi full-
komlega cðlileg, sanngjörn og
óhjókvæmileg lógmarkskrafa
verkalýðshreyfingarinnar.
Bæði þing A.S.Í. og Verka-
mannasambandsins hafa ein-
róma heitið þeirri kröfu fullum
stuðningi og skorað ó verkalýðs-
félögin oð fylkja fast saman liði
um þó kröfu.
Sú krafa ó þvi nú einhuga
stuðning samtakanna vísan og
þorri landsmanna mun lita ó
hana sem eðlilega og sanngjorna.
Því mun hún knúin
fram til sigurs l.marz.
Yerkamaðurinn (5