Elding - 05.05.1901, Blaðsíða 4

ELDING.
84
Saumur og gluggagler.
Hurðaskrár — lamir — handgrip.
Borar allskonar — sveifar — sagarblöð — þjalir enskar — spor-
járn — heíiltannir -— sagir — hnífar — tonnnustokkar — naglhítar
hamrar — axir — lóðbretti — skrúfur — blaðlamir — hengilásar
amk.lásar — filklær — hurðafjaðrir — hefilstokkar — kommóðuskár
koff'ortskár — múrskeiðar — sagarkjálkar — þjalarsköft.
Galv, balar og fötur betri tegundir en venjulega flyst.
Pottar með og án emaillu. Fortinaðir og emailleraðir katlar og
kasseroller — kaffikönnur — pönnur — kaffikvarnir — þvottabretti
klemmur — sykuitangir — bakkar — hnífabretti.
Sanmavólar.
og margar aðrar
ar árnvörur
Og
Smiöatól.
Munið eftir
__________hjá C. CIMSEN._
Krukkur, cíiskar, bolla-
pör, skálar, jurtapottar,
sykurkör nýkomið til
_______"__C. ZIIÆSEN._
ÁGÆTAR
Bognkápuí
(waterproof)
nýkomnar til
_____ C. ZIMSEN.
K a r t ö f 1 u r
hjá C. ZIMSEN.

eru bezt og ódýrust hjá
C. ZIMSEN.
Ein sáputegund, sem kostað
hefir 50 aura áður, fæst nú á
30 aura stykkið, þar eð ég
hefi fengið tækifæriskaup á henni.
Einnig hefi ég fengið tækifæris-
kaup á nokkrum ilmvötnum, sem
þar af leiðandi eru mjög ódýr.
K1N0S0L-SÁPAN fær almenn-
ingslof.
Ititstjóri og ábyrgðarmaður:
Jón Jónsson, oand. ph.il.
Kéiagsprentsmið.jar.
30
„Gott og vel“, hugsaði ég með sjálfum mór,
þegar ég sá hann vera að að sveima í kring
um kompásana og bera þá saman, „þú ætlar
ekki að stofna þér i neina hættu í þessari ferð-
inni, — hvað sem öðru líður“.
Eg komst nú að því að stýrimaðurinn var
eins og leiksoppur í höndunum á honum, aðeins
viljalaust verkfæri, og allar hans skoðanir og
hugmyndir voru bygðar á bróður hans. Hann
skoðaði skipstjórann eins og nokkurs konar
sjávarguð, óskeikulan í orðum og verkum.
Engu að síður var Eriðrik Baleston góður
sjómaður og yel að sér í sjómannafræði, og
hann var líka sá, sem í raun og veru hafði öll
skipstjórnarstörfin á hendi, því bróðir hans gerði
ekki annað en hringla fram og aftur með mæl-
ingaverkfæri í höndunum, sem hann átti mestu
kynstur af. Hann var að mæla sjávarhitann á
ýmsu dýpi, kanna dýpið og útbúa verkfæri,
sem átti að koma í staðinn fyrir skakkamælinn
og leiðrétta kompásvillur í járn- og stálskipum.
En þrátt fyrir alt grúskið, gat ekkert dulizt
fyrir þessum síbreytilegu, litlu, skörpu augum.
Dau virtust á svipstundu taka eftir hverju smá-
ræði hátt og lágt, og væri rninsta ögn í ólagi,
var hann ekki lengi að brýna raustina og hreyta
ónotum í bróður sinn og mig.
Eitt var það enn fyrir utan stýringuna, sem
31
hann var mjög vandfýsinn með. Aldrei um
alla mína daga hafði ég komið út á skip, þar
sem jafn rækilegur viðbúnaður var hafður við
skipsbátana og á Úraníu. Það var sí og verið
að líta eftir vatni, vistum, kompásum, árum,
siglum — í stuttu máli öllum útbúnaði á þeim.
Einnig voru hásetarnir öðru hvoru með stuttu
inillibili kallaðir saman til að sveifla þeim út-
byrðis, og við slík tækifæri var skipstjórinn
sjálfur viðstaddur til að líta eítir hengibjálkun-
um, köðlunum og öðrum útbúnaði við þá.
„Það er alveg áreiðanlegt11, sagði ég ennþá
einu sinni við sjálfan mig, „að þessi maður
ætlar ekki að stofna sér í hættu. Hafi honum
einhvern tíma hlekst á, þá hefur það ekki ver-
ið eftirlitsleysi að kenna. Eða kanske öll þessi
aðgæzla sé sprottin af reynslu hans við það
slys. Að minsta kosti er varúð hans fullnægj-
andi“.
Eitt kvöld þegar ég eítir venju var búinn að
drekka te inni hjá mér, fór ég upp til að taka
við af stýrimanninum, sem var nýkominn af
verði. Eg var slæmur af tannverk, og með því
að ég hafði gleymt silkiklútnum, sem ég var
vanur að binda um kjálkana til að verja þá
kalda loftinu, hljóp ég snöggvast niður í svefn-
klefann minn stjórnborðsmegin við salinn.
Það liðu nokkrar mínútur áður en ég fann