Alþýðublaðið - 23.11.1965, Blaðsíða 16

Hjónbandið er eina samn
lingrsg-erðiiiv sem leiðir þá
fyrst til styrjalclar^ þegar
sigur er unninn. . . .

Nú er það næs maöur,
fullt af bít-fréttum í Póst-
inum, Húrra og Fram. Það
er munur að fá þær á ís
lenzku, heldur en að þurfa
að pæla í að glósa útlenzk
Rollinga- og Bítlablöð.
— Af hverju ertu að gefa út
blað, Bjarni?
— Mér finnst svo fall-
egt áð sjá litlu börnin niður
vió tjörn.
— Ertu þá svona barngóð
ur?
— Nei annars — þetta er
gcmul hugmynd.
— Varð hún kannski til
áður en þú fæddist — þ.e.a.s.
í jóðlífinu?
<Og þannig endalaust.)
Vísir.
DANIR eru mikið fyrir hið
spaugilega í tilverunni, og á hverju
ári gefa þeir út talsvert slangur
af bókum, sem ekkert er í annað
en gamansögur Ein slík bók barst
okkur í hendurnar nýlega. Flún
nefnist Smil med doktoren og í
henni eru 101 smásaga eða skrýtla
um lækna og sjúklinga, sumar sög-
urnar myndskreyttar Þetta er á-
kaflega ánægjuleg bók að fletta,
og okkur þykir rétt að leyfa les-
endum baksíðunnar að brosa of-
urlítið með okkur að læknunum
og læknavísindunum
0-0
Rosing-Hansen yfirlæknir var
nauðasköllóttur Þetta var í þá
tíð, þegar sjúklingar voru snoð-
klipptir ,ef vart var við lús í
þeim og þá voru talsverð brögð að
slíku Einu sinni, þegar yfirlækn-
irinn var á stofugangi, sagði lítil
stúlka við hann:
Varst þú líka klipptur út af
lús?
0-0
Maður einn fór til læknis og
kvartaði um minnisleysi.
— Hafið þér lengi þjáðst af
þessu? spurði læknirinn.
— Af hverju?, svaraði maðurinn
0-0
Ung stúlka kom til læknis og
sagði: — Ég hef heyrt að glas af
sítrónsaft sé gott, ef maður vill
komast hjá að verða þunguð. En
á að taka það inn á undan eða
eftir?
Læknirin svaraði: — í staðinn,
góða mín, í staðinn
0-0
Ljósmóðir spurði einu sinni
læknakandídat, hvers vegna hann
kysi lielzt að vera á fæðingardeild.
— Jú, sjáðu til, var svarið.
— Ef ég er á lyfjadeild fer ég
undir eins að, þjást af asthma og
hjartveiki, á skurðlækningadeild
verð ég sannfærður um að ég sé
kominn með magasár, geðsjúk-
dómadeildin gerir mig taugaveikl-
aðan, en hér er ég öruggur
0-0
Kraft yfirlæknir hætti störfum
árið 1929, en það gladdi hann
alltaf, þegar fólk heilsaði honum
á götu og sagði: — Góðan daginn,
herra yfirlæknir, munið þér ekki
eftir mér?
Kraft yfirlæknir vissi, að þetta
voru gamlir sjúklingar, en oft gat
hann þó ekki komið andlitinu
fyirir sig, og hann var of hreinskil-
inn til að láta ekki á neinu bera.
Einu sinni, þegar þetta kom fyrir,
og Kraft þekkti ekki manninn, sem
ávarpaði hann, sagði hinn til
skýringar: — En þér skáruð mig
einu sinni upp við magasári-
Kraft yfirlæknir ljómaði allur
upp og svaraði: — Má ég þá sjá
á yður magann, þá getur vel verið
að ég muni eftir yður.
Hélr eru tvær fötur
00000000000000000000000000000s>00-
Skýjadís
Ég sá hana í skýjunum,
einn sumarfagran dag.
Hún dansaði og raulaði
sinn rammaslag.
Hugfang'inn ég horfði
á hennar skýjaferð.
— Það var amerísk þota
af alveg nýrri gerð.
Kankvís.
oooooooooooooooooooooooooooooooo
Fýrir eða eftir?
0-0
Héraðslæknir einn í Danmörku
þótti hreinskilinn. Einu sinni var
hann kallaður til gamallar konu,
sem átti stórbú í umdæmi hans.
Þegar hann var búinn að, sinna
sjúklingnum var honum boðið
kaffi í borðsalnum, en meðan hann
sat yfir kaffinu kom vinnukona
inn til lians og spurði, hvort sjúkl-
ingurinn mætti fá kaffi?
Læknirinn svaraði: Kaffi? Jú
hún má vel fá kaffi. En það verð-
ur þá að vera kaffi. en ekki bölv-
að hland eins og þetta.
0-0
Roskinn maður hafði verið lagð-
ur inn á sjúkrahús vegna maga-
veiki. j Þegar hann fór heim aftur
sagði yfirlæknirinn honum að
koma eftir hálfan mánuð með
hægðirnar, svo að Tíægt væri að
ganga úr skugga um að sjúkra-
húsvistin hefði borið árangur. Mað
urinn fór, en hálfum mánuði síðar
var barið upp á hjá lækninum.
Hann fór til dyra og úti stóð
maður fjólublár í framan, móð-
ur og másandi, og hélt á tveimur
risastórum fötum í hendinni. Milli
{
þess sem hann blés, kom hann út
úr sér. þessum orðum: — Hér eru
tvær fötur, en afgangurinn kemur
með ihjólkurbílnum.
Ég er því samþykk að þú kaup
ir þessá flugvél, en láttu þér ekki
detta í ;hug að ráða flugíreyju.