Vísir - 11.03.1959, Blaðsíða 4

t
VÍSIK
Miðvikudaginn 11. marz 1959
Lífverðir Bandaríkjaforsefa verða að
hafa margt til brunns að bera.
En þelfi* fá ekkl
þráft fyrii* þaeflleika, iiierssitaaii
og Bangan vinnufiema.
Washington, febr. (U.P.I.). — Fyrir utan Smithsonian-
forseti kæmi út. Þetta voru aðeins vorvitnar sálir, sem langaði
til að sjá forsetann sinn á sem stytztu færi.
Nú kom hann út og stikaði lega á leyniþjónustuna að
að kádiljáknum sínum, sem koma þannig fram í starfi sínu,
beið hans við gangstéttina. Og að þeir móðgi ekki „háttvirta“
rétt í því að hann ætlar að fara kjósendur. Svipað verður upp
að stíga inn í bílinn, tekur; á teningnum, þegar þeir fylgja
stúlka ein, litfríð og ljóshærð, forsetanum í heimsóknum til
sig út úr mannþrönginni,
skundar yfir til forsetans og
lætur móðan mása, fer að
skammast út af ríkisstjórninni.
Ekki hafði stúlkan sagt nema
nokkur orð, þegar tveir hvers-
dagslega klæddir menn tóku
hana undir arminn, þar sem
hún stóð aðeins seilingarlengd
frá forsetanum. Þeir voru á
augabragði komnir með hana
inn í lögreglubíl og var förinni
heitið að Sankti Elizabetar geð-
veikrahælinu, þar sem stúlkan
skyldi tekin til yfirheyrslu.
Þjálfunin er margþætt.
Þetta atvik kemur okkur til
að rifja upp, hvaða kostum og
þjálfun þeir lögreglumenn eru
búnir, sem ber að gæta forset-
ans eins og sjáaldurs auga
síns.
Þeir fá margskonar þjálfun
og eru að henni lokinni nokk-
urn veginn lærðir sem laga-
þjónar, sálgreiningarmenn,
skyttur, glímumenn, sundkapp-
ar, björgunarmenn og hálf-
gildings diplómatar.
Þekkingu leynilögreglu-
mannanna á sálgreiningu var
það að þakka, að þeir tóku
eftir hinni óeðlilegu geðs'hrær-
ingu stúlkunnar, sem skar sig
úr frá hinum í hópnum, er beið
eftir því, að fá að sjá forsetann
á stuttu færi. Þeir byrjuðu þá
strax að „stúdera" konuna —
bara ef eitthvað hættulegt
skyldi undir búa. Og það borg-
aði sig fyrir þá.
Enda þótt þingið samþykkti
1901, að leyniþjónustan skyldi
gerð ábyrg fyrir öryggi forset-
ans, vita leyniþjónarnir það
fullvel, að hvorki forsetinn né
þingið ætlast til þess, að þeir
beiti ofbeldi að þarflausu.
Bara að klaþpa á öxlina.
„Við reynum að koma fram
sem prúðmenni,“ sagði for-
stöðumaður leyniþjónustunn-
ar, U. E. Baugham, í viðtali
við United Press. „Við kærum
okkur ekki um að vera að.
stugga við fólki eða bægja því
til hliðar ef þess gerist ekki
þörf, er þaö er aðeins að reyna
'að fá að sjá forsetann sinn
reglulega vel.“
Þeir komast venjulega að
raun um það, að oftast nægir
að klappa fólki á öxlina eða
biðja það með góðu. En þeir
eru sífellt á varðbergi og reiðu-
búnir að beita valdi, ef þeim
sýnist svo, og skammbyssan er
Setíð til taks.
Þegar forsetakosningabarátt-
ðn stendur yfir, reynir sérstak-
annarra landa.
Þrír forsetar myrtir.
James J. Rowley, írinn,
sem veitti þessari deild leyni-
þjónustunnar forstöðu uul
mörg ár, segir að varúðarráð-
stafanir þeirra hefi reynzt á
rökum reistar og gefizt vel, og
þeim muni haldið áfram, hvori
sem forsetinn er heima eða er-
lendis.
Nefna má sem dæmi, ag
tvær morðtilraunir hafa verið
gerðar við forseta eða forseta-
efni, en hvorug þeirr bar ár-
angur, vegna árvekni leyni-
þjónustunnar. En áður en hún
var sett á laggirnar, drápu
launmorðingjar þrjá forseta á
37 undanfarandi árum.
Leyniþjónustumennirnir eru
klæddir sem aðrir borgarar og
ekki auðkenndir á neinn hátt,
þegar þeir halda vörð um for-
setann á mannamótum. Ætla
mætti, að þar væru aðeins
kunningjar, stjórnmálamenn,
eða venjulegir starfsmenn á
gangi með forsetanum.
Bréfritarar leitaðir uppi.
f samvinnu við lögreglu
bæja og ríkis kanna leyni-
þjónustumennirnir allt starfs-
fólk, hvern krók og kima áður
en forsetinn fer inn í hótel,
leikhús, eða aðra slíka staði
utan Hvíta hússins.
Eitt aðalhlutverk leyniþjón-
ustunnar á bak við tjöldin er
að hafa upp á höfundum
skamma- og hótunarbréfa, sem
send eru forsetanum, varafor-
setanum og fjölskyldum þeirra.
Sl. ár bárust 17.801 slík bréf.
Af þeim voru 896 talin það al-
varleg, að þgu voru tekin til
rannsóknar á staðnum. Flest
þeirra voru frá meinlausum
flækingum og geðsjúklingum.
En 66 bi’éfritarar voru teknii
fastir fyrir hótanir. Og leyni-
þjónustan fylgdist með þeim,
það sem eftir var ævi þeirra.
Einnig gegnlýsir leyniþjónust-
an alla pakka, sem berast til
Hvíta hússins frá ókunnugum >* -
og ef eitthvað óvenjulegt kem-
ur í Ijós, er pakkinn eyðilagð-
ur.
Háskólagenginn og
og heilsuhraustur.
Hvað þarf leyniþjónustu-
maður að hafa til brunns að
bera til að komast í slíltan
starfa við Hvíta húsið?
Hann þarf að hafa háskóla-
próf, helzt í lögreglustjórn.
Hann verður að vera heilsu-
hraustur og 5 fet og 8 þuml-
19
ungar til 6 fet og 2 á hæð; enn-
fremur innan við þrítugt, þeg-
ar hann er ráðinn. Þá þarf
hann að vera venjulegur en
þokkalegur maður í útliti með
geðþekkan persónuleika, sem
gerir ókunnugum ekki ofdælt
við hann.
Ef umsækjandi er tekinn til
greina, verður hann að vera
a. m. k. eitt ár í starfi í Hvíta
húsinu að- loknu námskeiði, áð-
ur en hann er látinn fylgja for-
setanum á ferðum hans. En
innan mánaðar reynslutíma
verður hann að hafa sýnt, að
honum sé trúandi til starfsins
í Hvíta húsinu.
Þeir eru ekki hálaunaðir.
izt er að leyniþjónustumenn! svæðinu og að önnur O.E.E.C.-
Þrátt fyrir allt það, sem kraf-/ef því er að skipta.
hafi til síns ágætis og með til-
liti til hins langa vinnutíma og
þeirrar ábyrgóar, sem starfinu
fylgir, er ekki hægt að segja,
að þeir hafi hátt kaup. Meðal-
kaup þeirra í Hvíta húsinu er
7000 dollarar á ári og 15% í
viðbót við eftirvinnu.
Þeir verða einnig sjálfir að
bera hluta af kostnaðinum, sem
er samfara starfi þeirra. Ferða-
lög með forsetanum og vara-
forsetanum — og þau eru
býsna mörg — kosta talsvert
mikið fé. Þá verða leyniþjón-
ustumenn einnig að leggja sér
sjálfir til viðhafnarföt, þegar
þeir fylga forsetanum eða vara-
forseta í samkvæmi. Lífvörður
um fjölskyldu forsetans utan
Hvíta hússins er framkvæmdur
að beiðni forsetans. Fyrir kem-
ur, að leyniþjónustumenn séu
látnir fylgja barnabörnum for-
setans í skólann, og einnig að-
stoða þeir tengdamóður hans,
Sameiginlegi Evrópumark-
alurinn og Bretland.
Þörf á koanast sem fyrst
að samkomulagi.
Menn fylgjast af áhuga með
því, hvernig telcst til með sam-
eiginlega Evrópumarkaðinn og
við skipti annarra landa við
hann og segir svo um það í
„Fréttabréf um efnahagsmál",
sem Landsbankinn gefur út:
Brezk verzlun og iðnaður virð-
ist eiga óhæga aðstöðu á hinum
nýja sameinginlega markaði Ev-
rópu, að minnsta kosti enn sem
komið er. Óvissan, sem ríkir i
viðskiptum brezkra kaupsýslu-
manna við hann, gerir þeim
erfitt fyrir um að taka úrslitaá-
kvarðanir. Eiga þeir að færa út
verksvið sitt, stofna útibú á
markaðssvæðinu, gerast þátttak-
endur í fyrirtækjum þar, eða
eiga þeir að bíða og sjá hverju
fram vindur? Bandarísk félög,
sem hugðust leggja fé í brezk
fyrirtæki og hafá að þægilegu
stökkbretti bæði á Sameigin-
lega Evrópumarkaðinn og á
markaði brezka heimsveldisins,
kunna að komast að þeirri nið-
urstöðu, að millilið.urinn sé ó-
þarfur og betra sé að veita fénu
beint til sameiginlega markaðs-
ins.
Löndin innan Sameiginlega
Evrópumarkaðsins (S.E.) geng-
ust undir það að breyta öllum
lönd skyldu gera það sama.
Þessi tillaga hefur enn ekki
fengizt samþykkt vegna mót-
stöðu Frakklands. I staðinn haía
S.E.-löndin lagt til, að hver aðili
þeirra skyldi semja tvíhliða við
önnur O.E.E.C.-lönd, til þess a®
ná gagnkvæmri innflutnings-
kvótahækkun. Bretar og Frakk-
ar eru nú að rannsaka þessa
málamiðlun.
Þýzkaland hefur þegar gefiö'
94% af innflutningi sínum á.
helztu efna- og iðnaðarvörum
frjálsan, Beneluxlöndin um
96%% og Ítalía um 99,7%. Ekkl.
eru til öruggar tölur um hve inn.
flutningsrýmkun Frakklands
nemur, en hún mun nema um
90%, hvað allan innflutning
snertir.
Frá sjónarmiði Breta er verzl-
unarfrelsið orðið mest í Þýzka-
landi. Innflutningur á svo að-
segja öllum vörum, sem ein-
hverju máli skipta fyrir Breta,.
hefur þegar verið gefinn þar
frjáls, jafnvel innflutningur á.
bílum. Beneluxlöndin koma næst.
En það eru einkum FrakklandL
og þar næst Italía, sem mest
skaða Bretland með því að neiia,
að láta innflutningskvótaívilnan_.
irnar um 3% af heimafram-
leiðslunni ná, til allra O.E.E.C.-
landanna. Hingað til hefur kvóti
Italíu fyrir innflutningi á bíluni
frá Þýzkalandi numið 800.000 £,.
Frakklands um 350.000 £ og Bret-
land tæpum 750.000 £. Nú hækk-
ar kvótinn innan S.E.-landanna
um 2,5 millj. £, og mestan hagn-
aðinn af þessari hækkun hafa
Frakkland og Þýzkaland.
Um einn þriðji hluti af inn-
flutningi frá Bretlandi til Frakk
lands er nú takmarkaður með
innflutningskvótum. Þar á með-
tvíhliða innflutningskvótum fyr-
ir iðnaðarvörur, sem þau hefðu al eru vefnaðarvörur úr ull, vél-
áður gert hvert við annað, i einn ar, útvarps- og sjónvarpstæki,
kvóta fyrir þau öll. Kvótinn fyr-
ir hverja vörutegund varð þá
samkvæmt þessu að hækka að
verðgildi um minnst 10%, en
heildarverðgildi allra sameigin-
legu kvótanna um 20%. Væri
sameiginlegur kvóti einhverrar
vörutégundarinnar — eða kvót-
inn á. henni alls enginn — þá
varð að hækka kvótann eða setja
nýjan um það, sem næmi 3% af
heimaframleiðslu sömu vöruteg-
undar.Til þess að koma i veg fyr
ir greinarmun innan O.E.E.C.-
landanna, lagði Bretland til, að
S.E.-löndin skyidu hagnýta
þessa aðferð á öllu O.E.E.C.-
skrifstofuáhöld, leirkerasmíð og
fatnaður. Þó að Frakkar hafi
ekki enn auglýst nýja innflutn-
ingskvóta, þá má búast við, að
þeir geri greinarmun á Bret-
landi og S.E.-löndum. Verðgildi
franskra kvóta gagnvart hinum
S.E.löndunum fimm nema um 50
millj. £ og álika upphæð gagn-
vart O.E.E.C.-löndunum ellefu.
20% hækkun á hvorri upphæði
nemur 10 millj. £. En við kvót-
ana fyrir S.E.-löndin bætast 3%
af heimaframleiðslunni, og sú
viðbót er talin nema urn 30 millj.
£. Árið 1957 framleiddu Frakkaif
Framh. á 9 síðu.
Eins og að líkum lætur er mjög mikil aðsókn að Circus-Kabarettnum og furða menn sig mjög
á því sem þar er að sjá, enda er hér um mjög svo óvenjuleg sýningaratriði að ræða. Sýning-
um kabarettsins fer nú að fækka og ættu menn því ekki að láta það dragast að panta sén
miða. Reynslan er sú að á Iokasýningar er venjulega uppselt fyrirfram. Myndin hér að ofaú
er af dýrasýningu Kastens. , A~J