Vísir - 03.02.1960, Blaðsíða 10

10
Ví SIR
Miðvikudaginn 3. febrúar 196Œ
Þegar Sherlie var orðin ein gróf hún andlitið ofan í koddann
— hún gat ekki gert sér fyllilega ljóst hvað gerst hafði siðustu
tíu mínúturnar — en allt — allt var orðið breytt Paul var ekki
framar maður sem henni féll vel eða illa við, en maður sem hún
varð að hata eða elska. Og úr því að ástin kom ekki til greina
þarna — var aðeins um hatur að ræða. Já, hann var andstyggi-
legur, skipandi og tilfinningalaus. Hún hugsaði til hve óþolandi
það hefði verið að hafa hann svona nærri sér — óþolandi, ef
ekki.... ef ekki hvað?
Sherlie vissi það ekki, það eina sem hún vissi var aö hún var
vansæl, vansæl á annan hátt en áður — föðurmissirinn hafði
verið þungt áfall, en hún hafði ekki verið óhamingjusöm þá á
sama hátt ng nú.
Hún stóð upp af rúminu og lá við að hana langaði að fara að
synda aftur, en þá minntist hún þess að laugardagur var í dag,
og að hún átti að hitta Ruddy kiukkan hálftvö — guði sé lof að
hún átti þó Rudy að.
Eftir þetta hugsaði Sherlie eingöngu um starf sitt, hún var
hátt og lágt og hafði gát á að öllu líni og lérefti væri haldið við
og endurnýjað. Henni líkaði ekki hve mikið af mat var látið fara
til spillis í eldhúsinu, en Dolores sagði að gert væri ráð fyrir
þessu í rekstraráætluninni og að það væri heppilegt að svo margir
af starfsfólkinu vildu fá kaup sitt í matvælum. En Sherlie hugs-
aði til fátæklinganna í öörum löndurn sem sveltu — Bali-fólkið
hafði allsnægtir, fisk, rísgrjón og grænmeti og ávexti.
SmámSaman komst hún í nánari kynni við gestina og lærði að
gistihúslífið hefur bæði bjartar og dökkar hliðar. Annarsvegar
var þjónustuflókið, sem bæði gat verið óánægt og durtslegt,
hinsvegar gestirnir sem heimtuðu það sem þeir höfðu borgað
fyrir.
í skrifstofunni hafði hún fulla skúffu af myndapésum, sem
fræddu fólk á því að Santa Lucia hefði að bjóða hin mestu þæg-
indi og íburð — fyrsta flokks gistihús í undurfögru umhverfi.
Sherlie fannst hún aldrei vera eins og heima hjá sér í Santa
Lucia — hún kynntist að vísu ýmsum gestunum, en tilvera þeirra
heima í New York, Amsterdam eða London var svo undarlega
fjarlæg og ólík því, sem henni fannst eðlilegt vera. Og þetta
fólk hvarf svo á burt með lúxusskipunum og hún gleymdi því. —
Nema Margot og Edward Tennant. Sherlie kynntist Margot í
innanhússímanum. „Halló —“ sagði viðfeldin rödd, „er það ung-
frú Wingate? Mér er sagt að þér sjáiö um bréfsefnin. Við liöfum
ekkert nema umslög hérna á núrner 79.“
„Afsakið þér — vikadrengurinn hlýtur að hafa gleymt þessu.
Eg skal senda yður bréfsefni undir eins, frú Tennant.“
Það var furðuhreimur í röddinni er hún sagði: „Hvernig getið
þér vitað hvað eg heiti? Það er ekki nema háiftími síðan viö
Jíomum.“
„Fólk í minni stöðu verður að muna nöfn — nú skal pappír-
inn korna undir eins.“ - • .
„Hafið þér tíma til að komá með hann sjál'f?" "
„Ef þér óskið þess....“
„Já — þakka yður fyfir.
Sheirlie var á báðum áttum er hún gekk langa ganginn inn að
nr. 79, en þar var ein dýrasta íbúðin í gistihúsinu. Hún drap á
dyr og var sagt að koma inn.
Margot Tennant rétti úr sér, hún hafði verið að bogra yfir
ferðatösku. Hún var i sæbláum kjól með hvítum dröfnum og
ljóst hárið var greitt aftur og bundið saman með slaufu í hnakka-
grófinni. Hún var há og líkust norðurlandabúa útlits.
Hún brosti vingjarnlega til Sherlie. „Svo að þér eruð ungfrú
Wingate, ég heyrði á röddinni að þér voruð ung, og það er svo
óvenjulegt að heyra hreina ensku hérna á Bali, að ég mátti til
að fá að sjá yður.“
„Eg vona að þér hafið ekki orðið fyrir vonbrigðum — á eg að
senda stúlku til að hjálpa yður til að taka upp úr töskunum?
„Nei þökk fyrir, það get eg sjálf — eg hef fengist við það i
níu ár svo að eg ætti að hafa æfinguna."
Sherlie var í vafa um hvers búist yrði við af sér frekar, svo
hún ætlaði að draga sig í hlé eftir að hún hafði skilað pappirnum,
en í sömu andránni kom maður innan úr sveínherberginu til
hliðar — hann var í meðallagi hár og miðaldra.
„Tókum við kíkirinn með okkur, Margot? Syldi maður geta séð
snekkjuna okkar héðan?’' — hann leit til Sherlie og brosti út
undir eyru — „Góðan daginn — eruð þér heimamaöur hérna?“
„Eg er ritari hérna í gistihúsinu/
„Og vafalaust bráðdugleg — þér lítið þannig út!“
„Ertu nú ánægður, góðurinn minn? Kikirinn liggur þarna á
borðinu."
„Ef þið þurfið á einhverju að halda....“ sagði Sherlie.
Nú brosti Margot aftur. „Við verðum að tala saman einhvern
daginn. Þér verðið að hjálpa okkur til að skoða Panleng — eg
hef aldrei komið hingað áður.“
Sherlie svaraði einhverju mulrandi og fór út. Hún hafði að
vísu haft af alúðlegum gestum að segja áður, sérstaklega karl-
mönnum, en aldrei neinum sem líktist Hargot Tennant. Ofur-
litill beiskjukeimur var i rödd hennar, sem benti til þess að hún
hefði haft af mótlæti að segja, sem hún vildi leyna. Sherlie
hafði lært að þekkja slíkt þegar hún bjó hjá mágkonu sinni.
Án þess að geta fært rök að því fann hún að Tennant var
þrekminni en konan hans, hann elskaði hana og sætti sig við
að hún hefði hann í vasanum. Það var leiðinlegt, fannst henni,
því ð annars áttu þau vel saman, bæði hraustleg, hún 42 ára og
hann fáeinum árum eldri. Og þau voru rík....
Sherlie yppti öxlum og settist við skrifborðið sitt — því í dauð-
anum var hún að hugsa um þessi Tennanthjón — hún haföi
annað þarfara að gera.
Um kvöldið sá hún kvikmynd með Rudy. Þau gengu út með
sjó eftir sýninguna. Rudy hallaöi sér upp að pálmastofni en
Sherlie stóð og starði út á sjóinn.
„Skiptir það miklu máli fyrir þig — ef þú færð ekki þessi bréf
frá Melissu?“
„Það skiptir minna núna, sagði hann hugsandi. „Eg lít öðrum
augum á það en áður, en eg vildi óska að þau væri glótuð, þvi
þá væri kafli úr æfi minni úr sögunni. Heyrðu Sherlie, hefur þú
nokkurn ýmigust á mér fyrir það að ég var hrifinn af Melissu?“
„Nei — vitanlega ekki.“
„Mér þykir vænt um það. Mér finnst þetta allt svo heimskulegt
núna eftir á, þegar eg hugsa til þess. Mér er léttir að þvi að þú
skulir þekkja hana svona vel — þá þarf eg ekki að lýsa henni
íyrir þér.“

R. Burroughs
TAKZA^l
:m\7
Hersingin stanzaði hjá
djúpu grýttu lóni, og föng-
unum var skipað að fara af
baki.------Leiðtoginn glotti:
„Lítið niður og sjáið hvað
ykkar bíður, eftir að búið
er að fita ykkur.“ — —
Tarzan og Garth gægðust
niður i lónið og þeim rann
kalt vatn milli skinns og
hörunds!
^ 4,
KVÖLDVÖKUMNi
^ tf =íi s11 !a : :.t f 1
Bruce litli kom seint á sunnu--
degi heim úr veiðitúr. Hann
hitti prest sinn. Nú reið á að
vera fljótur að hugsa.
„Lítið á prestur minn,“
sagði hann. ,,Þetta fengu þessir
fiskar fyrir það að elta orma
á sunnudegi!"
★
Það er eins gott að gæta þess
vel hvar maður fæðist, að
minnsta kosti ef maður á á
hættu að falla í hendurnar á
skrifstofu veldi Ameríku. 22ja
ára gamall Breti, sonur hátt*
setts flotaforingja, bað nýlegá
um innflutningsleyfi itl Banda*
ríkjanna, hann ætlaði að nema
þar eitthvað, en fékk þetta
svar:
„Þar sem þér eruð fæddur í
Shanghai höfum við flutt yður
á biðlista fyrir Kínverja."
★
Mountbatten lávarður er
fjölhæfur maður, og' hann er
t. d. frá því að hann var vísi-
kóngur á Indlandi, þaulæfður í
því að veiða Ijón og tígrisdýr.
„Hvei’nig þurfa menn að vera
gerðir til þess að vera duglegir
við stór-dýravei'ðar?“ spurði
kona hann einu sinni, sem sat
við hlið hans við borð.
„Það er nú helzt þrennt, sem.
menn þurfa að hafa,“ sagði
hann. „Skýra og örugga sjón,
rólega hönd — og svo styrka
rödd, svo að til manns hsyrist.
úr trénu, sem maður kiifi'ar
upp í.“
Handknattleikui-.
Yfirburðasigur
F.H. yfir Vaf.
Á handknattleiksmótinu gerð.
ist það helzt til tíðinda:um helg•
ina, að F. H. vann yfirburða-
sigur yfir Val í meistaraflokki
karla.
Mátti heita, að um algerait
einstefnuakstur að marki Vals
væri að ræða, því að Hafn-
firðingarnir skoruðu .33 mörk,
en hlutu sjálfir aðeins 9.
Á laugardaginn voru háðir
þrír leikir í meistaraflokki
kvenna, og fór.u þeir sem hér
segir: K.R. vann F.H. 17:2, Val-
ur vann Fram 14:8 og Þróttur
vann Víking 9:5. Í 3. flokki
karla vann Valur Fram 6:3. .
í gær sigruðu Haukar K.R..
með 12 mörkum gegn 5 í 3. íl.
; karla, en í meistaraxlokki.
kepptu auk F.H. og Vals, sem
i að ofan getur, einnig Armann
og Afturelding, og eru nokkrar
líkur til að það hafi. verið bar-
áttuleikurinn um fallsætið. Aft-
urelding sigraði eftir mjög jafn-
an og tvísýnan leik með 29
mörkum gegn 27. Frarnan af'
leiknum voru allar horfur á að
Ármenningra myndii- sig'ra, en.
undir lokin sóttu Aftureldingar-
menn sig mjög og tókst að ná
ýfirliöndinni.
Mikhail Malinin, sovfzki
hershöfðinginn, sem fálið
var hið göfuga starf að bæla
niður uppreistina i Ung-
vcrjalandi, er Iátinn eftir
Iangvarandi veikindi.