Vísir - 14.03.1959, Síða 4

VÍSIR
Laugardaginn 14. marz 1953
4
irlSKK.
DAGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Víalr kemur út 300 daga á árl, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Fálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Hetjurnar urðu hræddar.
Eitt af þeim atriðum, sem Ól-
afur Thors benti á í yfirlits-
ræðu sinni í Gamla bíó á
miðvikudagskvöldið var það,
. að foringjar Hræðslubanda-
lagsins fylltust skelfingu,
, þegar kosningar voru um
, garð gengnar 1956. Foringj-
arnir höfðu ætlað að nota
misræmi og galla kosninga-
, fyrirkomulagsins, og til-
gangurinn var að komast
, yfir meirihluta þingsæta
með klækjum. Fyrirætlun
þeirra mistókst, svo var for-
sjóninni og skynsemi þjóð-
arinnar fyrir að þakka, en
þegar foringjar Hræðslu-
bandalagsins höfðu framið
, glæpinn, urðu þeir skyndi-
lega hræddir við hann og
hétu að leika ekki sama
leikinn aftur.
Þess vegna var það, að það var
eitt af þeim atriðum, sem
tekið var fram í stjórnar-
samningnum, að fram-
kvæma skyldi endurskoðun
á kosningalögunum, að sjálf-
sögðu til þess að nema á
brott úr þeirn ýmsa agnúa.
Þegar stjórnarsamstarfinu
var svo lokið skyndilega í
vetur, hafjði ekkert verið
gert í þessu máli, enda mun
Framsóknarflokkurinn jafn-
an hafa eytt því, er á það
var drepið innan ríkisstjórn-
arinnar, að þetta þyrfti að
athuga. Áhugi hans kom
þar fram betur en í flestu
öðru. Hann vildi gjarnan
gefa út fagrar yfirlýsingar
um málið, en hann vildi ekk-
ert frekar gera í því.
í það var ekki að ástæðu-
lausu, að framsóknarhetj-
urnar skelfdust af kosn-
ingaúrslitunum. Þau leiddu
það í ljós, sem Sjálfstæðis-
flokkurinn hafði haldið
fram, áður en almenningur
gekk að kjörborðniu — að
kosningabandalagið væri
aðeins gert í einum tilgangi:
Það væri stofnað til þess áð
nota galla fyrirkomulagsins
og misræmi til þess að auka
misræmið til mikilla muna.
Þetta vildu höfundar
klækjanna ekki viðurkenna,
en þegar sannanirnar lágu
fyrir, urðu þeir allt í einu
hræddir. í sumar munu svo
liggja fyrir sannanir um
það, að óttinn var alls ekki
ástæðulaus.
Einn á móti tíu.
Gleggsta dæmið, sem hægt er
að nefna um framsóknar-
réttlætið, er fólgið í því, sem
kom fram í þeim kafla ræðu
Ólafs Thors, þar sem hann
taldi upp annars vegar níu
framsóknarkjördæmi, sem
hefðu tíu þingmenn fyrir
röskl. 8200 kjósendur, en á
móti kæmi eitt kjördæmi
Sjálfstæðismanna, þar sem
aðeins einn þigmaður væri
kjörinn, enda þótt innan
endimai-ka þess væri 7515
kjósendur.
Jþegar um slíkt er tálað við
framsóknarmenn, hafa þeir
alltaf svar á reiðum hönd-
um. Þeir segja einungis:
,,Það er ekki sambærilegt!“
A þeirra máli og að þeirra J
dómi er það engan veginn'J
sambærilegt- að tala um einn
þingmann fyrir 7515 manns
á Suðvesturlandi í sömu
andránni og talað er um
einn þingmann fyrir nokkur
hundruð manns á Seyðis-
firði eða tíu þingmenn fyr-
ir níu kjördæmi þar sem að-
eins 900 atkvæði koma á
þingmann til jafnaðar.
En menn skulu vera rólegir,
því að þótt þetta sé ekki
sambærilegt að dómi fram-
sóknarlýðsins, verður það
ekki hann einn, sem kveður
upp dóminn yfir óréttlætinu.
Þjóðin öll verður að spurð,
og það er gegn þjóðareðli ís-
lendinga að hampa þeim,
sem misrétti beita. Það á
framsóknarklíkan eftir að
finna, og þegar svo verður
komið, verður vald hennar
ekki „sambærilegt" við það,
sem nú er.
ASIir á einu máli
Ofurvald Framsóknarflokksins
er það, sem hættulegast er
íslendingum og hefir lengi
verið, því að það byggist á
spillingu og því verður ein-
ungis við haldið eða það
aukið með vaxandi spillingu
— fyrst og fremst á sviði
efnahagsmálanna. Peninga-
L. vald Framsóknarflokksins
er eins og ígerð, sem nauð-
synlegt er að nema á brott,
til þess að sýkingin leggi
ekki þjóðina að velli.
Allir flokkar — nema fram-
sóknarklíkan að sjálfsögðu
ingarstarf framsóknar-
— eru sammála um að spiTJ-
broddanna hafi fengið að
„grassera" alveg nógu lengi.
IRKJA
O G TRUIUÁL:
Sjáið manninn,
Svo mælti dómarinn, Pilatus. hjúpað mann, birt i einu leiftri,
Við hlið hans stendur fangi í
fjötrum, færður í háðulega flík,
sveigur af þyrnum fléttaður
um höfúð hans. Sjáið manninn!
Mikill múgur er fyrir dyr-
um dómshallarinnar. Sem
snöggvast slær þögn á hann. Þá
hafði marga langað til þess að
sjá þennan mann, Jesúm frá
Nazaret. Fyrir skmmstu komu
nokkrir menn til borgarinnar
langt að. Erindi þeirra var þetta:
Oss langar til að sjá Jesúm. 1
þrjú ár hafði ekkert annað oftar
heyrzt á vegum og götum og
torgum landsins en þetta: Hef-
urðu séð Jesúm? Mig langar að
sjá hann. Og þessi löngun hafði
verið mörgum vonarbjarmi. Það
hafði birt í mörgum huga við
vonina um að fá að sjá Jesúm.
Og margir höfðu neytt siðustu
krafta sinna til þess að ná fundi
hans, fá að sjá hann, snerta
hann, tjá honum raun sina. Sjá,
þar var maðurinn, einn meðal
alira, sem gat hjálpað, grætt og
heilgað, sýknað og rétt við.
Og hann sá sá. Sjá, þar er
maðurinn. Hann gekk ekki fram
hjá á götunni, hlutlaus, gagn-
tekinn af sjálfum sér og sínum
einkamálum, eins og við hinir.
Hann sá manninn á bak við
grímuna, bak við fas og föru-
neyti, bak við orð og skoðanir.
Hann var kominn til þess að
leita mannsins, láta hann finna
sjálfan sig, átta sig á aðstöðu
sinni, flytja honum boð um það,
hvað það sé að vera maður.
Nú horfir hann á þá og þeir á
hann, enn einu sinni. Blóð drýp-
ur i augu hans undan þeim gödd-
um, sem þeir höfðu þrýst hon-
um að höfði. En hann sér þá
samt. Sér þá eins og hann hafði
alltaf séð þá, eins og hann hafði
í eilífum kærleika horft á þá úr
himni sinum — blinda, vegvillta,
vanskapaða, týnda. Hann kom
þeirra vegna. Hann deyr þeirra
vegna.
Þeij’ standa hlið við hlið, dóm-
arinn og fanginn. Sjá, þar er
maðurinn, segir dómarinn.
Þú horfir á mynd þeirra
tveggja. Hvor er maðurinn, Píla-
tus eða Jesús? Hvar er hinn
sanni maður? Hver ert þú?
Þú horfir á múginn. Er þetta
maðurinn? Þessi múgur, sem hef
ur látið áróður og lygar ná valdi
yfir sér, þetta hvikula haf ó-
beizlaðra kennda, þessi æsti lýð-
ur, sem hrópar formælingar í
dag yfir þeim, sem hann bless-
aði í gær?
Hvar gr maðurinn? Birtir Jes-
út frá Nazaret manninn eins og
liann ætti að vera, manninn með
réttu eðli, mannsins sönnu
mynd? Sé svo, þá eru hinir ekki
réttir, sannir menn. Og það er
þetta, sem kristin trú miðar við,
þegar hún segir við mig og þig:
Þú ert syndari. Þú átt samstöðu
með Pílatusi og múgnum. Þeg-
ar Jesús horfir á þá, sér hann
líka þig. Hann sér mánninn i
þessari mynd.
Stundum getur eitt átvik, eitt
orð, jáfnvel eitt sviðbrigði af-
eitt af því, sem nauðsynlegt
er, til þess að þjóðinni vegni
bettur en nú, er að uppræta
ofurvald Framsóknarflokks-
ins og spillinguna, sem frá
því stafar.
hver hann er i raun og veru. Það
segir ekki alla sögu hans, en
það birtir það, sem sker úr um
gerð hans, alltjent frá tilteknu
sjónarmiði, og mótar afstöðu
þína til hans.
Píslarsaga Jesú Krists er
augnablik í sögu mannkyns. En
sú andrá bregður leiftri yfir
manninn. Það er maðurinn, sem
stendur þarna frammi fyrir
fanganum, afhjúpaður, dæmdur.
Dómarinn talar, múgurinn
hrópar. Jesús er hljóður. Hvað
hugsar hann?
Hann veit, að þessi dómari
Dawson -
Framh. af 8. síðu.
eral Omnibus Company) þurfti
að selja 1930“. Og á þessum tíma
greiddi Dawson starfsfólki sínu
1000 stpd. á viku i vinnulaun.
Hann lét gera upp gamla stræt-
isvagna og aðra bila, sem hann
keypti, og 1947 var veltan hjá
honum 1 miiljón sterlingspund.
Þetta voru yfirleitt stórir bílar
og er ný lög voru sett, sem höfðu
ákvæði um 12 smálesta hámarks
þyngd auglýsi hann allt, sem
hann hafði, til sölu, og seldi fyr-
ir V2 miilj. stpd., en „þeir, sem
keyptu vöknuðu brátt við vond-
an draum — sátu eftir með
verðlausa bíla." Eitt sinn er
hann ' kom heim frá Suður-
Frakklandi var hann dæmdur í
9 mánaða fangelsi fyrir svik og
fyrir að stela bíl. „En ég var á
Queen Mary þá og gat ekki hafa
stolið honum.“
Erfiðleikar mínir.
Hann losnaði brátt úr fangelsi
og komst þá að því, að írska
stjórnin var að losa sig við heil-
mikið af gömlum bílum, .og hann
sendi íra nokkurn til Dyflinnar,
og hann keypti þá fyrir „5 ster-
lingspund stykkið". — „Ef styrj-
öldin hefði byrjað 1937 en ekki
1939 hefði ég aldrei lent í nein-
um erfiðleikum Það breytti
öllu, hafi maður verið dæmdur
þá, er maður dæmdur fyrir allt
lífið. Þegar ég var settur inn
voru bilar seldir fyrir 5 stpd.,
sem síðar hefði mátt selja á
1000 pund.“ — Hann sakaði
keppinauta sína um að hindra
að hann gæti flutt bílana til Eng-
lands.
í hermmi.
Dawson kvaðst hafa verið í
hernum, en orðið fyrir slysi, og
var misseri í sjúkrahúsi. Þeg-
ar hann losnaði fór hann að
braska með ilmvötn. ,Eg átti þá
16 ára pilt í menntaskóla. Hann
hafði fengið tvær flöskur af
þessu ilmvatni og lögreglan
fann þær í fórum hans, ákærði
mig og piltinn fyrir að hafa stol-
ið ilmvatninu — og sagði, að ef
ég skrifaði undir að ég væri sek-
ur skyldi pilturinn sleppa. Ef
hún hefði sagt það, áður en ég
var leiddur fyrir rétt, mundi ég
hafa skrifað undir. — Seinna
fann ég kvittun fyrir ilmvatns-
kaupunum og kæran var látin
hiður falla.
Kartöflur og gulrætur.
Hann átti um skeið tvo bú-
garða, ræktaði firnin öll af gul-
hefur ekkert vald yfir honum.
Hann veit, að allir þessir menn
eru blindaðir hverir af öðrum.
Hann veit, að augu annars æðri
dómara hvíla á þessu marg-
menni, hönd heilags dómara
bendir og segir: Sjá, þar er mað-
urinn! Þetta er maðurinn, sem
þú ert sendur til þess að frelsa,
maðurinn, sem ég elska og vil
liða fyrir, vil gangast undir þá
kvöl, sem mein þeirra valda.
Þetta er maðurinn, sem ég vil'
eiga, þrátt fyrir allt, vil ekkí
láta villast frá mér, vil ekki láta
fyrirgjöra sjálfum sér. Þessa
raun kærleika mins átt þú að
bera og brjóta þannig föður-
elsku minni nýja braut.
Og þyrnum krýndur, hæddur
og dæmdur fangi mannsins
svarar í þögninni: Sjá, þar er
maðurinn, fyrirgef þeim, ég læt
lifið, að þeir megi lifa.
rótum og kartöflum, og fram-
leiddi meira en nokkur annar
þar um slóðir af kartöflum.
Þetta blessaðist þó ekki lengi og
hann missti búgarðana, fór aftur
til London, og var það í stríðs-
lokln.
Málmur.
Þá heyrði hann, að hægt værl
að fá heilmikið af brotajárni,.
látúni og kopar á Guernsey —
þúsundir smálesta. „Eg keyptl
þetta fyrir 2 stpd. smálestina,
þegar verðið var 80 stpd.. Eg
lánaði 6000 stpd. af manni nokkr
um og lofaði að greiða honum
12.000. Innan mánaðar hafði ég
grætt 60.000. — Þá kom til af-
brýðisemi annara eins og þeg-
ar ég fékkst við kartöflu-rækt-
ina. Eg notaði ekki neitt nafn í
þessum viðskiptum, heldur fé-
lags, sem ég stofnaði, London,
and Oxford Steel Company, —
og heiðruðu kviðdómendur, það
er stafað Steel (stál) en ekkl
Steal (stela).“
Viðskipti við
Ameríkana.
„Eg gerði mikil viðskipti við
Amerikana, — keypti af þeim
bíla og drasl — fyrir „10 shill-
ina tonnið'í, og „þegar þeir vont
svona vitlausir, hvað kom það^
löggunni við,“ en hún stöðvaðl
hann þegar hann fór að selja
þetta. „Nafn mitt v'ar á svörtum
lista í birgðamálaráðuneytinu."'
Bar víða niður.
Hann kvaðst' hafa borið víða
niður, í Noregi, Þýzkalandi og
fleiri löndum. „Eg hef 3000 flug-
stundir að baki,“ sagði hann. Fór
til Ameríku og Frakklands, kom
aftur og lenti í erfiðleikum út af
skattamálum. „Eg hafði ákveð-
ið, að fjórir synir mínir skyldu
vera í skóla hér, en ég ætlaði'
ekki að vera hér sjálfur nema 90
daga, búa í Frakklandi, og greiða
engan skatt hér. Mér var svo
sagt, að ég yrði að greiða skatt
bæði hér og í Frakklandi.
300.000 stpd.
ógreiddir skattar.
Dawson kvaðst ekki eiga a<í
greiða þau 300.000 stpd., senr
hann væri talinn eiga ögreidd af
skatti, „því að ég tapaði öðrit
eins.“ Og hann neitaði að veru
sekur um nokkur svik í sam-
bandi við sölu á appelsinusafa.
Dawson hafði látið dæluna
ganga í fulla klukkustund, en
dómarinn taldi skýringa þörf á
vörn hans og spurði hvort hann
væri viðbúinn að „láta þær í té
á morgun?"
„Vissulaga," sagði Dawson.