Alþýðublaðið - 07.05.1964, Blaðsíða 6

INGÓ HAGNAST
HH
A HUSASOLU
ÞAÐ byrjaði á því að Ingemar
Johansson, sem varð að flýja
elskuleg skattayfirvöld heima-,
lands síns til Sviss, fannst ekki
nógu heimilis egt þar sem hann
bjó: Hann tók sig því til og
byggði sér timburhús af sænsku
tagi í Ölpunum og kunni eftir það
stórum betur við sig. Þessi heim-
þráarbygging Ingós hefur nú dreg-
ið dilk á eftir sér einn eigi all-
lítinn. Nú vildu nefnilega allir
fésterkir skattflóttamenn í Sviss
fá svona sænskt timburhús að búa
í. Ingó gerðist meðalgöngumaður
um slík húsakaup og svo kom
brátt, að peningamenn um allt
meginlandið vildu í engu öðru búa
en sænskurn timburhúsum, seldum
af Ingemar Johansson.
Húsin eru smíðuð í Jörn og
Malá liéruðum í Vesturbotnum,
þaðan sem Glomme er ættaður.
Hann hóf húsasölu sína á því að
rífa niður gömul bændabýli í átt-
högum sínum og reisa þau að nýju
í Gautaborg og selja þau þar.
Þýzkur kropplistamaffur, sem
hefur sýnt sig kvæffi á kvik-
myndum og í sjónvarpi, Arnim
Dalil aff nafni, var þegar þessi
mynd var tekin að sýna listir
sýnar meff hjálp þyrlu. Annaff
atriffiff af tveimur var, aff hann
lét sig falla niffur úr stiganum,
sem sést á myndinni, niður á
bifreið á ferff. Þá var myndin
tekin. í seinna atriðinu ætlaffi
hann aff stíga um borff í þyrl-
una frá flutningalcst, sem var
á fullri ferff. Þetta gekk extt-
hvaff afskeiffis svo aff nú liggur
Arnim karlinn allur brotinn og
bramlaffur á sjúkrahúsi.
☆
GEORGE Simenon, hinn ágæti
höfundur sagnanna um Maigret,
var eitt sinn á ferð frá heimili
sínu í Sviss til Parísar. Á leiðinni
staðnæmdist hann við krá og pant
aði sér hálfan kjúkling.
Anna litla: „Manuna, hvaff er
engill?”
Móffirin: „Þaff er lítil stúlka,
sem getur flogiff“.
Anna litla: „Getur Stína
vinnukona flogiff? Hann pabbi
minn sagffi viff hana í dag, aff
hún væri engill’’.
Móffirin: „Já, barnlff mitt
Stína 'flýgur héffan strax í dag”.
6 7. maí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Ingó selur og hagnast á húsasöl-
unni, en að baki þessu fyrirtæki
stendur forstjóri einn í Gauta-
borg, Sven Erik Glomme. Aðspurð
ur um hvers konar hús sé helzt
beðið, svarar hann, að það sé allt
frá úmburkofum til glæsihúsa
fyrir milljónir.
HINN níræði snilldarrithöfundur i
Somerset Maugham (sem menn
seg-ja, að væri löngu búinn að fá
Nóbelsverðlaun ef einhvers staðar
örlaði á boðskap eða hugsjónum
í ritum hans), fékk nýlega pakka
fi'á ónefndum sendanda í Rúss-
landi. Pakkinn hafði að geyma 30
kíló af kavíar — en sá gamli var
ekker yfir sig lukkulegur eða
hrifinn. —
Þegar pöntunin kom, reyndist
hún vera ellidauð hæna, sem Si-
menon gerði árangurslausar árás-
ir á með hnífi sínum.
Hann komst í vont skap af þess
um ósigri og kallaði á kráareig-
andann. '
— Hvað í ósköpunum er þetta?
— Hvað pöntuðuð þér, musju
Simenon, — hálfan kjúkling?
— Hummhumm, drundi í Sim-
enon, maður með slíkt ímyndunar-
afl ætti að leggja veitingamennsk
una á hilluna og snúa sér að því
að semja leynilögreglusögur.
Með inneign sinni á Maugham
við ritlaun fyrir bækur hans, sem
geínar hafa verið út í Rússlandi,
en Rússar og íslendingar hafa sem
kunnugt er lengi haft einkarétt á
því að snúa ritum erlendra höf-
imda og gefa út án þess svo mik-
iö sem að biðja leyfis, hvað þá að
greiða liöfundarlaun.
Bréfaskriftir
við Japana
og vilja einnig útbreiða þekk
ingu um land sitt.
Þaff er ekkert vafamál, aff
hér er um aff ræffa einstak-
lega góff tækifæri til aff kynn
ast hugsunarhætti og lífsviff
horfum japönsku þjó'ffarinn-
ar, sem hlýtur aff vera fram
andi íslendingum.
Þessir japönsku unglingar
skrifa allir á ensku. Þeir ís-
og Pólverja
lenzkir unglingar, sem vilja
meff þessu móti komast í
kynni viff Japana, geta kom-
iff í afgreiffslu blaffsins í AI-
þýffuhúsínu og fengið aflient
bréf.
Einnig höfum viff fengiff
frá ungum Pólverja bréf, sem
menn geta nálgazt á sama
staff.
— Ég lít á þennan kavíar sem
smávægilega greiðslu upp í inn-
eign mína í Sovétríkjunum, sagði
hann. Ef það yrði greitt til fulls
í kavíar, yrði það meira magn en
svo að það sem eftir er af ævi
minni entist til að snæða.
AÐ OKKUR hér á ritstjórn
Alþýffublaffsins hefur safn-
azt talsvert magn bréfa frá
ungu fólki, sem vill komast
í bréfasamband viff íslend-
inga. Svo undarlega vill til,
aff flest þessara bréfa eru
frá japönskum unglingum.
Þessir unglingar eru mjög á-
hugasamir uxn land og þjóff
Selveiðimenn í hrakningum
FIMMTUGUR selveiðimaður og
tveir synir hans, sem voru að veið
um á Rotnshafi (milli Finnlands
og Svíbióðar). sem nú* er ísi lagt,
voru hætt komnir fyrir nokkrum
dögum. Á bríðiudag í fvrri viku
hafði faðirinn gengið frá sonum
sínum til að huga að bráð.
Skyndilega skall yfir þoka og
hann fann ekki leiðina til þeirra
aftur. Fimm dögum síðar fannst
faðirinn á ísiaka og var hann orð-
inn all'angt leiddur. Það var
sænskt skin sem fann hann og
flutti til LuleS. Eftir að hann
hafði fengið að borða og góðan
nætursvefn. vildi hann ólmur fara
út t.il sona sinna og halda áfram
selveiðinni.
En meðan hessu fór fram, höfðu
beir, sem eru 22 og 17 ára gamlir,
hætt veiðum og tekið stefnu á Lu-
leá á farar+xeki beirra feðga. sem
er eins konar sleði, sem unnt er
að ferðast á iafnt á vatni sem ís.
Þá tóks< pkVí hetur en svo til fvrir
þeim, að hnir urðu uppiskronna
með benzín Hins vegar höfðu
þeir nóg af selkjöti og voru að
öðru leyti vel búnir, svo að ekki
væsti úm þá þar til þyrluflugmað-
ur fann tjaldbúð þeirra á ísjaka.
Þeir höfðu með sér útvarpsvið-
tæki og heyrðu í því, að faðir
þeirra væri fundinn heill á húfi.
Hrakningum þeirra lauk með því,
að flugmaðurinn útvegaði þeim
benzín frá ísbrjót þar í nágrenn-
inu og þeir komust eftir það fljót-
lega til LuleS.
Sennilega eru þeir feðgar nú
þegar komnir aftur út á ísinn að
drepa sel.
— í tímanum í gær gleymdi ég aff geta þess, aff stólinn verffur
auffvitaff aff vei'a mjög- ti-austbyggffur. . . .