Vísir - 06.10.1959, Síða 7

Þriðjudaginn 6. október 1959
TlSIB
T
10
hérna.
Hún var á báðum áttum. — Það er lítið hús kringum 200 metra
héðan. Hún hálfsystir hans á það. Eg hélt að hún væri heima og
hljóp þangað til að fá hjálp, en hitti engan heima. Kannske eg
reyni að fara þangað aftur og nái í síma tii að biðja um bíl?
— Það virðist ekki geta komið að gagni ef þetta er eins og
þér segið, svaraði hann. — Farið þér þangað og bíðið eftir mér.
Eg kem og sæki yður á eftir. Er þetta eina húsið hérna nærri?
— Já. Það heitir „Heimsendir“.
— Þá skuluð þér bíða mín þar. Og svo er bezt að eg flýti mér
að komast af stað.
Hún var úrvinda er hún fór gegnum hliðið og gekk stíginn
upp að húsinu. Hún hafði verið þar áður í kvöld. Hún hafði
barið hvað eftir annað án þess að fá svar, en þegar hún hafði
reynt á dyrnar voru þær ólæstar, og hún hafði farið inn í
mannlaust húsið.
Fyrst nú, þegar hún kom aftur og sá að ljósin sem hún hafði
kveikt loguðu enn, skildi hún tilganginn með því að viður hafði
verið lagður á arininn og allt var tilbúið til að kveikja upp. Og
hún sá annað: Þáð hafði verið dúkað borð fyrir tvo.
Hver gat varist að skilja hvað hafði verið í undirbúningp
Caria tók eftir skrifuðu blaði, sem lagt hafði verið á borðið.
Hún tók það og las, það var viðvaningslega skrifað:
„Kæri hr. Frayne: — Eg undirbjó allt eins vel og eg gat. Eins
og eg sagði yður í símanum verður ungfrú Stafford í Skotlandi
þangað til í næstu viku. Eg kem í fyrramálið og vona að þér og
tíaman yðar verði ánægð með allt. Yðar með virðingu.
Mary Dove.“
Mary Dove? Caria sperrti upp augun. Það var konan sem
annaðist húsverkin fyrir Ölmu þegar hún var hérna, — sú ’sem
alltaf kom hjólandi hvort heldur var rigning, snjór eða sólskin.
Hún átti heima 3—4 kílómetra frá .
Hún hafði verið göbbuð hingað! Basil ætlaði sér að hafa
hana út af fyrir sig....
Hún var fjúkandi reið. Mikið flón hafði hún verið — barna-
legt, auðtrúa fífl, sem hafði látið sér detta i hug að hann mundi
haga sér eins og heiðarlegur maður.
Hún bar ósjálfrátt eldspýtu að kestinum á arninum. Nú sá
hún allt áformið hans. Það var ekki kyn þó að hann væri fáorð-
uður á leiðinni. Þegar þau hittust sá hún strax að hann hafði
étið og drukkið í meira lagi, og cftar en einu sinni á leiðinni
hafði hún beðið hann um að aka gætilega. Hún mundi að hann
haíði verið á alltof hraðri ferð er hann tók kröppu beygjuna.
Kannske hafði einhver bilun verið á stýrinu. Að minnsta kosti
hafði hann misst stjórnina á bílnum. Hún hafði rankað við sér
í skurðinum. Það var mjúkt undir og haugar af föllnu laufi.
Evo hafði hún séð hann í bjarmanum frá bílaljósunum, sem
ekki hafði enn sloknnað á. Hún mundi að hún þreifaði á hjart-
anu á honum, og vissi að hún yrði að ná í hjálp.
Allt í einu varð'minni hennar alveg skýrt. Ross Carlton! Hún
vissi að hún átti að vera honum þakklát, þvi að það var hann
sem hafði fundið þau. Hvað svo sem hann mundi halda um hana
þ.óttist hún viss um að hann mundi ekki koma upp um hana.
Og samt — hún hefði viljað allt til vinna að það hefði ekki
verið hann sem fann þau. Hvernig gæti hún nokkurntíma fengið
hann til að trúa sannleikanum?
Nú hafði forsjónin látið hann verða á vegi hénnar aftur, og
bent á hana sem stúlkuna, sem fór í laumi út í sveit með manni,
sem átti æskuvinstúlku Ross Carltons fyrir konu.
A
KVÖLDVðKUNNI

Þegar Ross Carlton ók dimma veginn frá sjúkrahúsinu í annað
sinn, voru drættirnir kringum munninn skarpari en að venju.
Þétta var dálegt, sagði hann við sjálfan sig. Nú vissi hann
hvað hafði þruskað í undirmeðvitundinni er hann hitti Cariu í
fyrsta skipti. Nokkur orð úr samtali, sem hann hafði heyrt er
hann nauðugur viljugur hafði orðið að líta inn í kokkteilboð hjá
mikilsmetnum manni úr sjúkrahúsnefndinni.
Hann hafði heyrt einhverja frúna segja við aðra:
Caria Barrington hefur nóg að hugsa í akri giftu mannanna
um þessar mundir, er það ekki? Eg sá hana með fallega vininum
okkar á nýja staðnum við Bruton Street hérna um kvöldið. Hvað
skyldi Barringtpn gamli segja um þetta?
Þær sem voru að tala saman fluttu sig um set, og Ross stóð
eítir með þetta óbragð, sem hann fékk alltaf í munninn þegar
hann heyrði slúðursögur.
Nú vissi hann að minnsta kosti hvað þær höfðu átt við með
„akri giftu mannanna", þar sem Caria Barrington hafði svo
mikið að hugsa. Basil Frayne! Sú staðreynd, að það vildi svo til
að hann var giftur Soniu Frayne, gerði málið hvorki betra né
vera. Ross lét: Soniu liggja á milli hluta. En það var fásinna,
að Caria legðist svo lágt að vera í þingum við giftan mann, sem
gerði hann reiðan.
Þó að Sonia og hann hefðu þekkst síðan þau voru börn, hafði
hann litla. samúð með hinni fögru frú Frayne. Þau höfðu ekki
sést i mörg ár er hann var beðinn um að gera holskurð á henni,
og tilraunirnar sem hún hafði gert til að endurnýja kunnings-
skapinn við hana, höfðu lítinn árangur borið.
Það var talsverður púrítani í Ross Carlton lækni. Þó að hann
gerði sér það ekki ljóst sjálfur, gerði hann miklar kröfur til
kvenna og lét sér fátt um finnast er þær fullnægðu ekki þeim
kröfum.
Ef til vill langaði hann til að hjálpa þessari stúlku, vegna
þess að hann stóð í svo mikilli þakklætisskuld við föður hennar
út af sjúkrahúsinu. Það hefði’ aldrei verið hægt að byggja nýju
álmuna, ef Barrington hefði ekki hlaupið undir bagga. Það voru
líka peningar Barringtons sem mest munaði um þegar átti að
fara að byggja upp húsin, sem höfðu hrundið í sprengjuárás-
unum á London — og þó var þetta aðeins tvennt af mörgu, sem
læknavísindin áttu Barrington að þakka.
Svo að föðursins vegna var honum skylt að gera sitt bezta til
að hjálpa stúlkunni. Hann gat afsakað sig með því.
Þegar hann kom að brotna bílnum aftur mundi hann að hann ^Frakka til að leika hana, ítalir
hafði gleymt að tilkynna lögreglunni slysið. Og nú gramdist, til að syngja hana og Bretar til
honum aftur við sjálfan sig, því að hann vissi að hann hafði j að hlusta á hana — en Amerík-
gleymt þessu til þess að lögreglan skyldi ekki vera að snuðra annar til þess að borga fyrir
þarna kring, fyrstu klukkutímana.
Þegar hann kom að litla húsinu datt honum ósjálfrátt í hug að
þarna væri tilkjörinn staður fyrir tvö, sem vildu vera í góðu
næði um helgar!
Enginn svaraði ér hann drap á dyr. Og sem snöggvast efaðist
hann um hvort nokkur væri inni. En svo sá hann að Ijós var í
dagstofunni og fór inn.
Eldurinn var nærri brunninn út á arninum, og honum fannst
kalt þarna inní. Caria sat í hnipri í hægindastól og var sofnuð
Carlton gekk að stólnum og horfði á hana. Og allt í einu var
George Sanders filmstjarnan
er kominn heim frá Spáni,
hefir nýlega haldið upp á 52.
fæðingardag sinn.
,,Já,“ segir hann við vini
sína, „eg er nú farinn að eldast,
en eftir að eg kvæntist Zsa-Zsa
Gabor hræðist eg ekki elliná.
En nú er eg kvæntur ekkju
Ronalds Colman, hún er 52 ára
eins og eg, svo við ættum að
koma okkur saman.
Bráðum fer eg að hætta að
leika, eg hefi aldrei verið hrif-
inn af því að vera leikari. Mér
finnst það vera líkast því að
renna sér á hjólaskautum.
Þegar maður er búinn að læra
það er það ekki lengur spenn-
andi. Og það fer mikill tími í
það, sem maður gæti notað til
annars betra.“
★
Skólakennari einn var kall-
aður fyrir rétt í bæ nálægt
Rín og var sakaður um að hafa
gefið nemanda sínum barsmíð.
En dómarinn fríkenndi með
þessum orðum, sem voru Saló-
mon líkust.
„Eg veit vel,“ sagði hann,
„að sambandsdómstóllinn
myndi dæma þennnan mann
sekan. En eg veit, að fjölda
margir piltar hafa gott af því
að fá barsmíð. Eg á sjálfur tvo
syni og eg sé um, að þeir fái
að smakka á hrísinu við og við.“
★
Robert Schermann á að hafa
sagt: „Þjóðverjar eru hér til
þess að skrifa tónlistina,
. $parið yður Hkup á milíi imrgra verzianaí
OÓMl i öliUM OÍP!
^ ($í$) -.Arisfeurstrsetj
hana.“
«W5IS(N$
M.s. Hekla
E. R. Burrovghs
BOUES LATES, TOWAEI7 NIGMTCALL,
TAEZAN CALLEP EXCITEPLV TO
LAÍCE. rtE MAt? FOUNJP’ A SET
OF FOOTPKIMTS.
- TARZAN -
3104
FEO/A MOW OM ,
OUE COURSE .
WILL BE EASy/
STATEP TME
APE-MAN*BUT
VVE BETTEK
WAIT UNTIL
MOKNIMG,4’
TMUS TME TWO
MEN PECIPEP
JO CA.LAP—
"UMAWAEE, MOW-
EVEE» TMAT
STRAM.GE, SMAITC'.':'/
CKEATUKES WEEE
PEEPAE1M& TO
STEIKE!
vestur um land 8. þ.m. —
Tekið á móti flutningi í
dag til Patreksfjarðar.
Bíldudals, Þingeyrar, Flat-
eyrar, Súgandafjarðar, ísa-
fjarðar, Siglufjarðar, Dal-
víkur, Akureyrar, Húsa-
víkur, Kópaskei’s, Raufar-
hafnar og Þórshafnar. —
Farseðlar seldir á morgun.
Baldur
fer á morgun til Sands.
Grundarfjarðar, Gilsfjarð-
ar- og Hvammsfjarðar-
hafna. Vörumóttaka í dag„
Kaupi guEI og silfur
Það var mörgum stundum
seinna og komið undir kvöld
að Tarzan kallaði yfir um til
Lake. „Hér hefi eg fundið
spor. Nú verður auðveldara
fyrir okkur að veita þeim
eftirför, en eg held -að bezt
sé að bíða með það til morg-
uns.“ Svo tóku þeir það ráð
að hvílast. Lítið grunaði þá
félaga þar sem þeir nutu
hvlldarimiar í rjóðrinum að
skuggalegar verur biðu færis
á þeim í trjánum rétt yfir
höfði þeifra.