Vísir - 13.07.1959, Blaðsíða 2

Sœjarúréttir
* ..
Utvarpið í kvöid.
Kl. 19.25 Veðurfregnir. —
Tónleikar. — 20.00 Fréttir.
| — 20.30 Einsöngur (plötur).
— 20.50 Um daginn og veg-
inn. (Andrés Kristjánsson
blaðamaður). — 21.10 Tón-
leikar (plötur). — 21.30 Út-
KROSSGÁTA NR. 3814.
varpssagan: „Farandsalinn11
eftir Ivar Lo-Johansson; XI.
(Hannes Sigfússon rithöf-
undir). — 22.00 Fréttir og
veðurfregnir. — 22.10 Bún-
aðarþáttur: Um ræktunar-
framkvæmdir bænda 1958.
(Hannes pálsosn frá Undir-
felli). — 22.25 Kammertón-
leikar (plötur). —■ Dag-
skrárlok kl. 23.00.
Lárétt: 1 á, 6 létt, 8 and..,
10 um lög, 11 fiskinn, 12 skóli,
13 alg. smáorð, 14 ílát, 16 heyið.
Lóðrétt: 2 alg. smáorð, 3 t. d.
hné, 4 samhljóðar, 5 frægð, 7
amboð, 9 . . . súpa 10 híid, 14
svefn, 15 átt.
Lausn á krossgátu nr. 3813.
Lárétt: 1 kytra, 6 hrá, 8 is,
10 bú, 11 skassið, 12 tá, 13 la,
14 hné, 16 hruma.
Lóðrétt: 2 yh, 3 trosinu, 4 rá,
5 kista, 7 dúðar, 9 ská, 10 bil,
14 hr, 15 ém.
Frakkland.
í tilefni af þjóðhátíð Frakka
býður sendiherra Frakk-
lands til móttöku þ. 14. júlí
milli kl. 5—7 í bústað sínum
að Skálholtsstíg 6. Honum
væri mikil ánægja að taka á
móti öllum vinum Frakk-
lands, er vildu þiggja boð
hans.
Ferðahappdrætti Vals.
Dregið hefir verið í ferða-
happdrætti Knattspyrnufél.
Vals, en þar eð nokkrir sölu-
menn eiga éftir að gera skil,
er ekki unnt að birta vinn-
inganúmer fyrr en síðar í
vikunni.
Konur
í Kvenfélagi Hallgríms-
kirkju: Munið skemmtiferð-
ina á morgun. Farið verður
kl. 8.30 frá Hallgrímskirkju.
Akranes vann JBU - 3:2
Annar leikur Jótanna fór
fram á Melavellinum síðastl.
laugardag og léku þeir við Akra
nes, sem hafði styrkt liðið með
Helga J. (K.R.) og Rúnari
(Fram). Leikur Jótanna var nú
allur annar og verri en á móti
K.R., að vísu voru ekki allir
þeir sömu með, en eftir því sem
Danir segja er lítill munur á
leikmönnum þeirra, og er þá
helzt að álíta að malarvöllurinn
hafi háð þeim, enda liggur það
ljóst fyrir að leikmenn, sem
ætíð leika á grasi, og eru vanir
því, geta ekki náð hinni eigin-
legu getu, á grjótharðri möl.
Leikurinn var jafn í fyrri
hálfleik, Jótarnir léku betur
saman úti á vellinum, en mis-
tókst fyrir framan markið. —
Akranes lék kröftugt, en sam-
spil var lítið. Ríkharður átti
gott markfæri í byrjun leiks en
mistókst. Og lauk hálfleiknum
jöfnum. Seinni hálfleikur var
tíðindalítill framan af. Á 71.
mín. myndaðist mikil þvaga
fyrir framan mark Jótanna,
boltinn hröklc til Gísla, sém
skoraði með góðri spyrnu. Mín-
útu seinna var Ríkharður ó-
valdaður á miðju vallarins. —
Sveinn sendir góðan bolta til
hans, Ríkharður brunar upp,
likur á varnarleikmann og
markmann, mjög skemmtilega
og skorar örugglega. — Jótar
harðha mijög við að fá á sig
mörkin og sækja fast og tekst
að'skóra á 75 mín. með falleg-
um skalla bolta í bláhonúð, Á
80. mín. fá Jótar aukaspyrnu
við vítateig, Akranes myndar
vegg, en boltinn smaug í gegn
og aftur var orðið jafnt, 2:2.
Á 82. mín. er Akranes í sókn,
Þórði er brugðið illa, dómarinn
dæmir vítaspyrnu, sem Sveinn
T. framkvæmir og skoraý ör-
ugglega. Og' lauk leíknum þann
ig með sigri Akranéss. Jótarriir
léku betri knattspyrnu þó ekki
nægði hún, þeírn til sigurs. Bezti
m-aður þeirra var vinstri út-
herji, tekniskur og laginn ltik-
maður. í liði Akraness lék Rík-
harður vel að vanda, gefst hon-
um vel að leika framarlega í
sókn, en þar er hann allra fram
hei’ji, tekniskur og laginn leik-
um krafts og flýtis að bruna í
gegn, og væri ekki úr vegi að
láta hann leika miðframherja í
næstu 2 landsleikjum, því hvaða
mótherjar sem væru þýrftu að
gæta hans vel. Sveinn T lék vel
einnig Helgi (K.R.) og Rúnar
(Fram), og er auðséð að hans
staða er á miðjunni en ekki í
bakborðsstöðu.
Áhorfendur voru margir og
veður fagurt. Dómari var Guð-
björn Jónsson og dæmdi vel,
þrátt fyrir leiðindaþras í Jót-
unum, en það er ætíð erfiði fyr-
ir dómara þegar leikmenn
fara hálfpartinn úr sambandi
eins og Jótarnir á kafla. Síð-
asti leikur Jótanna er í kvöld
og leika þeir við úrval SV-
lands, sem ætti að verða
skemmtilegur leikur.
• * *
VlSIR
Mánudaginn 13. júlí 195á|P'
Det Norske Teatret, Oslo
(Gestaieikur í Þjóöieikhúsinu):
Kristín Lafransdóttir
(Kransiii n)
eftir Sigrid Undset. Leikrit og ieikstjórn
eftir Tormod Skagestad.
Það er nijög vel til fallið hjá
Þjóðleikhúsinu, og raunar sjálf
sagt, að fá liingað árlega er-
lenda leikara til að flytja leik-
húsverk frá eigin landi. Slíkir
gestir munu vafalaust, ef vel
eru valdir, hafa firna mikil og
góð áhrif bæði á íslenzka leik-
ara unga og eldri og enn frem-
ur víkka sjóndeildarhring leik-
húsgesta.
Því er ekki að neita, að við
verðum að fá meira veður af
því, sem er að gerast í kring-
um okkur í þessum efnum, það
veitir ekki af meiri útlendum
gusti inn í salinn.
Að þessu sinni eru gestirnir
norskir. En það vill einmitt svo
til, að þeir erlendir lekarar,
sem hingað hafa komið og leik-
ið á leiksviði hér 1 borginni á
síðustu tveim áratugum og
minnisstaæðastir eru, voru ein-
mitt þeirrar þjóðar. Þar eru
þpjú nöfn efst í huga, nöfn
þriggja leikkvenna, sem gáfu
okkur leikhúsgestum unaðs-
stundir með leik sínum hér í
Iðnó og Þjóðleikhúsinu, en það
voru þær Agnes Mowinckel,
Gerd Grieg og Tore Segelcke.
Þá get ég ekki stillt mig um að
geta hér tveggja annarra Norð-
manna, þótt ekki séu beint leik-
arar, en það eru skáldin Nor-'
dahl Grieg og Herman Wilden-
wey, sem báðir hafa komið hér
fram á sviði og lesið upp úr
verkum sínum, og það reyndust
mér ógleymanlegar stundir. —
Leikflokkurinn, sem hingað er
kominn að þessu sinni getur
ekki talizt hafa upp á afburða
leikara að bjóða, og þó er lík-
lega fágætt að fá svo jafngóðan;
hóp leikara, því að hjá þeim
kom ekki fyrir lélegur leikur.
Leikritið „Kristín Lafrans-
dóttir", sem Tormod Skagestad
héfur gert úr skáldsögunni eft-
ir Sigrid Undset og leikflokkur
frá Det Norske Teater hefur
sýnt hér í Þjóðleikhúsinu und-
ir leikstjórn höfundar, er sér-
stætt að því leyti, að hér er um
að ræða aðeins fyrsta hluta af
þríleik (trilogi), enda ber leik-
ritið undirheitið „Kransinn“,
sem er fyrsti hluti skáldsögunn-
ar. Alltaf hljóta að vera skipt-
ar skoðanir um það, að gera
leikrit úr ágætis skáldsögum.
Ég fyrir mitt leyti er ekki hrif-
inn af slíku. Leikritið stendur
nær alltaf að baki sögunni, enda
lýtur epískt verk öðrum lög-
málum en leikrit, auk þess, sem
venjulega er viðkvæðið Ivjáð
mörgum leseridum sögunnar, aðj
það saknar margs, en það ejJ
reyndar annað mál og þarf ekkj
að rýra gildi leikritsins út afl
fyrir sig. Hitt verður aftur leifc<
ritshöfundinum fjötur um fóta
að hann þræði söguna, og á þvl
tapi leikritið sem listaverk. —*
Tormod Skagestad hefur reynj
að fara bil beggja. Hann eij
menntaður leikhúsmaður o^
hefur nokkra reynslu í leikrit-<i
un. Hann ber virðingu fyriij
hinni miklu skáldsögu og vill,
eins og hægt er, láta það komaj
til skila af persónusköpun, ör-.
lögum og atburðarás, sem skálál
konan hefur sett á sína bók
gert að eilífu verki í heimsbók-*
menntunum,
Sem leikstjóri hefur höfund«
ur lágt alúð við sitt verk, en a5f
vísu hefur margt tekizt mæta-<
vel hjá honum, en það er ekkð
fremur þar en í leikritinn
sjálfu, að hann hafi það aetíð 3
huga, að munur sé á skáídsögK
og leikriti. Þar er fjöldi setn-.
inga sem ekki eru vel fallnar tif
að segjast á leiksiði. Og í heildi
er leikritið of þungt, langdrég-*
ið, skiptast of sjaldan á dalití
og hæðir. Þó er það heilsteypt.
Og leikarar fara, sem sagt, trú,*
lega með sín hlutverk.
Stúlka óskast
til afgreiðslustarfa í sér-.
verzlun í mánaðartíma. —*
Tilboð sendist Vísi me3
uppl. um fyrri störf, merkti
„Ágúst“. |