Vestri - 11.11.1911, Blaðsíða 2

x 7 S
V E S T R I
45 L
Nýj ar vörur!
B^T Með slðustu skipum hefir komið mikið
úrval af nýjum vörum, svo sem:
Hálslín.
Skyrtur fyrir karla og konur.
Ullar-skyrtur og buxur.
Sokkar o. £1. o. fl.
Ennf remur:
Peysur,
Sjalklútar og margskonar prjónavörur.
V etrarhúfur.
Enskar húfur.
Kysur, barnahiifur og m. fl.
ffiikið úrval af fataefnum.
Bomesl.
Tvisttau.
Léreft.
Broderaðar blúndur.
Ált með óvanalegu lágu verði.
BW* Einnig mælum vér me(3 hinum
miklu hirgðum vorum af tilMnum iierra-
og Mrnafatnaði, sem náð hefir almenn-
ingshylli.
V erslun O DÐRÍÐAR ArNADÚTTUR.
engin líkindi eru til að húsin
seldust ekki vel fyrir efninu.
Slík lán ættu bankarnir
einmitt að veita með góðum og
aðgengilegum kjörum.
Það mætti heita sæmileg
híbýli fyrir sjómenn og verka-
menn að hafa tvö herbergi,
eldhús og geymslu, þeir eiga
víst ekki almennt svo góðu
að venjast. Með slíkri híbýla-
skipun nægði o. 12X12 tvílyft
með kjallara til geymslu, inngang
gætu þeir til sparnaðar haft
einu, og tvær fjölskyldur búið
uppi og tvær niðri. Að því er
vinnu á húsinu snertir gætu menn
mestu atkastað á 2 — 3 árum.
Aðalatriðið væri að koma upp
tóftinni og þaki yíir. Svo gæti
hver og einn unnið sér að sínum
húsparti eftir það.
Að sjálfsögö'u ættu slik hús
að byggjast úr steini að öllu
leyti nema þak gólf og lopt
gæti þá hver verklaginn maður
unnið rnikið að byggingunni sjálf*
ur. Auðvitað þurfa menn að hafa
nægan tíma fyrir sér til að
geta komið slíku í verk.
Ef t. d 4 duglegir menn
mynduðu samtök til að gera
tilraun í þessu efni og drægu
að sér efni nú í vetur ogkæmu
upp tóttinni á næsta ári, innu
J>eir þiartt verk með jþví aðvera
forgöngumenn annara, enda
myndi þá óvandarieftirleikurinn.
En þætti mönnum í ofmikið
ráðist með því að vera tjórir
saman um byggingu slíks húss,
væri auðvitað ekkert á móti
því að menn væru fleiri, sem
legðu til vinnuna og ættu hluta
í húsinu eftir því, væri þeim og
máske hægra að fá etni í bráð'
in þar til fengist út á húsið,
á eftir mætti svo selja húsið
fjórðapart til hvers kaupanda
svo það verði úigengilegra og
ef menn hefðu sýnt hagsýni í
verkinu efast ég ekki um
að slíkir húspartar gengju út.
Með slíkum félagsskap gæti
og hvert hús orðið ígripavinna
fyrir fleiri menn og kæmi því
að almennari notum. Auðvitað
fengju menn ekki vinnu sína
fljótlega borgaða með þessu
móti, en eg er þó viss um að
með tímanum myndi það gefa
mönnum góðar aukatekjur.
Það myndi og líka hafa annað
í tör með sér er bætti mjög
kjör verkamanna og sjómanna,
það væri betri og hentugri
hýbýli, enda eiga nú margir
þeirra við mjög slæmann kost
að búa, að því er bústað
snertir.
Ég hefi slept hér að gera
nokkra áætluu um hve mikið
slíkt hús sem þetta myndi kosta,
hve mikið þyrfti til efniskaupa
og hvað áætla mætti marga
vinnudaga, ef einhverjum byggi
ingarfróðum manni geðjaðist að
þessari hugmynd ætti hann að
leggja sinn skert íram með
því að gera slíka áætlun.
Ymislegt fleira mætti auðvitað
nefna sem vetraratvinnu, mulið
grjót og sandur er alt af ein-
hverra peninga virði sé þess
aflað á veturna, þótt lítið sé
upp úr því að hafa.
í öðru lagi eru bátar hér opt
í vandræðum með uppsettar
lóðir að vorinu og sumrinu svo
talsvert meira mætti vinna að
tilbúning veiðarfæra að veirinum
en gert er. En slíkt getamenn
ekki nema verslanirnar vildu
iáta menn hafa vinnu við það
og myndi það fremur hagnaður
því flestir kaupa heldur tilbúnar
lóðir en efni í þær þegar fram-
yfir páska kemur.
Þá væri ekki illa til fallið
fyrir menn að n®ta tómstund rnar
til að reyna að iðka eitthvaðaf
heimilisiðnaðinum gamla, búa til
áhöld, stunda útskurð o. s frv.
Næðu menn nokkrum þroska í
slíkum iðnaði mætti töiuvert
upp úr honum hafa.
Eg hefi aðeins drepið lauslega
á það atriði hvort ekki væru
nein ráð til þess að hjálpa mönm
um til að nota iðjuleysisstundirn
ar nokkru betur ,en gert er.
N ona að fleiri verði mér sam-
mála um að æskilegt væri ad
bæta úr slíku og leggi sín ráð
til að það mætti verða.
Verkamenn og sjómenn!
Á hverjum morgni þegar þið
ekki hafið verk íyrir hendi
ættuð þið að verja stundarkorni
til að hugsa um hvort þið getið
ekki fengið ykkur eitthvað til
að gera, áður en þið gefið upp'
alla von um vinuu og byrjið
að slæpast.
Það er léleg vinna sem ekki
er betra en iðjuleysi því iðnin
er móðir auðnunnar.
Karl í koti.
Meiriháttar stórliveli,
en illhveli þó,
„Nú er frétt um kosninguna í
— — sýslu,“ kallaði maður einn
tíl kunningja síns á götu nú í
vikunni.
„Nú, hver komst að?“ spurði
hinn.
„Meirihúttar stórhveli, en iilhveli
þó!“
Reyktur rauðmagí
fæst lijá
Arngrímí Fr. Bjarnasyni,
Kosningarnar.
Þá hefir nú frétst um kcsningu
32 pingmanna og er þá að eins
ókunnugt um 2, i AusturSkafta'
fellssýslu og Norður'ísafjarðarsýslu.
Af þessum 32 þingmönnum eru
18 heimastjórnarmenn og að auki
tveir, síra Magnús Andrésson og
dr. Valtýr Guðmundsson, sem buðu
sig fram utan flokka, en voru
studdir af heimastjórnarmönnum
og eru eindregnir með sambands-
málinu og mega þvínúteljast til
Ileimastjórnaiflokksins.
Að eins 7 þingmenn eru sjálf*
stæðisflokksmerm, og er það greinn
legt hrun sem sa fyrverandi meiri
hluti hefir beðið.
Hinir 5 sem þá eru ótaldir hafa
boðið sig fram utan fiokka, þeir
eru Kristján Jónsson, Sigurður
Sigutðsson, Sigurður Eggers, Jón
Jónatansson og Sigurður Stefánsson,
3 hinir fyrsttöldu voru studdir til
kosninga af Heimastjórnarmönnum,
eu Sjálfstæðisflokkurinn hafði menn
í kjöri á móti þeim og má því
telja þá til Heimastjórnarílokksins,
og eru þá kosnir 23 þingmenn,
sem studdir hafa verið til kosninua
af Heimastjórnarmönnum og mega
því í raun og veru teljast þeim.
Jón' Jónatansson var aftur á móti
studdur af ijálfstæðisflokknuín og
má því teija hann þann 8., sem
komist hafi að fyrir þeirra tilstyrk.
— En Sigurður Stefánsson er al-
gerður utanveltubesefi, því báðir
llokKar hötðu þar sinn frambjóð*
andann hvor í kjöri.
Annars skal nánara vikið að
kosningaúrslitunun., atk væðatölu
0. fl., þegar fregnir eru komnar úr
þeim tveim kjördæmum, sem enn
er ófrétt um.
„Thore/‘
1 síðasta tölubl. >Vestra< birt-
ist grein eítir hr. Þóraricn Tul-
inius framkvamdarstjóra >Thore<
fél. í Kaupmannahöín. Getur
hann þess þar að ætla mætti að
það væri landinu í hag að styðja
»Thore< eftir íöngum til þess að
komast hjá nýrri einokun af hálíu
þess Sameinaða. Þó séu sum
íslensku blöðin svo skammsýn,
að þau álíti það þjóðlegt hlutverk
að gera félaginu þann ógreiða
er þau megi, bæði með beinurn
ofsóknum og með því að draga
félagið inn í pólitískar flokka-
deilur.
Hr. Tuliniusi þykir þetta ómak-
leg laun »og munu landar mínir
fá að sjá það, þegar áætiunin
1912 kemur út, hvaða gagn
»Lögrétta< og hennar nótar hafa
gert landinu.«
Enginn mun nú neita því, að
»Thore< hafi gert gagn með
gufuskipaferðum sínum og komið
því til leiðar að Sameinaðafél.
ekki er eitt um þær. En engum