Vestri - 23.03.1917, Blaðsíða 3

43
VfcSXRl
II. b !
Innlendar símfregnir.
M
17 mars.
At»r viðt ekt áiongismál komið upp i R‘*ykjavík. Hatði botu*
vöipungurinn t>ór, sem nýk. cr Irá Kaupmannahötn, flutt þ mgað
4 — 6 smál. af allsk. vinlöngum. Lögreglan hefii nú náð i birgðarnar
og rannsókn stendur yfir í málinu.
Niðurjö nun aukaútsvan nýlokið í Rvik og eru hæðstu gjalds
endur þessir: 1*iskiveiða éi. Kveldúiiur 22 þús. kr.. fiskiveiðafél.
ísland 17 j ús. I.r., II. P. Duus 16 j)ús. kr„ fiskiveiðafél. Bragi 12500
kr.. fiskiveiðafél. Eggert Ómfsson 11 j ús. kr.. fiskivetðaiél. H.tukur
9 þús kr.. liaiidcr Þo'.steinsf-on skipstj 6,500 kr.. Elías Stefánsson
útgerðaiin (>.500 kr., fiskiveið ifé!. Aiiiance 6 jtús. kr., Steinolíufé!.
6 þús. kr.
>Cora«, koiaskip til Kveldúlfsfél., kom i fyrradag til Ru'kur.
20. mars.
Véibáturinn >Harry<, tign Nathans & Oísen í Rvík, sökk
nýskeð á höfninni f Vestmannaeyjum. Hafði báturinn flutt kol til
F.yjanna frá Austíjörðnm. Geir er nú að reyna að ná bátnum upp
aftur.
Aiengismálinu ( Rvík hefir nú verið skotið til dóms.
Bændaná nsskeið
v ir haidið í Reykjarfirði og nð
Arngerðareyri, að tilhiutun Bún*
aðarsambands Vestljarða, dagana
12. til 18. þ. m.
í>rfr fastir ‘yrirlesarar voru
þar mœttir: Sigurður Sigurðsson
ráðunautur, frá Búnaðariélagi
íslands, Kristinn Guðiaugsson,
bóndi á Núpi, og Sigurður
Kristjánsson, keunari á ísafirði,
at hálf'u Búnaðarsambands Vest*
y.taocr toooocooocs jooeootKx&j
ð
ö
ð
e
ð
i
ð
ð
ö
H. Andersen & Snn,
Aðalstreeti 18, Reykjavik.
Landsins elsta og stærsta
klæðaverslun og saumastota.
Stofnsett 1887.
Ávalt mikið úrval af alsk.
tataefnum og öllu til íata.
v-Mf.
I
tjarða.
Sigurður Sigurðsson flutti 7
fyrirlestra: 2 utn kynbætur, 1
utn búnaðarlélagsskap, 1 um
áburð, 1 um túnrækt, 2 um
hirðing i kúm og gagnsemi
þeirra.
Kristinn Guðlaugsson flutti 8
fyrirlestra: 2 um fjárækt, 1 um
fóðurblöndun, 1 um mennlngar-
gUdi atvinnuveganna, 1 um breyt*
ingar í b tskap, 1 um vothey,
1 um gerla, 1 um búljártrygg-
ingu Og forðagæslu.
Sigurður Kristjánsson flutti 6
fyrirlestra: 2 um kartöflurækt, 1
um rófnarækt, 1 um nýrækt, 1
um móðurmálið, 1 um likams-
uppeldi.
Auk þeirra héldu þessir menn
ainn fyrirlesturinn *hvor:
Halldór Jónsson Rauðamýii:
Skókreppa landbúnaðarins.
Jón H. Fjalldal, Melgrasyri:
Vegíerð bóndans.
Halldór Jénsson, Skálmarnes-
múla: Ýmislegt um garðrækt og
áburðarhirðingu.
Sig. Þórðarson, Laugabóli:
Um vöruvöndun.
Guðrún Ólafsdóttir, Reykjarf:
Heimilisprýði og hreinlæti innaa
húss.
Að fyrirlestrunum loknum fóru
fram umræðufundir, og veru þar
rædd ýms mál. Þessi voru þau
helstu: Aðflutningsbannið, Þegn-
skylduvinnan, Djúpbáturinn,
Hitageymirinn, Notkun fsl. berja,
Ættarnöfn, Dýraverndun, Orð-
heldni, Heimilisiðnaður, Sam-
yiunulélagsskapur, SUturhÚs,
E>ú, sem tókst klæðispilsið,
sem hékk á nagla milli húsa hr.
£. J. Pálssonar, miðvikudags'
kvöldið 14. þ. m., gerðu svo vel
að skila því tafarlaust á sama
stað, ella verður Iögreglunni
bcnt á þig. — Jóhanna Jóhanm
esdóttir sá til þfn út um eldhús-
gluggann.
Skemtanir, Ungmennaiélögio,
Stefnur 1 landsmálum.
Námsskeiðin voru ágætlega
sótt. Milli 40 og 50 aðkomandi
í Reykjarfirði og gistu þar yfir
20 manns hverja nóttt. A Arn-
gerðareyri voru og ura 80 að«
komumenn, og gisti þar fjöldi
fóls, bæði hjá húsfrú Aðalbjörgu
Jónsdóttur og Ólafi verslunarstj.
Pálssyni. Eru naumast víða til
s!ík myndarheimili, er tekið geti
á mótti svo mörgnm gestum,
Skemtu þáttakendur sér vel
og höfðu sýnilegan áhuga á því
er fram fór. Munu þeir telja
þeim dögum vel varið, er þeir
sátu námsskeiðin.
Að loknu námsskelðinu hélt
Ungmennafélag Langstrendinga
skemtun á Arngerðareyri. Fór
þar fram söngur, upplestur,
ræðuhöld og dans.
Vidstaddur.
S t * k ».
þiitugan hftmarinn því eg uná klifa,
þingið vsitir mér ei launin tvenn.
Nú þurfa ekki aðrir hér að lifa
•n embættia og kaupsýslunarmenn.
8.
Þakkiætisskuld.
— Pýdd stnásaga. —
(Niðurl.)
»Má eg opna það. Á eg þetta?
Nei, svona líka tallegt. — Eg er
irá mér numin. — — — en hr.
EdgertonU — Tárin komu fram
í augu heunar.
Þ'iónustmtúlkan kom inn og
aðvaraði þau uito að farangurina
væri kominn frá hólel Holland,
og að vörntu spori komu tveir
sendimenn með mörg koífort 1
eltirdragi. Frú Edgerton sat kyr
með tárvot augu, en eigiumaður
hennar sagði mönnunurn hvar
þeir ættu að leggja ai sér fan
angurinn.
Svo heyrðist alt í einu í klukk-
unni. Hún sló átta.
>Er það mögulegt, er klukkan
átta,« ma:iti Edgerton. »Við
veiðum að liorða kl. 9.«
Eigutn við að borða strax?
Er það mögutegt að tfminn hafi
lióið svona fljótt? — Og ég —
tyrirgefið þér, — hefi ég ekki
tfma til að hata fataskiiti?<
»Þér ákveðið sjálf hvenær við
boróum. Þér ráðið yfir ölln hér.«
»Einnig yfir yður?«
Ilauu leit brosandi til heunar.
>Já, ifka yfir mér. í>ér getið
drotuað yfir mér og skipað mér;
meðan ég lifi ætla ég að reyna
að þjóna yður.«
Að litilli stuudu liðinni hafði
húu klæðst. Hún brosti drýginda-
lega þegar hún gekk lyrir speg*
iliun og athugaði búning sinn;
hún var hrifin at tegurð sinni.
Svo gekk hún með hægð niður
stigann, þrýddan rósum og blóra-
sveigum, og hafði ekkiaugunaf
eiginmauni sfnum, sem beið
hennar við neðsta haftið.
Hún stansaði andartak þegar
hún kom niður úr stigauum,
haeigði sig djúpt fyrir manni
sinum og horfði örugg i augu
hans ura leið og hún lagði hönd
sfna t lófa hans.
Þannig gengu þau gegnum
dagstofuna og söngsaiinn og við
dyrnar á borð salnum námu þau
staðar.
>Geturðu fyrirgefið ,mér?«
mælti hann iágt.
»Fyrirgefið þér?« svaraði hún
óstyrk. »Eg get meira en það,
spurðu mig bara.«
En þau höfðu ekki líma til að
skiftast á fleiri spurningum;
þjónninn hafði dregið dyratjaidið
til hliðar og stóð kengboginn
fyrir þeim.
Ljómandi af ánagju gengu
þau inn i borðsaiinn til þess að
halda hátfðleg fyrstu jólin, sem
þau voru saman.
Endir.
Langt amen.
EilL bíqii ijaú fjðloiöiguui áiuitt
Viir djákni nokknr við sveifakirkju
úti á Jótlandi. Petca var á þeim
timurn þegar ólæiðir djákuav aft'*
stoðuðu í kirkjunum á simtiu* og
helgidögum.
Svo bar það til einn sunnudag
að skira skyldi barn i inesnu.
Djaknimi bjóst viS ineiiiliafcar
veislu á eftir, og söug þvi eins og
cödd hansorkað'. Einkuni hækkaói
liMun sig úr öllu valdi á siðasta
ameniuu og dró ótrúíega langau
seiin á fyrri hluía oiðsins. Kgac
hnnii hafði ekki y ir Tð a i hlutann
sneri prestur sór við, og þá stóð
djakninn með galopinu nnmninu,
og blmdi hjálparvana fra:v fyrir aig.
Kjálkinn lntfði gengið úr jiði á
vesalings niauninum, svo houum
vitr ómöguiegt að loka nnmninii.! .
Var uú seut tii allra kunnátlu-
manna á mfiu svæði, og það var
lesið og signt sig og talað yflr
djáknanum, en alt koiu fyrir ekki.
Svo ákvað kletkurinn að semla
akyidi djákuatin lil Kaupmanna*
hafnar, i hendur iærðra lækna.
Var djákninn íyist íluttur til
Álaboigar, og þar var honum komlö
út i seglskip, setu var i þann veg<
inn að aigla til liafnar. Á flmtui
dagsmoiguninn létti ekipið atkerum
og sigldi út íjörðinn. Pað var drunga
veðut svo skipstjóri slóð við Btýrið
þar til skútan var komin í auðan
sjó. Þá lét hann hásetana taka við
stjórn, en gekk sjálfur uiður til þess
að fá eór kvöldverð.
Par sat vesliugs djákuinn meö
muuninn upp á gátt.
„Lokaðu spýjugatinu þarua*,
mælti skipstjóri; haun var i iilu
skapi.
Diákuinn gapti enn þá meir.
„Oeturðu ekki látið aftur þessa
brauðskúffu*, sngði ekipstjóri eun
þá byrstari.
Djakninn hristi höfuðið.
Pá skal eg hjálpa þér til þess að
loka þessu andsk.....óþverragat’.
Og um leið íétti hann djáknnnum
rokna löðrung utan á vangann.
Snoppungurinn varð valdur að
kraftaverki. Hanu hitti svo niátu'
lega að kjálkinn hrökk í liðinn attur
og munuuriun skall saman Og um
leið sagði hann sem 1
hljóðfalli svaraði nákvæmlega til
,a*ins, sem djákninn byrjaði á í
kirkjunni á sunuudaginn.
Í*annig varð þvi ameni, sem
byijað var að syngja f Gunderup*
kirkju á sunnudaginn kl. að ganga
í tólf, fyrst lokið á flmtudagskvöldið
klukkan að ganga i tíu, þrjár sjó*
míiur uudan Norðmannshöíðanum.
Og það er áreiðanlega iengnta
amen, sem nokkru sinni hefir verið
sungið við skírnarathöfB I Norðuri
Jótlandi.
(Wtt).
Vélbátarnlr Gylfl og Sverrlt
komu frá Reykjavík I morgun,
þar aem þeir hafa stundað fisk<
velðar síðan i febrúarbyrjun.
Hiuú bátarnir héðan muos
kooift þtm dagaoa.