Vísir - 21.03.1959, Blaðsíða 7

Laugardaginn 21. marz 1959
Vf SIB
<££☆☆☆☆☆☆☆☆ ☆☆☆☆☆
SUBAN INGLIS:
&
&
«J
í^ödd
ar
T
an
☆ ☆ ☆ 'ÁSTARSAEA ☆ ☆ ☆ "" N
M -
"&☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
18
svo þagnaði hún fljótlega. Var hún að fitja upp á nýrri stælu við
Audrew Brand?
En þarna var auðsjáanlega ekkert í hættu, því að hann var
nærri því auðmjúkur ásýndum, og nú fór hann aftur að horfa
á systur sína. En nú var það róleg og blíð rödd Eustaciu, sem
kom Penny til að hrökkva í kuðung.
.JHvers vegna spyrðu ekki ungfrú Mayne, hvort hún vilji ekki
dansa, Andrew?“
Eftir á, er hún sat ein uppi í herberginu sínu, gat Penny ekki
Stillt sig um að brosa að því hve sakleysislega afsakandi Andrew
hafði snúið sér að henni.... svo smeykur, að hræðsla hennar
hvarf gersamlega, og þau stigu út á gólfið og dönsuðu vals.
Síðan höfðu þau haldið áfram að dansa en skiptu við og við
um mótdansara, þangað til hljómsveitin í útvarpinu þagnaði.
Svo höfðu þau setið við arininn og rabbað þangað til þau voru
orðin þreytt og Eustaciu fannst mál til komið að leggja sig.
Andrew hafði hlýtt henni jafn auðsveipur og öll hin.
Penny geispaði og teygði úr sér. Þegar hún háttaði var henni
léttara innanbrjósts en nokkurntíma síðan hún hafði séð háa
manninn á gráa hestinum. Það var líkast að ófriðurinn milli
hennar og Andrew væri á enda.
Morguninn eftir vaknaði hún við að létt var drepið á dyrnar,
og grönn fjörleg vera í ljósrauðum morgunkjól kom dansandi
inn með stóra öskju í fanginu.
„Penny, eruð þér vöknuð? Juana kemur með teið til yðar,
en....“
,Eg var að vakna,“ sagði Penny. „En klukkan er margt ennþá,
vona eg.“
Tína hristi höfuðið í ákafa. „En eg kom hérna með dálítið
handa yður, sem eg vona að þér hafið gaman af.“
„Eg verð að reyna að kenna henni betur ensku,“ hugsaði
Penny með sér, hálfsofandi.
Tína hafði sett öskjuna á gólfið og opnaði hana og tók slikju-
pappírinn ofan af innihaldinu.
.J’etta á að koma yður á óvart,“ sagði hún. „Eg veit að það er
rétt særð, því að lafði Kathleen hjálpaði mér. Penny, líst yður
á þetta?“
Þetta voru reiðbuxur og skyrta, barðastór hattur og mislitur
handanna — þ. e. a. s. silkihálsklútur.
„Það er svo þægilegt,“ sagði Tína til að mæla með reiðfötun-
um, „og eg er viss um að yður fer það vel. Þér verðið að lofa mér
því að fara í þetta, þá verðum við báðar eins klæddar."
,Jíú gengúr fram af mér, Tína!“ sagði Penny og svo bætti hún
við er hún sá biðjandi augnaráð ungu stúlkunnar. „Auðvitað ætla
eg að nota reiðfötin. Þau eru glæsileg. Skelfing var það fallegt
af þér að hugsa fyrir þessu.“
Þó hún vissi að fötin færu sér vel var hún dálítið miður sin
er hún kom niður til að borða morgunverðinn með hinu fólk-
inu.
Tína hrópaði himinlifandi: „Er hún Penny ekki yndisleg?“
Eustacia frænka og Luis létu aðdáun sína í ljós með mörgum
förgum orðum. En Andrew sagði ofur rólega:
„Þér kunnið áreiðanlega vel við yður í 'þessu, ungfrú Mayne.“
Nú var kominn tími til að halda af stað, og Penny var ekki
neitt hikandi lengur. Tína kom með íallegan, brúnan hest handa
henni. Hann hneggjaði og borað flikanum ofan í lófa Tínu, til
að leita sér að sykurmola.
„Þetta er Chiquita, Penny. Hann er mjög þægur og bezti hestur.“
Svo settist Penny á bak, með taumana í hendinni — og nú gat
hún ekki stillt sig um að anda djúpt af ánægju og vellíðan. Hún
var svo glöð og sæl, að hún breytti ekki einu sinni svip, þegar
henni varð litið í dökk augun á Andrew, heldur brosti ’glaðlega
til hans líka. Hann varð að flýta sér að líta undan, svo að hún
Póstmannafélagið...
Framh. af 5. síðu.
jhandarbakið eða lófinn og því
KVÖLDVÖKUNNI
fyrst farið að bera út póst á hagað athöfnum sínum í sam-
kostnað ríkisins. Allt fram til ræmi við það.
ársins 1930 voru réttindi bréf-
beranna í Reykjavík mjög bág-
borin, og það má heita að enn
eimi eftir af þessu. Um 30 ára
tímabil frá 1900—1930 var
þeim gert að greiða af lágum
launum sínum alla aðstoð bæði
í veikindaforföllum og eins í
sambandi við útburð jólapósts.
Það var ekki fyrr en bréfberar
höfðu starfað hér í 40 ár, að
starf þeirra var loks viðurkennt
sem sérstakt starf í þjónustu
ríkisins, en þrátt fyrir marg-
háttuð réttindi þeim til handa
á liðnum árum, eru þeir enn
með lægstu launin, lengsta
vinnudaginn og erfiðasta starf-
ið. Þetta hefur sinn þátt í því,
að torvelda æskilega uppbygg-
ingu þessarar stéttar, sem í raun
og veru er hin mikilvægasta
í þágu alls almennings.
VIII.
Árið 1947 stofnuðu starfs-
menn póststofunnar í Reykjavík
byggingarfélag og hefur það nú
aðstoðað við að koma upp 48 í-
búðum. Hafa starfsmenn, sum-
ir hverjir, unnið að þessum
málum í frístundum sínum af
miklúm dugnaði. Samtökin hafa
þannig stuðlað að því, að marg-
ir efnalitlir starfsmenn stofnun-
arinnar hafa smám saman get-
að eignzt þak yfir höfuðið og
með því lagt traustan grundvöll
að bættri lífsafkomu fyrir sig
og sína á komandi tímum.
IX.
Eg hef hér að framan dregið
fram í dagsljósið nokkur atr-
iði úr fjörutíu ára sögu Póst-
mannafélagsins. Sagan er að
vísu ekki stór í broti, enda hef-
ur það jafnan verið svo með fé-
lagsskap þennan, að hann hef-
ur verið hóglátur 1 orði og at-
höfnum og því ekki látið mikið
á sér bera. Hann hefur þó jafn-
an gert sér glögga grein fyrir
því, hvort að honum snéri
Starf póstmannsins er eitt hið
mikilvægasta fyrir allt við-
skiptalíf þjóðarinnar, og eru
stöðugt gerðar krö.fur til bættr-
ar þjónustu á sviðum póstrekst-
ursins. Allt þetta verður að
byggjast á traustu starfsliði,
sem verður að vinna starfið af
nákvæmni og vakandi athygli.
Aðstaða til góðrar starfrækslu
hefur verið mjög ófullkomin
hér í Reykjavík og skilningur
ráðamanna á endurbótum, er
miði að bættri þjónustu, hefur
ávallt verið af skornum
skammti. Þetta hefur beinlínis
leitt til þess, að framfarir og
nýskipan þessara mála hefur
um langt skeið verið í öldudal.
Póstmenn hafa því jafnan
glaðzt yfir hverjum þeim á-
fang, sem náðzt hefur til um-
bóta á sviði póstmálanna og
metið að verðleikum. Þær
miklu endurbætur, sem á s.l.
ári fóru fram hér í pósthúsinu í
Reyk<javík, voru öllu starfsliði
kærkomnar, endquátt sinn þátt
í að bæta mjög öll vinií'uskil-
yrði, sem ekki var vanþörf á Nýja B;. hefur undangengin
eftir aratuga aðgerðaleysi i þvi vvöld sýnt kvikmyndina „Stúlk
Vinnumaður nokkur bað hús-*
bónda sinn að lána sér ljósker^
— Hvað ætlar þú að geraj
með Ijósker? spurði húsbónd-*
inn.
— Eg ætla að fara í heim-*
sókn til kærustunnar.
— Eins og þú þurfir Ijósken
til þess. Þegar eg var ungur og
var að líta á ungu stúlkurnar,
þurfti eg aldrei að hafa Ijós
með mér þótt dimmt væri.
— Já, einmitt, svaraði vinnu-«
maðurinn, — en sjáðu líka,
hvað þú hefur hreppt.
★
Vagnstjórinn var að taka á
móti farmiða hjá konu, sem
hafði lítinn son sinn með sér,
og borgaði hálft farggjald fyrir
hann. — Hvað, sagði vagn-
stjórinn. — Drengurinn ætti
að borga fullt fargjald, hann er
kominn í síðar buxúr.
Konan: — Þá getum við skipfc
um miða og eg notað hálfs far-
gjaldsmiðann.
Negrakona sat skammt frá og
heyrði samtalið, og sagði: —
Ef þetta er reglan, herra vagn-
stjóri, þá þarf eg alls enga
miða.
Nýja Bíó:
Stúlkán i rauðe
rólunni.
efni. Fyrir þessa framtakssemi
á núverandi póst- og símamála-
stjóri, Gunnlaugur Briem, mikl-
ar þakkir skilið. Sömuleiðis
an í rauðu rólunni“,„ með Ray
Milland, Joan Collins og Far-
ley Granger í aðalhlutverkinu.
, ... . i Kvikmyndin hefur verið sýnd
postntan, EgiU Sandholt, og; áður yakti þá mikla athygli>
postmeistarmn, Magnus Joch- hrifni enda er aðsókn að
umsson; Vonandi verður þó ekki' henni enn g.g_ Þag ^ saga Eye.
latið her staðar numið, þvi að lyn Neshitj sem hér er £Ögg £
mörg eru verkefnin, sem bíða
úrlausnar, bæði hér í Reykja-
vík og annars staðar á landinu.
Að 17 árum liðnum minnist
mynd, en hún varð fræg af
teikningum Dana Gibsöns um
aldamót seinustu, og vakti
( mikla hrifni leikhúsgesta í New
póstþjónustan 200 ára afmælis York> sakir óvenjulegrar feg-
póstreksturs hér á landi. Aj urðarf og yndisþölíka- en varð
þessum merku tímamótum skul- aðalpersónan r miklum harm.
um við vona, að starfsmenn ^ Qg biðu hennar þung ör.
postþjonustunnar og yfirstjórn lög Eyelyn er enn . i;fi) kom}n
hennar geti litið til baka yfir. á áttræðisaldur. - Johan Coll-
timabil mikilla framfara á öll-|
um sviðum starfrækslunnar til
þæginda fyrir fólkið, jafnt í
borg og byggð.
Sveinn G. Björnsson.
ins fer msð hlutverk hennar í
myndinni af frábærri snilld. —•
Munu nú alveg seinustu for-
vöð að sjá þessa ágætu mynd.
■</>'<•</ >» • ■/•• • <• »i

£. R. Burroiíghs
THEEE WAS A COM/AANI7 fkom
SOBITO, AN[7 THE PKIS0NE5S
SELECTEP THclK GOUEPS.
| C;lMPQ
1-20-4822
TAHZAN
2852
THIS MVSTEBOUS
GESTUEE WAS ÚN-
PISCOVEEEI7, HOW-
EVEK, AN7 NOV/
THE 'CONTESTANT^'
ANP THENs SECRETLX THE
WITCH POCTOK HANPEP A
HI7FEN OBJECT TO JUNE LAVER!

Nú skipaði Sobito fyrir og
fangarnir völdu sér ausu til >
að drekka úr. En það tók I læknirinn, læddi litlum hlut
enginn eftir því að töfra- I í hendi June Laver. Nú var
ekki um annað að gera fyrir
fólkið én áð drekka.
Italskar hihit
VoSkswagen.
Útlit Volkswagen hefir ekkf
breytzt í fjöldamörg ár frekar
en á, sjóna Marlene Dietrich, cn
nú er von á nýjum línum í
Volkswagen og verða þær íi-
alskar.
ítalski teiknarinn Ghia, sá
er teiknaði Turin bílana, hefir
verið ráðinn til að segja fyrir
um útlit hins nýja Volkswagcn.
Handbragð Ghia er ekki ó-
þekkt hjá Volkswagen, þ i
hann er höfuiidur að útli.ti
Volkswagen de lux caþriölet.