Alþýðublaðið - 04.05.1921, Side 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Nokkrir grammofónar seldir með lS°/o afslætti þessa daga. Hljöðfærahúsið. Iðnskólinn. Teikningar nemenda verða til sýnis í skólanum á uppstigningardag kl. 1—5.
Auglýsing. Vegna viðgerðar er sundlaugunum lokað frá miðvikudegi 4. maí til laugardags 7. maí, að báðum döguunm meðtöldum. Bæjarverkfrœðingurinn.
Lánsfé tll bygglngar Alþýðu- bússins er veitt móttaka I Al- þýðubrauðgerðinnl á Laugaveg 61, á afgrelðslu Alþýðublaðsins, I brauðasðlunni á Vesturgötu 29 og á skrlfstofu samnlngsvlnnu Dagsbrúnar á Hafnarbakkanum. Styrklð fyrirtæklðl
Kaupum blikktappa-flöskur. Sé töluvert á boðstólum, greiðum við hátt verð. GosdrykkjaYerksmiðjan Mímir. -- Sími 280.
er ódýrasta, íjölbreyttasta og bezta dagblað landsins. Eanp- Ið það og lesið, þá getið þið aldrei án þess rerið.
Ritstjóri og ábyrgöarmaöur: Ólafnr Friðriksson. Prentsmiöjan Gutenberg.
Alþbl. kostar 1 kr. á mánuál.
Jack London'. Æflntýri. Kristján Young sigldi burt á Minervu og flutti boð — enginn vissi hvenær hann gat komið þeim —ti En hann stóð kyr og beið hundsins. Tommy Jones, um að lita inn á Beranda, næst þegar „Þetta er óhræddi maðurinn — nain hans þýðir það“, ' hann færi þar hjá. sagði Jóhanna við Sheldon. „Hver er annars ætlun þín, þegar þú kemur til
Blökkumaðurinn horfði rólegur á Satan og þegar hið
blóðþyrsta dýr réðist á hann, bar hann fyrir sig hend-
ina. Hann greip um neðri skolt hans, og Satan tókst á
loft og kom niður á bakið fyrir aftan hann. Þrisvar
stökk hann á hann, og þrisvar var hann á sama hátt
yfirunninn. Því næst lét hann sér nægja, að rölta á eftir
Mataure og snuðra af honum.
„Þetta er gott, Satan; þettá er gotl", mælti Sheldon
„Þessi maður á hér heima".
En Satan fylgdi honum 'eftir í heila klukkustund áður
en hann íætti sig^ við að hann ætti heima á staðnum
Þessu næst sneri hann athygli sinni að þjónunum, rak
Orníiri út i horn í eldhúsinu og hrakti hann upp að
heitri eldavélinni, reif mitíisskýluna af Lalaperu, um
leið og hann klifraði upp eina stoðina undir svölunum,
og elti Viaburi upp á knattborðið, þar sem þeir börð-
ust, unz JÓhanna kom til hjálpar.
IX. KAFLI.
Þau voru mest hissa á ódrepandi elju Satans það var
eins ög vatn kæmi stöðugt í kjaft honum, og ef hann
ekki náði í svertingjana, réðist hann á kókoshnotirnar,
sem fallið höfðu til jarðar. Hann varði garðinn fyrir
hænsnum og komst £ fjandskap við alla verkstjórana,
þegar þeir komu til þess að gefa skýrslur. Hann gat
aldrei gleymt æskuþjáningum sinum, sem brent höfðu
inn í hverja taug hans óstjórnlegt hatur til svertingja;
menn hræddust hann svo mjög, að Sheldon varð að
loka hann inni, þegar ókunnugur svertingi kom í ein-
hverjum erindum að finna hann. Þetta særði ætið til-
finningar Satans svo mjög, að þjónamir máttu gæta
sín, þegar homtm var aftur slept.
Sidney?" spurði Sheldon sama dag, þegar þau sátu að
snæðingi.
„Þetta er það iyrsta, sem ég heyri um það, að ég
eigi að fara til Sidney", svaraði Jóhanna. „Ég hygg, að
þú hafir fengið tilkynningu með skógarsíma um það,
að þessi þriðja flokks undiraðstoðarmaður og fyrver-
andi sjóari á Tulagi hafi í hyggju að vísa mér úr landi
eins og hverjum öðrum innflytjanda, sem hann vill
losna við".
„Nei, nei, hreint ekki; ég fullvissa þig um það," mælti
Sheldon í snatri, því hann óttaðist það, að hafa stygt
hana, þó hann vissi ekki hvernig slíkt mátti vera. „Mér
flaug þetta bara í hug, ekkert annað. Sko til, þar eð
þú hefir nú mist skipið . . . og alt annað . . . skilurðu
víst . . . þá hélt ég, að ef — ja, ég veit svei mér ekki
— ég átti við, að þangað til þú kemst til vina þinna,
gæti fulltrúi minn í Sidney veitt þér lán, auðvitað
bráðabyrgða, mér yrði sönn ánægja að því, þú skilur.
Það réttasta-----“.
Hann þagnaði gapandi, og glápti á hana bæði hissa
og skelkaður.
„Hvað er að?" spurði hún dálitið æst. „Hvað hefi ég
aðhafst?"
Augu Jóhönnu leyftruðu af ákafa, og varir hennar
kipruðust hæðnislega.
„Vissulega ekkert, sem ég ekki gat búist við", sagði
hún rólega. „Þú hefir bara að hætti karlmanna, ekkert
tillit tekið til mín. Það þýddi auðvitað ekkert, að ég
haíði sagt þér, að ég ætlaði alls ekki að fara til Sidney.
En til Sidney á ég að fara af því að hágöfug vizka þín
heflr ákveðið það".
. Hún horfði rannsókuaraugum á hann, eins og hann
væri eitthvert viðundur.
„Aðvitað er ég þér þakklál fyrir þá hjálp, sem þú