Vísir - 24.02.1960, Síða 10

10
"VÍSIR
Miðvikudaginn 24. febrúar 1&6G
Rosa Lund Brett:
-¥■ Æstim ¥
sigrar - durtinn.
37
meiningarleysu. Vissi hann um ofurástina, sem hún bar til hans?
Eða hélt hann að hún hefði haft aðrar ástæður?
„Þú verður að varast að taka hlutina of nærri þér,“ sagði hann.
„Þó að þú sért mögur ennþá ertu í rauninni orðin heilbrigð. Þú
hefur mikia orku, sem þú mátt ekki beita. Hamingjan veltur oft
á góðum viija, Sherlie."
„Og líka á því að gera aðra hamingjusama.“
„Já,“ sagði hann brosandi. „Við höfum bæði skyldur hvort
gagnvart öðru, sem við höfðum ekki áður, og það er eflaust góður
grundvöllur fyrir okkur bæði.“
Hún óskaði að hann liti ekki svona björtum augum á framtið
þeirra, og lá við að segja: „Og þegar eg er orðin rólfær og get
sinnt og stjórnað heimilinu — hvað þá, Paul?“ en ný tilfinning,
sem hafði vaknað þegar Paul bað hennar, hélt henni aftur.
* Hann slökkti í vindiingunum þeirra, kallaði á Petu og fór út
úr stofunni og niður að sjónum.
Fimar og æfðar hendur Petu hjálpuðu henni til að komast úr
silkikjólnum og í rósrauðan línkjól, síðan kom Peta með öskju
með allskonar fegrunarmeðulum, burstum og greiðum, hand-
■enyrtitækjum og spegli. Sherlie hafði séð svona kassa í búðar-
-glugga í Panleng, og vissi hve gífurlegt verð Paul hafði orðið að
borga fyrir það. Hún þuklaði á ágreftinum á loki kassans, sem
var fóðraður með gráu skinni.... Sherlie Patricia Stewart. Gat
hún nokkurntíma gert sig þess verðuga að vera kona Pauls —
gera hann hamingjusaman inn í hjartarætur?
Peta hvarf hljóðlega burt oð Sherlie fór að reyna að lesa.
Hún fletti blaði eftir blað án þess að haía hugmynd um hvað á
þeim stóð, og þráði að Paul kæmi, en hrylti jafnframt við til-
hugsuninni um, að kannske hefði honum snúist hugur. Hugsum
ckkur að hann kæmi aftur fokreiður yfir því að hafa flanað út í
þetta?
• Hún kallaði og bað um ljós og Musi kom með lampann og
sagði mjög hátíðlega um leið: „Þér verðið að afsaka að það var
dimmt hérna. En eg hélt að frúin svæfi og vildi ekki láta ónáða
sig.“
Hiin skammaðist sín og hrollur fór um hana — það var einmitt
þesskonar, sem Paul átti við með því að vcra of tilfinninganæmur
eða taka sér hlutina of nærri. Hvernig sem færi varð hún að
sýna honum réttlæti, hún átti honum svo mikið að þakka.
• Þegar orðið var dipimt kom hann inn og hún heyrði að hann
talaði balinesislcu við Musi frammi í anddyrinu. Henni heyrðist
hann vera svo stuttur í spuna og óánægður að hún varð hfædd.
En þegar hann kom inn til hennar brosti hann og sagði: ,,Nú
er dálaglega komið fyrir þér, er eg hræddur um. Hérna er heil
fylking fyrir utan með gjafir til brúðarinnar. Og fólkinu sárnaf
ef við tökum ekki á móti því.“
„Æ —• góði — hvað á eg að gera?“
„Þú verður að brosa og taka á móti því án þess að segja orð,
þó að því finnist það skrítið. Þetta tekur ekki langan tíma og eg
hef sagt Musi að gefa því eitthvað að drekka. Ertu tilbúin?"
Hann kallaði á fólkið og það kom inn, flestir trítlandi á tánum.
Meiri hlutinn var kvenfólk í sparipilsunum sínum og þröngum
treyjum, og sást í gulljarpt hörund þeirra um mittið. Þarna voru
þrír—fjórir menn, sem unnu við höfnina, með ávexti til Sherlie
og kryddjurtir til Pauls, sem hann tók hátíðlega á móti.
Konurnar litu hlýlega til Sherlie og færðu henni litlar, skreytt-
ar krukkur, ávexti vafða í stór blöð, bollur með sætindum í og
körfur með ýmsu skrítnu, sem þær röðuðu á gólfið hjá stólnum
hennar og muldruðu heillaóskir sínar og fóru svo út í garðinn,
þar sem fólkið safnaðist saman.
Paul hló þegar hann var orðinn einn með henni og lét allar
kryddjurtirnar detta niður í fangið á henni. „Með fullri undir-
gefni gef eg þér þetta,“ sagði hann hæðnislega. „Svona er það
einfalt.“
„Urtirnar tákna ilm hamingjunnar, ef eg man rétt.“ — Hún
tók eitt bláa blómið og lyktaði af því. „Það var í Bali-brúð-
kaupinu sem við sáumst. Eru þeir ekki vanir að strá risgrjónum
vfir brúðhjónin?"
„Balifólkið á líf sitt undir rísgrjónunum,“ sagði hann, „og eng-
in athöfn er íullkomin án þeirra.“
„Það var skrítið að við skyldum ekki fá rísgrjón.“
„Jú —“ hann benti á strá í einni körfunni á gólfinu. „Eg sagði
Musi að hún skyldi láta afhenda þau áður en fólkið kæmi inn.
Það er nærri því eins slæmt að stíga á rís eins og stiga á sykur.“
Sherlie mundi um seinan að rís táknar frjósemi og hún kaf-
roðnaði. Hvað hún gat verið barnaleg og heimsk!
Eftir að hún var háttuð hlustaði hún á gauraganginn fyrir
utan. Skyldi Paul vera úti eða hafði hann háttað snemma? Hún
var svoddan einstæðingur á brúðkaupsdaginn sinn og reyndi að
kingja kekkinum, sem alltaf var að koma í hálsinn á henni.
Það var því likast að hjartað í henni slæi í takt við ómana úr
fjarska — nú var fólkið líklega að dansa til heiðurs túansins síns.
Paul hafði eflaust látið bera því mat og drykk, kannske var hann
að skemmta sér með fólkinu í tunglsljósinu?
'Hún lá og horfði á stjörnurnar á dimmum nátthimninum, svo
heyrði liún að hurðinni var lokið varlega upp og lá hreyfingar-
laus með lokuð augun. Hún fann að liendinni á sér var stungíð
undir ábreiðuna eins og hún væri lítið barn — og svo var hann
horfinn.
10. KAP.
Spá Pauls um að hún yrði hamingjusöm rættist að fullu að
heita mátti. Hún hafði aldrei fyrr notið þeirrar gleði að teljast
veigamikill þáttur í fjölskyldu, og var eins og blómi í eggi og
bjart yfir tilveru hennar.
Hún hafði alltaf eitthvað fyrir stafni, Paul fól henni að merkja
öll skordýrin í safninu sínu og hún fékk þykkar bækur um dýra-
fræði til að lesa. Hún fór að safna skelfiskum upp á eigin spýtur
og innfædda fólkið færði henni kóralla og skrítna steina, sem
skoluðust upp í fjöruna.
Hún hafði stóra, skemmtilega regnhlíf festa á hjólastólinn sinn
og gat ekið sér hvert sem hún vildi. Einn daginn gleymdi hún að
hemla og lenti í fallegasta blómabeðinu, sem frú Catesby átti,
og í annað skipti sökk hún svo djúpt í sandinum, að draga varð
hjólastólinn upp úr með kaðli.
Daglega upplifði hún eitthvað hlægilegt með Paul, hann var
vanur að gera sér það til gamans að spyrja hana hvað hún
ætlaði að gera sér til gamans þann daginn. Stundum varð hann
hræddur um hana, og henni var unun að þegar hann sagði: „Eg
vil ekki að þú akir úti ein, Sherlie — það væri hræðilegt ef eitt-
hvað kæmi fyrir þig, sem seinkaði batanum."
4
KVÖLOVðKUNNI
l u.
Lítil stúlka kom hlaupanai
inn í húsið til mömmu sinnar
og sagði við hana:
„Mamma, ef hann Lilli æti
froskunga, fengi hann þá djúpa
bassarödd eins og þeir?“
„Nei, guð hjálpi mér Made-
line, þeir gæti drepið hann
Lilla.“
Telpan leit löngunarfullum
augum á mömmu sína.
„Nei, þeir gerðu það ekki.“
Við hinn fræga háskóla í
Louvain er á hverju ári hald-
inn grímudansleikur, þar sem
mikil gleði er á ferðum. E!n í
fyrra hafði rektor þar bæði
verið hneykslaður og áhyggju-
fullur yfir því, hvað kvenfólkið
var léttklætt. Á þessu taldi
hann helzt þurfa breytingu, en
vildi þó ekki vera allt of §iða-
vandur. — Hann hefir því í ár
útgefið þessa tiiskipan:
„Grímubúningur á að vera
minnst 250 gr. á þyngd.“
Hinn ítalski forsætisráðherra
Antonio Segni er maður, sem
hefir kímnigáfu — þó að hann
sé dálíð þurr.
Það kom fyrir hann fyrir
nokkrum árum, þegar hann
talaffd á kosningafundi, að mað-
ur, sem var á fundinum, hitti
beint framan í hann með tómat.
En maðurinn spratt upp þegar
og beiddist afsökunar. „Það var
ekki yður, sem eg ætlaði að
hitta,‘ sagði hann, „það var
stjórnmálamaðurinn við hlið
yðar.“
„Hm,“ sagði Segni og þurrk-
aði tómatsafann framan úr sér.
„Eg vildi heldur óska að þér
hefðuð meint mig, en hitt
hann.“
★
Salvador Dali, surrealistinn,
er óþreytandi. Nú hefir hann
gefið sjálfum sér vindlinga-
hylki, þakið af demöntum. Og
á það hefir hann látið grafa:
„Til Salvador Daii, er hefir gert
mér það mögulegt, að kaupa
þetta fagra hylki.“
R. Rurroughs
- TAEZAIM
3203
m,!
11' f
| LI

WE TWSiEE APVENTUSEieS ElírÉfcfeF A PDKT THAT
&USTLEÍ7 WiTH ACTIViTV AMP EXCITE/AEfJT, ECK A
F2.Eie'-ITEK V/AS FUt TO FOCiC.
"V
J-:; - Ferðalangarnir þrír komu
'■* tjPtiafnar þar sém allt var
4 á ferð og flugi og mikil
eftirvænting r.íkti því von
var á skipi. Þetta var. heppi-
leg" tilyiljun, sagði Sutton-
"WHAT A LUCIC/ COINCIPENCE
’ EXCLAIM.E7 SUTTOKI. ’COME OM,
PAUL, LET'S TKY ANP7 BOOK.
PASSASE.4'
prófessor. Komdu Paul, yið
skulum kaupa okkur far-
miða. Tarzan beið pg ókunn-
TAKZAN WAITEP’, ANP, NEAgBY A
STKANSEK, AWHITE HUNTEK,
ALSO WAITEP— THUS P\V PES-
TINY BECK.ON.... n-a-5072.
pr hvjtur lejðsögumaður beið
•einjnjgt örlögin höfðu- -aftur
5'.í-toutftana. ■ v
ÞýzSdr skíðaskór og
kuídaskór kvenna
ÆRZL
m
Johan Rönning h.f.
Raflagnir og viðgerðir á
öllum helmiHstækjum. —
Fljót og vöndilð vinna.
Sítni 14320.
Johan Rönning h f.