Vísir - 05.12.1959, Blaðsíða 7

Vísir - 05.12.1959, Blaðsíða 7
WUICW WEK5 BKOUGHT TO TAEZAM TO BE LASHEI? TO- GETHEK WITH STTOMG VINES 'E SSN, L HOUES THE MEN T UHiPOEM-SIZEP LOGS — FIMALLV H£ ANNOUMCEP THAT THE EAFT WAS COMPLETEP— THEY WEE5 ÍJEAPy FOE THEIE JÖUK.NEY !NTO THE UNKNOWNl Uiitr. by UniUd Fwlnw Laugardaginn 5. desember 1959 118U Xhvian dometl: 8T0LIUAR petliii komi seint. — Get eg nú fengið allt það sem þörf er á?“ Hún fór með hoiium upp í sal hans og hann fémc henni teikn- ingarnar, lykla og perlubandiö. „Já, þakka yður fyrir.“ Hún stóð upp. „í>að getur verið að eg „En eg vil fá perlubandið aftur þegar Dante hefur skoðað það.“ „Hafið engar áhyggjur," sagði hún. Fancine ók eftir götunni og sá að Dante sat undir pálma i garðinum fyrir framan sönghöllina. Hann reikaði til hennar og brosti ekki þegar hann opnaði dyrnar á bílnum. „Hafið þér skemmt yður í dag?“ „Það er ekkert varið í Cannes í ágústmánpði,“ sagöi hann önugur. Þau óku upp hæðina og yfir járnbrautarteinana þar og inn i rjóður i furulundinum efst á hæðinni. Svartþröstur tísti í lund- inum. „En hvað kvöldið er yndislegt.“ Dante fleygði burt vindlingi sínum og bjóst til að vinna, „Hvað eru þér með?“ Hún tók upp teikningarnar af skrauthýsinu og athugasemd- irnar, sem hr. Pharaoh hafði skrifað. Hann hallaði sér aítur í sætinu og skoðaði þetta. „Það er gott. Er nokkuð annað?“ Hún tók perlufestinga upp úr tösku sinni og hann hélt henni að fingri sér móti kvöldljósinu. Hann renndi perlulestinni gegn- um fingur sér, opnaði svo lásinn hægt, hallaði sér síðan yfir að henni til þess að láta perlubandið um hálsinn á henni. Svartþrösturinn þaut af grein sinni með afskaplegu írafári og vængjaþyt, svo brá honum við skellinn. Hún hafði gefið honum; þvílíkan kinnhest að hann deplaði augunum og augu hans fylltust af vatni, og hann sá að augu hennar voru blá og kulda- leg eins og ís. Hann skoðaði síðan mjög vandlega perlurnar og lagði þær svo í kjöltu hennar. „Þetta er nóg.“ Hann tók aftur upp teikningarnar og kynnti sér svefnherbergi Olgu. Svo brosti hann lítillega og stakk teinkningunum og lykl- unum í vasa sinn. „Pharaoh ætti að fást við innbrot. Hann eyðir tíma sínum til einkis við að hugsa um skip.“ „Hvað hafi þér verið að gera í dag?“ „Eg leit á skrauthýsið." „Frá ströndinni?" „Nei. Eg fór að dyrunum." Hann sá hvað augu hennar voru .kúldaleg og brosti. „Eg hafði meðfereðis nokkur smáblöð frá útvarpsbúð í París. Svo að eg fór að bakdyrunum og vonaði að madame liti inn hjá okkur þegar hún kæmi til Parísar. Eg beið þangað til eg hafði séð hana fara út í bíl sínum og með henni var jnaour, sem var eins og hnífsegg í framan og liktist Spán- verja.“ „Hann er Spánverji. Hún hefur hann hér til skemmtunar. Lét-uð þér bara blöðin inn fyrir?“ „Nei. Eg hringdi. Eg ætlaði að fara að svipast um í garðinum — þá kom þjónustustúlka og opnaði dyrnar. Hún var rauðhærð og í strandpilsi, hún ætlaði að fara að synda. Eg fékk henni blöðin og vonaði að madame heimsækti okkur þegar hún kæmi til Parisar. Hún sagði að madame færi ekki til Parísar fyrr en í október. Madame væri nýfarin til Eden Roe sagði hún og hún bað mig um eld. Við sátum undir tré í garðinum og hún sagði mér að hún héti Micheline og svo fylgdi hún mér um garðinn. Eg komst að því að hundarnir eru í húsagarði hér um bil 40 metrum aftan við húsið. Hundarnir bara geispuðu að okkur og þeir mundu ekki gelta þó að sprengju væri kastað á húsið. Þá sýndi Micheline mér laufskálagarðinn og það tók langan tíma. Hún sagði aö það væri skemmtilegt að hitta mann frá París og vildi hafa stefnumót með mér í kvöld klukkan 9. Eg spurði hana hvenær hún ynni og hún sagði að madame borðaði aldrei heima á kvöldin/ Dante brosti. „Eg svipaðist vel um á staðnum og eg komst að því að hliðið baka til er alltaf opið á næturnar. Það liggur að þvi þröng gata milli limgerða, alla leið frá ströndinni og upp að Antibes. Þetta er allt ágætt.“ „Eg vona að þér hafið ekki lofað Micheline stefnumóti“ Eg sagði henni að eg ætti að fara aftur til Parísar að morgni og ætti eftir að dreifa út hundrað blöðum í kvöld í Cannes.“ „Eg vona að hún segi ekki frá þessu þegar á reynir. Hún man kannske eftir yður,“ „Nei, hún segir ekki frá.“ Hún stynur. Dante brosti. „Hún mun muna eftir mér, en bara sjálfrar sín vegna. Sú rauðhærða er alls ekki með hugann við vinnu sína. Hún hatar madame Olgu og ætlar að fara héðan í endalok ágúst. Hún lét mig hafa heimilis- fang sitt í Orleans.“ Dante kveikti í öðrum vindlingi. „Þetta verður ágætis starf.“ „Nema að einu leyti.“ „Hvað þá?“ „Sannleikurinn er sá,aö frú Olga mun hafa perlurnar um háls sér á hverju kvöldi, á meðan að hr. Pharaoh er í Cannes. Hún veit að hún muni sjá hann hér og hún ætlar sér að ergja hann með því að nota Shebaperlurnar. Hún hefur ekki trygg- ingu fyrir þeim og vill því ekki sleppa þeim úr augsýn.“ Hún leit á hann. „Eg geri ráð fyrir að þér ætliö að ná þeim þegar: hún er úti að kvöldi tii?“ „Já, það var hugmyndin.“ Dante hikaði og þagði. „Eg hugsaði mér að hafa njósnir um hana og komast að því hvaða kvöld hún notaði þær ekki þegar hún borðaði úti.“ Hann hleypti brún- um. „Eg hélt að konur notuðu ekki sömu skartgripi á hverju kvöldi.“ „Þíei' gera það ekki. Þær nota skartgripi, sem eiga við kjóla þeirra. En frú Olga hefur engan smekk og hirðir ekki um neitt nema að ergja hr. Pharaoh." „Mér geðjast alls ekki að þessusagði Dante. Francine leitaði i tösku sinni að kveikjara sínum og svo brosti hún. Hún dró upp spjaldið að betlara dansieiknum og fékk honum það. A KVÖLDVÖKUNNl Í'íiWW E. R. Burroughs TARZAIM - 3152 f nokkrar klukkustundir voru mennirnir að höggva til staura, sem þeir færðu ; Tarzan og hann batt saman! í fleka. Svo tilkynnti hann að flekinn væri tilbúinn og og nú voru þeir tilbúnir að halda út í óvissuna. Ameríkumenn eru meistarar í að auglýsa og kynna nýja vöru og hér er eitt dæmi. , Maður kom í eitt af hinum stóru vöruhúsum, þá sá hann allt í einu sér til undrunar 20 dollara mynt liggja á gólfinu —> og það er sjaldséð sjón á voruni dögum. Honum var líka um megn úð sjá þetta og hann lét vasaklút- inn sinn detta af skyndingu niður á myntina. Hann hugsaði sér að hann gæti tínt upp mynt- ina með vasaklútnum, en það reyndist ómögulegt. Þegar hann hafði bisað við þetta nokkra stund, kom einn af hinum glæsilegu búðarvörðum til hans og sagði við hann: „Herra minn. Eg held að eg mælt með einni af beztú lím- tegundum okkar við yður. Þér hafið nú sjálfur séð hversu full- komin hún reynist.“ ★ .1 Hinn mikli herforingi og stjórnmálamaður, Themisto- kles, sagði eitt sinn við son sinn: „Drengur minn. Þú ert áhrifamesta persóna í öllu Grikklandi.“ „Hvernig má það vera?“ spurði sveinninn. Themistokles svaraði: „Vega þess að Aþeningar eru herrar yfir öllu Grikklandi. Eg er herra yfir Aþeningum. Móð- ir þín er herra yfir mér og þú ert herra yfir móður þinni.“ ★ Harmodíos, sem átti fræga forfeður og var af eldgömlum aðli kominn hæddi eitt sijm herforingjann ífiskrates vegna þess, að, hann var sonur fátæks skósmiðs. ífikrates mælti þá: „Aðall ættar minnar hefst með mér. Þinni aðalsætt iýkur með þér.“ ★ t Theopompos, kóngur Spart-> verja, var einn af fyrstu kóng- um, sem sagan greinir frá, sem sá hættuna, er stafaði af ein- ræðinu. Hann kom á fót eiiis- konar ríkisþingi, og lét af hendi nokkuð af valdi sínu til þess- arar stofnunar. Þetta mát,u þegnar hans að verðleikum. En kona kóngsins ávítaði hann og mælti: ,,Þú lætur af hendi völd þín að nokkru. Vald það, sem börn þín erfa, munu verða minni en þín!“ „Nei,“ svaraði kóngurinn. „Þau verða meiri vegna þess að þau vara lengur.“ ★ 5 Kona í Visconsin vildi skil;ia við mann sinn vegna þess, > han krafðist þess, að þau sva r'u í hengirúmi. í 23 ár hefði ’nún Iátið að vilja bónda síns < þeim tíma hafði hún dottio sinnum á gólfið. Hún Jauk • sinu með þessum orðurj: „Nú er eg orðin of gömiu > IX þess að detta niður á gólf ★ Dama í Michigan bað i skilnað vegna þess, að r ur hennar hafði gifzt öjlum'ffrmu stjúpbörnum sínum.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.