Vísir - 05.11.1958, Blaðsíða 11

I
'5tíVít ■•••?;-• * - v
Miðvikudaginn 5. nóvember 1958
<*•: w g s:
f 1 S I «
fffif
11
Martha Albrand:
'a cýVU* i
Itfchte Catfa
13
einhverjum til að giftast.“
Hún yppti öxlum.
„Og Guy óttast stöðugt, að eitthváð komi fyrir mig, að eg detti
og snúi mig um öklann eða verði fyrir bíl. Hvað gat eg annað
gert en sagt Bransk sannleikann?“
,,Það er ekki kurteisi, að tala á tungu, sem einhver viðstaddur
skilur ekki til fulls,“ sagði Bransky.
,,Eg sagði þér, að eg mundi tala við hann á ensku. Og ef þú
lofar okkur nú ekki að talast við undir tvö augu skal eg halda
áfram að tala ensku og svo hratt, að þú skiljir ekki baun.“
En um leið beygði hún sig niður og kyssti gamla manninn á
ennið.
Bransky stóð upp og flutti sig innar í veitingastofuna, en
hann valdi sér sæti þannig, að hann gat séð til þeirra gegnum
opnar dymar.
„Jæja,“ sagði Fleur. „Eg vona, að þér reiðist ekki yfir hvernig
eg varð að haga þessu — þetta var það skársta, sem mér gat
dottið í hug. Við getum að minnsta kosti talast við óhindrað."
Húri settist, studdi olnbogunum á borðplötuna, og horfði á
hann með sigurglampa í augum.
Mark opnaði kampavínsflöskuna, fyllti þrjú glös og bað þjón-
inn að færa monsjör Bransky eitt þeirra.
„Eg hefifræðst talsvert um yður,“ sagði Mark.
„Það þykir mér leitt,“ sagði Fleur, „eg hefði miklu :heldur
viljað segja yður söguna sjálf, heldur en láta Bransky segja
hana.“
Hún lagði frá sér sér matseðilinn.
.„Er ekki eitthvað, sem þér viljið —“
„Ekki strax að minnsta kosti. En þér skuluð bara panta eitt-
hvað handa sjálfum yður. Þeir hafa hér allskonar lostæta fisk-
rétti.“
Hún lyfti glasi sínu og skálaði við gamla kennarann sinn,
prakkaraleg á svip. Mark fannst í svip, að hún væri ekki eins
þroskuð og hann hafði ályktað. Hann benti þjóninum að fara.
„Tuttugu og eins í næsta mánuði.“ '
Sjö árum yngri en hann. Lífsreynd nokkuð og fáguð í fram-
komu, og barnslega einlæg.
,,Eg hitti bróður yðar i dag.“
Hún horfði á hann steinhissa. Það var greinilegt, að henni
hafði ekki verið sagt frá þessari heimsókn.
„Hvernig bar það til — hvers vegna?“
„Eg minntist þess allt í einu, að hann er frægur maður á sínu
sviði. Mér flaug í hug, að fá viðtal við hann til birtingar í blaði
í Paris, sem eg starfa fyrir. Og — eg var- ekki viss um, að eg mundi
geta hitt yöur í dag, og eg eygði þessa leið, í von um að hitta
yður, og geta sagt yður það."
Voru annars aðeins tvær klukkustundir' síðan Corinne var
myrt, — frá því er sejnustu vonir hans um að finr.a Timgad voru
að engu orðnar? Hann hratt þessum hugsunum frá sér og horfði
á Fleur. Hún hafði kiprað saman augun?
„Þér komuð þá bara vegna þess, að þér gátuð ekki frestað því —
aðeins kurteisis vegna.“
,JTei,“ svaraði hann. „Einhvern tíma skal eg segja yður allt af
létta um það, sem kom fyrir. En hvers vegna komuð þér?“
„Þér buðuð mér — eða hvað?“
„Segið mér nú alveg eins og er, Fleur,“ sagði hann og setti
glas sitt á borðið. „Verið hreinskilinn. Komuð þér — tilbreytingar
vegna? í uppreistarhug gegn þeim, sem vilja ráða yfir yður —
eða af ævintýralöngun.“
Hendur hennar titruðu dálítið á borðinu, en svo kyrrðust þær.
Hendur hennar voru, grannar, fagrar.
„Eg kom,“ sagði hún svo hljómlítilli röddu, „vegna þess, að
mér fannst það mikilvægast af öllu, að hitta yður.“
Þau horfðu hvort á annað rannsakandi augum.
„Þér voruð þá ekki að gera að gamni yðar í morgun, þegar þér
sögðuð, að þér hefðuð haldið, að eg ætlaði að biðja yður að
flýja með mér?“
„Ekki frekara en þér. Við urðum ástfangin — var ekki svo — og
við vorum að reyna að lesa hvort í annars hug.“
„Við urðurn ástfangin,“ endurtók hann í huganum. Ást við
fyrstu sýn. Um morguninn hafði hann hugsað um, hvort hann
hefði orðið fyrir jafnsterkum áhrif af návist hennar og reynd
bar vitni, ef hann hefði ekki verið í hugaræsingu dag hvern um
langt skeið. Nú vissi hann, að hún var konan, eina manneskjan í
öllum heiminum, sem gæti fært honum sanna lífshamjngju."
„Þér þekkið mig ekki.“
Fleur yppti öxlum.
„Er það svo nauðsynlegt? Er nokkur elskaður aðeins vegna
mannkosta? Virtur, dáður, — ef til vill, en ekki elskaður. Þar að
auki — þér þekið mig ekki heldur.“
„Þér hafið líklega rétt fyrir yður,“ sagði hann hugsi, „sönn ást
lýsir sér sennilega í því að færa allt til bezta vegar fyrir þann,
sem maður elskar, þrátt fyrir alla galla.“ —
„Og eg er langt frá því að vera gallalaus. Eg er mislynd til
dæmis, stundum löt, hirði ekki allt af um að hafa allt í röð og
reglu. Eg er þrá og veiklunduð, stundum, —og svo er eg sjóveik.“
„Eg er eigingjarn,“ sagði Mark. „Stundum finnst mér ekki skipta
neinu máli um neitt, nema verkefni, sem eg hefi með hönd-
um. Er er stundum óeirinn, óþolinmóöur. Kröfuharður. Geri mikl-
ar kröfur — vil njóta lífsins. Viljið þér verða konan mín, Fleur?“
, Hrukka koma í ljós milli augnanna og nú var hún ekki eins
ungleg á svipinn, og það vottaði fyrir dráttum í munnvikunum?
„Eg sagði yður, að eg ætti til að vera veik fyrir. Eg gæti ekki
brugðist langömmu og Guy. Bransky hefur sagt yður hve mikið
þau hafa lagt í sölurnar fyrir mig, grunar mig. Eg gæti aldrei
tortímt öllum þeirra vonum, nema þér hjálpuðu mér til að —“
Örvæntingin skein úr augum hennar og hann lagði hönd sína
á handarbak hennar. „Það er gömul saga,“ sagði hann, „um
togstreitu — milli ástar og skyldu. En mundi það tortíma öllum
þeirra vonum, ef þér giftust mér. Þér gætuð framast eins fyrir
því. Kornið, við skulum aka eitthvað. Við höfum allan daginn og
VERZLUNIN 20 ARA
Bæjarins mesta og bezta úrval í
lífstykkjum
undirfötum
03 sokkum
Geymið sölunótuna frá deginum í dag.
Q
Laugavegi 26.
£. R. Burroughs
- TARZAN -
2755
at the’hisÍÍ pkiestS comjwanp, takzan anp ROPEN WEKE STKAÞPÍpI 'f "
TO AM, OWI-MCXS,' BUOOP-STAINÍEI7 ALTAK. 1 " ’
hou' HE EXGLAI.\\EC\ POINTIN& A BOK'y
FiNSEK AT TAKZAN. ’VOU
SHALL BE THE FIKSTl’
Að skipun æðstaprestsins
voru þeir Tarzan og Roden
rígbundnir niður á hrylli-
legt, blóði atað altari.------
Ludon glotti andstyggilega:
„Við skulum nú sjá . , . ,
UXON SRiNNEP FSJTH—
LESSLV *NOW LET ME
SEE-WHO SHOU.P I FAVOK-
hvem á ég að heiðra með því
að verða á undan? — Þú!“
mælti hann síðan og benti
beinaberum íingri á Tarzan.
„Þú skalt verða á undan!“
9H - -
U met| þrjúkaffinu
Franrh. af 3. síðu.
...nýr söngvari
að spara sér söngvara og söng
sjálfur eitt laganna sinna inn
á plötu og fór svo með plöt-
una til hins þekkta hljóm-
plötufyrirtækis MGM og hugð-
ist selja .þeim lagið til útgáfu.
Þeir vildu ekki sjá lagið, en
réðu Tommy hins vegar á
stundinni sem söngvara fyrir
hljómplötufyrirtækið. Fyrsta
platan hans „It’s all in the
game“ „sló í gegn“ og Tommy
varð frægur. Nú er beðið eft-
ir því, að þeir hjá MGM leyfi
honum að syngja inn á plötu
lag, sem hann sjálfur hefur
samið. Annars höfðu fleiri
sungið þetta lag inn á plötur,
og þær náðu ekki að verða
vinsælar, svo sem Nat King
Cole. Og að endingu má smá
upplýsingar um þetta vinsæla
lag. Það er hvorki meira né
minna en 46 ára gamalt, var
samið 1912 af hjálpræðishers-
foringja. Já, það skeður margt
ótrúlegt í heimi dægurlag-
anna.
...hlær hver?
Bogason í Mánudagsblaðinu,
sem eyddi í þetta sem næst
hálfri blaðsíðu og tætti þýð-
inguna svo í sundur með dæm-
um úr leikritinu á frummál-
inu og síðan íslenzku þýðing-
unni, að það er hreint „kóme-
díuspil“ að lesa um hvað vesa-
lings Bjarna Benediktssyni frá
Hofteigi, blaðamanni við Þjóð-
viljan, hefur herfilega mistek-
izt kómedíuþýðingin.
Hér fer svo á eftir aðeins
örlítið brot af því, sem Agnar
sagði um þýðinguna: „Yfir
allri þessari þýðingu er slíkur
drullusokksbragur, að hún er
ekki einungis móðgun við höf-
unda, áhorfendur, leikara og
leikstjóra, heldur og íslenzkt
mál og orðsnilld“.
Daginn eftir að þessi skrif
Agnars birtust, rakst kunningi
okkar inn og sagðist vera Agn-
ari sammála, hann hefði sjálf-
ur verið á frumsýningunni og
hann sagði, að sér hefði fund-
izt hálfgerð óþverralykt af
þýðingunni, hvort BB hefði
kannske þýtt leikritið með
rófunni eða nágrenni?
Og í einfeldni okkar bætt-
um við aftan við: „Mundi
þetta nú ekki lagast hjá hon-.
um, ef hann þýddi næsta leik-
rit með hnéskelinni. Ellegar
litlu tánni?“
essg.
Pappírspokar
allar stærðir — brúnir úr
kraftpapþír. — Ódýrari en
erlendir pokar.
Pappírspokagerði?!
Sími 12870.