Vísir - 02.07.1959, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 2. júlí 1959
VlSIt
7
Mtoiabás.
Mig undrar það mikið, að eg smalans — og hverjir forfeður
er allt í einu farinn að hugsa hafa í milljón ára farið áraveg
um
,,Bolabás“ í lestinni sem |yfir hafið
flytur mig frá Vicenza — til stöðvast
Venezia. Þar ætla eg mér tiljog byggja sér í bás
til ,,Bolabás“
vera ánægður
að
gamans að halda upp
júní við Adríahafið — |
tengir mig þá við Atlantshafið hefðinni
hreiður
á 17. j— og fæða þar nýja spóa —
sem ! er svo í allri framt — halda
og töluðust við og veltu vöng-jheldur hinum voldugu sprengj- henni sjálfri verið tvístrað eins
um. Fuglahóparnir voru bæðijum, sem þeyst er nú með um og fjárhópum, sem úlfar hafa
veiðibjöllur og hrafnar. Þeir himingeiminn 'til bækistöðva \ ráðizt á. . . Hún hefur kannske
•— og Eyjuna mína, sem von-
við?
Og á þsssari stoltu vélaöld. er
andi er böðuð sindrandi sól á leggur undir sig himingeim
þessum hátíðisdegi sínum.
En því sækir þessi æsku-
mynd af „Bolabás“ að mér?
Það er eftir aldamótin, tveimur
eða þremur árum eftir. Lítill
drengur eltir kindurnar sínar
-— sem líða meðfram Ármanns-
felli — fara sér hægt, og kroppa
inn — hver getur þá breytt
þessum lögmálum náttúrunnar
— að tréð verður alltaf tré —
og puntstrá puntstrá — og
hundasúra bara hundasúra —
en ekki sóley eða baldusbrá
— fjóla eða rós. Og eins að
lóan hefur sína tónlist og spó-
grasið, sem grær milli grænu inn sína, að litir fjaðra þeirra
kvista ti'jánna, er vaxa þarnajer ekki eins heldur vel að-
í hlíðunum. Nokkrir fuglar skildir af meistara höndum
fljúga upp af hreiðrum sínum, náttúrun,iar“ .............. Þessu
við þessa truflun og kvaka svarar niér ,,Bolabás“.
eitthvað hálf hvimleiðir, og [ Um þetta má svo líka hugsa
kannske ergilegastur
voru þarna allan daginn, eitt-
hvað masandi — og var í þessu
eitthvað voveiflegt, einhver
uggur, og dularfullt. Ekki fyrr
en seint um kvöldið var svo
fundi slitið.
Nokkrum dögum síðar kom
svo hernámið. Mikið af túninu
var flag eitt, og síðar kom þar
,,Bíó“ og danssalur — og önnur
,,menning“, er hernámi fylgir.
Eyjarnar, þar sem veiðibjall-
an hélt til, og hamrar og fjöll,
þar sem hrafnarnir dvöldu,
urðu líka fyrir miklu hnjaski
og því ógerningur fyrir fugla
— jafnvel ránfugla — að halda
þar til meðan ,,ástandið“ var-
aði.
En þar sem báðar þessar
sinna. Og sem máttur er gefinn ^ aldrei heyrt rödd hinnar vitru
til að tortíma öllu með eldi og móður, er segir þeim, er þau
eitri, — og fallið geta því á
friðsöm lönd, sem engum hafði
dottið í hug að heimsækja.
En vélum er ekki gefinn vís-
dómur, eins og hinu „dimma
skýi“, — því farast þær feigð-
arlaust, og svo kannske heim-
urinn . . .
„Hin brennda æska“ — eins
og hún er kölluð hér — hefur
eftir tvær heimsstyrjaldir, aldr-
ei þekkt neinn friðsaman „Bola-
bás“, aðeins hinn manneygða —
henni er því vorkunn. Hún hef-
ur séð landi sínu skilað aftur
eins og flagi — eftir hamfarir
vélastyrjaldanna. Hún hefur
fuglategundir eru ennþá við j þurft að horfa á hús sín hrynja
er áður. en við upprætum trúna á
föð-
spóinn, sem vellur mikið í háa eilífðarkennd ástarinnar a
lofti, en svo dettur allt niður,
verður kyrrt, og tindrandi.
Daggardroparnir glitra eins og
demantar á grasinu og smalinn
sem hefur vöknað í fæturnar
af hínni ísköldu dögg — fer úr
sokkunum og breiðir þá á
volgann steininn, sem sólin
hefur bakað.........
Þetta er svo „draumalandið".
Yfir öllum draumalöndum er
hátíðleg fegurð og kyrrstaða —
því þau breytast ekki..........
Þar er því gott að dveljast
......en láta lífið þjóta áfram
eins og bylgjur hafsins hvít-
fyssandi, sem svo líka hjaðna
niður. ......
í ítalska blaðinu sem eg er
að lesa, í lestinni, er mikil grein
um að æskan í öllum löndum
eé að breytast. Hún vilji ekkert
hafa með þetta gamla dót —
eins og t. d. föðurlandsást eða
aðrar ástir að gera. Að það sé
undirstaðan undir allri bölvun
aldarinnar. Tvennum heims-
styrjöldum — og svo köldu og
heitu stundunum í smáu og
stóru. — og að allar ástríður —
íöðurlandsástin og trúin
— séu fornaldarleifar sem beri
að útrýma.
I staðinn fái svo þjóðirnar
alheimsstjórnir, og alheims
sérfræðinga-kerfi, á öll sín
málefni; andleg og verkleg. —-
Skipulagt af skrifstofum hinna
fullkomnustu reiknivéla —
sem ekki skeiki —■ og megi
treysta.
Og svo vel vélrituðum boð-
orðum sem troðið verði ofan í
allar þjóðir, hvar þær svo lifa
á hnettinum.........
Hvað segir ,,Bolabás“ — um
þetta ,,program“?
„Er hægt að útmá hinu
minnsta fræi í náttúrunni? —
Verður ekki rósin rós — og
fífill fífill — og bláber, og
jarðarber, allt í föstum skorð-
um náttúrunnar — alltaf hið
sama, í æsku og elli?
Hvaða æska getur kæft í sér
ættjarðartilfinninguna — öðru
vísi en drepa náttúru sína? Og'
umturna öllum jarðvegi sínum
sem í milljón ár hefur mótað
lífið?
Hvað hefur dregið spóann
sem hressilega vcllur yfir höíði
urlandið — og eðli hennar og
uppruna.
í heimi fuglanna er stundum
haldið þing. Gera þeir það þeg-
ar skipuleggja þarf eitt og ann-
að í þeirra hópi, t. a. m. í sam-
bandi við húspláss fyrir hrafn-
ana á veturna. Er þá skotið á
hrafnaþingi, — og síðan fer
hver á sinn stað.
Merkasta fuglaþing, sem ég
hef séð, var rétt áður en Eng-
lendinga hertóku ísland. Ég
kom í heimsókn á hið glæsilega
heimili vinar míns, Guðmundar
Jónssonar skipstjóra, á Reykj-
um. Þessa mikla sjógarps og | er orðin að viðundri við, sýnist
veiðikóngs. Sjórinn hafði kennt ^ vera þetta: Tækni vélanna er
honurn djúpa innsýn í líf nátt-
úrunnar, og tók hann vel eftir
lýði, hafa ráðstafanir þings
þeirra borið góðan árangur fyr-
ir þá . . .
Á utan'ríkisráðherrafundi stór-
veldanna í Genf, fóru tveir dag-
ar í það að ákveða hvaða borð
— kringlótt eða ferhyrnt —
ætti að nota við f.undahöldin.
Eftir fréttunum að dæma, hefur
valið fallið á rangt borð, því nú,
19./6., hefur fundi verið frest-
að — samningalaust. — En von-
andi finnst þá nýtt borð næst
— og hið rétta.
Þar á móti þurftu fuglar him-
insins ekki að leysa nein slík
stórmál, — túnið sýndist nægja
og fundurinn bera árangur .
sjá foreldra sína drepna, og
uxu upp:
„Bölvaðu aldrei landinu þínu
— þó að mennirnir séu vond-
ir.“
En fyrir hina stóru ránfugla,
sem svífa yfir varnarlausum,
litlum löndum — og hafa eðli
tóunnar sem gælir við lambið,
er hún svo drepur — væri það
mikill fengur, ef hægt væri að
rífa úr hjörtum æskunnar föð-
urlandsástina, því í henni einni
— fyrir lítil lönd — er sá kraft-
ur, sem hann óttast, — fórn-
irnar, sem vinna kraftaverk, —
þó að við ofurefli sé að etja, —
og „orðstýr deyr aldrei . . .“
Venezia, í júní 1959.
Eggert Stefánsson.
Frjálsíþróttaráð velur lið
gegn Málmey.
Frjálsíþróttaráð Reykjavíkur Stangarstökk: Valbjörn Þor-
hefur valið liðiU, sem á að keppa j láksson og Heiðar Georgsson.
gegn Málmgy í bœjarkeppninni Þrístökk: Ingvar Þorvaldsson
á vígslutf&tinu um helgina.
Liðið verður þannig skipað:
100 m. hlaup: Iiilmar Þor-
björnsson og Guðjón Guð-
mundsson.
200 m hlaup: Guðjón Guð-
mundsson og Valbjörn Þor-
lákson.
i uppreisn móti eðli lífsins.
Lífið vill vera frjálst, einung-
öllu, er þar gerðist. Hann elsk- js stjórnast af hinni milljón ára
aði ísland, þrátt fyrir harða þróun sinni, sem dult gerir vart
baráttu við hafið og storma
þess, og gat sagt eins og Einar
Benediktsson: „Storm og ánaúð
stóðst vor andi, stöðugur sem
hamraborg.“
Hann benti mér út um glugg-
ann á stóra fuglahópa, sem koni'
Það, sem einkennir þetta rót- 400 m. hlaup: Hörður Haralds-
lausa og tilfinningasnauða tíma- J son og Þórir Þorsteinsson.
bil fyrir öllu raunhæfu, og sem 800 m hlaup: Hörður Harldsson
vélarnar hafa skapað og æskan J og Svavar Markússon.
1500 m hlaup: Svavar Markús-
son og Reynir Þorsteinsson.
3000 m hlaup: Kristleifur Guð-
björnsson og Kristján Jó-
hannsson.
5000 m hlaup: Kristleifur Guð-
björnsson og Kristján Jó-
hannsson.
við sig í hverju lifandi hjarta.
Þróun, sem gefið hefur hverju
lífi sitt form, sína tegund, sinn
lit, sitt mál, — og einnig sinn
eilífa kraft . . .
Vélarnar hafa gert manninn
að þræli sínum, en ekki herra.
■ og Björgvin Hólm.
Spjótkast: Björgvin Hólm og
Jóel Sigurðsson.
Sleggjukast: Þórður B. Sigurðs-
son og Friðrik Guðmundsson.
Kúluvarp: Gunnar Huseby og
Hallgrímur Jónsson.
Kringlukast: Þorsteinn Löve og
Friðrik Guðmundsson.
Landsliðsnefnd K.S.Í. hefur
valið lið utanbæjarmanna, sem
leikur gegn úrvalsliði Reykja-
víkur á mótinu:
Helgi Daníelsson (Í.A.) —
Helgi Hannesson (Í.A.) Einar
Sigurðsson (Í.B.H.) — Sveinn
Teitsson (Í.A.), Hör,ur Guð-
mundsson (ÍBK), Guðmundur
Guðmundsson (ÍBK) — Ingvar
ið höfðu snemma morguns, og Þess vegna má maður búast við
stóðu andspænis hvor öðrum
ofar í túninu.
Við og við fóru svo tveir frá
hverjum flokki yfir til hinna
að þær —
vísvitandi
en ekki maðurinn
— tortimi jörðinni.
100 m grindahlaup: Björgvin Elíasson (IA), Guðmundur Þór-
Hólm og Guðjón Guðmunds-
son.
400 m grindahlaup: Guðjón
Guðmundsson og Sigurður
Björnsson.
Hástökk: Jón Pétursson og Jón
Ólafsson.
Ekki þarf annað en að skrúfa Langstökk: Einar Frímansscn
losni eða hlekkur springi, er I og Björgvin Hólm.
arinsson (IBV), Högni Gunn-
laugsson (ÍBK), Björn Helgason.
(ÍBÍ) og Tryggvi Georgsson
(ÍBA).
Varamenn: Heimir Stígsson
(ÍBK), Gunnlaugur Gunnlaugs-
son (ÍS), Hólmbert Friðjónsson
(ÍBK), Helgi Björgvinsson (ÍA)
og Guðmundur Sigurðsson (ÍA).
Miklar fragnkvæmdír
á Ólalsfirðl.
Frá fréttaritara Vísis
á Ólafsfirði.
Engin síld er komin á land
ennþá, en á laugardag og
sunnudag voru margir bátar
og skip í landlegu, en fóru út
á mánudag. Ekkert hefir frétzt
af veiði enn, og mun verá
tregt á grunnmiðum. Helzt er
veiðivon í Grímsey.
Sláttur hófst á laugardag og
var vel sprottið. Atvinna er
mikil við byggingarvinnu íbúð-
arhúsa, einnig við byggingu
stórhýsis fyrir póst og síma.
Sömuleiðis er verið að vinna
vinna við hið nýja félagsheim-
ili.
Vinna við Múlaveg er ekki
hafin ennþá, en á því mun
Ðanir hafa um lanyt skeið starfrækt skólask I3, og í'yrir nokkru lét seglskipið Danmark í haf ^ verða byrjað mnan skamms.
með 80 sjómannaefni á aldrinuni 16—^22ja ár >. Það er ckki lengur skylda, að væntanlegir
yfirmenn á kaupskipum hafi síarfað á seglski lum, en það dregur ekki úr aðsókn að skipinu.