Vestri - 18.02.1905, Blaðsíða 3

i6. tbl.
V E S T R I.
63
Jarðskjálptakippir
margir og all harðir voru víða um suður-
land, 28. 29. f. m. Ekki var hœgt að
ákveða með vissu um stefmi jarðskiá.pta-
öldunnar, en flestir ætla að hún liafi
gengið frá suðri til norðurs í stefnunni
frá Eldey, enda bar mest á jarðskjálpt-
anum á Reykjamesfjallgarðinum sum-
staðar t. d. á Vatnsleysuströnd og í
Hraunum. í Hafnarfirði urðu þeir meirj
en í Rvik. en syðst á skaganum voru
þeir ekki mjög margir. Reykjanesvitann
sakið ekkert, som mai'gir höfðu þó ver-
ið hræddir um, en gaflhlað hrundi úr
fjárhúsi hjá vitavcrði. Á Vatnsleysu-
strönd höfðn bæir skekkst sumstaðai.
Á Akranesi varð jarðskjálptans vart tíl
muna og eins upp um Borgarfjörð og
Mýrar; sumstaðar þar og í Hafnarfirði
eru þessir kippir taldir talsvert, snai'pari
en jarðskjálpta-árið. Austanfjalls (í
Árnessýslu) höfðu jarðskjálptakippir
þessir verið miklu minni að því er til
var frjett.“ (Þjóðólfur.11)
Fyrri hiuia leeknaprófs
tóku nýlega þeir Eiríkur Kjerulf (58i/a
stig) og l'órður Sveinsson (60-ut 8fio)'
í beejarstjórn
var kosinn hjer 1 ö. þ. m.: Árni Gísla-
son formaður. Aðrir voru ekki í kjörj
og ekki nema 1 listi lagður fram. Kjör-
fundur því laklega sóttur, 46 atkvæði.
En öll voru atkvæðin gild, og bar ekki
á að mönuum veittist erfitt, að læra
þessa nýju kosningar-aðferð.
Gufuskipið ,.Firda“
kom hingað 15. þ. m. með salt til verzl-
unarinnar Edinborg. Með skipinu komu:
verzlunarstj. Karl Olgeirsson og Irú
hans, Jón Brynjólfsson skipstj. Jón
Gufinlaugsson snikkari, Katrín Olafs-
dóttir ekkja, síra Richard Torfason í
Reykjavík og frú lians,
Gufuskipið „Ewiwa“
kom hingað 11. þ m. með kol til Leonh.
Tang’s verzlunar, nieð skipinu komu
frá Reyk.javík: Árni Gisiason form.
Jón Magnússon form. Tómas Gunnars-
son form. og' Erlendur Kristjánsson
snikkari.
»Sfe;3?íllinn,«
sjónleikur eptir Th. Overskou varleikinn
hjer um síðustu helgi, á laugatd,- og
sunnudags-kvöld. það er all-efnisríkur
leikur og skemmtilegur. Enda rjett vel
leikinn yfirleitt og einstöku atriðimjög
vel. Standa sumar persónurnar alls
ekki að baki þeim, er sýndu þenna leik
í leikfjelagi Reykjavíkur fyrir nokkrum
árúm; en auðvita,ð er nokkrum bóta-
vant, kunnátta ekki sem bezt, og sumir
leikendur fylgiast ekki nógu vel með,
eða eru allt of daufir og seini.r til, þeg-
ar eitthvað er sagt eða kemur fram í
leiknum, sem snertir tilfinningar þeirra
eða hrífur þá; en þetta hvorttvegg.ja er
leikendum hægt að laga.
Leikur þessi befir þann góðu kost
að sýningarsviðin eru að eins tvö, tvær
stofur, og er því biðin á milli þátta,
ekld pema hæfilega löng, en mikil leik-
tjaldabreyting eða löng bið á milli þátta
er allt af óþægileg fyrii' áhorfendur. Það
vi 1 líka stundum brenna við, aðhljein
á milli og jafnvel byrjunartíminn, stend-
ur ekki nákvæmlcga heima viðþaðsem
ákveðið er; slík óstundvísi sem einkennir
svo oss Islending'a, er óþægileg á öllum
samkomum og ekki sízt á sjónleikum.
Nýkomið meðal annars til verzlunarinnar
BORG
Á í S A F I R Ð I.
ÍMirkuð Lpli, Syltetau margar sortír, Sojur,
Sósur, Borðsalt, Picles og Saft.
Mestu kynstur af allri N A U Ð-
S Y N J A V Ö R U, 0g öllu tillieyrandi
S J Á V A R Ú T V E G, svo sem Neta-
korkur, Seglastrigi, Vírstrengi, Manilla
og færi allskonar.
Sjónleikur þessi er sannarlega þess
verður að hann sje vel sóttur, efni hans
er hvorsdagslegt og tekið beint úr dag-
lega lífinu, og þótt hann sje útlendur
er hann þó öllum skiljanlegur. Haun
sýnir ljóslega, að manngildi og dreng-
lyndi er ekki komið undir því að berast
sem mest á, eða reyna að hafa á sjer
höfðíngjabrag, og að göfugt h.jarta er
engu síður að finna undir duggarbands-
Ennfreniur Postulínsdiskar og bollar,
Yasahnífar, Speglar, Kaffikönnur, Katlar,
Olíubrúsar og ótal margt fleira.
Engin verzlnn selur ódýrari vörur gegn peningaborgun en
verzlunin EDINBORG,
Ágætur
peisu sjómannsms en frakka „fyrirmann-
anna.“ Þcim aurum er ekki illa varið
er menn not.a til að kaupa sig inn á
sjónleiki, því auk skemmtunarinnar, oru
þeir viðurkenndir einkar menntandi.
Leikendurnir inna líka hlutverk sín
svo vel af hendi og hafa eytt svo mikl-
um tíma til undirbúnings að þeir eiga
skiiið að leikurinn væri sóttur svo að þeir
hefðu eitthvað fyrir ómakið.
4 lykliir hafa fundist í Fjarðar-
stræti. Ritstjóri vísar á.
Undirrituð þakka innilega oll-
um þeim sem sj'nt hat'a lilut-
tekningu sína við fráfailmanna
okkar og sonar.
Isafirði, 17. febr. 1905.
Jakobína Guðmundsdóitir.
María Engilbertsdóttir.
Guðríður Magnúsdóllir
Kristin Hákonardóttir.
Arni Jónsson.
reyktur L a x
fæst í verzlunirmi
EDINBORG
to
sent lýsingu af honuiii um alit — en allt til einskis. Um
diuinn íannst lík í fljótinu, og hjelt jeg pð að það væri
hann þ\í lýsirgin vor rákætnlega eins, en þaðvarþóekki
þvi það komst upp að það var lyfj búðarsveinn, sem horfið
hafði lyiir hálfnm mðnuði. — Svo kom maður einn og ;t-
kærði sig íjálfur fyrir lögreglnstjóracum | Bristol. en síðar
komft u)p oð þrð var vRhkfrtur málaflutningsmaður frá
Exeier. Þett.i er það versta roál sern jeg hefi átt víð,- og
þótt ieg sje ekki þarmig geiður að jeg geli fljótt upp alla
von, þá vcrð jeg þó að segja að jeg er orðinn alveg upp
geíiiui viö þer.na bófa.«
"Þfer eruö þó vfst c-kki á því aö gefa upp alla von
þótt illa Lafi j.. ngiö hir gað til?« spuiði Jim.
wRjfcUvtt.ii, heflr allt af óuppgvötuð glæpamái í huga,«
sagöi liinn hótiðlcga, »það er náttúrlega ekki ómögulegt
að við getuni fundið eínhvern leiðarvisir er leitt gæti til
þe33 aö maðurinn r.aiðist. Það er heldur ekki óhugsandi að
hann koroi sjálfur upp um sig — en nú sem stendur er
hvorttvcggia ólíklegt.*
»Gotterþað.« sagði Jim »Jeg ætla samt að segja ykk-
ur, að hvaö sem fyrir keroui’ setla jeg ekki að gefast upp
við að leita. Ef lögreglan er orðin uppgettn atla jeg
sjálfur að reyna hvað jeg get.«
»Jeg er hræddur um að það veröi ekki ómaksins vert,«
sagði lógregiuþjðnnínn brosandi.
»Jeg lel þuð ekki ómak þótt jeg reyni aö leita uppi
morðingja föður niins,* svi raði Jiro beisklega. Ogjafnvel
þótt mjor auðnist ekki að hafa neitt upp úr því, fer aöeius
Hkt fyrir rojer og lögreglunni, en þá hefl jeg þá huggur.
að jeg hetí gert það sem rojer var unnt. Vil.jið þjer gera
svo vel og segja ro.jer hvuð ínatsöluhúsið hjet, sem Mur-
brigde varð siðast vart, AV.
Robin tók blaö upp úr vasa sínum og ritaði á það
naíu húsams og rjetti Jim það siðan. Jim stakk þvi niður
57
»Það er eðlilegt að þú vitir ekkert um það,« sagðijim
í hálfum hljóðum.
»Jeg hefl ekkert heyrtherra! Þvi jeg hefl vertð 6 vikur
úti á hali. En jeg vona að öllum liði vel.«
Jim sagði honum frá láti föður síns. Þegar hann hafði
lokið sögu sinni gat Terénce fyrst engu orði upp komið.
»Segið mjer herra hvað hafið þjer gert af mannt þeim
sem vai n þetta óhappaverk,« sagði hann loks og sló
hendinni í borð’ð. »Þeir ættu að bengja þann fant sem hefir
myrt hinn ágsetasta og bezta mann í heiminum. — Annars
væri ckkert rjettlæti í enska rikinu og ekkert sem gseti heitið
lögregla,* sagði Terence ákafur.
»Þeir hufa ekki fundið hann enn þá Terence,* sagði
Jim. »Lö|(iegla< heflr nú leitaö að honum vikum saman án
nokkurs árangurs.«
»En þeir verða að flnua hann — taka fyrir kverkarn-
•,r á honnm og fe-sta hcnn upp á gálga ! Ef jeg færi nú að
leita hans skyldi jeg þefa fyrir mjer eins og sporhundur þar
til jeg flundi hann.«
»Jf g hygg þú sjert kominn hjer á hentugum tima, Ter-
erce,« sagði Jim og rjetti honum hendina. Þegar jeg nú
hefl sjeð hve ilia lögreglunni lánast starfið hefl jeg hugsað mjer
að taka til minna ráða. Þú hefir verið trúr þjónn fööur mins
og þ&kkir mig siðan jeg var barn. Þú hefir líka hyggindi
i koliinum. Mannstu hver fann bófann sem stal fjenu frá
Coobaiahbúinu — IJjálpaðu mjer nú gamli vinur og svo skul-
um við i íjeiagi leita bófann uppi. Jjg gseti ekki óskað
mjer betri ijelaga.*
»Það var þá gott jeg kom herra,« sagði Terence, »og
taktu nú eptir, okkur roun heppnast að ná í bófann.«
Frá þeim degi var Terence optast i fylgd með JinH
Þcg;n Jim fyrst sýndi honum hesthúsin hestana og yflr
höfuð að talM hveruig allt leit út á herragarðínum varð
hann mjög hriflnn og sagði;