Vísir - 03.02.1960, Qupperneq 9

Miðvikudaginn 3. febrúar.1960
VÍSIR
3
Á refáveíðum —
Framh. af 3. síðu.
þar norðan við túnið hafa þó
oft legið spor. En Skálavíkin
milli bæjanna er einnig líkleg.
Við hröðum ferðinni seip
sem mest því sá tími styttist
óðum, sem tófur sækir mest
svefn. Jú, við Skálavík komum
við á slóð gengna mjög seint
um morguninn, og eftir öllum
merkjum að dæma hefur dýrið
ekki ætlað langt. Að því leyti
má ætla að aðstaðan sé ákjós-
anleg. En við viljum gjarnan
vita fleira sem fyrst, svo sem
hvort dýrið er hvítt eða mó-
rautt, hvort það er refur eða
læða o. s. frv.
En nú verður okkur skyssa á.
í 70 til 100 m. fjarlægð sprett-
ur tófan upp undan steinum,
eða svo nærri, að líklega hefð-
um við séð, ef við aðgættum
vel að þarna endaði sióðin, en
hefðum ekki látið okkur svo
brátt að vita annað.
Og tófan er í augsýn.
Úr þessu varð þó ekki bætt á
annan hátt en þann, að gæta
. sin betur næst og nú var tófan
að hverfa upp af næstu hæð.
Þangað urðum við þó að kom-
ast áður en hún hyrfi þaðan úr
sjónmáli. Á því gat lánið oltið
í þetta sinn.
Við tökum sprettinn, félagi
minn, sem er yngri og frárri,
fer óðara fram úr og er kom-
.inn á hæðina nokkru á undan
mér. Jú, og þarna eygir hann
tófurja se.m dökkan depil lengst
efra, þar sem hún er að koma
sér fyrir á ný á melrana milli
steina. Eftir samkomulagi 'verð-
ur hann þarna eftir en ég tek
stóran sveig norður og upp og
er ætlunin að komast á þann
hátt upp fyrir tófuna og sjá þá,
hvað helzt muni til ráða. En
sveigurinn er, af öryggisástæð-
um, stór og færðin versnar óð-
um þegar ofar kemur, svo þó
ég gangi mig bæði sveittan og
móðan, tekur ferðin langan
tíma eða það finnst mér í öllu
falli.
Fyrst eyru svo hnakki.
Að lokum vinnst það þó, eins
og annað, og ég er í rananum
nokkru ofar en tófan var, þeg-
ar við félagar skildum. En af-
staðan hefur breyzt, þegar
þarna er komið, og ég er ekki
öruggur um, milli hvaða steina
hún liggur, og kem ekki auga
á hana. Þarna hlýtur hún þó
einhvers staðar að vera. Hefði
hún fært sig að ráði, myndi
slóðin sjást.
Allt í einu koma upn evru,
þá hnakki, þarna um 40 föðm-
um neðar í melnum. Eg hnipra
mig niður, en er ekki í bráðri
hættu, því það er aðeins verið
að aðgæta hvað honum líði
þarna niðurfrá og það er allt í
lagi með hann, svo það er ó-
hætt að leggiast aftur. Þá er
mitt að taka ákvörðun. Á ég að
fela mig bak við stein, en gefa
Grími merki um að fæla tófuna
uop í trausti þess að hún hlaupi
fram hiá í færi? Það væri
máske það líklegasta, eða á ég
að freista að læðast að henni,
þar sem hún er?
Blundörinn um 40 sek.
Nú leggur hún sig aftur.
máske réttast við vita, hvað
næsti blundur verður langur.
Engin er samt klukkan, enda
vissasteins ög á stendur að hafa
augun annars staðar, en að
glápa á klukkuna. Eg tel 1,2, 3
o. s. frv. þarna koma eyrun
upp aftur — blundurinn 40
sek. eða þar um bil, nægur timi
til að stytta færið um helming
verði næsti dúr áborða.
Og aftur hallar tófan sér. Eg
skríð áfram tiu faðma, þá aðra
tíu, alltaf viðbúinn að liggja
sem dauður, ef eyrun koma
upp. Nú þori ég ekki nær — ég
rís upp til háls, með byssuna í
sigtum, það má litlu seinna
vera, því nú koma eyrun upp
fyrir steinröndina, þá hnakk-
inn Og skotið ríður af.
Jæja, þá var það fengið —
mórauð, fremur ung læða,
mundi hafa haft ágætan belg í
janúar, en var mikið farin að
láta sig nú. Þá er hér ekki
meira að gera. Eg tek hræið og
held hiklaust til félaga míns,
hann hefur rækt sitt hlutverk
með prýði, sem sé, að halda tóf-
unni allan tímann i þeirri trú,
að hún gæti verið róleg, meðan
hann var þarna.
Önnur tófa á ferð!
Óþarft er að snúa heim til
Naustavíkur strax, þó líða sé
tekið á daginn, kvöldið þar
verður nógu langt fyrir því.
Nei, við höldum áætlun þeirri,
sem við gerðum, þegar við fór-
um úr Naustavik, þó töf hafi
orðið á athugun um Rauðuvík-
ina líka.
En við komumst aldrei þang-
að. Við höfðum aðeins skammt
farið þegar Grímur sér eitthvað
á hreyfingu lengst norður á
sjávarbökkunum, ofan við
Rauðuvikina. Eg skerpi sjónina,
jú, þarna er dökkur depill, lög-
un sést ekki en hreyfingarnar
segja til sín: Móðrauð- tófa á
ferð! Við hörfum til baka nokk-
ur skref ofan í lækjargrafning-l
inn, sem við höfum rétt farið|
yfir. Þaðan athugum við málið.3
Tófan er á suður leið, kemui’j
beint á móti okkur, en stefnirj
aðeins tvö til þrjú hundruð m.
neðar. Hvað mundi nú helzt
til ráða, skríða niður lækinn
og verða þannig á vegi hennar?
Við hugieiðum það ekki frekar,
því það má engan tíma missa.
Máske hefðu úrvals refaskytt-
ur eins og Guðmundur Einars-
son eða Theodór á Bjarmalandi,
reynt að gagga, en við erum
ekki útfarnir í listinni og hætt-
urh ékki' á'það. Við leggjúm á
stað niður lækinn, fyrst keng-
bognir, síðan á hnjánum, þvi
þegar tófan kemur nær, má
ekki einu sinni ydda á hnakk-
ann á okkur. En farvegurinn er
Færið er of langt.
grunnur. — Þetta er óþægilegt
ferðalag, en það tekur fljótt
enda. Allt í einu vippar refur-
inn sér yfir iækinn neðan við
okkur. Þá er aðeins um eitt að
gera — skjóta, upp á von og ó-
von því færið er langt fram yf-
ir það, að vera hæfilegt fyrir
litlar haglabyssur. En það ó-
trúlega skeður: Rebbi tekur
tvö stökk út á hliðina liggur
svo dauður.
Þannig er það fjórum og hálf-
um degi betur eytt, án þess að
hleypa úr byssu, en nú tvær
tófur á röskum hálftíma. Ham-
ingjuhjólið snýst á víxl fyrir
veiðimennina eins og aðra og
þessa stund snýst það víst rétt
fyrir okkur. Verst að dagur er
að kvöldi kominn, og tíminn og
nóttin farin sína leið samkvæmt
áætlun, hvað sem tveimur
ferðalöngum út á annnesi liður.
Við snúum til bæjar. Á heim-
leiðinni förum við enn yfir
refaslóðir, sumar eru eftir dýr,
sem nú hafa verið tekin úr um-
ferð, en ekki allar. Við merkj-
um við slóðirnar, ef við yrðum
þarna á ferð næsta morgun, þó
þess gjörist raunar ekki þörf.
Þær verða auðkennanlegar frá
öðrum nýrri.
Ber á öðrum fæti.
Við erum rétt að ganga upp
tröppurnar í Naustavík og það
er fgrið að dimma, þegar kveð-
ur við glymjandi gagg suður og
uppi í hæðunum. Við nemum
staðar og hlustum. Það þýðir
ekki að ganga á hljóðið eins og
á stendur. En það er annar
möguleiki — að dýrið sé á leið
í fjöruna. Við hlustum og bíð-
um en heyrum ekkert og sjá-
um ekkert. Það dimmir, og það
setur að okkur, því það er kom-
ið frost og fjallakul, en við
blautir upp á lær, úr snjónum
og læknum. Við göngum inn.
En fjaran er ekki alveg úr þank
anum. Eg fer að glugganum,
sem að fjörunni veit, en Grim-
ur hefur sokkaskipti, hann er
fljótur að því og leysir mig af.
Eg afklæðist, en finnst nú að
Grímur hafi séð eitthvað og
sný’ mér að glugganum. Jú,
hvítur depill í svörtu fjöruborð-
inu, sem var ekki þarna áðan
— tæpast um nema eitt að
ræða. Eg er í sokknum á öðrum
fætinum en ber á hinum. Eg fer
í stígvél, sem Slysavarnafélag-
ið á þarna, á bera fótinn óg snar
ast út um bakdyr og er innan
stundar kominn niður að fjör-
unni norðan við bæinn. Á leið-
inni kem ég skotir.u í byssuna.
Bitinn kom sjáliur.
Nú gægist ég yfir hæðina,
sem hefur skýlt mér á leiðinni.
Jú, hvíti depillinn er þarna
suður í fjörunni ennþá, á hægri
hreyfingu. En þá þekki ég fé-
laga minn illa, verði það lengi.
Eg beini byssunni til reynslu
fram að sjónum. Ómögulegt að
sjá sigtin, en það glampar eftir
hlaupinu af bjarma frá sjónum.
Og nú tekur depilinn suður í
fjörunni snöggan kipp og svo
er rokan norður flæðarmálið.
Þarna hefur Grimur sent mér
bitann — mitt er að taka manna
lega á móti. Þegar tófur fara
fram hjá á mikilli ferð, reynist
mér bezt að skjóta skáhalt á
þær, komnar aðeins framhjá og
það ætla ég að gera nú. Það
þarf ekki lengi að bíða, því
greitt er farið. Eg læt byssuna
fylgja henni eftir andartak, svo
hleypi ég af. BÍossinn af púðr-
inu og logandi forhlaði blindar
mig í bili, en þegar það líður
frá liggur tófan dauð nokkrum
metrum framar, en þegar ég
skaut. Hafði hún fleygt kerling-
ar af kastinu. Hreinasta tilvilj-1
Heildarmagn mjólkur, sem
mjólkurbúunum barst á árinu
1959 reyndist vera 68.911.262
kg., sem er 0.62 prósent aukn-
ing frá árinu áður, segir í
skýrslu Kára Guðmundssonar
og mjólkureftirlitsmaður hefir
sent Vísi.
Þar segir ennfremur, að
fjögu ný mjólkurbú hafi tekið
til starfa á árinu. Þau eru á
Hvammstanga, Ólafsfirði, Eg-
ilsstöðum og Neskaupstað.
Af ársframleiðslunni hjá bú-
unum samanlagt fóru 96.65 pró-
sent í 1. flokk og 2. flokk, í 3.
flokk fóru 3.15 prósent og í 4.
flokk fóru 0.20 prósent.
Mjólkurmagnið skiptist þann-
ig á hin 14 mjólkurbú landsins:
Mjólkurstöðin í Reykjavík.
Framleiðslan minnkaði um
4, 71 %,. Innvegin mjólk reynd-
ist vera 6.845.979 kg. sem er
338.185 kg. minna magn en á
árinu 1958, eða 4,71% minnk-
un. í I. og II. flokk fóru
6.672.265 kg. eða 97.46%. í
III. flokk fóru 165.435 kg. eða
2,42%. í IV. flokk fóru 0,12%.
Mjólkurstöð Kaupfélags Suður-
Borgfirðinga Akranesi.
Framleiðslan jókst um 0,81 %.
Innvegin mjólk reyndist vera
1.812.700 kg. sem er 14.544 kg.
meira magn en á árinu 1958,
eða 0,81% aukning. í I. og II.
ílokk fóru 1.744.281 kg. eða
96,23%. í III. flokk fóru 3,60%.
í IV. flokk fóru 0.17%.
Mjólkursamlag Borgfirðinga
Borgarnesi.
Framleiðslan minnkaði um
un, að svo vel hafði heppnazt,
þyí ég sá engin sigti. og visgi
raunar ekkert hvort ég núðáði
rétt eða ekki.
Ileima bíða konan í
og börnin.
Þá er að hafa sig heim aftur
og ljúka við sokkaskiptin og
skila stígvélinu, sem ég tók
trausta taki. Nú þarf ekki að
flýta sér að neinu, eins og fvrr
um daginn. Kvöldið verður
nægilega langt. Við hitum okk-
ur kaffi og borðum og svo kaffi
aftur. En það er ekki hægt að
borða eða drekka kaffi, þó gott
sé, heila kvöldvöku. Og tíminn.
gengur hægt. Þá er að flá belg-
ina af tófunum heldur en ekk-
ert. Sýslan eða ríkið lætur okk-
ur þó alltaf hafa nokkrar krón-
ur fyrir skottin, hvað sem öðru
líður.
Nú, þegar það er svo búið, þá;
er ekki annað en taka sér
gamla nafna til fyrirmyndar og
ganga snemma til hvílu.
Og þarna er ferðinni sem.
veiðiför í raununni lokið, því
næsta morgun, er harðafrost og
engin spor sýnileg. En að ganga.
á refaveiðar þannig, vísbend-
ingalaust, er of tilviljanakennt
til þess að leggja út í það £
þetta sinn, og heima bíða kon-
an og börnin og. annirnar, sem
verða því fleiri og meiri, sem.
lengur er frá verið. Og við
höldum heim.
Njáll Friðbjarnarson.
5,76%, Innvegin mjólk reynd-
ist vera 6.707.469 kg. er
410.315 kg. minna magn en á
árinu 1958, eða 5,76%! minnk-
un. í I. og II. flokk fóru
6.515.443 kg. eða 97,140. í
III. flokk fóru 2,63%. í IV.
flokk fóru 0,23%.
Mjólkurstöð Kaupfélags Ísfirð-
inga ísafirði.
Framleiðslan minnkaði ura
3,31%. Innvegin mjólk reyndist
vera 971.992 kg. sem er
33.246 kg. minna magn en á
árinu 1958, eða 3,31% mirnk-
un. í I. og II. flokk íóru
895.437 kg. eða 92,12%. í III.
flokk fóru 60.328 kg. eða.
6,21%. í IV. flokk fóru 16.227’
kg. eða 1,67%.
Mjólkursanilag Vestur- Ilún-
vetninga Hvanunstanga.
Nýtt mjólkursamlag. Tók til
starfa 6. júlí 1959. Innvégiu
mjólk reyndist vera 506.363
kg. í I. og II. flokk íóru
451.525 kg. eða 89,17% í III-
flokk fóru 43.316 kg. eða
8,55%. í IV. flokk fóru 522.
kg. eða 2,28%.
Mjólkursamlag Húnvetniaga
Blönduósi.
Framleiðslan jókst um 2,93%' -
Innvegin mjólk reyndist v.'ra
2.725.892 kg. sem er78.776 kg.
meira magn en á árinu 1058,.
eða 2,98% aukning. í I. og II.
flokk fóru 2.620.075 kg. , eða
96,12%,. í III. flokk fóru
97.727 kg. eða 3,59%. í IV.
flokk fóru 8.090 kg. eða 0,30%.
Frh. af 11. síðu: j
Ásgeir Erlendsson, vitavörður á Hvallátrum, með feldina af 16
refum, sem hann skaut á s.I. vetri.
Mjólkurmagnið jókst
um 0,62% árið 1959;
Fjögur ný mjólkurbú tóku til stark.