Alþýðublaðið - 30.04.1965, Blaðsíða 15

.'X' „■ -v ! H ? . * f'- . jV: ^
M m p®i wmmmmaw wam m
mmmA

■p

— Hvar voruð þér 1. maí um
kvöldið?
— Heima hjá mér. í húsinu
mínu við hliðtaa á Brayton-hús-
inu. Ég var hér og þar um húsið.
Um átta var ég í garðinum mín-
um og vökvaði blómin m:n.
— En hvar voruð þér klukkan
hálf ellefu?
— Ég var í herbergi, sem snýr
út að Mt. Vernon Place. Ég horfði
á sjónvarp og drakk bjór.
— Þér sáuð Johnny Brayton
fara út?
—Já- Hann veifaði til mín.
Það gerir hann alltaf, þegar hann
sér mig.
— Svo heyrðuð þér skot?
— Ég heyrði eitthvað. Ég var
að leggja af stað til að ná mér í
annað bjórglas og brauðsneiö
með rækjum.
Enoch Chew hikaði ögn. — Þér
, segið okkur þetta, sagði hann svo
dræmt, — vegna þess að þér
urðuð reiðar yfir því að frú Rich-
wich reyndi að sanna að fni Bray
ton hefði drepið mann sinn henn-
ar vegna?
— Já, ég segi það og ég meina
það.
— Af hverju reiddust þér yfir
því?
— Af því að frú Brayton drap
iiann ekki. Þess vegna.
Sansbury dómari barði ákaft í
borðið til að lækka ólguna í rétt-
arsalnum.
— Hún drap hann ekk' og ég
veit að hún gerði það ekki.
— Frú Remstad . . . þér eruð
eiðsvarin . . . hvernig vitið þér
það?
— Af því að ég sá hana með
mínum eigin augum. Ég lief svar-
ið eið að segja rétt og satt frá.
Frú Brayton var ekki einu sinni
inni í húsinu, þegar skotið reið
af.
Sansbury dómari barði aftur í
borðið.
— Hvernig vitið þér pað. frú
Remstad?
— Ég var að vökva blómin mfn
klukkan átta og þá fór liún út.
Hún var í regnkápu og hún tók
bilinn.
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömln
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur _
og kodda af ýmsum
stærðum.
DUN- OG
FIÐURHRKINSUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
— Sáuð þér hana síðar um
kvöldið?
— Já, ég settist við gluggann
meðan ég smurði brauðsneiðina
mina. Ég heyrði eitthvað hljóð —
það er þykkur veggur milli hús-
anna. Svo sá ég bílljósin og hún
ók inn að húsinu. Svo heyrði ég
aftur þetta hljóð. Augnabliki sið-
ar kom hún út úr bílskúr.ium og
gekk að bakdyrunum. Svo slökkti
hún útiljósin og ég vissi að hún
var komin inn. En ég sver að
hún var úti meðan skotin riðu af.
Kerry O’Kefe hallaði sér á-
fram, varir hennar voru aðskild-
ar og hún einbeitti allri athygli
sinni að konunni í vitnastúkunni.
Svo leit hún yfir til saksóknar-
ans. Caspari sat stífur og hlust-
aði. Svo varð henni litið í auga
37

Johnny Braytons. Þau voru bit-
ur, fyrirlitningarfull, án nokk-
urrar náðar. Eg vildi að ég hefði
dáið áður en ég kynntist þér.
Hann sagði það aftur með aug-
unum, varir hans voru harðar og
hvítar. Svo leit hann af henni
eins og hann vildi aldrei sjá hana
framar.
19. KAFLI.
Níutíu mínútna yfirheyrslur
breyta ekki vitnisburði aðal
vitnis.
Kerry las fyrirsagnirnar í dag-
blaðinu á borðinu heima hjá sér.
Undir yfirskriftunum var mynd
af frú Remstad á leið inn í bif-
reið með frú Enoch Chew á aðra
hlið og Enoch Chew á hina. —
Verjandinn segir að vitnið þarfn
ist hvildar eftir erfiðar yfir-
heyrslur. Ætlar að sofa heima
hjá honum.
Hún las áfram.
— í hálfan annan klukkutíma
barðist sækjandinn harðri barátu
við að tæta niður framburð frú
Inge Remstad. Frú Remstad, sem
býr við hliðina á Brayton-fjöl-
skyldunni, sprengdi sókn máls-
ins á fáeinum mínútum. Enoch
Chew lýsti því yfir eftir þriggja
mínútna yfirheyrslu yfir vitninu
að hann hefðl ekkert meira að
segja viðvíkjandi vörninni.
Ákærur um svik, brögð og ó-
æskilega framkomu voru helztu
viðbrögð saksóknarans. Verjand-
inn svaraði með gagnákæru um
ofsóknir lögreglunnar, skort á
hæfni og svikinni ákæru. Bylgj-
urnar risu mjög hátt og Sans-
bury dómari skipaði kviðdómn-
um að yfirgefa salinn og hótaði
bæði sækjanda og verjanda máls
höfðun sakir fyrirlitningar á rétt
inum. Vitnið sýndi glöggiega nor
ræna ró sína með því að sitja
kyrr þrátt fyrir óróleikan.i, sem
ríkti í réttinum. Frú Margaret
Brayton, hin ákærða, sat einnig
kyrr, en virtist jafn undrandi á
framburði vitnisins eins og ákær-
andinn hafði verið.
Frú Chew sagði, að maður
hennar hefði haft í hygpju að
leiða frú Brayton sem vitni, en
eftir að hann sá framkomu sækj-
anda málsins við frú Remstad
skipti hann um skoðun.
Dómurinn verður kveðinn upp
á morgun. Sansbury dómari lagði
svo fyrir í fyrsta skipti á dómara-
ferli sínum að kviðdómurinn
skyldi einangraður á hóteli um
nóttina, en ekki leyft að fara til
heimila sinna.
Kerry lagði dagblaðið aftur á
borðið og fór til íbúðar siruiar.
Hún var sem lömuð. Það var
engu líkara en sundurborandi
augnaráð Johnny Brayton í rétt-
arsalnum hefði þrengt sér gegn-
um hjarta hennar og sært hana
helundarsári. Hún sat i sófanum
þegar Dave Trumper kom í heim
sókn.
Hann leit á tösku hennar og
hanzka, sem lágu á sófanum. —
Hvað er að. Kerrv? Ég bióst við
að þú værir f betra skapi.
— Er bv: lokið?
— Við þurfum a. m. k ekki
að mæta fvrir rétti á moreun.
Hann settist undrandi niður.
— Svo var hún ekki í húsinu,
þeear morðið var framið og samt
hefur hún aldrei sagt það. Hvers
vegna? Vildi hún vera dæmd fyr-
ir morð? Það lá a. m. k. við að
svo færi eftir að Caspari hafði
lesið unp bréfið. Þaneað til leit
sæmilega út. Og samt sagði hún
ekkert. Auk bess lá það í aug-
um uppi að frú Remstad var alls
ekki hrifin af Bravton-fólkinu.
Bara móðguð við ríku ekkjuna
frá Texas. Ég skil þetta ekki.
Hann tók pappfrsblað upp úr
vasanum og starði á bað — Þetta
er ljósmynd af bréfi frá henni
til manns hennar. Það eina, sem
hún segir þar er, að hún poli ekki
að bifreið frú Richwich standi
alltaf fyrir framan útidw-nar. Að
frú Richwhieh myndi skilja það
sjálf, ef hún hefði minnstu sóma
tilfinningu. Þetta sé opinbert
hneyksli og geti hann ekki haldið
kvenmanninum í Texas, skuli
hann sjá til þess að bifreið henn-
ar sæki hann ekki. Og nvað svo?
Frú Brayton situr róleg og alvar-
leg meðan frú Richwhich ber
vitnl, en það ætlar að Hða yfir
hana þegar bréfið er lesið upp.
Annars situr hún róleg og án
samvizkubits eins og engill. En
þetta gerir út af við hana. Og
frú Remstad gerði út af við
okkur.
Hann hristi höfuðið og starði
á bréfið.
— Morðdeildin hefst handa á
nýjan leik. Við byrjum með
þetta. Við verðum að vita, hvað
var £ bréfinu, sem gerði hana
svona órólega. Þessi frú Rich-
which — mér leizt hreint ekki á
hana.
Hann stóð upp. — Eigðu þetta,
ég á annað. Hringdu heim og
segðu að ég sé á leiðinni. Biddu
hana um að sjá svo um að krakk-
arnir leifi etahverju af matnum.
Frú Brayton ekkl sek.
Það voru risafyrirsagnir í
kvöldblöðunum, þegar Johnny
Brayton kom heim.
Lolly og móðir hans voru hon-
um samferða. Það blossaði af
myndavélum og fólkið veik til
hliðar og hleypti þeim inn. Hinir
meðlimir fjölskyldunnar komu
með frú Summerfield.
— Gott kvöld frú — Horace
hélt dyrunum opnum.
— Ætlið þér að borða með
hlnum eða á ég að koma með mat
inn upp? Ef þér eruð þreyttar
eftir ferðina, þá . . .
— Ég ætla að borða uppi,
Horace.
Horace tók við ferðatöskunni
af Johnny og gekk af stað með
hana.
— En lielzt þarf ég að fara í
bað.
Hún brosti. — Mig langar til
að vera ein, vinir mínir. Það væri
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurnar,
Seljum dún- og fiðariseid ver.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN
Hverfisgögu 57A. ■'iml J87J8.
EFNALAUG
AUSTURBÆJANi
Látið okkur hreinsa og pressa tttiá
Fljót og góð afgreiðsia, .
vönduð vinna.
Hreinsum og pressum samðxgurs,.
•f óskað er.
FATAVIÐGERSiR.
Skipholti 1. - Sími 1 6446.
Nýkomið
ódýr og góð kjólaefni.
Mikið úrval.
Verzlunin Snót
Vesturgötu 17.
gott ef þið gætuð sent ömmu
og þau hin héðan. Reynið þifl
það.
Þau stóðu neðst I tröppunum,
þegar hún lagði af stað upp. Hún
leit um öxl og kyssti þau á ennið.
— Fyrirgefið mér, börnin min.
Augu hennar voru full af tárum
þegar hún gekk upp stigann.
Johnny fór inn í dagstofuna
með systur sinni. Þau þöeðu og
forðuðust að líta hvort í augun &
öðru.
— Langar ykkur ekki 1 eitt-
hvað að drekka? Horace kom mefl
glös á bakka.
— Þakka þér fyrir. Johnny tók
við bakkanum og setti bann á
borðið.
— Ég vildi óska að við losnuð-
um við ömmu, sagðl Lolly. —
Hún hefur svo sem veríð ágæt,
en ég þoli ekki þetta eilífa . ..
— Þet.ta er hlægilegt, blátt á-
fram hlægileet. í gærkvöldi þeg-
ar maður hefði. búist við að húii
krypi á kné og þakkaði guði fyrir
frú Remstad, varð hún öskrandl
reið. í
• \Hw| pW 'flH

GRANNARNiR
v-* Guðj liáhn ei’ svp dásartilé^itr, i
eg slul baia aldrel svona sinfóníu
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 30. apríl 1965 15