Vísir - 09.01.1959, Blaðsíða 9

Föstudaginn 9. járiúar 1959
VÍSIR
Fréttlr frá Winsiepeg -
Framhald af bls. 4. .
Guttormi J. Guttorms.--yn: sk-'iMi
í samkvæmi því sem getið er 1
upphafi fréttapistils þessá:
Davíð Bjömssón.
Guttormur J. Guttormsson
áttræður.
I.
Þú ortir vel, og einmitt fvrir það
er ýmislegt, sem ég hefi fest í
minni.
Þú lærðir snemma að leggja
rækt við það,
sem lýsti fram á veginn gáfu
þinni,
II.
Gott er að hafa Guttorm
á gleðistundunum með oss.
Stvrkur, áttræður, yrkir
Austfirðingur á hausti.
Ler»gi glóhærðar gengu
Qaman og Alvara saman.
Ljúft var næðis að nióta
á nóttum hjá Bóndadóttur.
Áttræður æviþáttur
var unninn og fagurspunninn
við ljós í landnemans hreysi
á leið, sem var ekki greiðfær.
Standa átök þíns anda
öld þó renni að kvöldi.
Orðstír er alda forði
þótt annað gleymist í heimi.
Skáldsins mál var þér skylda,
skvggni andar.n að tigna.
Yndis lífsfrjóiTa landa
að leita, og krafti beita.
Frjáls í fornhelgi málsins,
finna kjarnan þar inni,
mála mvndir og skála
iriihni ættjarðar þirinar.
Moldin var frjó og foldin
fögur, með Ijóð og sögur.
Gróður göfugrar móðúr
var grátu.r aldanna og hlátur.
Þungi, kraftur og kyngi
var kjarni frá hennar arni.
Skáldið, ungur að aldri,
af þvi hrærðist og nærðist.
Gagn þér færði og fögnuð
ferðamálið þitt héðra.
Andi stórbrimsins stranda
storma vakti Guttormi.
Sandy Bar er því svarið
í safni goðfrægra nafna.
Þar er Glaðheimur Gu.ða,
er grafir landnámsins standa.
Gaf þér Alfaðir gáfu,'
góða skáldmálið Háva,
gróðurmold vorrar móður,
niátt til að spinna þátt þinn,
nafn í sögunnar safni,
sólskinsdaga með Braga,
yndi árdagsins stunda,
ástríkt víf gegnum lífið.
Þökkum Alföður alda
ævi ianga og gæfu.
Því er Skuld mál að skála
í skýru víni og dýru.
Skáldsins orðlist og eldur
yfir vötnunum lifi.
Snjallur á Víðivöllum
velli haldi gegn Elli!
S. E. Björnsson.
lk Sehvyn Lloyd, utanríkis-
ráðherra Breta, lét taka úr
sér hálskirtlana um ára-
mótin.
'k Vauxhall verksmiðjurnar
brezku fluttu út 103.411
bíla á sl. ári, og settu með
því meí. Á árinu 1957 —
metári einnig — nam út-
flutnúngurinn 84.422 bílum.
,,Alþýðubíll“ Hitlers er
enn dómstólamál
127.000 verkantenn gera kröfu i\\ að fá
¥eikswagenbífa á um 20 þústmi hvern.
Fregn frá Bonn hermir, að
úrskurður í sambandsréttinum
í Vestur-Þýzkalandi í fyrri
Iviku, hafi aukið mjög vonir
127.000 Þjóðverja um að Volks-
wagen-vérksmiðjurnar sjái um,
að þeir fái hver um sig bíl með
mjög vægu verði, samkvæmt
sparnaðarkerfi, sem þeir voru
aðilar að við Verkalýðssam-
fylkinguna á tíma Hitlers. —
Samkvæmt þeim samningum
ættu þeir að fá „a!þýðubíl“
fjTrir um 20.000 kr.
Einkennileg deila reis út af
þessum samningum, og hefir
hún verið fyrir dómstólunum
undangengin 10 ár, en fram til
ársins 1944 höfðu verkamenn-
irnir greitt Verkalýðssamfylk-
ingu nazista upphæð (af laun-
um sínum) sem svarar til 13
millj. stpd., gegn loforði um,
að þeir fengju bílana þegar
siguf væri unninn í styrjöld-
inni. Til þessa dags hefir þetta
fé, ásamt vöxtum, legið óhreyft
á bankainnstæðu í Berlín, en
vegna peningahrunsins eftir
styrjöldina er verðgildið nú að-
eins sem svarar til einnar millj.
stpd.
Sjö úrskurðir hafa verið
felldir af þýzkum dómstólum,
segir í frétt um þetta í Sunday
Times, en enginn nógu skýr til
þess, að hann væri bindandi
fyrir hið risavaxna Volks-
wagen-fyrirtæki (velta þess
árlega svarar til 140 millj.
stpd.) til að standa við skuld-
bindingarnar frá Hitlerstíman-
um. Úrskurður í fyrri viku
veitti kröfuhöfum rétt til máls-
höfðunar fyrir lægri dómstóli.
Líkur eru nú fyrir, að til úr-
slita dragi í þessu langvinna
deilumáli, og alls ekki vonlaust,
að kröfurnar vefði teknar til
greina.
Sovét-ríkin veita Indonesiu
efnahagsaðstoð sejn ncmur
að upphæð er svarar til 30
30 millj. stpd.
Svona fór um
sjóferð Soníu.
Eina konan í Frakklandi, sem
Iiefur skipstj ór n a rréttind i, frá
Sonia de Borodaewsky, liefur
orðið að selja bátinn sinn „Vol-
ontas Dei“ (Guðsvilji) til greiðslu
á áhvílantíi skuldum.
Frúin er orðin allþekktur höf-
undur af sjóferðasögum sinum
og hefur hagnast meira á þeim
en útgerðinni. Hún var búin að
skrifa nokkrar sjómannasögur
og hafði ásett sér að-fara til sjós,
en gerði ekki alvöru úr því fyrr
en eitt af fimm börnum hennar
varð veikt og maður hennar, scm
er starfsmaður í banka gat ekki |
greitt sjúkrakostnaðinn. Hún j
stóð sig vel og allt lék í lyndi;
þangað til sjómannafélagið,
stöðvaði sjóferðir hennar á þeim |
forsendum að kona mætti ekki,
stýra báti. Hún lét þetta ekki á |
sig fá heldur tók stýrimannapróf
og keypti sér bát. Frú Sonia var
fiskin og ,allt gekk vel i fyrstu
en maður hennar gerðist hins-
vegar svo eyðslusamur að hún
varð gjaldþrota. Útgáfufyrirtæki
hennar frétti af vandræðunum
og sendi henni 5 þúsund krónur
í fyrirframgreiðslu, en þær
komu of seint og hrukku
skammt.
Jntes Verne —
Frh. af 4 s.
setzt að í gamalli höll í Karp—
atafjöllum. En sambiðill eða
keppinautar söguhetjunnar
reikar um skógana, sem eru í
nánd við höllina.
Fyrsta
kvikmyndasýningin.
Meðbiðillinn álítur að hall-
arbúinn hafi numið hina fögru
söngkonu á brott og hafi hana'
innilokaða í höllinni. Þetta er
eðlilegt, þar sem hevra mátti á
hverju kvöldi yndislegan söng,
kvenraddar, í gegnum hina
þykku múrveggi hallarinnar.
Söngurinn var óviðjafnanlega
fagur.
En söngkonan er dáin. Það
er söguhetjan sem hefir fund-
ið upp og búið til áhöld eða
tæki, sem endurspegla mynd
söngkonunnar á veggnum, og
önnur tæki hefur hann búið til
sem framleiða söng hinnar
dánu ástmeyjar.
Þegar keppinaut söguhetj-
unnar tekst að lokum að kom-
ast inn í höllina, finnur hann
ekki söngkonuna, en horfir
undrandi á fyrstu kvikmynda-
sýningu heimsins.
Jules Verne er því í raun og
sannleika höfundur kvik-
myndagerðarinnar.
H. C. AXDERSEX:
SNÆDROTTNINGIN f]r. 19 — 20
Rudy yfirgaf Bex og leiíaði upp til fjallanna, upp
til jökulsins þar sem Snædrottningin átti heima. Þarna
lengst uppi kom hann auga á tvær gemsur. Það kom
glampi í augu Rudys, en hann var ekki nógu nærri
þeim til að vera viss urn að hitta. Þokan umlukti hann
og svo for að rigna. Hann var þreyttur og hann lang-
aði mest til að leggjast niður og sofna, en það var
hvergi þurran blett að finna. Allt í einu kom hann
auga á nýsmíðað hús, sem stóð upp við klett og í dyr-
unum stóð ung stúlka. Honum datt í hug að þarna
væri dóttir skóiameistarans, hún Anette, sem hann
hafði einu sinni kysst í dansinum. Nei, þetta var ekki
Anette og þó hafði hann séð þessa stúlku fyrr, kannske
í Grindelwald um kvöldið þegar hann sneri heim frá
skotkeppninm í Interlaken.
„Hvernig komst þú hingaðT' spurði hann. ,,Eg á
hér heima,“ sagði hún. ,,Eg gæti hjarðar minnar.“
„Þú. ert lagleg stúlka," sagði Rudy. „Áttu mjólk
handa mér? Eg er svo afskaplega þyrstur.“ Eg á
nokkuð sem er betra en mjólk, vín, betra en þú hefur
nokkurn tíma bragðað." Hún kom með vímð, hellti
því í tréskál og bauð Rudy. ,,Það er gott sagði hann.
Aldrei hefi eg drukkið svona áfengt vín. Augu hans
glömpuðu. „Kysstu mig.“ ,,Já, og gef þú mér þennan
fallega hring, sem þú berð á fingri þínum.“ „Trú-
lofunarhnnginn minn?“ ,,Já, einmitt hann,“ sagði
stúlkan. Og hann vafði hana örmum og leit inn í
augu hennar sem voru einkenmlega skær. Það varaði
aðeins augnablik. Snædrottningin kyssti hann og
honum fannst renna kalt vatn milh skmns og hörunds
og honum fannst sem kaldur snjóbylur fylla hug sinn.
Hann hrasaði cg féil og honum sortnaði fyrir augum.
Hin vondu öíl höfðu leikið hann grátt. Horfin var
alpastúlkan og horfinn var fjallakofinn. Ekk.ert var
að sjá nema hvítan snjóinn. Rudy skalf af kulda og
hann var búinn að týna trúlofunarhringnum sínum,
sem Babette hafði gefið honum. Byssan hans lá í
snjónúm við hlið hans. Hann tók byssuna og ætlaði að
skjóta af henni en lásinn kveikti ekki. En í myllunni
sat Babette og grét. Rudy hafði ekki komið í sex
daga, hann sem var í allri sökinni, hann sem átti að
koma og biðja hana fyrirgefmngar, því hún elskaði
hann af öllu hjarta.