Vestri - 26.08.1912, Blaðsíða 3

3j. tM.
VESTRI
13*
Gufubátsferðir.
Þeir sem vilia taka að sér að annast gufu-
bátsferðir uxn ísafjarðardjúp frá 1. nóv. 1912
til 30. aprílnc. 1913 seudi tilboð sín til for-
manns gufubátsnefndarinnar, Halldórs Jóns-
sonar á Rauðamýri, fyrir 20. seftembermán.
næstkomandi.
Reynið hin nýju ekta litarbréf frá litar
verksmiðja Buchs:
Nýll, e'kla demanlsblált. Nýlt, ekta meðalbláit.
Nýtt, ekta dökkblátt. Nýlt, ekta sœblált.
Allar þessar 4 nýju litartegundir lita fallega og ekta í aðeins
einum legi (bœsislaustj, Annars mælir verksmiðjan með sínum
viðurkendu sterku og fallegu litum, með allskonar litbrigðum, til
heimalitunar.
Litanirnar fást hjá kaupmönnum allstaðar á íslandi.
Buchs Farvefabrik, Köbenhavn
(stofnuð 1872 og verðlaunuð 1888).
Tilhúin föt 00
fataefni
fást hjá
Þorsteini Guðmundssyni,
K*WKX>COCÍ>CJCKK>CÍ300CSX»CXX
i Guðni. Hannessen»
m H
SJ cand. jur.
$ útvegar veðdeildarlán, j|
I annast selu ú húsum, jj
H jörðum og skipum.
H >.
-AXXXMKXXXKSC>aUCX>CXXXKXXO(y.
Verslun Axels Ketilssonar
hefir stærsta, besta og ódýrasta úrval af allskonar
NÆRFATN AÐI:
Karliu.uærskyrtur á 1,304,25. ^Kveubulir á 55 til 90 aur.
— uærbuxur á 1,20 3,25. ^ — normalskyrtur 0,90 1,40.
— millisk. hv. á 2,00 2,25.^ — léreí'tsskyrtur 1,40 2,25.
— sportskyitur. — léreltsbuxur.
Dreuaiapærskvitur ái.2s 2,00.AMillilolir 125 1,50.
— nærbuxur á 1,00 i.qo.APriónlífstvkki 1 25 1,50.
— niilliskyrtur hvítar. ATelnubuxur normal.
— sportskyrtur. ANærklukkur.
Verslunín er þegar oróin alþekt fyrír.hve
ódýrt hún selur og ættu þvl allir sem þurfá
fatnað innri eða ytri eða aðra veinaðarvöru
að líta'þar inn.
KONUNGL. HIRÐVERKSMIBJA
BRÆÐURNIR CLOETTA
mæla með sínum viðurkendu SJÓKÓLAÐE-TEGUNDUM, sem
eingöngu eru búnar til úr
fínasta kakaó, sykri og1 vanille.
Ennfremur KAKAÓPÚLVER af beztu tegund. — Agætir
vitnisburðir frá efnafræðisransóknastofum.
Nærsveitamenn
eru beðnir aðývitja blaðsins í prentsmiðjuna.
Utgefendur: Nokkrir VestfirðinKar.
Prcntsmiðja Vestfirðinga.
104
101
»En segið mér eitt<, sagði Daun barón. »Hvers vegna
skilar Herriard af sér öllum málfærslustörfum, eiu menn vanir
því þó þeir ætli að giftast?<
»Tæplega<, svaraði Perott hlæjandi. »Ekki nema menn
búist við því meira annríkk.
»það er nú líklega eitthvað í bá átt<, svaraði Greetland,
»en eg fæ nú að vita það alt i kvöld. Það eru líklega langir
og margir hveitibiauðsdagar, sem eiga að láta hneykslismálið
gleymast.,,
»Að eins að eg vissi hvernig best er að koma fram
gagnvart veslings Alexíu<, sagði frú Eotherfield hljóðlega við
Greetland. »Það er svo flókið. Hvað gera aðrir? Leggið
mér nú holl ráð<.
»í gær gekk eg fram hjá húsi þeirra systkina og sá tvo
vagna þar fyrir utan, annar þeirra var með skjaldarmerki
Ramlinghams lávarðar<.
»En þér hafið þó ekki sjálfur heimsótt þau<.
Hann ypti öxlum. »Eg hefi ekki haft tíma til að fara
nemaí íöst boð, og ekki getað þegið nema helminginn af beim.
þér vitið, kæra frú, hvað maður hefir annríkt um þennan
tíma. En eg ætla rnér ekki að forðast þau systkio. Rohnberg
greifi er nettur og skemtilegur maður, og mér hefir alt af
geðjast vel að ungfrú Alexíu. Jú, eg hefi hugsað mér að
heimsækja þau bráðumt.
♦Þér álítið þá að engin hætta sé að kannast við þau<.
»Já, eg sé enga hættu á því. Sjáið þér til, Herriard er
eina af óskabörnum hamingjunnar og hefir mikið álit, og hún
er flugrík. Heimili þeirra hlýtur því að verða samkomustaður
heldra fólksÍDs<.
Fvú Rotherfield fór að óttast að hún hefði oflengi vanrækt
að halda við kunningsskap þeirra AleXíu. »Haldið þér það.
— Heyrið þér, Greetland. Sýnist yður nokkuð á móti þvi,
að eg byði þeim systkinum á fimtudaginn kemur. Þá ætlar
M&rzoni að syngja og Tarbosch að spila. Verst hvað þessir
að velta því fyrir sér hvort þetta væri að eins kuldalegt gaman,
því að hverju leyti stóð Gastineau betur að vigi, ef Herriard
ekki brast kjarkinn.
„Quickjohn veit ekki neit.t udi þig“, sagði Herriard. „Hann
veit ekki fremur en aðrir að þú sért lifandi. En mætti eg
nú biðja þig að fara? Eg hefi fengið nóg af ásökunnro þínum
og yfirheyrslu. Hótanir eru spil sem báðir geta haft góð spil
í, og tromfin erú ekki öll á þinni hendi“. Hann gekk fram
að hurðinni, en mundi þá að hún var aflokuð. „Fáðu mér
lykilinn", sagði hann.
Gastmeau hafði hægri hendina í frakkavasanum, en um
leið og hann færði sig nær Herriai d tók hann hana úr vasan-
um. Augnatillit. hans var þannig að Herriard áleit réttara að
vera var um sig og höifaði því dálítið aftur á bak. Það varð
honum að láni. Uin leið og Herriard rétti fram hendina til
þess að taka við lykiinum Jagði Gastineau hann í bijóstið. En
lagið varð ein um þumlungi of stutt. Heriiard greip um hend-
ina: „Morðingil" hrópaði bann, og tók á öllu afli sinu til
þess að halda hendinni frá sér.
Herriard hefði ekki trúað að Gastineau væri svona sterkur.
Hönd hans og fingur var eins og stálfjöður, og viljakrafturinn
sem stýrði því til morðs var óbilandi og gerði vöðvana, sem
árum saman höfðu legið ináttvana, eins stælta og vöðva hins
luausta manns, sem aldrei hafði kent sér nokkurs meins. —
Herriard reyndi að ná vopninu úr hendi hans; báðir þögðu
en blésu af áreynslunni; loks gat Herriard klemt Gastineau
upp að þilinu. Herriard varð að vsrjast upp á líf og dauða
og það gerði hann sterkan. Hann reyndi að hrista vopnið —
langan pappírshníf með stálblaði, sem legið hafði á skriíborði
hans — úr hendi Gastineau. Alt í einu var eins og Gastineau
misti þróttinn, vöðvar hans mistu alla stælingu og íætumar
skulfu undir honum, svo að Herriard sf.uddi hann fremur en
sótfi á. Nú var Herriard að ráða niðurlögum hans, en einmitt
þess vegna skeytti hann því ekki, enda hugsaði hann að hefnd«