Vestri - 10.05.1917, Blaðsíða 3

6?
VESTRÍ
»7-
U

Bölsýni.
Ég beist hérna aleinn um biini*
sollið gráð
á brotnu og stjórnlausu fleyi,
með bilaðar árar, — ég engi hef
ráð,
því óðíluga hallar nú degi.
Sjá, öll eru aundin ófær hér,
og óvíst er svo hvernig lendingra er.
Ég á ei að landi nenia öiiitiun spöl,
sem er þó að sjálfsögðu' ið verstn.
Sj.-i, framuudan boðar. Á fegra er
ei völ.
Nú flnn ég að árainar bresti.
En áfram skal h ilda, uns alt fer
í kaf,
og eilíföiu hirðir mig rekunum af.
Skuggi.
Fjær og nær.
n
I'akkarorJ).
Krisiján læknir, sonur Björns
kaupm. Guðmundssonar hór í bæ,
vai settur hóraðalæknir í Færeyjura
s. 1. vetur. Viðbrottföi hans fætðu
hsiaðsbúar honum eítirfarandi
þakkaioi*, fyrlr staif hans og frami
komu, — sem þirt eru í blaðinu
„Tingakrossur" 8. bl. þ. á.:
,Þar eð herra læknir Björnsson,
aem hór hefir verið settur hóraðs-
læknir um 3 mánaða ti/na, i
Vestmanhavn héraði, er nú á förum
frá oss, finnum vér undirrituð oss
knúð til, að færa honum voi t inni*
legasta þakklæti fyrír þann dugnað,
árvekni og áatúð, er hann heflr
sýnt í starfiækalu sínni og þarmeð
ílunnið sér fólksins ótakmatkaða
traust.
Herra Kristjáns verður saknað
meðal vor og það því fiemur, sem
•mbættleverk hana báru Ijósan
vott um ágæta þekkingu, nákvæmni
eg skilning á starfi hans. Vér
minnumBt hana með þakklæti fyrir
þann tíma, er hann sem héraðs-
læknir starfaði hór í Vestmanhavn
lækuisheiaði."
(Yfir 100 undirskiiftir.)
liæjarskiá Reykjavikur hin
nýja, er tróðleg bók og gagnleg,
einnig fyrir menn utan Reykja-
vikur. Þar er, meðal annars,
safnað saman á einn stað skýrslu
um alla sjóði landsins, og er það
mjög gagnlegt. Ennfremur er
þar skrá yfir öll félög i bænum,
tilgang þeirra, sjóði og stjórnir.
Síðast er skrá yfir íbáafjölda
hverrar götu um sig. Þar er
Laugavegur efst á blaði með
1594 íbúa, þá Hverfisgata með
1170 manns. £n tnanniæst af
bygðum götum er Kolasund með
2 íbúa (Tryggvi Gunnarsson og
ráðskona hans).
Dáiiin ér i t. m. SamúelAm-
finnsson, bóndl og söðlasm. á
Eyrl í Gutudalssveit; vel netinn
bóndi < iloDÍ sveit.
Til foreldra.
Eins og alllr vita eru tennur
maimsins til þess að bíta í sundur
og t.yggja fæðuna nieð; sðmuleiðis
hjálpa þær 01 að mynda hljóðirj,
er vér tölum, svo það verði 1 kýrara.
Séu fennurnar skemdar eða vanti
margar af þeim verður máliö óakýit
og fæðunni ekki geið þau skil sem
skyldi áður en heuni er rent niður.
Af því leiðir tjón fyiir meltmgar-
færiu, og kveði mikið að því, þa
veiklast allur líkáminn í heild sinni
og mótstöðuafl hans gegn oðrum
sjúkdómum niinka.i. Auk þess etu
skemdar tennur orsök að tannverk,
taunkýlum, stundum ígerð i kjálk-
annm og óhjákvæmikiga safnast
fyrir í þeim allskonar efni, sem svo
verða orsök til andreminu. Eg hefl
veilt því eftiitekt að barnatann
Bjúkdómar hér úm slóðit eru óvenju
lega almennir og á háu sligi.
Þessu ma nú komast hjá að
mestu leyti með því að hiiða tenn>
urnar vel og láta gera við akemdir
í tíma. Helst ætti að bursta tenm
urnar vel að utan og innan með
tannburata ekki mjög stríðum kvöld
og morgna upp úr smágerðu krítan
dufti, akúla því næst munninn innan
dr daufu saltvatni (*/a teskeið af
almenou salti í vatnsgias) ög helat
einnigað skola munninneftir hverja
máltið. Ekki skyldu menn hlifa
bðrnum við brauðskoipum 0. þvíV,
erflðið við að tyggia styrkir bæði
tennur og tannhold og fægir og
þvær þær þar að auki. Þar á móti
er öll lin fæða og sælgæti þeim
óholl.
Ef akemdir eða holur þesr, er
taunsýkin (Caiies) framleiðir, eru
ekki orðnar til muna, getur tann<
læknii' fljótt og sársaukalaust
hteinsað og fylt þær (plomberað);
þar á móti er ekki gagn í því, að
menn séu að troða einhverju í þær.
Með því að oft er örðugt eða
jafnvel ómogulegt fyrir mann sjálfan
að tinna upptök skemdanna væri
réttast að láta tannlækni yíirlíta
tanngarðinn einu sinni eða tvisvar
á á/i.
Dagleg hirðing og reglubundið
eftiilit með tönuunum ætti að byrja
snemma á barnsaldrinum, því
barnatennur eru lítið þýðingarminin
en fulloiðinstenuuiBar. Fyrstu full-
orðiustennurnar (fyrstu stóru jaxb
arnii) koma vanalega fram a 6.
aldui sári og hafi hirðingarleysi áður
átt sér stað og haldi áfram, svo
fullorðiostennurnar eyðileggist jafn
6tt og þær koma, er slíku ekki
bót mælandi, því meft því háttalagi
liður bamið tjón alla œfi. fess
vegua er það, að nú er i öðrum
löndum stöðugt að iærast í vöxt
að hafa tannlækna eftirlit við barua«
skóiana.
Þetta kann nú að viroast. fremur
litilfjörleg hugvekja, en máleíuið
hefir inikið viðtækari og dýpri
afleiðingar, en menn renna grun í
og verfiur ekki oí oft nó oí viða
brýnt fyrir hlutaðeigendum, þvi I
þessu eftii er ekki rað nema í tíma
só tekið.
Ó. Steinbach.
Töfrabustian.
Eítlr
Hemming Állgreen- Vssing.
—>—-
(Prh.)
Þegar svo Konráð var búinn að
kiia dt úi föður sinum 50 eyring-
inn, krónuua, eða tveggja króna
peninginn og stinga í vasa sinn,
t-.i. neii hann ánægjulega samau
höndunum og leit um leið svo á,
sem vinautnni sinn þann dagiun
væri 4 enda. — Vinnutíminn var
einmitt daglega þessar 10 mínútur
á meði<n hann var að diekka
kafflð og kna út auraua. Svo setti
ist hann litla stund við pianóið og
lék valsana sína. Svo fkygði htinn
sér endilöngum upp í legubekkiun
ainn, og ef hann eigi var því þreytti
ari eftir þetta strit, þá greip hann
litla stund bók, æflnlega eifthvað
heimspekilegs efnis, en aldiei gat
lesturinn orðið lengii en svo sem
svaiaði 20 blaðsíðum á mánuði.
Pet ta htft á hana raáli að helga
heimapekinni líf aitt.
Kl. 9 á hverju kvöldi aat Dilling
inni á einhverri veitingakrá og
neytti þar þriggja brauðsneiða og
diakk öi með. Það var vist heila-
hriatungurinn sem bannaði honum
að neyta þesaara brauðsneiða
heima. Svo eftir kl. 9 leitaði hann
uppi eiuhvern félaga sinna og var
með honum, annaðhvort inni &
einhvei ri knæpunni, eða þá að þeir
ráfuðu slæpingslega fram og aftur
um götur og stræti borgarinnar.
Ein af meginreglum hans, sem
aldréi mátti rjúfa, var sú, að hann
aldrei máti.i heiisunnar vegna vera
heima sjá séi á kvöldin eftir kl. 9.
Þá varð hann að hafa margmenni
um sig og helst hlusta á söng-
skemtanir.
llann taldi sjálfum sér ttú um,
að hann hoilsunnar vegna þyldi eigi
að hafa kyrsetur undir svefninn,
nema þá helat litla stund i leik-
húsinu.
Já, það mátti nú segja, það yoru
kynlegar afleiðingarnar af heila
hristinginum hana Kouraðs Dillings.
Pannig leið þá lif hins unga,
efnilega manns, eftir föstum, ófttV
víkjaulegum reglum, ekki af þri að
hann væri svo beinlinis vanafastur,
eins og aumir menn eru, heldur
hinu, að það eru smámenni ein
sem rjúfa þær meginreglur, er þeir
hafa attt sér.
Einn var sá maeur aecð Konráð
DilJing uldtei gat íelt sig við, beim
linis hafði ýraigust á, en það var
Jens Dilling, fOðurbróðir iiatw.
Fyr á tímum — það er að segja
áður en Konrað hrapaði niður
stiganu aælku miuniugar og fékk
heilahrÍBtingitin,—haíði fallið uiæta
vel á með þeim. En «r Jena «a
hve skjótum framförum bróður-
sonur hans tók í þvi að verða
letingi og slæpingur eftir föstum
reglum, mátti hann efgi aðgerða-
laus upp á alikt hoiít; það olli
honum hinnar mestu aorgar. Hann
tók að leiða Kouráði þetta slæping:.«
lif hans honum fyrir sjónir með
hægum en alvailegum orðum. —
Kontáð fór undan i flæmingi með
vandi æðalegu orðagjálfi 1 ogfánýtum
afsökunum. En er áminningar Jens
tóku að verða strangari lét hinn
efnilegi bróðuisouur hann vita, að
haim væri eimáðinn i að fara siuu
lífl fram og eigi skeyta neinum
fortölum eða áminningum. En Jens
gamli lót eigi hugfailaatog einhverju
sinni er hann framar venju varð
harðorður við slæpingiun, reiddist
drengurinn alvarlega og mælti af
þjósti miklum.
„Hvað varðar þig um þetta?
Lofaðu mér að vera í friði.*
Pa brosti J«ns gamli að tuDP,
en upp frá þeim degi mátti heita
að þeir töluðu aldrei orð saman.
(Framb.)
ísafjörður.
(xlímu sýndu nokkrir drengir
úr ungmennafél. Árvakur 3. þ. m.
Fór gliman vei úr hendi, og
sumir þeirra beittu liðiegun og
laglegum tökum. Flesta vinninga
hötðu: Kristján Helgason, Ólafur
Ólafsson og Helgi Skúlason.
Verkakvemiafélagið hár í
bænum samþykti i vetur kanp-
taxta fyrir téiagskonur, sem birtur
var i Vestra fyrir skemstu. En
aðal vinnuveitendurnir hér í
bænum hafa ekki viljað ganga
nð þessafi kauphækkun, svo
nokkur hluti félagskvenua ueyddt
ist til að gera veikfall núna i
vikunni, og er málið óútkljáð
ennþá.
Undarlegt — og ekki hrósi
vert — má það virðast, et versl-
anirnar treystast ekki til þess að
greiða verkakonum kaup það,
sem þarna er Askilið, þar sem
sveitabændur telja sig tœra um
borga það, en kvarta mest um
að tólk iáist ekki til að vinna í
sveit fyrir sama kaup, eins og
grein á öðrum stað i blaðinu
ber með •ér.
Tíftin hefir verið ákaðega
kóld og risjótt síðan um sumar*
málin, þar til tvo siðustu dagaua,
að ögn er hlýrra i veðri.
Fiora kom sunnan um land t
dag, með mesta sæg af tarþegt
um. Með henni komu hingað:
Sigtús Danielsson verslunarstj.,
Jón Grímsson verslunarstj. og
Etnar Thorsteinsson.
Skip. >Alliance<, segltkip þad
er rak á land i Rvik i f. m. er
hér ( bænum og flytur fisk frá
Asgeirsverslun til Spánar.
>Dana<, saltflutnlngasklp, tekur
fisk hjá sömu ve»|. þessa dagane