Vestri - 10.02.1912, Blaðsíða 3

6. tbL
23
8. Barnstennur þurfa sömu at
hugunar við, -þrf sk«œd í þeinr
hefir áhrif á hinar komandi fult
orðnu tennur.
Ó. Steinback.
>■ ' • • ■ ‘ 'v .'■■■> .
mmrnmmammmmmmmam
Frú Pórunn Jénsdóttir, kona
Þorv. Jónssonar tyrv læknis
hér í bænum lést í gaerkvöldi.
Kv0ldskemtun hélt kventél.
>Hlif< 4. þ. rr.. Þar var til
skemtunar söngur, upplestur,
skrautsýning og dans og spi.l
á »ítir. Skemtiskráin var vei
af hendi leyst og fjölment. Skemt-
unin verður endurtekin með
nokkurri breytingu á morgun.
Tííarfar. Frost með storm
og fannkomu hefir verið und n
farna daga, en nú er veðrið
mildara.
.Öðrum til viovörunar.
Herra Árni Jónsson, sem ýmist
er kallaður forniaður eda hús
maður er þektur af fiestum hér
í bænum. — Fyrst í seftember
síðastl. bað eg hann að ver.
háseta hjá mér á yfirstandandi
vétri; hánn tók því «kki fjárri,
en viidi þó eng a lofa og sagð'st
mundi verða annaðhvort hjá mér j
eða Karl Löve. Sí- aa mintis:
eg á þetta.- við h« •>.• lét 'n ?
VESXRl!
smjörlihi cr besf.
Biðjið um te^undírhar
JJótey’’ „Ingóífur” „HeUla”eða Jsafoíd
SmjörliUiö fcesY cinungis fra :
Ofto Mönste i - f
Kaupmannahöfn
i 0anmðrku.
■■IIHKIIIillHIWIIIWIII II'vr "T'"
\
'OSttvn ‘ 1
. ... -
■'/ v

Hús til sðln
þá sem- hanti væri fáanlegur
að róa'ineð ; ér til jóla, en þa<
viidi eg akki og tók því annan
I millibili frétti « g að hann hefðj
falast eftir skiprúmi hjá Karli
Löve. en K rl tók hann ekki;
Árui hafði veiið háseti hjá honum
áður. — En viti menn, þegar.eg
hafði farið - nokkrar sjóferðir
sttánir hann mér fyrir skiprúms>
svik og heimtar 150 kr. skaða
bætur. Málið kom tyrir réttinn
og eftir að 3 vitni, sem umboðs
maður hans leiddi, voru yfiheyrð
lét hann hsetta við málið.
Meiti sneypaför gat hann auð"
vitað ekki i; v í5i En þettq getur
mér tdelni til þess að ráða öllun
góðum mÖDtium til, sem eitthvaö
vilja semja við, Árna, að hafa
vitni við, avó'hann ekki eítir á
geti þvingað menn út í óþarft
málaþras fyrir helberan misskiin-
i-g eða anáað/ verra. : ■ s
Isafiröi, g.- íebr. igi2. '
K; vcl Jónsson.
Heið jiir viðskiftavínír
eru rfíisaiiílegast beðnir að
snú* sér tll Forbjargar Valde-
nuirsdóttir isieð alt erviðkcntur
versfun minui og skukiaskift-
um 11Ú í fjarveru minni. —
8iiniuieíðís vekúr kún á móti
nijiida og s iiiiij la pontunum
í.-g afgreið’i þa:r.
Éaflrði, 10. febr. 19 .12.
irúingarfyllst:
í/Tarís M. Gilsfjcrð. \
Tjaíútanfii.
þurrabúðarlóðin Tjaldtangi í
Súðavíkuihrepþi er til sölu með
öllum þeim húsum, er á lóðinni
standa og sem eru:
íbúðarhús 9X7 al. með skúr
við aðra hlið 9X4 al.
: Geymsluhús hjallur, — salt*
skúr, fjós, fjárhús og hlaða, allt í
góðu standi og lóðin vel gírt.
Semjið, sem fyrst, við eig ndann.
Guömund Egií&scn,
V Tjaldtanga.
Eyjélfur Bjuini scn jifii'.ar ijrir
liverD sem óskar vsnduð ©.3 d6£ýr
úr,- ■klukkui' ©. fi» fiá iiie ðauiegu
verslunarhúsi.
á Langéyri í Alftafirði 15X10
að starrð, ein hæð (3^herb. og
eldhús) og kjallari. Húsið er
aðeins tveggja ára gamalt.
Ura kaupin má semja við
Jón Gtiðmundsson kaupm. í
Eyrardal eða undirritáðan.
p. t, ísaf. 10. febr. 10ÍS.
Jón Bjarnason,
Ýmsar skemtilegar
sSgnbækur
íást með niðuisettu rerði
prentsm. Vestra.
Prentsiniðja. Vastfirðinga._
N 4
Cordoba og Sevilia á Spáni. Tvær'lestir fullar tí fólki rákust
á. Meðal þeirra niörgu sem særðust hæt.tuiega var Englend-
ingur eirm, og því vakti sJys þetta mikið umtal á Englandi,
það var Paul Castineaus lögfiæðingur, sem á stuttum tíma
halði getið sór fra gð. bæði í málarekstri og í þinginu og allir
töidu vist að biátt myndi ná miklum vðldum. Eað hafði
verið álitið að hver sem gæt.i náð í Castineau til að flytja
mál sitt værj viss um sigur. Hann vann að öllu bæði með
forsjáj og kappi,. Mótstöðumenn hans töldu hann lífct vandan
. að meðuJum, enda var talsvert, hæft 1 þvi, en lanið hafði alt
af fylgt honum og flokkur hans hafði miklar mætur á honum
vegna þess, að hann þóttist ekki geta án hans verið. Hann
var því skjótJega oiðinn eÍDn af fiemstu þingmönnum neðri
málstofunnar.
Það vakti því eftirtekt að gaipur þessi skyidi vera einn
áf þeim er limlestust við spánska járnbrautarslysið. Og margir
yoju að geta f eyðurnar um það, hvori framtíðarbraut hans
væri hér með lokið. Margir af keppinautum hans og óvinum
óskuðu með sjálfum sér að hann næði sér aldrei aftur.
fegar Castineau fanst var hann með lífl, en hryggurinn
hafði skaddast illa. Hann kendi einskis sársauka, en varger-
samléga magnlaus, en strax og hann raknaði við var skynsemi
hans alveg óskert. tlann þóttist strax vita að engin von væri
um bata og vonaði því að dauðinn myndi að losa hann úr
þessu ósjálfbjarga ástandi sem fyrst.
Hann rifjaði upp fyrir sér lifsstríð sitt. Alt það sem
viijastyrkur hans og dugnaður hafði áorkað, en sem nú virtist
tapað. Ef hann hefði vitað að nú ætti alt að taka erda, hefði
hann að ýmsu leyti hagað sér öðru vísi og hugsað minna um
höiininn, því hvers virði var hann í raun og veru.
Svo fór hann að rifja upp fyrir sór hver ás eðan hefði
verið til þeasarar ferðar. Hvað hafði i raun og veru hrundið
honum í dauðano? Var þetta hegning fyrir oitthvað sem
kana haiði gert, aða gat vwið nakkuð róttíæti í því.
Falda valdið,
Saga eftir William Magnay.
I. Einkeunilegur lélagsskapnr.
Ljósið 1 turni mska þinghússins hafði verið slökt og lög-
V.íafainir hiöðuðu sér út, því það var oiðið áliðið. Fundurinn
hatði veiið langur og unua ðmnar heitar. ÞingmenDÍrnir töluðu
hver upp í arraan og þeir sem sjaidan iétu til sín heyra á
fundunum, töluðu nu mest óg voru háværastir.
„Það var gott, að heyra tii þín, Heriiard,.þú færð lof fyrir
iæðuna“, sagði góðúgm miðaldra þingmaður, sem vildi korna
sér veJ við alla, og var jafn auðmjúkur við verkmannafulitrúana
og sjáifa ráðhenana.
„Það er gotf ; að beyia Eg var Ijræddur-við að brenna
inni með hana þogar Du.ell fói að lata straurninn hlaupa”.
Pegai út kom stejg Heniard upp i vagn ogkailaði „Park
Lane“ tii ekilsins. Þegar hann stéig upp 1 vagninn skein birtan
frá götuljósinu beint fi aman í hann Haran var laglegur ásýnd-
um og liklegrn 1 að vekj > eliirt.ekt, .enda ljómaði andlit hans
af ánagju yíit lofinu sem stn yrot hafði yfir hanu fyiir ræðuna.
í Paik Lane sttig Heniard út úr vagninum og hélt áfram
gangandi ofan Hertfordstræti og inn í Mayfairsgötu, þar tem
hallir lávarðanra gnæfa mitt á milli verslunarbúðanna og
gistihúsanna. ■
Við hiiðargötu eina stansaði hann við dyrnar á iitlu og
fomu húsi. , gvo tók liaim lykii upp ur-vasa sínum, en áður
en Jiann lauk. því upp lit.aðist hann um, en enginn var á ferð
í nálægð.
Sv.o gekk hann inn gegn urn hið rúmgóða anddyii, upp
dúkklæddan. stiga, knúði létt högg á stoíudyr og opnaði þær