Vísir - 05.01.1960, Blaðsíða 7

VÍSIR
ÞriSjueaigstRn 5. janúar -1960
• • •
\/iifian (^orned:
s
petlui
S Jk
p
E
N
N
A
N
D
I
K
A
M
Á
L
A
S
A
G
20
okkar út úr komu ráðherrans, vorum við beðnir um að grennslast
um veru hr. Pharaoh’s á gistihúsinu. Hr. Pharaoh á olíuflutn-
ingaskip og þar er tvennt, sem ekki er hægt að gera án olíu —
búa til salat og hefja stríð. Og ef ráðherrann ætlar að borða
með hr. Pharaoh og fá hann til að láta byggja olíuflutninga-
skip í frönskum skipasmiðastöðvum og telja hann á að leigja
sér þau svo, þá vil eg ekki láta koma hr. Pharaoh í neitt uppnám
út úr lögreglumálum við frk Lincoln.“ Lögreglufulltrúinn varð
argur. „Ef eg stíg skakkt spor verð eg fluttur í varðstöðu á göt-
unum og þér verðið sjálfur að grafa eftir oliu í Sahara, til þess
að kenna yður að láta vera að gera skipakóngum ónæði í Cannes."
Lögreglustjórinn stóð upp. „Auk þess er það miklu meira áríð-
andi að útvega Frakklandi olíu heldur en að ná aftur í perlu-
band fyrir einskis nýtan og drukkinn kvenmann í Antibes.“
Lögreglufulltrúinn lokaði skrifborðinu sínu. „Þér álitíð að þér
séuð á réttri leið, Coyningham, starfið að því og starfið í kringum
frk. Lincoln, en dragið hana ekki inn í málið. Lögreglufulltrúinn
skellti hattinum á höfuð sér. „Og ef frk. Lincoln hefur nokkuð
að gera með Sheba-perlurnar, þá getið þér veðjað flösku af
Nopoleonskoniaki móti smáköku upp á það, að hún veit allt
þetta eins vel og eg. Góða nótt.“
Coyningham stóð upp, leit á Bompard og sagði: „Og eg hélt
að eg kæmi hingað til þess að læra starf lögreglunnar!"
„Drengur minn,“ sagði Bompard og sló út höndinni fagurlega,
„Quayd d'Orsay borðar kannske miðdagsverð í París, en það
vinnur í Cannes!“
Francine hringdi bjöllunni við salardyrnar og hún varð að
bíða í mínútu áður en hr. Pharaoh kom og opnaði dyrnar.
Hann var í slopp. Hann leit á úrið sitt og baðst afsökunar. „Mér
þykir fyrir því að eg er of seinn. Eg fékk mér drykk með ráð-
herranum og hann talaði svo mikið að eg komst ekki burt. Eg
er í þann veginn að ganga í laug. Komið þér inn.“
Hr. Pharaoh var heitt og'hann var reiður. Ráðherrann var
lítill og hvatlegur og hann hafði gert áætlun um miðdegisverð.
Með honum var ung óg heillandi ljóshærð kona, sem átti að
borða með þeim — maðurinn hennar var í Marokkó. Þetta þótti
hr. Pharaoh gamaldags aðferð og hún hafði engin áhrif á hann.
„Má eg stela vindlingi? Og vilduð þér að eg tæki til smoking-
fötin yðar?“
„Vindlingar eru á búningsborðinu," söng hr. Pharaoh. „Og
smokingfötin eru í klæðaskápnum! Andið á hann og burstið
hann og komið svo brosandi með hann!“
Hr. Pharaoh var undir fosslauginni þegar Francine kom aftur.
„Allt er tilbúið herra. Eg fer aftur inn í herbergið mitt til þess
að ná í varalitinn minn. Eg verð ekki lengi.
Francine hljóp niður stigann og fann Dante í lyfjabúðinni við
hornið. Þar var mikið um að vera fyrir honum, hann þóttist vera
að velja ilmandi sápu handa madame. Francine kom inn., féllst
á sápuvalið og stakk höndinni í vasa hans.
„Er þetta eins og það á að vera?“
„J á.
„Signorina er sniðug stúlka,“ sagði Dante þegar þau gengu út
á götuna.
„Signorina var heppin,“ sagði Francine, þegar Dante stökk inn
í leiguvagn á horninu og veifaðl til hennar í kveðjuskyni.
Þetta var mátulega útreiknað, hugsaði Francine og flýtti sér
inn í Napoleonsgistihúsið.
Olga lét vagn sinn staðnæmast undir hlyn og Dante kom
gangandi í fjólubláu rökkri kvöldsins. Hann opnaði dyrnar og
fór inn og hún ók af stað.
,Fáið mér töskuna yðar.“
Dante lét perlubandið detta í hana og hún hvíslaði hásum
rómi: „Þér eruð dásamlegur. Þarna í böglinum. Viljið þér telja
þá?“
Þér eruð brjáluð. Þeir bíða mín niðri í kaffihúsinu. Eg hefi
ekki tíma til þess.“ Dante tróð pakkanum í vasa sinn. „Snúið
þér nú vagninum upp eftir hérna og látið mig svo út fyrir neðan.“
Hún stöðvaði bílinn aftur undir hlyninum og hún andaði eins
og ljónynja.
„Eg ætla að setja þær upp í kveld, Dante.“ Hún lagði hönd
sína á hné hans.
„Hvenær?“
„Eg ætla að hringja yður upp.“ Dante opnaði dyrnar, íór út
og sagði: „í bréfakassanum. Gleymið því ekki.“
Hún þrýsti rauðum munni sínum á varir hans — það var
svarið.
Dante horfði á eftir henni er hún ók ofan veginn. Hann
þerraði varalit hennar af munn sér. „Það er aumt sem maður
verður að gera fyrir fimmtíu þúsund dali.“
Þau höfðu snætt bláa sílunginn, sem þau höfðu veitt í tjörn-
inni bak við greiðasöluhúsið og nú hlustuðu þau á seiðandi söng-
inn í fossinum, í læknum, sem rann niður frá Ölpunum.
„Vitið þér það,“ sagði hr. Pharaoh og talaði mjög hægt, „að
það hefur tekið mig langan tima að komast hingað upp í þenna
garð.“
Francine sagði ekki neitt og tunglskinið var eins og silfruð
dögg á gullnu andliti hennar. Hún laumaði hendi sinni í hönd
hans og það var í eina skiptið, sem hún hafði gjört það.
„Við skulum fara. Það er yndislegt hérna, en döggin er svo
köld á hörundinu.“
Þau óku þögul þangað til hallaði niður af til Cannes. Hún
stöðvaði vagninn.
„Það er fagurt hér.“ Svo tók hún að átta sig á því hvaðan
Ijósin skinu í myrkrinu. „Oh, þetta er Dignon-höllin.“
„Já, þeir höfðu alltaf hátíðakvöld þar á þriðjudögum. Og eg
býst við þeir geri það enn.“
„Við skulum fara. Mig langar til að dansa við yður einu sinni
áður en eg fer aftur til Parísarborgar."
Dignanhöllin var sveita viðauki við Napoleonsgistihúsið, þar var
sundlaug, sem kölluð var Piscine Loire. í kvöld var hljómsveit
Oronbos að leika „rumba“ fyrir dömur og herra, sem voru að
dansa það sem Orombo kallaði latneskan polka á gólfinu.
Gústave, sem hafði dýrindis bros á heldur fátæklegu andliti,
setti Francine undir kornbindiö, sem hékk á sperru og hr.
Pharaoh setti hann undir reykt svínslæri.
Gústave burstaði köngulóarvef af bláum hnjábuxunum sínum
úr silki. Bændahúsgögn voru í stofunni og kvistur stakkst inn í
bakið á hr. Pharaoh þegar hann kallaði sér aftur á bak og sagði
Francine frá kvöldinu þegar þeir hefðu komið með kú inn í
salinn hérna. í henni var klukka, sem baulaði og júgrið var
fullt af ljósrauðu kampavíni.
En allt í einu íann hr. Pharaoh til þess að þetta var fyrir
löngu langt i burtu og honum fannst það hefði komið fyrir
annan mann.
Orombo hafði miskunn með bláa silungnum og Strassbourg-
gæsunum og lék nú það, sem hann kallaði „Svefngönguvals".
„Ef menn geta ekki dansað,“ sagði Francine, „þá er þetta
rétti dansinn!“
Hr. Pharaoh stóð upp. Og er hún dansaði við hann fannst
henni eins og þau hreyfðust í ósýnilegum hring, sem þyrlaði
R. Burroughs
- TARZAIM -
3163
WATCHIMG PROíW
TWE SIP’EUNES,
THE TEKK.OK.-
FILLEP’ NATU-
KALISTS COULP
SCAKCELV BE-
LIEVE THEIE
SENSES—
FOR SOON THEV SAW THE HIPEOUS TKSEE.
WEAKEN ANF COLLAPSE UNFEK THE FLA9HINS
BLAPE OF THE JUNSLE LOEP.____g-a-SCgi
ríriBsntiSrsaan-.
THEN TAKZAN KOSE, BLOOF-SPLATTEKEP
ANP VIGTOKIOUS— ANP THE CKY OF THE
BULL APE KESOUNF'EF’ OVEK THE VALLEVl.
Eftir bardagann við tígris-
dýrið fór Tarzan aftur til
[ fétaga sinna. í?ú ert alveg
furðulegur maður, mælti
Sutton, nú er eg viss um að
við getum þraukað af f þesa-
um einkennilega heimi. En
bjartsýni prófessorsins varð
að engu þegar einkennilega
skugga bar yfir ævintýra-
*
fi
KVÖLDVÖKUNNI
S íB III Wffl
mennina.
Einu sinni var pípulagninga*
maður, sem var að gera við lekai
í heimahúsi. Frúin í húsinu vap
heilmikill kroppur og þau urðu
mestu mátar um daginn. Um
fimmleytið hringdi síminn.
skyndilega.
„Þetta var maðurinn minn,“
sagði skvísan. „Hann er a<S
koma heim, en fer út aftur,
klukkan hálfátta. Viltu þá
koma aftur, og þá getum við
haldið áfram þar sem við hætt-
um?“
Pípulagningamaðurinn leif
furðu lostinn á hana. „Hvað!‘*
hrópaði hann. „í mínum eigiii
tíma?“
k - ’
Nokkru eftir að málarinn vari
hættur að vinna heima hjá frij
Sörensen, og nýfarinn, konai
herra Sörensen sjálfur heim.
dauðadrukkinn. Hann slangraðl
inn í svefnherbergið og álpað*
ist utan í vegginn með lúkurn*
ar. Þar skildi hann eftir fingra*
förin sín á málningunni.
Næsta dag kom málarinn affc*
ur til að ljúka verkinu. Frúl
Sörensen kallaði þá til hans úr
svefnherberginu: „Komdu
hérna og sjáðu hvar maðurinri
minn var að káfa með kruml*
unum í gærkveldi.“ )
Málarinn svaraði: „Eg er núl
orðinn of gamall til þess, frú!
mín góð, en eg skall drekka
með þér eins og einn bjór, eða
svo.“

SKIPAUTG6RÐ
RIKISIIMS
M.s. Hekla
austur um land í hringferð
hinn 9. þ.m.
Tekið á móti flutningi í
dag og árdegis á morgun
til Fáskrúðsfjarðar, Reyð-
arfjarðar, Eskifjarðar,
Norðfjarðar, Seyðisfjarðar,
Þórshafnar, Raufarhafnar,
Kópaskers og Húsavíkur.
Farseðlar seldir á föstudag.
M.s. Herjólfur
fer til Vestmannaeyja á
morgun, næsta ferð á
föstudag.
Vörumóttaka daglega.
fiann vann /
■Hafyid/uettL
HÁSKÓLANS