Þjóðhvellur - 01.05.1909, Blaðsíða 3

PJOÐHVELLUR
107
gljáandi flöt, t. d. postulínsdisk eða því
um líkt. Sá, sem spáir, verður sjálfur að
hella korginum á þann stað, sem hann
ætlar að hagnýta til spásagnar sinnar. Og
þær myndir, sem korgurinn tekur á sig,
skýrast á þessa leið:
Komi fram kross, þá þýðir það, að ein-
hver innan heimilis, eða einhver vinur,
deyr bráðlega. Komi fram upphleypt
hrúgald, sem líkist bjöllu að lögun, þá
þýðir það, að maður muni bráðlega fara
til kirkju eða þá til barnaskírnar, ferming-
ar, brúðkaups, greftrunar o. s. frv. Jafnar
raðir í korginum þýða óeirðir, rifrildi, rétt-
arrannsókn og ýms óþægindi af verra tægi.
Bognar eða ávalar línur eða rákir eru
góðs viti, og mega menn óhikað gera sér
vonir um geðfeld tíðindi. Þríhyrninga, einn
eða fleiri, sem hafa spjótsoddslögun, merkja
sorgir, er brátt bera að höndum. Brotnar
línur, rákir eða stryk á víð og dreif merkja
heimilisáhyggjur og fræðir um kærleika
hjá sínum nánustu, er ætíð fer þverrandi,
en sem maður þó sjálfur er orsök í. Oá-
kveðnar eða óskýrar myndir, er ráða má
á ýmsa vegu, eru merki um myrka fram-
tíð, en þó hamingju síðar meir. Vilji korg-
urinn ekki kvíslast eða aðgreinast, þá er
það merki um ríkidæmi, er kemur fljótlega.
Sporöskjulagað svæði í korginum, hvort
sem hann kvíslast eða ekki, er aðvörun
um leiðinlegt óhapp, er maður þó með
aðgætni getur komið í veg fyrir. Skifti
korgurinn sér í tvo jafna hluta með glompu
f miðju, verður maður að gæta sín vel
fyrir falsi og óhreinlyndi þeirra, er maður
heldur vera bestu vini sína. Lítið og
hrmgmyndað op merkir, að maður verður
að sjá á bak kærum ættingjum. Besta
merkið, sem myndast getur, er það, ef
korgurinn tekur á sig lögun tölustafsins 8;
það þýðir áreiðanlega hina mestu ham-
ingju í lífinu. — Eftir þessum merkjum
haga sér oftast allar aðrar myndir; og því
ákveðnari og greinilegri sem þær eru, því
áreiðanlegri sannindi láta þær í té. —
Ýmsar myndir og form, sem hér eru ekki
uefnd, getur þó korgurinn tekið á sig, en
að svo miklu leyti, sem þær ekki geta
heimfærst undir það, sem að ofan er ritað,
verður reynsla, kunnátta og nákvæm ran-
sókn spámannsins að ráða mestu um
gildi þeirra.
Þetta eru þær áreiðanlegustu upplýsing-
ar, er vér getum, í stuttu máli, gefið um
þetta efni. Og hyggjum vér að þær komi
að notum.
Viljum vér ráða öllu kvenfólki til þess
að notfæra sér upplýsingar þessar, er vér
höfum aflað oss með talsverðri fyrirhöfn.
Það þarf ekki að minna kvenfólkið á það
— það veit það — að hér er um „rann-
sókn" að ræða, engu syndsamlegri eða ó-
merkari en „andasæringarnar" svonefndu.
Og eins og andar geta(?) látið til sín heyra
í gegnum borð og borðfætur, eins víst er
það, að einhverjar huldar hendur séu með
í verki, þegar vér leitum frétta um fram-
tíðaratvik vor eða forlög í kaffikorg. Hvort-
tveggja tilraunirnar eru náttúrlega stór-
merkar, einkum hin síðarnefnda; hún hefir
líka þann kost, að vera miklu umstangs-
minni en hin, og áreiðanlegri þó.
Ritstj.
Pólitiskir molar.
Alpingi var slitið þann 8. maí, kl. 5 slð-
degis; sú athöfn tók 10 mínútur, enda
ekki annað gert en húrra hástöfum fyrir
konginum, og svo munu þingmenn hafa
lesið „faðir vor“ í hljóði. — Þing þetta
hefir verið mesta þarfaþing; hefir meðal
annars gert ráðstafanir til þess, að kaupa
Guðbrandarbiblíu utanlands frá.
Nokkrir, sem eru óguðlegir innanbrjósts,
hafa látið í ljósi undrun sína yfir því,
hversu óstöðugur nýi ráðherrann hafi verið
í sæti sínu á alþingi, og hversu oft það
hafi staðið autt. En, ef menn þessirgæta
þess, að hugsjónir og heilabrot hygginna
stjórnvitringa fæðast nær ætíð andvana
innan um heimsku ög hávaða, verður á-
stæðan auðsæ.
Stærsti sígurinn, sem sjálfstæðismáli Isl.
hlotnaðist með forsetautanförinni var sá,
að einn forsetanna varð „bálskotinn" I
danska kvenfólkinu — eins og það lagði
sig. — Þetta er eins dæmi í okkar sögu.—
En Bríet kvað segja, að einmitt þetta muni
verða þýðingarmesti punkturinn fyrir kven-
frelsismálið á Isl.; og allar Gunnur eru á
sama máli.
I. maður (meðan á bankafarganinu stóð):
„Hvernig líst þér nú á ráðstafanir nýja
ráðherrans?"
2. maður (rólega og smjattar um leið):
„O, engan veginn — nema hvað hann
nýtur þess, því miður, að við íslendingar
erum ekki sama sinnis og Gyðingar á
dögum Krists".
Templarar hefna sín. Þess má geta, góð-
templurum til maklegrar minningar, að þá
er alþingi hafði smelt fullnaðarsamþykki
á lögin um aðflutningsbann á áfengi, tóku
þeir sig til og efndu til dýrðlegrar veislu
á „Landi" sínastl. fimtudag, og buðu
þangað þingmönnum þeim, er já-atkvæði
gáfu bannlögunum í þinginu. Hina skildu
peir eftir. Er óhætt að fullyrða, að með
þessari aðferð hafi templarar komið fram
hinni vasklegustu og tilfinnanlegustu hefnd
sem hugsast getur á hendur hinum, er
mótspyrnu sýndu bannlögunum á þingi.
Og vegur templara kvað enda hafa vaxið
um fullan helming fyrir vikið, — það er
líka sigur fyrir Regluna!
Heimastjórnarm.: „Hvað er orðið um
fánamálið? Það er daufara yfir þvf I ykk-
ar flokki nú, en í fyrra. Þið nefnið varla
fána á nafn. Hvað veldur?"
Landvarnarm.: „Bull. Þú skilur það,
auli, að við höfum ekki hugsað okkur að
flagga með honum, nema bara á fundum,
frammi fyrir kjósendum, fyrir og um al-
þingiskosningar".
Sannindi.
Enskur læknir frægur segir meðal annars:
„ . . . Það er ekki af því, að vinid sé
í sjálfu sér svo óholt, að margir læknar
og líkamafræðingar nútímans ráða fólki
frá notkun þess, heldur vegna þess, að
þeir eru svo margfalt fleiri, sem af heimsku
sinni vanbrúka það, heldur en hinir, sem
nota það sér til gagns. — í því felast
hrópin um afnám vínsins I stöku landi...
Ef enginn maður hefði sést ölvaður í ver-
öldinni, og menn hefðu vanið sig á, að
neyta sem svarar ’/« pela af góðu kontaki
á dag, þannig, að skifta honum I þrent
og drekka x skamt eftir hverja máltfð, og
látið þar við sitja alt sitt lff, þá mundi
ekkert templarafélag vera til í veröldinni,
engin vínsölubannslög og engin harma-
kvein vegna áfengis; engin hróp um að-