Alþýðublaðið - 07.04.1965, Blaðsíða 15

iwimw
— Lokað og læst, sagði hann
stuttur í spuna. — Slá fyrir að
innan. Hann gekk yfir að látna
manninum og snerist svo á hael.
— Guð minn góður, frú Bray-
ton. Hann var greinilega miður
sín. — Af hverju . . . af hverju
gerði hann þetta? Hann var allt
af svo . . .
— Ég veit það, Tom.
Hún hallaði sér upp að stól-
bakinu. — Ég sat í dagstofunni í
hinum enda hússins. Ég heyrði
eitthvað sem líktist skoti. En ég
hélt það væri bara í bíl. Vegg-
irnir eru svo þykkir hérna og
það var allt lokað. í>að var ekki
fyrr en ég fór inn í svefnher-
bergið mitt að ég fann púður-
lykt.
Hún lokaði augunum augna-
blik. — Ég fór fram á gang. Þá
varð ég alveg viss. Ég barði á
dyrnar hjá manninum mínum.
Svo opnaði ég og sá hann. Það
. . . það var svo hræðilegt að ég
gat ekki trúað því. Það leiö löng
stund áður en ég megnaði að
liringja til lögreglunnar.
— Kölluðuð þér á ungfrú Bray-
ton?
— Nei. Hún fór niður til að
SAUMLAUSIR NETj
KYLONSOKKAR í
TÍZKULITUM.
SÖLUSTAÐIR:
KAUP-Ff.LÖGlN UM.LANO
ALLT. SlS AUSTURSTRÆTt
Amnwi
SÆNGUR
REST-BEZT-Roddar
Endurnýjum gömln
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda at ýmsum
stærðum.
DtJN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740;
MWWWWWMWWWWWW
ná sér f matarbita. Við gleymd-
um henni alveg í dag. Þjónarnir
eiga frí. Hún fann púðuriykt og
hljóp út til að ná í lögreglu-
þjón. Ég gat ekki komið henni í
skilning um að ég væri búinn að
hringja. Hún er . . . dálítið ein-
kennileg.
— Ég veit það, frú Brayton.
O'Brien leit byssuna á gólfinu.
— Var . . . var læknirinn örv-
hentur? Hann átti greini.lega erf
itt með að spyrja að þessu.
— Já.
Kerry sá hve mjög honum létti.
Hún hikaði smástund. Átti hún
að spyrja hvort hún hefði aðeins
heyrt eitt skot? Hún ætlaði að
gera það, en O’Brien greip fram
í fyrir henni.
22
— Það er bezt að þér farið lnn
á yðar herbergi. Það eru að koma
menn frá annarri deild, sem vilja
tala við yður. Hann vildi greiná-
lega hlífa henni eins mikið og
hann gat.
— Þakka þér fyrir, Tom.
Hún reis á fætur og gekk tH
dyra, en áður en hún komst út
fylltist herbergið af mönnum,
sem viku til hliðar fyrir hennl.
Og svo kom augnablikiS, sem
Kerry gat aldrei gleymt, Frú
Brayton var að koma að dyrun-
um þegar Johnny kom. Kerry
faldi sig bak við lögreglumenn-
ina, þannig að hann gat ekkl séð
hana en hún þau. Hún sá skelf-
inguna i augum hans þegar hann
sá föður sinn og enn meiri skelf-
ingu þegar hann leit á móður
sína. Það leið brot úr sekúndu,
svo rétti hann hendurnar mót
móður sinni og gekk með hana
út á ganginn.
Kerry stóð með kreppta hnefa,
hún þorði varla að anda. lokaði
augunum, leit ekki á mennlna
umhverfis sig . . . liún beið Ein-
hver þeirra hlaut að hafa séð
það, sem hún hafði séð, andlitið
á Johnny þegar hann leit af föð-
ur sínum á móður sína. Það var
engu líkara en hann hefði hróp-
að það af fullum rómi. Mamma,
þú myrtir hann. Hvernig gaztu
gert það?
Hún opnaði augun aftur og leit
umhverfis sig. Hver maður var
upptekinn við sitt sarf. En faún
hafði séð það. Hún. hraðaði sér
að <veggnum.
tt* Þ'að er af því að ég þekki
hann svo vel- Ég get lesið svip
hans. ... "t
Brátt heyrði hún hann tala við
lögreglumennina frammi á gangL
— Ég myndi bíða héma
frammi 'í yðar sporum, herra
Brayton. Þetta er ekki beint fall-
eg sjón. Getið þér kannske sagt
mér hvers vegna hann gerði
þetta? Var hann örvhentur?
— Já.
Hún heyrði á raddblæ hans að
hann langaði til að spyrja um
eitthvað, en hann þorði ekki að
gera það.
— Við munum skoða skamm-
byssuna, en ég held að það sé
enginn vafi á því hvað skeði.
Verið þér bara hjá móður yðar.
Kerry hallaði sér upp að
veggnum.
11. KAFLI.
Hún sá hve æfðir þeir voru og
hve vel þeir unnu. Nú verð ég
að segja þeim það. En hún sagði
ekkert. Hún horfði á unga lækn
inn, hlustaði á orð hans. Eitt skot
á stuttu færi. Kúlan hafði farið
gegnum vinstra gagnauga, gegn-
um heilann og út um hægra gagn
auga. Hann hafði dáið samstund-
is. Hún horfði á lögreglumann-
inn skoða skammbyssuna.
— Taktu kúluna úr bókarkjöln
um, Bill. Athugaðu kúlustærðina.
Það hefur aðeins verið skotið
einu skoti.
— Ég verð að segja peim að
skotin voru tvö. Um leið og þeir
eru búnir. En svo voru þeir
búnir.
— Sendið hann á næsta sjúkra
hús. Segið syni hans aö hann
megi sækja Kkið í fyrramálið.
Læknírinn sagði þessi orð um
leið og hann gekk út. Ljósmynd-
ararnir og fingrafarasérfræðing-
arnir lokuðu töskum sinum, yfir-
lögregluþjónninn Horner beið og
mennirnir með börurnar komu.
Kerry leit út um gluggann. Þeg-
ar hún leit aftur við voru þau
O’Brien ein í herberginu.
— Þú verður vist að gefa
skýrslu. Þetta var leitt. Hún er
svo elskuleg kona. Ég fer inn að
tala við hana. Ætlar þú að koma
líka?
Kerry hristi höfuðið. Skyndi-
lega var hún ein. Hún var mjög
einmana.
— Þú sagðir þeim það ekki. Þú
þorðir ekki að segja það. Af því
að hún er móðir hans. Þú þegir
yfir staðreyndum í morðmáli.
— Ég segi það á morgun, hvísl-
aði hún. — Á morgun er það of
seint. Hef ég gleymt þvi, að ég
er i lögreglunni?
Svo heyrði hún fyrir eyrum
sér þvingaðan hlátur Camillu
Anne i Hay Ride klúbbnum. Er
kvenlögreglan hér? Og hún|tók
sína fyrstú ákvörðun.
Hún Tokaði dyrunum og gekk
að skrifborðinu. Hún tók simann
og liringdi. |
—- Er Trumper þarna? Þetta er
Kerry O’Keefe. Vilduð þér sækja
hann fyrir mig?
Hún beið föl og spennt. L
— Dave. Ég er heima hjá Bray-
ton. Dr. Brayton er dáinn. Skot-
inn. Hann var sendur á næsta
sjúkrahús. Viltu ná í Dr. Fisher
eða Dr. Freimuth?
— Þeir eru ekki við.
Hún vissi ekki hve lengi hún
stóð þarna og beið eftir að hann
talaði meira. — Hvað er að
Kerry?
— Ég vildi bara . . . bara að
læknir með reynslu . . . Ég á við
að Dr. Brayton er svo þekktur
maður að . . .
Hann þagði um stund. — Ég
skal sjá um það.
Hún lagði á, studdi sig við skrif
borðsbrúnina og dró andann
djúpt. Ef þeir skoða hann og
segja að það sé sjálfsmorð . . .
Þá ætlaði hún að þegja. Þá hafði
hún gert skyldu sína.
Eða hafði hún það?
Hún hélt það þangað til að
Dave Trumper kom daginn eftir
til hennar. Það hafði enginn
minnst á sjálfsmorð Dr. Braytons
um daginn og það var ekki fyrr
en hann opnaði dyrnar, sem
hann minntist á það. Þá sagði
hann.
— Það er ekki alltaf jafn auð-
velt að vera góður lögregluþjónn,1
Kerry.
Svo fór hann, en áður hafði
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængnrnar.
Beljum dún- og fiðurheU m.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN
Hverfisgögu 57 A. Síml 167X8.
EFNALAUG
AUSTURBÆJAÉ
LátiS okkur hreinsa og pressa fðtii.
Fljót og góð afgreiðsla, ,
vönduð vinna. L
Hreinsum og pressum samdægurxj
ef óskað er.
FATAVIÐGEROiR. 1
[ EFNALAUg
b-s'’' r,
AUS
Skipholti 1. - Sími 16 348.
hann séð sjúklegan roða í kinn-
um hennar og flóttalegt augna-
ráðið.
12. KAFLI. ,
Allt það kvöld og fram tll
klukkan sex næsta kvöld virtijjt
tíminn heil eilífð. Hún hafði ekk-
ert frétt frá Johnny og hún
reyndi að telja sér trú um að þpö
væri af eðlilegum ástæðum. Hún
sá fyrir sér andlit Trumpers pg
heyrði rödd hans: Það er ekkl
alltaf jafn auðvelt. -
Klukkan sex hringdi hún tll
Johnny.
— Þetta er Kerry Johnny.
Það varð smáþögn, svo sagði
hann kuldalega: — O’Keefe, lög-
reglukona, er ekki svo? Ég er
hræddur um . . .
— Johnny, ég verð að :&Ia við
þig. Það er mjög áríðandi.
Komdu!
Hún skellti á áður en hann
megnaði að svara og faldl ajudllt
sitt í koddunum.
Kannske myndi hann ekkl
koma. Þetta var næstum því bæn
um að hann kæmi ekki. En hann
kom klukkan tíu um kvöldið og
þau voru bæði uppgefin og
þreytt.
Hann var henni ókunnur, mað-
ur, sem hún hafði aldrei séð íýrr.
— Fyrirgefðu að ég komst ekki
fyrr. Það er einkennilegt að þelr
vilja ekki láta okkur fá Ifkið al
pabba. Ég verð að fara aítur
jpMo/j
“.■ '■■■- "$?■. .. -~>\J
í'J.l-’ 8.’, 6 *,‘l ' >>;
„Ekki get ég gert að því, þótt þú hafir gleymt að setja I ;
tvöfallt gler.
‘ I ‘A

ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 7. apríl 1965 JJ