Vestri - 28.10.1903, Blaðsíða 2

102
V E S T R I
5i SL
í öðrura þætti leikrits þessa, kemur
ungfrúin fram á leiksviðið í mjög flegn-
um kjól og er bolurinn næstum sem V,
sjest því ljósmyndin öll greinilega á'henn-
ar^fagra hálsi.
Fyrst hjeldufáhorfendurnir að leik-
andinn hefði plástur á hálsinum j’sjer til
heilsubóta.
En þeir sem höfðu góðun kíkir með,
sáu fljótt að á hálsi leikandans var greini-
leg ljósmynd af fríðum og ungum manni.
UngfrúýJScherman hefir sagt svo
frá, að þar sem hún hafi opt sjeð mynd
ir af fallegum stúlkum eða mönnum á
úrskífum, vindlahulstrum '0. s. frv. hafi.
sjer dottið í hug að það væri ekki illa.
viðeigandi að hafa mynd af unnusta sín-
um á hörundinu. Hún ráðfærði sig svo
við unnusta sinn og svo fóiu þau til
myndasmiðsins.
í'yrst hjelt myndasmidurinn að þetta.
væri ómögulegt cn eptir nokkrar tilraun-
ir tókst honum að taka ágæta mynd á
hinn mjallhvíta háls ungfrúarinnar.
Að fáum dögum liðnum var ljós-
myndin samt sem áður fremur dauf, en
að þrem vikura liðnum var hún orðin
skýr og góð. Svo óstaðlynd er samt
konan, að ungfrú Scherman gerir nú allt
sero hún getur til að ná af sjer mynd-
inni. Hvers vegna? Jú, ungfrúin hefir
nú blóðrjóð sagt frá því, að hún sje nii
ekki lengur trúlofuð hinum unga manni
sem ljósmyndin er af. Það er náttúrlega
fremur leiðinlegt að ganga með ljósmynd
af óviðkomandi. manni á há.lsinum á sjer.
»Jeg hefi reynt öll möguleg meðui,<
segir hún, »en það er ómögulegt að ná
myndinni jaf. Allir kunningjar mínir
gera ekki annað en hlægja að mjer, en
jeg vona að mjer lánist að fá rjett með-
al með tímanum. Jeg þekki fleiri ung-
ar stúlkur sem hafa tekið þetta eptir
mjer, en þær hafa giptst mönnunum, sem
myndirnar voru af, og þá gerir það ekk-
ert til. Jeg held að jeg hugsi mig tvisv-
ar um áður en jeg læt aptur taka ljós-
mynd á hörund mitt. Ogæfan er að það
er ekki svo ljett að losna við hana apt-
ur. Jeg er þó fegin að hafa gert þessa
tilraun, því með henni hefi jeg verið
fyrst til að finna upp að hægt væri að
taka ljósmynd á hörundið.«
Ungu stúlkurnar ættu að vera var-
kárir að nota þessa uppfundningu, þar
til búið er að finna upp meðal til að ó-
nýta myndina ef illa ter.
________ [Þýtt]
Fegurð eða hyggindi.
[Þýtt].
Hefirðu nokkurntíma þekkt nokkra
konu, sem hefir hreinskilnislega fremur
óskað að vera hyggin en fögur?
Jeg verð að játa að jeg hefi sjálfur
enga þekkt! Fyrir skömmu lagði jeg
ofannefnda spurningu fyrir eitthvað fimmt-
án stúlkur, sem jeg þekkti, og allar
svöruðu þær einróma, að þær tækju feg-
urðina langt fram yfir hyggindin.
Svör sumra þeirra voru mjög smell-
in og vel valin.
Ein ung stúlka svartði í mestu ein-
lægni: Jeg vil heldur vera fögur en
hyggin vegna þess að fegurðin er betra
agn en hyggindin.
Onnur stúlka sagði: Jeg vil held-
ur vera fögur en hyggin vegna þess að
hyggin kona fælir karlmennina frá sjer,
en fögur kona dregur þá til sín.
Sú þriðja svaraði sakleysislega: Jeg
tek. fegurðina tram yfir vegna þess að
jeg get ekki orðið hyggin.
Og fjórða stúikan rökstuddi svar
sitt með þessum orðum: Allt gefst og
allt fyrirgefst fallegri konu.
Bitfregn.
— »0» —
Bíin.aðari'it 17. ár, 3. hepti er
nýlega útkomið og sent út um landið.
Hepti þetta inniheldur reikninga"Bún-
aðartjelags íslands, 1901 og 1902, skýrslu
: tjórnarinnar um störf fjslagsins þau ár,
athugasemdir við reikningana/svör stjórn-
arinnar við þeim og tillögur endurslcoð-
enda; yfirlitsskýrslu um giöld fjelagsins
yfirstandandi reikningstímabil, o. s. frv.
Ennfremur fregnir af búnaðarþinginu í
sumar: fundargjörðir, þingskjöl o. s. frv.
Þótt efnið virðist eptir þessari upp-
talning, fremur strembið, viljum vjer samt
álíta að færri heptin sjeu öllu þarflegTÍ
eða skemmtilegri fyrir alla er landbún-
aði unna en einmitt þet.ta, því það gef-
ur glögga og góða grein fyrir störfum
fjelagsins og fjárframlögum, og er eink-
ar nauðsynlegt fyrir bændur og bænda-
efni að þekkja slíkt. Ætli þeir sjer að
hafa fjelagsins not að einhverju leyti er
fyrsta skilyrðið að þeir þekki störf þess.
I árslok 1902 var tala fjelagsmanna
477 og hafði þeim fjölgað um 171 á
tveim síðustu árum. Störf fjelagsins eru
bæði mörg og umfangsmikil, enda hefir
það ærna starfskrapta og mikið fje und-
ir höndum. — Það væri fjarri öllum
sanni að neita því að Búnaðarfjelag ís-
lands hefði ekki komið afar-mörgu góðu
til leiðar, enda eru sumir þeirra manna
er það hefir í þjónuslu sinui v;ðu.rkennd-
ir áhuga- og hæfilegleikamenn.
Eitt. af aðal störfum fjelagsins eru
ferðalög starfsmanna þess og koma þau
auðvitað að misjöfnum notum eptir á-
stæðum, en ærið dýr verða þau fyrir fje-
lagið. Mjög einkennilegt er það hve
fæðispeninga reikningar starfsmanna eru
mismunandi, lægstur er hann hjá Sig-
urði Sigurðssyni, að eins 88 aur. á dag,
en lang hæðstur hjá Guðjóni Guðmunds-
syni 4 kr. á dag og er því svo að sjá,
sem hann njóti lítt gestrisni manna. 2,
654 kr. hafa gengið í ferðakostnað fyr-
ir starfsmenn fjelagsins árin 1901 og 1902
og er það svo stór útgjaldaliður að vert
sýnist að gæta þar þess sparnaðar sem
hægt er.
Gufuskipið »Jsetí.eren<
kom hingað 26. þ. m. með salt til Le-
onh. Tang’s verzlunar.
Kutter >Fpam,<
sem Jón Laxdal verzlunarstjóri keypti á
stranduppboðinu um daginn, lagði af stað
hjeðan til Reykjavíkur núna um helgina,
og á að leggja út þaðan til fiskveiða á
áliðnum vetri. Skipið mun hafa verið
fremur lítið skemmt og var gert við það
hjer áður en það fór.
Heiðursgjafir
úr styrktarsjóði Kristjáns konungs IX.
hafa nýlega hlotið, fyrir framúrskarandi
dugnað í jarðrækt, bændurnir Björn Þor-
steinsson á Bæ í Borgarfirði og Olafur
Þorbjörnsson á Kaðalsstöðum í Staf-
holtstungum, 140 kr. hvor.
Sumarið
kvaddi kuldalega 23. þ. m. og hvarfinn
í heim horfins tíma, hefir það verið eitt
með kaldari og óþerrasamara sumrum,
bæði norðan og vestan lands, og hefir
einkum verið óhagstætt fyrir landbúnað-
inn. Til sjávar er það víst í meðallagi,
að því er afla saertir, eða tæplega það,
en íiskverðið hefir verið svo gott^að arð-
urinn verður dágóður.
Veturiim
reið í hlaðið þ. 24. með klökugt skegg
og úfið skap, en síðan hefir hann verið
mildari á svipinn hæglætis frost og lygnt
veður, væri óskandi að hamingjan gæfi
nú mildann vetur, þar sem margir munu
lítt færir um að mæta hörðum vetri ept-
ir sumarið í sumar.
Tombóla
Iðnaðarmannafjelagsins verður opnuð á
suunudaginn kemur. Þar fá menn tæki-
færi til að gera góðverk og gefa á tom-
bóluna og uppskera svo sjálfir ávextina
af verkum sínum með því að draga á
henni.
Sláttuvjel.
Siguiöur Sigurössou skólastjóri á Hól-
um, kcypti sláttuvjel í fyrra á sýningu í
ÞráuöliGmi og hefir veriö að reyna huna
á Akureyrí i sumar.
Sláttuvjel þesfi er eð þvi feyti frá-
brugöm öðruui sláttuvj •lum, er reyndar
hai" veriö áður hjer á landi, að fyrir henni
gengur að eins 1 festur. Þó má breyta
henni þannig aö 2 hestar geti dregiö hana.
Vjel.in var reynd á hölmunum fyrir
framan Akureyri og á túnunum, þar sem
hú’ \ ..t réynd á hólmunam sló hún vel,
einkum þar sem jarðvegurinn var ekki
mjög haröur; á túnunum skildi hún eptir
■ 1/ þuml langan stúf, þar sem jarðvegur-
inn var hai'Our, sn þar sem hann er liuur
sla-r hún mwrri. Sláttuvjelin er ijett fyrir
1 hest og þeir sem sáu hana vinna ljetu
það álit aitt í ljósi, að þessi vjel myndi
óefað getað komið að miklum notum hjer
á landi. S. S. hyggur að hægt sje að láta
breyta slfttuvjelinni þannig að hún slá
nær rótinni. (»Norðurl.«)
Sverð
fannst nýlega nálægt Skógum í Enjóskadal.
Skeptið var dottið af, en eptir stóða látuns
nagiar sem því hafði verið fest með og
kiinguiL þá leyfái at trje. Bluðiö var uni
28 þttnil. á itugd cg um á hreidd