Þjóðhvellur - 01.07.1909, Blaðsíða 1

ÞJÓÐHVELLUR
BLAÐ TIL SKEMTUNAR, FRÓÐLEIKS OG ALVARLEGRA ATHUGANA
Nr. 28
Jóhann Ármann Jónasson, úrsmiður,
Laugaveg 12. Telefón 112.
Bréfkorn úr borginni.
i.
Sæll og blessaður, Þjóðhvellur minn!
— Það árar víst ekki býsna glæsilega í
buddunni hjá þér, heldur en annarstað-
ar, úr því þú sést ekki nema á margra
vikna fresti nú orðið. Eg hafði þó hugs-
að, að þú mundir hafa lag á að toga
tíu aura út úr náunganum, þótt eg og
mínir líkar fái ekki hjá honum eins eyris
virði upp 1 skuldir — hvað þá meira.
Eg held að blöðin eigi litlu láni að
fagna. Þau hrynja niður hvort eftir ann-
að. Svona fór með „Huginn"; hann
bráðdrapst rétt eftir sláturstíðina síðastl.
haust; Verzlunarblaðið dó með vorinu
og Fjallkonan var í andaslitrunum um
sama leyti, en kvað eiga að lafa til ný-
ársins, og svo síðast en ekki sízt Ing-
ólfur, sem kominn var hálfa leið ofan 1
gröf stna; en á síðasta augnablikinu varð
það honum til lífs, að andbanningafél.
„Sjálfstjórn“ dróg hann upp úr — dauð-
vona og allan útataðan — vegna fyrra
lífernis, þvoði af honum í spíritusbala og
gerðu úr honum blad — það voru við-
brigði fyrir „Ingólf" — og nú hefir það
kveðið við í tvær vikur undanfarið, að
nú sé það fyrst, sem hægt sé að skilja
innihald hans, — og sýnir það bezt kapp-
girni Templara í Þjóðólfi og Lögréttu
að reyna til að rífa það í sig; — þar
fengu þeir nokkuð að kljást við. —
Annars var Ingólfur altaf einkennilegt
málgagn, og það var ekki von að hann
gæti tórað í gamla gervinu, eða haft
nokkra stefnu eftirleiðis, úr því Björn
gamli breytti eins og allir vita, og eyði-
lagði svona greinilega á svipstundu
skilnaðarhugmyndina í forsetaförinni fyrir
þeim Ingólfsfeðgum og fjöldamörgum
öðrum, bæði hér og í Höfn.
REYKJAYÍK, JÚLL 1909.
Jónatan Porsteinsson, kaupm.,
Húsgagnaverslun. Laugaveg 31. Telefón 64.
Það var Ijóti karlinn!
Eg held að guð almáttugur, af allri
sinni miskunnsemi, geti ekki einu sinni
fyrirgefið honum framkomu hans, á efsta
degi, hvað þá hinum, sem tróðu upp á
hann þessu vandasama starfi móti öllum
hans vilja. Guð veit, að hún er ólán-
söm, íslenzka þjóðin, að hafa engan
mann átt færari í meiri hluta sínum á
þingi í ár til þessa starfs. — Og þessu
ræður að llkindum bæði ólán og úrkynj-
un. — En þó er eg samt að vona, að
gamli Björn eigi eftir að gera eitthvað
gott — upp í þessar ioo púsundir sem
hann kemur til með að hafa í tekjur
næstu sex árin, — úr því hann er búinn
að gera svona margt vesælt og vont. —
„Fall er til fararheilla*, segir máltækið,
og ef til vill sannast það á honum, enda
þótt ellimörkin séu svona leiðinlega auð-
sæ. — En nokkuð er það, að gömul
kona, sem eg hefi reynt sannorðasta, og
svo getspaka í þrem tilfellum að undrun
sætir, og sem þekkir ráðherrann mjög
svo vel, heldur því fram, að Birni segi
fyrir, og spáir, að hann muni verða svo
heppinn, að fá að deyja sem ráðherra
innan næstu sex ára. — Og leiðinlegt
væri það þó vina hans vegna og skaði
fyrir Dani. En hvað sem því líður, þá
er kona þessi svo getspök, að eg þyrði
ekki að rengja orð hennar, þótt eg ætti
að vinna mér það til lífs.
Ekki hugsaði eg, að það kæmi fyrir
hann Tryggva rninn Gunnarsson, jafn-
lýðfrægan sóma- og nytsemdarmann, að
honum yrði sparkað frá bankanum „ald-
urs vegna" og án saka, og það af manni,
sem að útliti, tiltektum og stjórnarstörfum
virðist vera io árum eldri en Tryggvi,
en sem mun þó vera io árum yngri.
Hvílíkt millibil 1
Tryggvi hefir verið sístarfandi frá
II, 5. ársfj.
Carl Ólafsson, ljósmyndari,
Hafnarfirði.
blautu barnsbeini og altaf staðið í fremstu
röð, þegar ryðja hefir þurft innlendum
nytsemdarfyrirtækjum, smáum og stórum,
af stokkum — meðan hinn, sem sparkar
honum frá forustu landsbankans, hefir
setið á skrifstofu sinni og grætt á lestr-
arfýsn Islendinga og auglýsingum kaup-
manna. — Örlögin eru undarleg, Þjóðhv.
sæll, og þú varst búinn að spá því, í 26.
tbl. þínu, að svona mundi tara — en
flestir lýstu það lýgi þá. Segi þeir það
lýgi nú, ef þeir geta. — Eg er svo hissa
á þessum vorum nýja „stjórnar-fabrikant",
að eg á ekki orð yfir.
Einu sinni um daginn datt mér í hug
að skoða málverkasafnið, og fór þess
vegna suður að húsi nýja ráðherrans, því
eg hafði heyrt, að það væri þangað flutt.
Húsbóndinn var ekki heima og mér var
vísað frá með „kústskafti". —
En einkennilega líta víst útl. ferða-
menn, sem hingað koma, á það, er þeir
verða þess vlsir, að málverkasafn lands
þessa er geymt á privatheimili í höfuð-
staðnum, innan um allskonar matargufu,
steikaralykt, soðningarlykt og alla mögu-
lega lykt — suður hjá Birni í Melkoti.
Eða hver mundi hafa trúað þvf, að þann-
ig mundi fara um málverkasafn Islands?
Og skyldi ekki geta skeð, að herberg-
ismunir Jóns heit. Sigurðssonar hyrfu
ron bráðar suður í Melkot til frekari frá-
breytni fyrir híbýlaprýðina þar?
Hvað mundi Austurvöllur geta sagt frá
mörgum bændafundum, hefði H. H. t. d.
gert alt, sem Björn er búinn að gera?
En margt er skrítið í harmoníu. —
Guð stjórnar öllum alheiminum —
nema íslendingum; þeim stjórnar Björn;
og það er karl, sem kann á þeim tökin.
— Spursmál, hvort þar er ekki „vöndur"
íslenzku þjóðarinnar í fullri stærð.
Og ekki skil eg í öðru, en sparisjóðs-
Afgreiðsla ))Ujóðhvells(( er á Bergstaðastræti 19.