Vísir - 25.07.1959, Blaðsíða 4

vlstu
Laugardaginn 25. júlí 1959
I "
vxsm
F7 DA6BLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR HJ.
yíiír kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eBa 12 blaBíiður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaöur: Hersteinn Fálsson.
y Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti S.
Rítatjórnaxskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00,.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðian h.f.
Viðbrögð Krúsévs.
Eins og vænta mátti, urðu
miklar bollaleggingur um
það víða í heiminum, hvers
vegna Krúsév, forsætisráð-
herra Sovétríkjanna, heíði
hætt við heimsókn sína til
; Danmerkur, Svíþjóðar, Nor.
egs og Finnlands. í hinni
] formlegu og opinberu til-
] kynningu Sovétstjórnar-
1 innar um þetta mál var ein-
, faldlega sagt, að vegna
gagnrýni, sem fram hefði
komið, hefði heimsókninni
verið aflýst, en verið gæti,
að slík för yrði farin síðar,
þegar betur kynni að standa
l ,
a.
En hér virðist þó hafa verið
um meira að ræða en gagn-
rýni, því að hinn rússneski
einvaldur lét hafa það eftir
sér á dögunum, með hinu
alkunna og látlausa orða-
lagi, sem oft einkennir yfir-
lýsingar hans, að Rússar
væru stolt þjóð, og „ef
hrækt er á mann, kemur
maður ekki í heimsókn til
slíks manns“, eins og frétta-
I stofur herma, að orð hans
hafi fallið.
Krúsév er líka sagður hafa lát-
ið í ljós sérstaka óánægju
sína yfir blaðaskrifum í
Svíþjóð, þar hafi ekki aðeins
blöð stjórnárandstöðunnar,
heldur og stjórnarblöðin,
sýnt Sovétstjórninni fjand-
skap. Er helzt á Krúsév að
skiija, að það sýni meira en
lítinn skort á háttvísi
sænsku stjórnarinnar að
hafa ekki bannað blöðunum
að skrifa svo óvinsamlega í
sambandi við hina ráðgerðu
heimsókn. Þetta sjónarmið
Kitler og
En það hafa verið fleiri en
Nikita Krúsév, sem ekki
skildu, að Norðurlandabúar
telja það grundvallarrétt-
indi að mega tala og skrifa
eins og þeim sýnist. Þannig
hugsa einræðisherrar allra
tíma.
Hver mann ekki eftir si-end-
urteknum kvörtunum
þýzkra sendiherra á Norð-
urlöndum á Hitlerstímanum,
yfir þvi, að óvinsamlega
væri skrifað um nazismann
og ofbeldisverk hans? Hitler
skildi heldur ekki, hvers
vegna blöð í Noregi og Dan-
jnörku væru óvægín í garð
nazismans og bentu af fullri
einurð á glæpaverkin, fanga.
búðirnar og samningsrofin.
.] Hitler fannst það hneisa, eða
þá ræf ildómur, að rikh -
hinna russnesku valdhafa er
ákaflega lærdómsríkt fyrir
okkur Norðurlandamenn.
Hér blasa við o*kkur tveir ó-
líkir heimar. Annars vegar
heimur lýðræðisins, eins og
við þekkjum hann á Norður-
löndum, þar sem mönnum
er heimilt að skrifa og tala
eins og þeim sýnist, án í-
hlutunar stjórnarvaldanna.
Hins vegar heimur hins
kommúníska einræðis, þar
sem Krúsév og nánustu sam-
starfsmenn hans ráða öllu, —
þar sem blöðin skrifa ekki
annað en það, sem valdhöf-
unum er þóknanlegt, þar
sem ekki birtast aðrar frétt-
ir en þær sem stjórnin
í Kreml vill láta verða heyr-
in kunnar. Þetta eru tveir
andstæðir heimar.
Krúsév getur ekki skilið, eða
læzt ekki skilja, að það er
ekki á valdi ríkisstjórna
Norðurlanda að segja blöð-
unum fyrir verkum. Hann
getur ekki skilið, að stjórn-
arform það, sem tekið hefir
verið upp i Sovétríkjunum,
og þröngvað hefir verið upp
á margar þjóðir Evfópu, á
engan hljómgrunn meðal
lýðræðisþjóða Norðurlanda
og Vestur-Evrópu.
En þessi viðbrögð eru okkur
hollur lærdómur. Og Norð-
urlandaför Krúsévs, sem
ekki var farin, færir okkur
enn betur heim sanninn um,
hvers konar hugarfar ríkir
í Sovétríkjunum, föðurlandi
allra kommúnista, líka
þeirra, sem kalla sig íslend-
inga.
Krúsév.
stjórnir þessara landa tækju
ekki í taumana og bönnuðu
blöðunum að skrifa svona
um sjálfan hann og stefnu
hans. Hann gat heldur ekki
skilið það stjórnaiform, sem
leyfði slíkt, — alveg eins og
Krúsév nú.
Kommúnistum líkar ekki, að
Krúsév og Hitler skuli
nefndir í sömu andránni. En
einræði kommúnista í dag og
einræði nazismans i tíð
Hitlers er. samt náskylt.
Undir báðum þessum stjórn-
arformum er prentírelsið
afnumið, svo og málfrelsi og
fundarfrelsi. Sovétfyrir-
komulagið og nazistafyrir-
komulagið eiga það líka
sammerkt, að frjálsar kosn-
ingar eru ekki: leyfðar. Bæði
í Sovétríkjunum og Hitlers-
KIRKJA OG TRUMÁL:
Gæfnmnnnr.
„Hann er sem tré, gróðursett hjá
vatnslækjum,
er ber ávöxt sinn á réttum tíma
og blöð þess visna ekki
og allt, sem hann gjörir, lánast
honum.“
Þannig lýsir fyrsti sálmur
Davíðs þeim manni, sem hefur
sa.mstillt huga sinn Guðs vilja
og fundið hamingjuna í samfé-
laginu við hann.
Líkingin af trénu, sem er
gróðursett við rennandi vatn,
er miklu skýrari og áhrifameiri
fyrir íbúa Palestínu en okkur.
Þar eru sumrin brennandi heit,
moldin verður skrælþurr og
skorpin í sólarbrunanum og
glóðheitum vindum, sem blása
af eyðimörkinni austan lands-
ins. Þá visnar hvert tré, sem
nýtur ekki vökvunar. Engin
jurt ber ávöxt, sem stendur
ekki rótum í rakri jörð. Upp-
sprettur, vátnslækir, eru lífs-
skilyrði alls gróðurs þar í landi.
Það tré, sem er gróðursett á
slíkum stað, stenzt sólarhitann
og eyðimerkurstorminn. Það
teygir rætur sínar niður í raka,
lifandi mold, hinir ósýnilegu
rótarþræðir teyga vökvann úr
lindinni og laufkrónan breiðir
úr sér. Hinn brennandi hiti,
sem deyðir aðrar jurtir, verður
því frjóvgun, og stormarnir fá
ekki grandað því. Það ber á-
vöxt sinn á réttum tíma.
Þannig fer þeim manni, sem
lifir í návist Guðs. Hann er
gróðursettur í lifandi jarðvegi.
Hann vökvar rætur lífs síns i
frjóvgandi, svalandi, lífgandi
safa, nærir sálu sína á ódáins-
fæðu og svalar henni á liimnesk
um veigum Guðs orðs og anda.
Slíkt líf ber ávöxt. Það visn-
ar ekki. Sviði mótlætis, mis-
skilnings, tortryggni, fyrirlitn-
ingar getur ekki grandað því..
Stormar slysa, sjúkdóma, ör-
birgðar fella það ekki. Þótt allt
visni og feykist burt í kringum
hann, þrýtur ekki vökvunin,
sem ræturnar standa í, þar sem
Guðs náð, Guðs kærleikur og
Guðs friður streyma fram.
Slíkir menn geta ekki aðeins
borið sínar eigin byrðar. Þeir
geta miðlað öðrum. Þeir bera á-
vöxt sinn á réttum tíma. Líf
með Guði í léyndum, í bæn og
íhugun, gerir mann fundvísan
á réttan tíma. á hið rétta orð,
handtak og viðvik. Lifandi trú
skapar hlýjar hjartarætur. Þess
vegpa segir líka: „Allt, sem
hann gjörir, lánast honum.‘
Það er ekki svo að skilja, að
hann komist betur af eða sé í
ytri efnum lukkunnar dekur-
barn. En það lánast allt, sem
Þýzkalandi ríkti takmarka-
laus fyrirlitning á mannin-
um. Ríkið skal vera allt,
maðurinn ekkert. Réttar-
gæzla, eins og við þekkjum
hana á Norðurlöndum, er
ekki til í Sovétíkjunum,
fremur en í Hitlers-Þýzka-
landi.
Þess vegna mun Norðurlanda-
þjóðirnar ekki fremur verða
kommúnismanum að bráð en
nasismanum. Til þess eru
sjónarmið Krúsévs of lík
sjónarmiðum Hitlers.
hann gjörir: Það fylgir lán,
blessun, öllu lífi hans. Því að
athafnir hans eru ávextir lífs,
sem af Guði er fætt og nært.
Hann er lánsmaður í þeirri
djúpu og sönnu merkingu, sem
íslenzkan að réttum skilningi
leggur í það orð: Lánsmaður
er ekki sá, sem er öðrum heppn-
ari, heldur hinn, sem gott hlýzt
af. Blessun Guðs' er í lífi þess
manns, sem með Guði lifir.
Jeremía túlkar sömu hugsanir
í 17. kap.: Blessaður er sá mað-
ur, sem reiðir sig á Drottin og
lætur Drottin vera athvarf sitt.
Hann er sem tré, sem grður-
sett er við vatn og teygir rætur
, , *
smar ut að læknum. sem hræð-
ist ekki, þótt hitinn komi og
er með sígrænu laufi, sem jafn-
vel í þurrkaári er áhyggjulaus
og lætur ekki af að bera ávöxt.
„Svona fer eigi hinum óguð-
legu, heldur sem sáðum, sem
vindur feykir."
Oguðlegur er sá, sem lifir án
Guðs, er guðlaus, lætur sig
hann engu skipta. Slíkt líf er
líkt þeim sáðum, sem vindur
feykir, þeytir til og frá, svo að
þau nema hvergi staðar, festa
hvergi rætur, bera engan ávöxt.
Um slíka menn segir Jeremía,
að þeir búi á skrælnuöum
stöðum ' á eyðimörkinni, á ó-
byggilegu saltlendi, því hjarta
þeirra víkur frá Drottni.
Vegur þeirra endar í veg-
leysu.
- Það er tómlegt að lifa án
Guðs, en tómlegra þó að deyja
án hans, vera eins og skrælnað
lauf, þegar uppskerutíminn
kemur. Því að hinn rétti tími,
sem hér er talað um, er fyrst
og fremst sá Drottins tími, þeg-
ar hann kemur til þess að vitja
um ávöxt sinn.
Fangelsisdcmar
1 ríki Titos.
Fyrir nokkru voru 11 Júgó-
slavar dæmdir í 6—20 ára
fangelsi.
Þetta gerðist í iðnaðarborg-
inni Zenica í Bosniu. Þeir voru
sakaðir um samsæri gegn rík-
isstjórninni og að hafa reynt að
stofna ólöglegan félagsskap.
Loks oru þeir sakaðir um að
vera „króatiskir þjóðernissinn--
ar“.
Adriane á
ytri höfn.
Hér er statt þýzkt skemmti-
ferðaskip á ytri höfninni. Kom
það á liádegi í gær.
Er hér um að ræða þýzka
skipið Adriane. Það kom hér
fyrir skömmu síðan og' hefur
að þessu sinni sólarhrings við-
dvöl. Það gerist nú tíðara að
erlend skip hafi viðkomu hér
fyrir ferðamenn og mun þetta
verða í fjói’ða skipti á sumrinu
sem slíkt skip kemur hér við.
Eftlrfarandi bréf hefur Berg-
máli borizt og fer það hér á eftir
í nokkuð styttri mynd.
„Fyrir nokkrum kvöldum bar
svo við að tvær þrýstiloftsflug-
vélar af Keflavíkui’flugvelli og
ein Dakotavél urðu að leita hing-
að til Reykjavíkurflugvallar
vegna þess að skyndilega skall á
þoka suður á Reykjanesi, svo að
loka varð flugvellinum þar. Frétt
þessi birtist í nokkrum blöðum
daginn eftir, og hafði enginn
neitt við þetta að athuga, nema
hið ágæta blað Þjóðviljinn. Hann
sagði frá komu vélanna hingað,
en gat þess á eftir, sennilega
flestum til nokkui’rar fui’ðu, að
það væri brot á alþjóðareglum,
að leyfa herflugvélum að lenda
^ á flugvöllum sem ætlaðir væru
j til friðsamlegra nota.
I
Hvert áttu vélarnar
að leita?
Undirrituðum er ekki kunnugt
um flugreglur að því marki, að
hann treysti sér til að bera brigð-
ur á orð Þjóðviljans i þessum
efnum, enda má vel vera að rétt
sé þar farið með. Annað mál ei’,
að af gi’einarstúf Þjóðviljans
vex’ður ekki annað álitið, en að
umræddar flugvélar bandaríska
varnarliðsins hafi þarna verið
að fi’emja lagabrot. Því er nú
einu sinni svo farið, að hér á
landi eru allir flugvellir, utan
Keflavikurflugvallar, ætlaðir til
friðsamlegra nota. Hvert áttu
vélarnar að leita? Vélar af þeiri’i
gei’ð, sem hér um ræðir munu
ekki hafa eldsneyti til að leita til
erlendra flugvalla, og er þvi ber-
sýnilegt, að ekki varð i þessu til-
felli um annað að gera en leita
til annars innlends flúgvallai’.
Góðra gjalda vert.
Það er af mörgum álitið góði’a
.gjalda vert að halda uppi öryggi
á íslenzkum flugvöllum, en hver
er ekki reiðubúinn að rétta hjálp
arhönd ef með þarf í neyðartil-
fellum? Ekki verður bandai’íska
varnarliðinu hér á landi brugðið
um að það sé það ekki. Óteljandi
eru dæmi þess er leitað hefur
vei’ið til varnai’liðsins um hjálp,
er slys hefur borið að höndum.
Það hefur aðstoðað okkur við
leit að bátum, lagt til þyrlur, er
slys hefur borið að höndum og
þannig flutt lækna og lið á staði
sem ekki verður komizt til ’ á
annan hátt. Hver man t. d. ekki
eftir þátt varnax’liðsins við að-
stoðina að leit danska skipsins,
sem fórst í vetur við Grænlandl.
Óþai’fi er að telja upp fleiri
dæmi. Þau tala sinu máli.
Ekki til sóma.
Flestir sem vilja líta hlutlgus-
um augum á þá starfsemi varn-
ai’liðsins, sem minnzt er á hér að
ofan, munu líta svo á ummælin
um lendingu þessara flugvéla á
Reykjavíkurvelli, að þau séu
ekki sæmandi. Hvað er eðlilegra
en að rétta hjálpai’hönd þegar
með þarf? Þess utan má benda á
þá staði’eynd, að þeir vellir, sem
lúta stjórn bandariska flughers-
ins ei-lendis og á þeim flugleið-
um sem ísl. vélar fljúga, munu
standa íslenzkum vélum opnir til
afnota hvenær sem er. Hef ég
þessi oi’ð svo ekki lengi’i. — A.I.“
Rúmenskir fornleifafræð-
ingar segjast hafa fundið
2300 ára gamalt grískt skjal,
ritað á sefpappír — papyr-
us.